Ja de titel zegt het al..haha (sorry voor de lange titel) Ik werk nu al vanaf week 25 halve dagen. Wat aan de andere kant wel erg fijn vind, maar ik voel me toch wel beetje schuldig tegen over mijn collega's. Wie heeft dit nu ook????? Want ik hoor wel eens dat zwangere meiden vaker wel eens halve dagen moeten weken of helemaal niet meer werken voor de zwangerschapsverlof. Bij mij is het nu zo dat mijn ventje weg is (op uitzending) en alles op mijn rug komt en dat werkt niet echt..haha dus beetje de rede dat ik nu halve dagen werk.
Ik werkte denk ik al vanaf 18 weken vijf uur per dag ipv 8. En vanaf 30 weken bij ik in de zietewet gegaan (en had daarvoor een maand vakantie) dus ik heb bijna de hele zwangerschap minder gewerkt. Reden was ontzettende moeheid gevolgd door een blaasontstekinge n op het eind bekkenklachten waardoor ik bijna niet meer kon lopen. Dus..je bent zeker niet de enige. Ik vond het wel ook heel erg moeilijk. Ik ben tcoh blij dat ik het wel gedaan heb anders had ik nu helemaal niet meer gewetem hoe ik het moeten volhouden. Ik bedoel ik vind zwanger zijn supermooi maar het kan ook erg zwaar zijn...
Ik werk sinds 11 weken al niet meer en moet toch eerlijk bekennen dat ik die lange vakantie meer dan zat ben! En dan ben ik pas in feb. uitgerekend, plus 10 weken verlof daarboven op... plus het revalidatietraject waar ik mee ga starten na de bevalling Veel mensen doen een moord voor een lange vakantie maar ik zou er op het moment alles voor over hebben om 3 halve dagen te werken. Ik mag helaas niet werken ivm gecompliceerde zwangerschappen maar soms zit ik vacatures af te struine waarbij mensen worden gevraagd voor 2 dagen oid want ben het thuis zitten/liggen/commanderen/politieagentje spelen helemaal zat! Ïk snap dat het voor jou ook heel moeilijk is nu je man op uitzending is, maar je kunt het ook als een welkome afleiding zien die halve dagen werk. Thuis ga je toch maar zitten piekeren en helemaal als je man in oorlogsgebied is. Succes!
Ik ben met 28 weken halve dagen gaan werken en met 30 weken in de ziektewet op aanraden van de VK omdat onze eerste dochter is geboren met 33,5 weken.
goeiemorgen ik ben 21 weken en werk nu 2 dagen inderplaats hele week vanwege BI met mij vorige zwangerschap van me zoontje was k met 15 weken al in de ziektewet omdat ik niet eens meer kon lopen geen trappen meer op... dus ben blij dat ik het nu al wat langer vol hou greetz
Ik werk sinds 26 weken 4 dagen van 7 uur per dag ipv 4x9 uur. Op dringend advies van de vk. Ik vond het zelf heel moeilijk, maar ben nu toch wel blij dat ik die stap genomen heb. Op mn werk was het helemaal geen probleem en mn collega's vinden het ook niet meer dan normaal. Ik blijf deze uren werken zolang het gaat, en gaat het niet meer dan ga ik naar halve dagen. Ik hoef nog maar 5 weken en voorlopig is dit een goede oplossing.
Ik werk nu nog fulltime maar ben benieuwd of ik het ga redden tot m'n verlof. 'k Werk in de kraamzorg en altijd 8 dagen achter elkaar en dat begint me nu echt zwaar te vallen.
Ik moet binnen 2 weken stoppen van m'n werkgever owv veiligheidsredenen. (werk in een psychiatrisch ziekenhuis) Maar als dit niet moest, zou ik het ook niet veel langer trekken want heb nogal veel last van BI... M'n gyn wilde me met 16 weken al thuishouden maar dit heb ik geweigerd.
En ik voelde me al schuldig dat ik met 34 weken met verlof ging ipv 36. Als ik jullie verhalen zo hoor, mag ik dus abslouut niet klagen! Voel me fit, maar het werk werk wel zwaar de laatste weekjes, vooral het reizen...
Ik werkte de eerste drie maanden halve dagen. Daarna gewoon 28-urige werkweek. En vanaf 1/9 ben ik volledige in de ziektewet wegens oververmoeidheid. Ik trok het niet meer. In het begin voelde ik me ook schuldig, al zeiden mij collega's dat het echt niet meer ging. Gelukkig hadden ze al snel een vervangster voor mij gevonden. Dus schuldig voel ik me niet meer. Wat niet gaat dat gaat niet.
