Misschien dat iemand het herkent of mij tips kan geven want ik snap er niks van.. Mijn dochter is bijna 2, ze heeft altijd lastig geslapen en is een gevoelig meisje. We hebben haar wel altijd gewoon in bed kunnen leggen, waarna ze zelf in slaap viel. Als ze dan 's nachts wakker werd, konden we haar met wat troosten of wat drinken weer in slaap helpen. Maar sinds een week is het écht verschrikkelijk! We moeten bij haar blijven totdat zr slaapt, dit vraagt ze ook. Als we dit niet doen gaat ze keihard huilen en blijft ze me roepen. Ik heb haar een keer laten huilen voor max 15 min. Gevolg was dat ze had overgegeven omdat ze zó overstuur was. Ze wordt 's nahts ook wakker en begint dan gelijk hard te huilen en weer moeten we er dan bij blijven totdat ze slaapt. Ze lijkt héél onrustig en licht te slapen. Is dit een periode/fase van verlatingsangst oid? Weet echt niet wat ik ermee aan moet. Wil haar vanavond weer proberen te laten huilen en dat ik dan elke 5 min een aai over hard bol geef maar heb er een hard hoofd in... Iemand ervaring of tips? Er is trouwens niks anders in de thuissituatie of zo.. bedankt alvast!
Ik herken dit heel erg van onze zoon. Hij is nu 25 maanden en heeft het momenteel niet meer. Maar er zijn periodes van een paar weken dat hij ook in slaap. Alt terwijl wij bij hem zijn. Als wij er dan niet zijn, zet hij het op een gillen. Wij zijn van mening da dit niet nodig is. Wij blijven bij hem, moeten soms zijn handje vast houden, tot hij slaapt. Het is hier elke keer na een paar weken weer over. De laatste keer dat hij het had, hebben we het geprobeert met deur open en lamp aan in de gang. Dit hielp. Hij slaapt nog steeds met de deur open en als hij in slaap valt lamp aan op de overloop. Ik denk dat ze allemaal wel zo een periode hebben of krijgen. Wij zijn geen voorstander van het laten huilen (tenzij het zijn ik krijg mijn zin huiltje is). Onze zoon huilt niet snel. Dus als hij huilt is er ook echt iets. En waarom laten huilen als ze bang zijn. Als je 10 minuten bij hem blijft zitten slaapt hij waarschijnlijk al. Dit is voor alle partijen beter. Hij krijgt goede nachtrust, jullie fijne avond. En nog Aalst hij ging het vanzelf over na een paar weken! Succes ermee!
Fijn dat iemand het herkent. Nee, ben ook helemaal niet van het laten huilen... Ik vind het ook niet erg om even bij haar te blijven als ze gaat slapen, alleen wel als dat 's nachts nog tig keer moet.. maar misschien moet ik er gewoon weer even aan toe geven dat dit weer een fase is.. hopen.dat deze snel voorbij gaat
Zeker niet laten huilen. Daar maak je haar alleen maar banger mee. De vijf-minuten methode heeft hier een groot verschil gemaakt. Ze kreeg daarmee het vertrouwen terug dat we niet weg waren. Ik vertelde wel van te voren dat ik niet zou praten, maar haar alleen een kus en een aai over haar bol zou geven en dan weer weg zou gaan. In het begin moest is soms wel 10 keer naar boven voordat ze sliep, maar al snel kwam ik de eerste keer al voor niks omdat ze heerlijk lag te slapen. Verlatingsangst en bang in het donker moet je altijd serieus nemen. Anders wordt het alleen maar erger. Wat ik ook nog heb gedaan: in het donker op haar bed liggen om te kijken of er iets in haar kamer enge schaduwen geeft. Uiteindelijk een grote knuffelbeer verplaatst en dat hielp. Succes!
Bedankt voor je tips! ik ga die 5 minuten methode uitproberen vanavond en zal proberen een lange adem te hebben want ik denk dat het wel even zal duren voordat ze ermee instemt, haha.. ze snapt gelukkig al veel dus ik kan het haar van te voren goed uitleggen. Soms begint ze er zelfs overdag over; "mama bijblijven?" Ze is écht angstig, sneu..
