Ben ik nu de enige die wel weer zin heeft om aan het werk te gaan? Het normale leven weer op te pakken en collega's weer te zien etc.? Ik lees alleen verhalen van anderen die er tegenop zien om weer aan het werk te gaan. Dit heb ik momenteel helemaal niet en ik vroeg me echt af of ik nu de enige ben of dat ik de enige ben die dit durft toe te geven?
Eerlijk gezegd zou ik er best wat voor overhebben om even een normale werkdag te hebben.. zeker nu ik overtijd loop.. ik kan me eigenlijk nog niet voorstellen dat ik straks niet meer zou willen werken. Ik mis de contacten ook echt en ben niet zo'n thuis zitter. Maar goed, als ons moppie er is, zullen we zien of ik dan spontaan een huismus word
Nee, ik had nog wel thuis willen zijn. Vandaag weer begonnen en vreselijk om mn kindje niet te zien. Werk zelf moet ik ook echt weer aan wennen, moet er een nieuwe uitdaging in gaan vinden.
Ik ben drie weken na de geboorte vd oudste weer een dag in de week naar mijn opleiding gegaan en vond dat heerlijk. Toen dat was afgelopen ben ik in mijnlaatste verlofweken weer een freelqnceopdracht gaan doen en ook dat vond ik prettig. Na 12 weken weer gaan werken was prima voor mij. Ook na de tweeden mijn verlof al een freelanceopdracht gedaan. Ik ben geen type om hele dagen thuis te zitten en heb ook wel een zekere uitdaging nodig. Ik vond t dus prima om weer aan de slag te gaan! Dus nee je bent niet de enige.
Hier ook wel weer zin om te beginnen. Ik mag over 2 weken. Wel vind ik het spannend hoe het zal aan met de combi werk en thuis ivm huishouden werkdruk....ook zal ik m'n kids Weel vreselijk missen maar ik heb ook erg leuk werk met ook kids dan alleen wat meer kids en niet van mezelf natuurlijk lol
Ik mag over 3 weken weer, heerlijk! Vooral de eerste weken wilde ik heel graag ruilen met mijn man: ik werken en hij thuis zitten, maar dat was vooral omdat ik nog heel erg moest wennen aan het moeder zijn. Nu geniet ik heel erg van mijn zoontje, maar ik voel me soms zo nutteloos en wil graag mijn hersenen weer gebruiken Waar ik niet naar uit kijk is het vroege opstaan en dat ik de dingen die ik nu overdag kan doen, straks weer in de avonden of weekenden moet proppen.
Ik had een dubbel gevoel om weer te gaan werken. Aan de ene kant heerlijk, om ergens anders mee bezig te zijn dan onze dochter. Aan de andere kant helemaal geen zin, omdat de sfeer bij ons op het werk slecht is.. Het is helemaal niet gezellig.
Ik had ook een dubbel gevoel, zoals een van de dames boven mij schreef was ik ook de eerste weken jaloers op mijn man, omdat hij kon gaan werken en ik tot 15:00 uur op de bank zat met mijn dochtertje en ik ergens heel even 15 minuten had om me te douchen en wat te gaan eten! Die eerste weken vond ik killing. Daarna werd t leuker en makkelijker en ik heb een echte chillbaby haha. Ik vond het leuk om weer aan het werk te gaan (nu 3 dagen gewerkt), maar vond het niet leuk de eerste twee dagen om haar over te dragen aan de gastouder, in mijn andere post kan je lezen hoe dat is gegaan, gelukkig heel goed! Waardoor ik me niet schuldig voel dat ik weer werk en het ook weer naar mijn zin heb daar.
Ik ben bijna een half jr thuis oa door deels ziektewet en ouderschapsverlof. Maar ik begin wel veel zin te krijgen in mijn hersens weer aan het werk zetten. Ik vind mijn werk erg leuk en als mijn meisje het goed doet zoals nu kan ik vast met een gerust hart weg. Geen idee hoe het straks is. Ze is al een paar keer bij de oppas geweest, het weggaan vond ik lastig maar verder geen probleem, miste haar ook nog niet....ik vind het ook belangrijk dat zij met anderen een band op bouwt, schoonfamilie past op en flexibel is. Nog 4 wk en dan weer beginnnen. Ik wil bv blijven geven dus das ff spannend. Ook de nachten, gaan nu heerlijk, hopelijk blijft dat zo, anders vast erg pittig.
