Mijn schoonzus gedraagt zich de laatste tijd nogal raar en ik kan mijn vinger er maar niet op leggen waarom. Het begon eigenlijk (zover ik me kan herinneren) toen ik en mijn man aan zijn ouders & zus vertelde dat ik zwanger ben van ons derde kindje, pakweg 3 maanden geleden. Wij waren uitgelaten, zijn ouders ook. Zijn zus stamelde flauwtjes blijven. 'gefeliciteerd' en stormde toen naar boven om daar de hele avond te blijven. In de tussentijd heeft ze nog wel 'normaal' gedaan. Dat wil zeggen: op verjaardagen met 'hun groepje' (klinkt zo akelig) meekletsen. Maar verder hoor of zie ik haar zelf niet, mijn man nog wel, aangezien hij bijna alleen verantwoordelijk was voor de verbouwing in haar huis. Afgelopen zaterdag was het volgende rare voorval: wij waren op een herdenkingsavond op de begraafplaats. Mijn man zijn oma (moeder van mijn schoonmoeder) ligt daar ook, eveneens ons zoontje en mijn oom. Maar mijn man belde sm dus om te vertellen dat er een avond was en hoe kwamen er ook naar toe. Ik had verwacht dat ik ze nog wel even zou zien, maar buiten het feit om dat mijn man en mijn ouders ze kort voorbij hebben zien komen (hoi & doei) dus helemaal niet. We hebben nog staan wachten bij onze zoon, mijn man heeft meerdere keren geprobeerd om ze te bellen is nog naar zijn oma gelopen. Maar geen gehoor. Bleek dat ze dus eigenlijk direct en zonder nog even te komen praten vertrokken waren. Gisteren hielden we een gender reveal-party. Lekker overdreven Amerikaans en hysterisch, maar goed: daar houd ik dus van. Om even niet in details te treden van wat er allemaal precies is voorgevallen (ik heb zelf niet alles gezien/gehoord); maar haar gedrag was bijna ronduit asociaal! Ze heeft de gehele middag met een zuurpruim gezeten, op haar telefoon zitten pingelen, aan haar tas zitten plukken en er kon echt officieel geen lachje vanaf. Onze zoon keek ze (omdat hij nogal uitgelaten was) alleen maar geïrriteerd aan. Alsof ze te maken had met een één of ander hysterisch k*tkind in plaats van haar overenthousiaste neefje (dit is trouwens ook niet de eerste keer dat ze zich afreageert op hem). Nu kan ik op zich 'prima' dingen negeren, vooral als het gezellig en druk is. Maar hoe chagrijnig ze deed deed was echt te bizar voor woorden en verpestte toch een beetje de sfeer voor mij. Het werd in ieder geval niet onder stoelen of banken geschoven. Ook omdat ze niet wilde opstaan toen we de taart aan gingen snijden, of weigerde om een streepje op het door mij geknutselde bord te zetten (lekker hysterisch ). En vooral omdat er wederom geen lachje, of gefeliciteerd vanaf kon toen we het geslacht eenmaal bekend hadden gemaakt. Eenmaal een gepruil en gepiel met haar hoofd neergelagen naar haar voeten. (Nee ze heeft geen relatie en is geenszins bezig met het krijgen van kinderen momenteel. Daar had ik dan nog enigszins begrip voor op kunnen brengen). Ik heb aan mijn man gevraagd of hij een gesprek met haar aan kan gaan, maar ergens weet ik al waar dit op uit gaat lopen. Ik hoef in ieder geval niet van hem te verwachten dat hij er 'tegenin' zal gaan, of enigszins zal laten merken dat hij het zat is. Hoewel dit wel zo is. Al heeft hij iets van; laat der lekker in der sop gaarkoken en wat onze zoon betreft merkt ze vanzelf wel wat ze verpest als hij dadelijk niets meer van der wil hebben. Maar ik irriteer me dus wel en ik ben bang dat ik dadelijk met mijn hormonale hoofd een keer ontplof, of in ieder geval snerend uit de hoek ga komen. Wat het natuurlijk allemaal erger maakt en daar heb ik ook vrij weinig zin in.