Ze moet echt even het vertrouwen terug krijgen dat je in de buurt bent. Er naast blijven zitten heb ik nooit een optie gevonden omdat het dan ook steeds extremer kan worden. Ze moeten ook leren dat mama niet altijd naast ze zit, maar heus niet helemaal weg gaat. Overdag veel kiekeboe spelletjes spelen helpt daar ook bij. En altijd uitleggen waar je heen gaat en dat je ook weer terug komt als je zonder haar weg gaat. Lastig he, om je meiske zo te zien. Ik vond het ook zo sneu voor haar. Gelukkig is het al een tijd geleden. Heel soms komt het wel weer terug. Nu bijv. is ze bang in het donker. Dus heeft ze een extra lampje op haar kamer en bedenken we samen aan welke leuke dingen ze gaat denken als ze in bedje ligt.
Heb je de babyfoon al uitgelegd? Vertel eens dat jullie in de woonakmer zitten en haar kunnen horen als ze roept. Misschien wil je man even kletsen in haar slaapkamer en kunnen jullie samen op de bank even luisteren en terug praten. Ik denk dat je dochter het al best begrijpt. Veiligheid; heeft ze een knufel, nachtlampje, deur beetje open etc? Beer past heel goed op jou werkt hier ook. Net zoals beer is heel erg moe ga hem maar lekker knuffelen, ssst zachtjes anders wordt hij wakker. Ga jij alle knuffels instoppen? Geef ze maar een welterustenkus. In de belevingswereld van mijn dochter is ze dan niet alleen maar samen met al haar knuffels.
Zielig inderdaad. Mijn zoontje is nog niet zo oud als jouw dochter, wellicht dat ze het dus beiden anders ervaren om alleen in bed te liggen. Na zijn ziek zijn van 2 weken had hij ook een soort angst gecreerd. De 5 minuten-methode hielp echt bij hem inde nacht (overdag helaas niet), maar daarbij hebbenw e elke keer dezelfde zin geb is don ruikt waarmee we de nacht ook ingingen. Dez tip kreeg ik, zo bleef da thetzelfde voor hem. Bijvoorbeeld: Ga maar lekker slapen ...... Welterusten. Hwet is echt slopend en zielig, succes!
O wat een hel! Nu al dik een half uur bezig met elke 5 minuten naar mijn huilende, krijsende, schreeuwende dochter aan het gaan. Nu mag mijn man het even overnemen.. wat een volhouder! Vind het héél zielig maar na bijna een week van nauwelijks slapen moeten we wel. Ik hoop zo dat ze zich overgeeft aan haar slaap zodadelijk..
Nou... Na 55 minuten, is ze gaan slapen! En ze heeft door geslapen!! Onvoorstelbaar, ik vond het echt ontzettend lang duren, elke minuut op de klok gezien maar ben blij dat ik door gezet heb! Ik zal het nog wel vaker moeten doen aankomende dagen maar nu ik weet dat het werkt, heb ik goede moed!
Wat goed dat je hebt volgehouden! Elke vezel in je lijf doet er pijn van he! Ik vond het ook verschrikkelijk in het begin. Maar je zult zien dat het beter wordt als je volhoudt. En nu je het resultaat hebt gezien is dat ook al makkelijker. Top gedaan!! @mamameisje; ik vind jouw tips ook echt heel goed! @Ona81; die kleintjes hebben snel genoeg het patroon in de gaten he. Fijn dat het bij jullie ook zo goed geholpen heeft!
Onze dochter heeft hier ook last van gehad. Wat hier hielp was om haar slaapkamerdeur open te laten en te beloven dat we (of één van ons) boven bleef en zo nog even kwam kijken. Ik ging dan boven wat rommelen (was vouwen, strijken, enz.). Na een korte tijd ging ik dan ook echt naar haar toe. Als ze al ging roepen voordat ik zelf kwam, vertelde ik haar dat ze niet hoefde te roepen/huilen, maar dat mama echt nog zou komen kijken. Uiteindelijk na een paar keer kijken viel ze dan in slaap. We hebben dit steeds uitgebreid, langere tijd ertussen en uiteindelijk ging ik gewoon meteen naar beneden, maar beloofde nog even te komen kijken. Dit deed ik dan ook. Nu hoeft er al een hele tijd alleen nog de deur open en is het gewoon goed. Lijkt dus een beetje op de 5 minuten regel, alleen heeft mijn dochter niet veel hoeven te huilen, omdat ze me steeds kon horen en ik kwam regelmatig kijken. Misschien heb je er nog iets aan