na aanleiding van een topic van het zoveelste achtergelaten kindje in de auto vraag ik me af wie zijn kinderen kan vergeten? Of dat nu bewust is of onbewust. Mij is het nog nooit overkomen,en durf te beweren dat ik mijn kind ook nooit zal vergeten. Ik kan er dus echt niet met mijn hoofd bij dat je je kind kan vergeten.. Zijn er mensen die hun kind weleens zijn vergeten,en zoja in wat voor situatie is dat dan vraag ik me af?
Ik bij mijn eerste. Ik zou weg, maak alles klaar en stap in de auto. Eenmaal in de auto dacht ik he wat gaat dit makkelijk en snel? Vergeet ik niet iets... eh ja mijn dochter die nog heerlijk lag te slapen. Ook ben ik vanuit het werk een keer naar huis gereden en daar aangekomen vroeg mijn man waar is ... dan. Ehh nog op het dagverblijf. Maar nooit alleen in de auto afzo vergeten
Ik kan het me niet voorstellen nee.. Mn ouders zijn mn broer wel een ker 'vergeten' . Ze hadden gegeten en waren voor de tv gaan zitten. Horen ze op een gegeven moment 'EH' vanuit de keuken.. Zat mn broer nog in zn kinderstoeltje mn ouders waren hem echt vergeten.. heel stom.. Is ze nooit meer overkomen Maar in de auto ofzo achterlaten, nee echt niet..
niet echt vergeten, maar bijna ik was voor de eerste keer bij mn moeder met mn 2e kindje van 6 weken en mn dochter van 2,5. dus voor het eerst met kersverse dochter erbij. ik had haar al in de maxicosi gelegd, mn spullen gepakt. mn andere dochter jas en schoenen aangedaan enz. en toen liep ik de deur uit met alleen mn oudste dochter. mn moeder zei toen ik weg liep...vergeet je niet iets??? ik zei nog, nee wat dan? ...stond de maxicosi met mn jongste dochter nog bij mn moeder op tafel!!
Nee zeker niet. Wel rotdromen over gehad, dat ze ineens weg was. En zal haar ook zeker nooit vergeten. Snap ook niet hoe sommige hun kind kunnen 'vergeten'.
Geen veroordeling hoor,maar ik snap dat gewoon niet! Ben je er dan niet mee bezig? Als je naar huis toe rijdt,waar denk je dan aan? Ik ben namelijk de hele dag door bezig met mijn kind,bij alles wat ik doe of afgerond heb spookt hij door mijn hoofd. Ik plan als het ware vantevoren al in mijn hoofd wat ik moet doen. Al ben ik wel schuldig aan het vergeten van mijn hond Die nam ik nooit meer mee naar de stal,tot die ene dag. Hond was verrukt dat ie daar weer was,tot ik thuis was en me af vroeg waarom het zo stil was. Hond zat overigens gewoon netjes op zijn vertrouwde plekje te wachten. God wat voelde ik me schuldig haah!
Ja hoor ik ben wel bezig met mijn kinderen. Alleen 2 vd 3 waren toen thuis bij oma en die woont net iets voor het dagverblijf. En toen ben ik gewoon automatisch daarheen gereden.
Nee nog nooit gehad. Maar ik zeg nog, want zeg nooit nooit. Het lijkt mij heel erg sterk, want ik denk overal aan, maar het zou kunnen gebeuren ja.
Ik kon het mij ook nooit voorstellen totdat het mijzelf bijna overkwam. Ik haalde mijn dochtertje uit gymnastiek en had mijn jongste mee in de buggy. Heb mijn jongste langs de kant gezet met de buggy zodat anderen er geen last van hadden en het gangpad vrij was en mijn dochtertje aangekleed. Al kletsend liepen we naar buiten en toen hoorde ik ineens mijn jongste gillen. Als de jongste niet had gegild weet ik niet wanneer ik erachter was gekomen dat hij daar nog stond. Misschien snel, maar zou mij ook niet verbaasd hebben dat ik pas halverwege de rit erachter zou komen. Nadien kan ik mij dus zeker wel voorstellen dat je je kind per ongeluk eens kunt vergeten. En ik kan je vertellen dat dat een enorm vervelend gevoel geeft, echt alsof je vaalt als ouder. Bij mij was het ook nog zo dat de jongste altijd mee ging om mijn dochter uit gym te halen, dus was ook nog eens geen uitzondering. Kan me daarom juist nog meer voorstellen dat wanneer je je kind bij uitzondering een keer mee hebt je het nog makkelijker kunt vergeten.
