Wij willen het nu weer niet weten (en behoren blijkbaar tot de minderheid )... Maar mijn man en ik verschillen een beetje van mening hier over, en hebben toch besloten om het weer niet te willen weten. A.s. dinsdag mogen we weer voor de 20 wekenecho. Bij de geboorte van ons dochtertje lag ik nog bij te komen met haar op mijn borst toen ik vroeg: wat hebben we nu eigenlijk?? Dus mijn voorkeur voor een meisje speelde niet op dat moment. Ik dacht alleen maar: DIT IS ONS KIND!!! Ga dinsdag toch heel goed kijken of ik het niet per ongeluk zie Vorige keer moest ik wel snel zeggen dat wij het geslacht niet wilden weten, want hij surfde al met het apparaat en mompelde wat over dat het wel duidelijk was. We waren net op tijd. Blijkbaar maakte hij dat niet vaak mee, dat mensen het niet willen weten. Nou ja, iedereen zijn mening, toch?
Hier ook net de 20 weken echo gehad.Bij de eerste wilde ik het niet weten en nu leek het me toch wel erg leuk om te weten. De hele wereld mag het ook weten,we krijgen weer en dochter. Waar ik alleen niet zo goed tegen kan zijn die mensen,zo heb ik een paar collega's, die het niet snappen dat je het wil weten,maar wel barsten van nieuwsgierigheid en vooraan staan als je dan verteld wat het wordt. Dan denk ik,wees dan ook zo eerlijk en vraag er dan ook niet naar!! Ik kon me er echt kwaad om maken!
Mijn man wil niet weten wat het wordt, maar ik eigenlijk wel. Vrijdag hebben we een pretecho en ik heb die dame al verteld dat we het nu niet willen weten. Maar in mijn achterhoofd heb ik natuurlijk wel de 20 weken echo die nog moet komen.. Misschien kan ik mijn man tegen die tijd overhalen. 8) Ik zou het in ieder geval wel voor mezelf houden en niet aan familie/vrienden vertellen.
Dat is een goed idee! Zo wil ik het doen. Want ik twijfel nog steeds. Aan de ene kant barst ik onderhand van de nieuwsgierigheid. Vanochtend stond ik in een babywinkel om eens rond te neuzen. En ik kon kiezen tussen echte jongens- of echte meisjesrompertjes. Iets echt neutraals hadden ze niet of vond ik niet leuk. Tja. Aan de andere kant interesseert het me ook niets, het is allemaal goed en de verrassing blijft leuk... Maar ja, mijn man wil het zo graag weten... Ik laat het haar op een briefje schrijven, goed idee!
Wij willen het straks graag weten, maar we vertellen het dan verder aan niemand! Zo hebben we het bij de eerste ook gedaan!
Wij weten niet wat het wordt, en dat wisten we ook niet bij de vorige. Ik vind de verrassing erg leuk. Wel hoor je als je het niet weet van een hoop mensen die denken dat je aan de buik kunt zien wat het word. Ik ben ook wel erg benieuwt hoor wat het word maar dat maakt het dester spannender.
Wij willen juist heel erg graag weten of we een zoon of dochter krijgen. Hoewel het ons eerste kindje is en we absoluut geen voorkeur hebben willen we het zooo graag weten. Gewoon om roze of blauw te kopen, of om hem of haar te zeggen tegen het drommeltje in mijn buik. Het 18 weken lang niet weten is voor mij een verrassing genoeg. Nu leef ik toe naar de dag dat ik het te weten krijg en dat is morgen! We hebben hiervoor zelfs een extra echo bij mijn vk aangevraagd die we zelf betalen. Wij maken er overigens ook geen geheim van wat het is naar andere mensen toe. Dat vinden wij eigenlijk flauwekul, alsof het voor een ander bijzonderder moet zijn om niet te weten wat het is dan voor onszelf.. Onze ouders vinden het onwijs leuk dat zij te weten krijgen wat het is, dan kunnen zij ook helemaal 'los' met kleertjes kopen etc. Maar dat is mijn / onze persoonlijke mening. Ik heb echt respect voor ieders idee hierin. Doe wat je gevoel je ingeeft... en als je het eenmaal weet, dan kun je het niet meer terugdraaien. Trouwens.. nog wel een tip. Als je echt niet wilt dat een ander het weet, maar jij zelf wel. Laat dan anderen niet merken dat jij weet wat het is. Bijna iedereen, echt iedereen die ik ken die het wist maar het niet wilde vertellen, heeft zich wel een keer versproken waardoor ik het toch wist (niet laten merken natuurlijk maar toch...) Veel succes.