Ik ben dus niet de enige! Ik heb 6 weken thuisgezeten in het begin van de zwangerschap vanwege het vele overgeven. Daarna telkens geprobeert zoveel mogelijk te werken, maar het maximale wat lukt is nu 3x 5 uur. En zelfs dat is bikkelen. Komt ook omdat ik extreme vermoeidheid heb wegens een schildklieraandoening. Voel me veel schuldig. Nog 4 weken en dan heb ik gelukkig verlof. Thuiszitten vind ik overigens ook echt niet fijn! Geest wil wel maar lijf niet. Ik ben echt van mezelf een beetje een workaholic en ik vind het vooral lastig als andere vrouwen vertellen hoe "makkelijk" zij konden werken tot 4 weken voor de bevalling... Voel ik mezelf zo zwak!
Ik werk sins deze week 4x5 uur i.p.v 4x 9/10 uur. Ik heb een zwaar beroep(kok) en sta de hele dag. Ik kreeg steeds harde buiken,pijn aan me bekken,rug enz en s,avonds heel moe. Werk nu ook alleen van 10/15 ik vind het wel fijn. Ik heb al een paar weken te lang doorgelopen en me collega,s en baas zagen dat. ze zeiden dat het zo niet meer ging en de volgende dag is er deze mooie oplossing uitgekomen. Ik voel me ook wel schuldig tegenover me collega,s gelukkig berijpen die mannen me goed haha(ja echt dat had ik niet verwacht) en ik moet gewoon aan me kindje denken
heel toevallig ga ik per aankomende week ook 50 procent werken. ben echt zwaar oververmoeid omdat ik sowiezo heel slecht tot niet slaap, en daar bovenop al hardstikke moe ben van me zwangerschap. begon op slot echt wartaal uit te slaan en huil om alles... heb nog een kleine rondlopen ook..
Ik moest met 27 weken stoppen met werken ivm verkorte bmm en aanhoudende zeer pijnlijke harde buiken,dus zit ook al en endje thuis op de bank te nixen en ben het nu ook wel een beetje zat moet ik eerlijk bekennen,ben blij als ik straks weer lekker zelf de deur uit kan en afleiding heb al is het dmv werk.
Moest al vanaf 15 weken halve dagen werken. Dacht dat ik wel weer op zou gaan bouwen, maar de afgelopen 3 weken moest ik zelfs nog een uurtje minder werken. Heb me ook heel veel schuldig gevoeld en zeker in het begin was dit hele erg moeilijk. Ik hoorde dat erover werd gepraat en dat vond ik heel moeilijk. Dan ben ik geneigd uit te gaan leggen wat er met me is, maar eigenlijk moet ik dat helemaal niet doen. Het gaat ze niks aan. Maar ja... Ondertussen heb ik gisteren mn laatste werkdag gehad! Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je je schuldig voelt en ik weet ook niet goed wat je ertegen kan doen, ik bleef me eigenlijk wel schuldig voelen... Succes ermee
Ook ik werk al een hele tijd halve dagen. Sinds week 18 ongeveer. Dit in verband met opvlamming van mijn colitis en daarop prednison gebruik. Ben 'blij' met de prednison, zou niet weten hoe ik het anders zou moeten doen. Ik merk nu wel, hoe verder ik in de zwangerschap kom, het wel moeilijker gaat... Mijn darmen worden weer gevoeliger (lees: pijnlijk), de kleine bokst er wat op los, ruimte word natuurlijk ook minder. Moet deze week naar de ARBOarts, kijken wat die zegt. Gelukkig nog een kleine 4 weken en dan met verlof !
Nou ik ben erg blij om te lezen dat ik niet de enige ben.. Moet nog paar weekjes werken en dan met zwangerschapsverlof. Hoopelijk voel ik me dan ook minder schuldig. En dan is mn ventje ook terug.. Gr
Ik zit gedurende mijn hele zwangerschap al af en aan in de Ziektewet. In de 1e 3 maanden heb ik zo'n 4 weken volledig in de ZW gezeten. Daarna heb ik gedurende anderhalve maand zo'n 4 a 6 uur per dag gewerkt, 5 dagen per week. Dat ging niet, dus toen heb ik het teruggebracht naar zo'n 8 uur per week. En sinds een aantal weken zit ik volledig in de ZW en ga ik er ook niet meer uitkomen voor mijn bevalling. Ik heb het er best moeilijk mee. Enerzijds weet ik dat dit beter is voor mijn gezondheid, maar anderzijds zit ik wel met een groot schuldgevoel. Maar ja, het is niet anders!