Nee gelukkig niet, kan me ook niet voorstellen dat zoiets gaat voorkomen. Een vriendin van m'n moeder is haar kind wel een keer in een restaurant vergeten. Ze waren met familie uit eten, gingen weg en thuis aangekomen beseften ze dat ze 1 van hun kinderen er niet was. Ze dachten dat hij bij zijn tante in de auto zou gaan, maar die tante wist van niets. Zat het arme ventje dus nog alleen in het restaurant. Gelukkig was hij wel heel lief opgevangen door het personeel. Ik zou me echt doodschamen als me zoiets zou overkomen!
Wauw echt?! Ik kan me dat echt niet voorstellen... je hoort het wel vaker,dat een situatie ineens anders is waardoor ze het vergeten. Ik denk dan juist van,als het anders is dan anders,ben je meestal oplettender.. Terwijl als je het iedere dag doet,je gewoon doet wat je in je automatisme altijd doet.. Ik kan me zeker het schuld en faalgevoel wel voorstellen,want als het goed is vergeten ouders hun kind niet opzettelijk. Ik vraag me echt gewoon af wat ervoor zorgt dat je je kind vergeet..
Ik ben mijn kinderen nooit vergeten, maar kan me wel voorstellen dat het gebeurt. Onze oudste heeft vanaf dat ze 8 maand was 1,5 jaar 's nachts gehuild. Echt uren achtereen of elk uur 5 min. We waren echt gesloopt. Zo kon ik amper auto rijden van vermoeidheid en is mijn man een keer tijdens het tanken in slaap gevallen. Ik kon bijna niks onthouden en functioneerde bijna niet meer. Ben sindsdien een stuk milder in mijn reactie als het gaat om kinderen vergeten. En dan bedoel ik niet je kind in de auto laten om aan het strand te liggen. Maar mijn man bracht dochterlief altijd naar de opvang. Als ik dat in die tijd onverwachts zou moeten dan, had het best kunnen gebeuren dat ik op mijn werk zou aankomen met kind op de achterbank...
Ja, ik een keer op vakantie jaren geleden. De oudste was toen net een jaar geweest. We zaten in een hotel en bijna iedere avond liep mijn vriend met m'n zoontje op de arm naar de eetzaal. Ik nam dan de buggy mee, zodat we na het eten nog een stukje konden gaan wandelen. Maar die avond hadden we de kleine man in de buggy gezet op weg naar de eetzaal. Dus ik bij aankomst de buggy geparkeerd bij de ingang en zo naar binnen gelopen. Na een dodelijke blik van mijn vriend toen ik zonder zoon binnen kwam, ben ik gelijk weer naar buiten gespurt. Gelukkig zat 'ie vrolijk te lachen naar de andere voorbijkomende hotelgasten. Is me daarna gelukkig nooit meer overkomen. Check nu altijd twee keer of alle kinderen present zijn.
Nou ze waren veilig en dus denk je er minder aan. Als ik ze mee heb waar dan naartoe ben je veel alerter. Dan heb ik geen moment rust
Ik hoop dat het me nooit overkomt. Het is dan maar goed dat mensen in andermans auto kijken he. Ik woon overigens in Sappemeer!
Weet je wat ik echt irritant vind? Als je zegt dat je niet wil veroordelen maar vervolgens allemaal van die superveroordelende reacties schrijft op meiden die reageren. We zijn allemaal maar mensen...
Anyway, vergeten is een groot woord maar we hebben onze zoon een keer in de kinderwagen ergens laten staan. Ik dacht dat mijn man de wagen (met kind) had en hij dacht dat ik hem had. Oh en ik heb een keer gehad dat ik een afspraak met iemand maakte en de dag ervoor ineens dacht: ohhh dat kan natuurlijk helemaal niet, ik heb onze zoon morgen. Was ik hem dus ook vergeten (toen ik de afspraak maakte).