Ik zit al vanaf 28 weken zwangerschap thuis zonder werk. Ben ontslagen in m'n zwangerschap en heb echt wel weer zin om te gaan werken, zoek me suf naar een baan maar echt van harte gaat het niet. Dus ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, tuurlijk zal ik m'n meisje missen maar ik wil ook wel weer even mezelf zijn ipv alleen mama. Niet zo heel raar hoor.
Ik ben afgelopen donderdag begonnen! Ik zag er erg tegenop, maar viel me alles mee! Natuurlijk was het 's ochtends even lastig om mń dochtertje bij de oppas (gelukkig bij ons in huis die dag) te laten. Eenmaal op mijn werk was het ook even 'zoeken'. Er gebeurt in 16 weken heel veel op het werk en ik had echt het idee dat ik nog heel veel had in te halen. Na een goede overdracht en heel veel kletsen (aan iedereen foto's laten zien), heb ik 's middags alweer wat kleine klusjes gedaan. De dag erna voelde het eigenlijk alweer bijna als vanouds!
Bedankt voor alle reactie's! Leuk om te lezen hoe iedereen er tegenaan kijkt. Zelf begin ik 17 februari weer met werken en ik heb zin om weer aan de slag te gaan. Ik weet nu al dat ik het heel erg ga vinden om mijn meisje achter te laten maar aan de andere kant is dat het normale werkende leven (voor mij/ons) en zal ze het (net als onze zoon) leuk gaan hebben straks met alle kindjes bij het kdv en bij opa & oma. Nu alleen nog hopen dat ze straks de nacht doorslaapt als ik weer aan het werk moet
Ik begin vlg wk weer. Heb veel zin en tot nu toe miste ik mijn meisje niet als ik weg was. Wel moeilijk om te vertrekken want ze huilde soms...was toeval overigens. Ben benieuwd!
Ik ben inmiddels weer begonnen en ik vind het echt heerlijk! En natuurlijk ben ik ook heel blij als ik weer lekker met mijn zoontje kan knuffelen als ik thuis kom. Ik ben blij dat ik naast mezelf, partner en moeder nu ook weer een collega ben
ik ben inmiddels 4 weken begonnen. Had totaal geen zin en vond eerste twee weken vreselijk. Ik miste haar zo! Nu ik weet dat met oppas goed gaat, wordt het makkelijker. Maar genieten van werk duurt nog even denk ik, ondanks dat ik altijd met plezier mn werk gedaan heb.
Ik heb aan de ene kant wel zin om weer te gaan werken. En vooral om weer bij te kletsen met de collega's. Heb ze (sommigen) echte gemist. Maar zie wel enorm op tegen de drukte, de lange dagen in combinatie met de korte nachten. En vraag me af hoe ik dan ooit nog aan huishouden toe kan komen. Dat loopt namelijk nu al in het honderd omdat de poets al een aantal weken niet geweest is IBM ziekte van haar zoon. Ook de stress van het wegbrengen van zoon 1 naar school en zoon 2 naar kdv en daarna de trein halen zie ik niet echt zitten. Morgen gaat de baby voor het eerst een ochtend oefenen bij het kdv. Daar zie ik wel tegen op. En tegelijkertijd kijk ik uit naar een paar uurtjes voor mezelf. Gelukkig komt hij in dezelfde groep als die waar zijn grote broer heeft gezeten, met dezelfde vaste leidster.dus die is voor onzin elk geval al vertrouwd.
@Fiet: hoe ging de proefochtend?? Hopelijk is het meegevallen, dan kun je weer iets meer gaan uitkijken naar je eerste werkdag!
De ochtend is prima gegaan. Baby sliep toen ik hem bracht, dus ze hebben hem in de wandelwagen laten liggen tot het tijd was voor de fles. Daarna heeft hij Gekeken naar de peuters die aan het carnavallen waren. En toen ik hem kwam halen lag hij net weer in de wagen (op mijn verzoek niet in bed, anders moet je hem weer storen om mee te nemen) De ochtend was voorbijgevlogen voor mij. Eerst wandeling naar huis, effect kolven, ontbijt rommel opgeruimd en gestofzuigd, bakkie doen en even relaxen en toen was het alweer tijd. Had niet eens tijd om te gaan sporten. De avond was minder leuk. Baby is gevoelig voor veel prikkels, en die heeft ie natuurlijk wel gehad daar. Dus zijn vaste huiluurtje was heftig. Ruim een uur ontroostbaar en hartverscheurend gehuild daarna op de arm nog even ingedut. Na de avond voeding naar bed gebracht en nog een uur bezig geweest om hem rustig te krijgen. Is wel gelukt uiteindelijk. Hij heeft voor het eest door geslapen