Zeker weten alleen mijn man! Ten eerste omdat het zo'n speciaal en intiem moment is en ten tweede dat ik er niet aan moet denken om meer mensen dan nodig naast me te hebben. Gelukkig gaat mijn moeder er ook niet vanuit dat ze er bij zou mogen zijn, volgens mij wil ze het ook niet eens.
Mijn man dacht dat ik het fijn zou vinden als mijn moeder erbij zou zijn. Maar ik wilde het niet en ben nog steeds blij dat we het niet gedaan hebben. Mijn moeder is geweldig maar op zo'n moment wil ik toch even alleen met mijn man zijn (en de kraamverpleegkundige, en twee verloskundigen, en een gyneacoloog, maar goed ). De verloskundige raadde het trouwens ook af, haar ervaringen waren dat het vaak heel moeilijk is voor een moeder om haar eigen dochter met zoveel pijn te zien. Mijn moeder is wel een paar uur na de bevalling (was midden in de nacht) naar het ziekenhuis gekomen en was dus wel het eerste kraambezoek. Maar bij de bevalling nee, en een volgende keer ook niet, ik vond het zo prima.
de eerste bevalling heb ik alleen met mijn man erbij gedaan ( en natuurlijk de gyn+assisten) het was iets van ons 2, we wouden het alleen doen, de 2e bevalling hebben we mijn zusje erbij gevraagd,(manlief zijn idee) vond het zelf erg fijn dat ze er was, ook met de weeen opvangen manlief die hielp puffen en zusje lief hielp mij met de rugweeen opvangen, vond het ook erg bijzonder en mooi om te zien hoe trots mijn zusje was, en dat ze de navelstreng mocht doorknippen, ben erg blij dat ze de 2e keer erbij is geweest.
Alleen mijn man. Ben ingeleid en vond het druk zat aan mijn bed. Met verloskundige, verpleegkundige, co assistent en mijn man.
Geen moeders, zussen, vriendinnen o.i.d. Ik had daar geen behoefte aan, en moet er ook achteraf eigenlijk niet aan denken dat er nóg iemand bij was geweest. Bij de eerste was m'n vriend er, de vk en de kraamhulp. Prima, mooie bevalling, precies goed. M'n ontsluiting was wat sneller gegaan dan verwacht, dus de vk was er eigenlijk alleen tijdens de uitdrijving, en de kraamhulp alleen het laatste half uur daarvan. Bij de tweede heb ik het bijna helemaal alleen met m'n vriend gedaan. De vk heeft een tijd bij ons beneden op de bank gezeten, op afroep zeg maar. Uiteindelijk was zij net op tijd bij het bed om m'n dochter op te vangen; de ontsluiting ging nu helemaal razendsnel en ik heb maar 3 korte persweeën gehad (zelf nauwelijks meegeperst). De kraamzorg hebben we toen pas na de geboorte gebeld, het ging effe te snel allemaal.
Ik ben bij mijn zoontje bevallen in het ziekenhuis Alleen mijn man was erbij, en verder een hele reeks verpleegsters, gyn's en assistenten Voor mij reden genoeg dat ik alleen mijn man meer dan genoeg vond Nu zou ik graag thuis bevallen, maar wederom alleen mijn man die ik er bij wil hebben Lekker samen, en zeker naar de geboorte is het moment zo mooi, dat ik er echt niemand anders bij zou willen hebben
Bij de eerste was me moeder erbij en ik heb daar geen seconden spijt van gehad. Wel was het zo na 24uur dat niet alleen ik op was maar mijn moeder ook, ten eerste omdat ik zoveel pijn had, ten tweede omdat ik alsnog met spoed naar het ziekenhuis moest en ten derde wouden ze in het ziekenhuis er nog vanalles bij hebben en had ik zoiets van neeeeeeeeeeee. Dus toen ik aan het persen was in het ziekenhuis zakte me moeder inelkaar. Die was op van alles, ineens hield ik me bezig met me moeder in plaats van te bevallen hahaha........(tis allemaal goed gekomen hoor na nog een keer persen had ze een mooie kleinzoon in de handen) Bij de 2e werd ik ingeleid, me zusje wou er erg graag bij zijn. En in eerste instantie had ik zoiets van oke kom maar. Maar op het punt van had ik zoiets van nee laat maar, we weten toch niet hoelang dit kan gaan duren.........(niet wetend dat ik 1,5uur later me 2e zoon al in de handen zou hebben!) Bij de 3e ben ik thuis bevallen en heb ik er bewust voor gekozen om alleen met me man te zijn (na ja me man zat voor de tv formule 1 te kijken tot ik 10cm had hahaha). Vond het wel heerlijk geen gefriemel van zoveel gyneacologen en weet ik veel om me heen. Nee lekker in eigen huis, lekker doen wat ik zelf wou. Heel relaxt en de verloskundige was ook een topweif!! Bij een 4e? Hmm weet ik niet aan de ene kant wil ik me zusje er wel bij hebben, aan de andere kant weet ik niet of zij er wel echt aan toe is. Plus dat ik er denk ik dan ook aan moet geloven dat schoonmoeders en schoonzus er ook nog bij moeten. En daar bedank ik dan liever weer voor. Dus kan best zijn dat het bij de 4e ook alleen met me man zal worden als wij nog eens zwanger mogen raken uiteraard!
ik heb bij beide bevallingen mijn moeder erbij gehad en mijn nu ex vriend. Ik heb erg veel aan mijn moeder gehad, maar denk dat t per persoon verschilt. Als jij graag je moeder erbij wilt hebben, kun je met haar afspreken om na de bevalling even lekker koffie te gaan drinken, dan kunnen jij en je man samen genieten van de kleine.