Ik weet al wat het is Heb maandag de 20 weken echo gehad En had de keus gemaakt samen met mijn man dat we het wel wilden weten ivm het schilderen van de babykamer
haha ik zei ook altijd heel hard dat ik het niet wilde weten, maar nu wil ik het stiekum toch wel weten. Het lijkt me zo fijn om het z'n naampje te geven ( die ik overigens niet aan iedereen ga rond bazuinen hihi ookal smeken ze erom) maar tis wel handig als mensen kleertjes willen kopen maar ik wil het nu iig wel graag weten dat maakt het praten tegen de kleine makkelijker, maar ik moet nog even wachten. misschien dat we het begin mei kunnen zien, maar dat is niet zeker natuurlijk Liefs, Helene
Het is trouwens toch niet altijd zeker dat het is wat ze denken dat het is? Soms denken ze dat het een jongetje is en blijkt dat ie gewoon zijn gevalletje goed verstopt heeft . Ik heb dat eens meegemaakt bij vrienden. Ze dachten dat het een meisje werd. Zij de hele babykamer roze geverfd. Ze waren helemaal los gegaan met roze en lila en meisjesspeelgoed en -kleertjes. En toen... was het een jongetje! Als je een jongetje ziet heb je een heel grote kans dat het ook een jongetje wordt, maar als je een meisje ziet zou het toch ook best een jongen kunnen zijn? Of zijn er gevallen waarbij heel duidelijk te zien is dat het een meisje is?
Sinds gisteren weten we dat we een meisje krijgen. De vk kon het twee keer goed zien en constateerde niks tussen de beentjes. Sindsdien ben ik echt in de wolken. Ik zweef vandaag gewoon op mijn werk en kan niet stoppen met lachen en glunderen. En dat terwijl we echt geen voorkeur hadden. Ik heb gewoon het gevoel dat ik opnieuw zwanger ben!!! Bij binnenkomst vandaag stonden mijn collega's al voor de deur en vroegen in koor: "En?" haha. HEERLIJK!!!! Ook de reacties van familie zijn overweldigend, iedereen vindt het zo leuk om te weten. Morgen lekker veel roze shoppen. Veel plezier iedereen die het wel en natuurlijk ook degenen die het niet willen weten.
Ik wilde het ook graag weten, manlief twijfelde eerst nog maar was ineens toch wel nieuwschierig! Reden was voor mij niet de babykamer, maar ik dacht dat het dan misschien toch wel wat 'werkelijker' zou worden. Voor mijn gevoel is dat ook echt zo, we noemen ons meisje ook al bij haar naam (als we met zijn tweeen zijn dan). Achteraf hadden we tegen iedereen moeten zeggen dat we het geslacht niet weten, ik wordt soms echt knettergek van al die mensen die blijven raden, letten op versprekingen of me in de 'val' proberen te lokken....
hier ook 1 die het niet weten wil wij wisten het bij de eerste niet, en nu willen we het weer niet weten. vind het leuk dat ik het nog niet weet, wel irritant dat iedereen zegt: ja je zegt dat je het niet weet, maar eigenlijk heb je het wel gevraagd bij de echo. NEE!! we zullen wel een uitstervend ras zijn.
Ik wil het ook weten Al verf ik de babykamer alsof het kindje in het bos slaapt,doe ik het meer om de kleertjes en zodat je al weet wie er zo lief in je buikje zit Maar vanaf wanneer kan je het al weten? Ook al bij de 16 weken echo?
hoi, Volg je gevoel! Mijn ervaring: Waar je rekening mee moet houden is dat als je een 20 weken echo laat maken, sommige mensen er toch vanuit gaan dat je dat doet omdat je het geslacht wilt weten. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn... Ik krijg regelmatig de opmerking: jullie weten het geslacht vast en zeker, want jullie hebben zo'n uitgebreide echo laten maken toch? of de opmerking; Na de bevalling horen we wel of dat jullie het geslacht al wisten... Of je het geslacht nu wel of niet weet, dat soort opmerkingen kunnen je soms gaan irriteren...
Als wij straks zover zijn wil ik wel weten wat het wordt. Mijn vriend wil het niet weten dus ik krijg zwijgplicht hihi. Ik vind het gewoon ontzettend leuk om te zien of ik de traditie kan breken, door een klein mannetje te krijgen als eerste en niet een meisje. Binnen onze families dan, daar zijn bijna alle eerste kinderen meisjes.
Bij de eerste wist ik het pas toen mijn vliezen braken (3 dagen voor ze werd geboren). Maar die eerste is nu 4, en ook voor haar wil ik het graag weten. Ik heb het idee dat het dan wat tastbaarder wordt. De hele schok van een kind krijgen is er bij de 2e niet meer vind ik, je weet wat je te wachten staat ipv dat het je overkomt dus kan me goed voorstellen dat je het spannend wil houden door het geslacht niet te weten. Ik ben deze keer heel praktisch. Ik wil weten wat t wordt, ga daar ook niet m´n mond over houden en misschien ga ik ook al wel met naam en toenaam tegen m´n buik kletsen. Zou maar zo kunnen dat ik het de volgende keer niet wil weten, als die ooit komt.
Voor mij exact hetzelfde verhaal!! (ook wel practisch bij de tweede, moeten we al die te klein geworden roze kleertjes bewaren of niet??) XX
Heb nooit getwijfeld of dat we het wel of niet willen weten. We weten nu sinds 2wkn dat we een zoontje krijgen. Maar snap het ook wel weer als mensen het niet willen weten. Dat maakt de verassing bij de geboorte echt groot! Wij houden het overigens wel voor onzelf (behalve hier dan, ken hier toch niemand)