Mijn eerste gevoel was inderdaad om te zeggen dat ze nogal veel moeite heeft met het feit dat je weer zwanger bent. Ik weet niet hoe oud ze is, maar ondanks dat ze geen partner heeft, kan ze natuurlijk wel een kinderwens hebben... en nu wordt ze er door jouw zwangerschap weer op gewezen. Maar inderdaad absoluut geen leuke tante op dit moment... zeker niet met zo'n herdenkingsavond en de gender-reveal party.
Nee geen kinderen en zo ver ik weet (maar ik houd het in het midden, want ook ik kan het mis hebben) vooral bezig met haar werk, nieuwe huis, sociale leven.
Ongewenste kinderloosheid kan verschrikkelijk pijnlijk zijn. Ik hoor helemaal geen enkel begrip in jouw verhaal. Edit: gesteld dat dat het is hè
Ueh... Dat is ook een beetje een voorbarige stelling . Maar dat hoef ik denk ik niet uit te leggen, aangezien half ZP al weet wat ik zelf heb meegemaakt. Daarnaast: inderdaad. Gesteld dat dit het is, maar dat zou ik dus absoluut niet weten. Mocht dit het geval zijn dan had mijn schoonmoeder dit heus wel eens met mijn man besproken o.i.d. Maar vooralsnog kan dit natuurlijk (ondanks dat het niet besproken wordt) het geval zijn.
Waarom vraag je het haar niet eens? Of anders wellicht je man? Als ze bij het onthullen opeens zo weggaat dan krijg ik het gevoel dat ze enorm graag kinderen wil. Ookal heeft ze geen partner, dan hoeft dat natuurlijk nog niet zo te zijn dat de wens er niet is.
Mijn man wil het inderdaad met haar gaan bespreken, maar eerder omdat ik graag wil weten wat er aan de hand is. Omdat dit natuurlijk ook niet zo sfeerbevorderend is binnen de familie. En ook niet leuk voor mijn zoontje, die met zijn 4 jaar echt wel snapt dat tante al ruim een jaar lang niet echt leuk tegen, of met hem kan doen.
Lijkt me echt een goed idee. Wellicht is er iets met dr aan de hand waarom ze zo reageert. Hoewel het natuurlijk niet netjes is.
Ik zou toch eens vragen hoe het met haar gaat enz. Om eens te peilen wat er aan de hand is. Hier moet toch een reden voor zijn.
Ik weet niet hoe je band met haar is, maar misschien kun je een keer iets gaan drinken met haar? Of haar bij jullie uitnodigen om met haar te praten. Gewoon alleen jullie 2, kijken of ze iets los laat? Zelf ook aangeven dat je merkt dat ze ergens mee zit en dat je het moeilijk vindt om daar mee om te gaan. Hou het dan vooral bij jezelf, zonder haar aan te vallen. Zeker wat je zelf al zegt, je zit bomvol hormonen en dan kun je misschien op een gegeven moment uit vallen, omdat je alles op kropt, dat werkt dan natuurlijk helemaal niet mee voor de sfeer. Gefeliciteerd trouwens, leuk een meisje!
Dat zou inderdaad goed kunnen, al krijg ik het een beetje het idee dat het persoonlijk is. Omdat ze tegen mijn zusje (met een jonge baby) en mijn man en bij andere kennissen/vrienden en familie wel 'gezellig' kan doen. Maar goed: dan is het ook fijn om te weten, natuurlijk! Al heb ik dan nog altijd liever dat ze met mij een gesprek aangaat dan dat mijn man moet vissen voor problemen. En nja.. netjes is het inderdaad niet. Maar het rottigste vind ik het voor mijn zoontje. Die zo gek is op al zijn familie. Maar als er iets aan de hand is dan kan ik daar best begrip voor opbrengen. We zijn niet altijd ons opperste, beste zelf. Maar het is niet raar dat je irritaties krijgt van constant, negatieve uitstraling tijdens situaties die gezellig zouden moeten zijn. Zonder dat je weet wat, of er iets aan de hand is.