De vorige keer waren mijn vriend en mijn moeder erbij. Ik hoop dat ze er dit keer weer bij is Ik heb er veel aan gehad!
Bij de bevalling van Ayla was alleen mijn man en bij de bevalling van de 2e zal ook alleen mijn man zijn. Er was niemand bij toen Ayla en de nieuwe baby gemaakt werden en er hoeft dus ook zeker niemand bij het ter wereld komen te zijn. Alsjeblieft zeg, heb je zo'n heel publiek aan je bed staan. Nee dank je feestelijk, daar zat ik tijdens de bevalling nou echt eens even niet op te wachten.
bij de eerste waren mijn moeder en man erbij. ik heb dit toen als fijn ervaren, ik kon op dat moment meer van mijn moeder dan van mijn man hebben. een paar weken geleden vertelde ik mijn moeder dat ik bij de 2e graag alleen mijn man wilde hebben, omdat het idd iets persoonlijks is en wij nu beide een beetje wisten wat er komen ging. toen bleek dat ze best een beetje opgelucht was. ze heeft de bevalling als iets heel moois ervaren, daar niet van. maar ze vond het ook heel moeilijk om mij zo een pijn te zien lijden enzo. ik kan je vertellen, deze bevalling met alleen mijn man erbij vond ik toch prettiger. het is rustiger en de eerste uurtjes na de bevalling is het heerlijk om eerst even met zijn 2e van je kindje te genieten. want hoe dan ook als je moeder erbij is voel je je toch een soort van verplicht om haar ook "aandacht" te geven ed.
Ik wil alleen mijn man er bij, ik ben toch wel redelijk close met mijn moeder maar ik merk dat ik dingen rondom de zwangerschap veel meer met hem wil delen dan met haar. Mijn moeder wordt me vlug te veel op het moment
Ook mijn ventje en mijn moeder.. Ooit bij de 2e dan zoiezo mijn vriend..en verder niemand,omdat mijn kleine meisje dan bijmijn moeder is,anders had ik haar er graag weer bij gehad!
Bij onze dochter was mijn moeder erbij naast mijn vriend natuurlijk... dit omdat mijn vriend helemaal niet zo'n held is met doktoren,ziekenhuizen, bloed en al helemaal niet met prikken dus was meer voor emotionele steun voor mijn vriend als voor mij! mijn moeder heeft zich ook netjes op de achtergrond gehouden en geholpen en ingesprongen waar nodig. uiteindelijk is het een KS geworden en is ze dus niet bij de geboorte geweest, maar toen ik terugkwam op de verloskamer, zaten daar dus mijn moeder (waar ik nog wel enigsinds mee kon leven) maar ook de vriend van mijn moeder en mijn schoonouders :x daar ben ik wel heeeeeel verdrietig om, ik had mijn eigen kind nog maar 2 minuten gezien op de OK en hun hadden al 3 kwartier van ons kindje kunnen genieten.... bij een eventuele volgende bevalling wil ik alleen mijn mannetje erbij, en zoiezo het eerste uur geen visite. de eerste die mag komen is dan wel mijn moeder met onze dochter!
Ik wil ook alleen mn man erbij. De geboorte van ons kindje zie ik echt als iets tussen ons 2 en wie er verder medisch noodzakelijk bij is. We hebben dit kindje samen gemaakt, we zullen het samen op de wereld zetten en samen van het eerste uurtje genieten. Daarna zijn de ouders van harte welkom om hun kleinkind te komen bewonderen. Ik vind het persoonlijk vreemd als mensen er moeders/zussen/vriendinnen bij willen, ik vind het echt iets voor man en vrouw...
Hier waarschuwden zowel de verloskundige, de yoga mevrouw en de borstvoedingscursus voor; sta op je strepen dat NIEMAND anders als je man het kindje te zien krijgt voordat JIJ van de recovery terug bent. Ik vind het heel erg egoistisch als er dan al mensen bij het kindje zijn geweest. Je man moet hiervoor waken, hij had dus in mijn ogen nooit jou moeder en zijn ouders al bij het kindje mogen laten voor jij terug was...
Zij zaten al in de verloskamer voordat hij met onze dochter terug was van de ok, het is dus in mijn ogen zoiezo de fout van de veloskundigen in het ziekenhuis, die hadden ze op da gang of in de wachtkamer moeten laten wachten. buiten dat was mijn vriend helemaal op na een bevalling van ruim 20 uur en maakte hij zich zorgen om mij omdat ik nog op de OK lag om gehecht te worden, er kwam op dat moment zoveel op hem af dat ik vind dat HIJ daar niet op afgerekend mag worden.
ik wil graag mijn man en mijn schoonmoeder erbij(ik ben geloof ik de eerste) zij heeft geen dochters en wij hebben een hele goede band.Plus dat ze ook mijn man een beetje kan ondersteuen...