Nee, we hebben over het algemeen geen echte goede band. Ik zie/spreek haar zelf weinig en als ik haar zie dan is het met mijn man. Dit gaat al 7 jaar zo , dus ik denk dat het niet meer gaat veranderen. Haha en ja, daarom schrijf ik het maar even hier van me af. Lucht toch een beetje op en dan hoef ik mijn man er ook niet constant mee lastig te vallen . En bedankt we zijn er ook super blij mee.
Misschien dan toch je man met haar laten praten, of eens met je schoonouders praten, dat je het jammer vind dat het zo gaat nu. Je hoeft geen beste vrienden te zijn, maar normale omgang moet toch kunnen. Sneu ook voor je zoontje, ik zou het ook niet leuk vinden als mijn zoontje zo behandeld zou worden door mijn schoonzus.
Mijn eerste gevoel zei meteen dat zij er waarschijnlijk mee zit geen partner en kinderen te hebben en dit ook graag wilt. Of het zo is kun je het beste eens alleen met haar over hebben. Zeg gewoon dat je een gevoel hebt en vraag of dit ook zo is? Vaak voelen ze zich dan opgelucht om het te kunnen vertellen en is er meer rust rust en begrip voor beide. Overigens hoe vonden ze je gender reveal-party? Hebben ze het ontdekt dat er overal 1 roze ding meer was?
Hahaha... NEE! Maar er werd wel op gelet, al leek het kennelijk op het eerste gezicht dat blauw overheerste (wat dus niet zo was ). Het achtergrondliedje van de echo was zelfs 'Take you're time girl' van Niels Geuzenbroek. De instrumentale versie, maar ook dat had niemand echt door . Maar uiteindelijk was het filmpje een groot succes en de reactie van mijn zusje, hahaha. Ik ben zo blij dat ik die op tape heb staan .
Kan het niet ook een reactie zijn op het hysterische Amerikaanse? Dat was nl mijn gevoel, ook omdat ze zich wel normaal opstelt naar een ander gezin in de familie. Begrijp me niet verkeerd , je moet helemaal doen waar jij je lekker bij voelt,maar met gender reveal parties etc.zet je jezelf wel heel erg in het middelpunt wànt je bent zwanger. Nogmaals, als dat jullie ding is helemaal goed en vooral heel ervan genieten met elkaar, maar ik zou me ook best voor kunnen stellen dat mensen denken, jeetje moet dat nou zo. Dat ze dus een beetje het gevoel heeft dat de wereld nu om jou draait omdat je zwanger bent en als de band dan al niet heel warm is dan is dat helemaal snel een irritatie punt. Kennelijk vonden hoop mensen ( van jouw familie) het geweldig en probeer je daar op te focussen en misschien rond haar het iets minder centraal te zetten om te kijken of dat wellicht wat meer harmonie brengt? Zonder jezelf natuurlijk helemaal in te houden.
Haha, volgens mij heb jij het er vooral zelf niet zo op. Of wel? En natuurlijk; het hoeft je ding niet te zijn. Maar ik denk dat het in zo een geval onder de normale fatsoensnormen valt dat je dat niet laat merken, of anders thuis blijft. En omdat ik een reveal party geeft (wat tevens mijn goed recht is en ik daar ook mijn persoonlijke redenen voor heb, maar dat wist je al) betekend het vanzelfsprekend niet dat ik met een grote strik rond mijn buik loop en alleen maar praat over baby's, flesjes en luiers. Integendeel. Maar al met al lijkt dat me reuze vergezocht. Aangezien dat nog niet zou verklaren waarom ze op een begraafplaats, een herdenkingsavond. Zo doet.