Wat ik met dit topic wil bereiken, geen idee. Waarschijnlijk gewoon even van me af typen. Maar oh wat ben ik ontzettend bang voor de aankomende bevalling. Ik ben al eens eerder bevallen en 2 bevallingen waren gewoon heel zwaar! En eentje was er binnen 2 uur dus die ging opzich wel. Maar toch.... elke dag sta ik er mee op en ga ik er mee naar bed. Want ojeeeeee ik moet bevallen. Ik denk soms echt... waarom nou perse nog een kindje pffff want nu moet ik wel bevallen. Ik heb het er al met de verloskundige over gehad. Ze raadt me een ruggenprik aan. Heel leuk allemaal.... en neem het ook zeker aan.... maar dit is me eerder beloofd.... en zodra je dan in het ziekenhuis bent ben je te laat. Die geintjes ken ik inmiddels. En natuurlijk moet ik er nu nog niet aan denken. Maar het gaat automatisch.... Pfff dat worden nog 3 hele lange maanden. Iemand die mij moed in kan praten?
Waar ben je precies bang voor? De pijn? De duur? Of iets anders? Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar probeer het los te laten, zo maak je het voor je zelf alleen maar enger. En wie zegt dat er dit keer weer geen tijd is voor een ruggeprik? Je weet nog niet hoe de situatie zal zijn, dus daar kan je nog geen uitspraken over doen. En meid, je hebt al twee bevallingeren achter de rug dus je weet dat je het kan. Kop op meid.
De pijn inderdaad. Daar ben ik het meeste bang voor. Natuurlijk weet ik nog niet hoe het zal lopen, en juist dat vind ik eng. Ik weet dat ik er niet aan moet denken maar het gaat automatisch pff. Sinds dat ik ineens wat vroegtijdige ontsluiting heb, maak ik me er zo druk om.
Misschien is een cursus hypnobirthing/haptonomie wat even grip in je hoofd krijgen en leren dat een bevalling niet perse de hel op aarde is. (trust me ik weet wat het is na 26 uur.) Wij zijn deze weg in geslagen en bevalt me tot nu toe heel goed, tuurlijk krijg ik soms een zenuw gevoel door me buik als ik denk aan de bevalling want ik kan me geen bevalling zonder pijnstilling voorstellen en toch ga ik het proberen in bad. Ik zou het je echt aanraden even anders bezig te zijn want een bevalling is eigenlijk een heel mooi iets, en je niet vast klampen aan die ruggenprik want soms werkt die niet, is het inderdaad te laat dan moet je wat achter de hand hebben !
Ik ken t, was ook erg bang op t laatst. T heeft mij heel erg geholpen om te denken dat als t klaar is je een mooi gezond kindje in je armen hebt En uiteindelijk in t ziekenhuis was ik niet bang meer. Je bent zo met de bevalling bezig dat je niet eens tijd hebt om bang te zijn, vond ik dan, haha. Ik heb trouwens ook gewn ruggenprik gehad, terwijl ik die best wel had gewild. Maar goed we hebben t ook zonder prik overleefd Ik zou tt rouwens zo weer doen, al zij ik eerst van niet. Maar t is t zo waard. Probeer daar maar aan te denken.
Dat probeer ik ook zeker zo te regelen. Ik weet dat het straks allemaal waard was. Maar voor nu denk ik daar nog anders over. Stom ook eigenlijk...... je 4de bevalling en dan nog bang. Het komt vast goed allemaal. Nu nog minder stressen om de bevalling!!
Je staat er ook niet meer onbevangen in. Ik heb op dit moment nog weinig stress juist omdat ik niet weet wat precies eng gaat zijn, kan me er nog niks bij voorstellen. En dat weet jij inmiddels wel. Zeker niet stom, vind ik
Ik heb bij mijn eerste een rotbevalling gehad. Bij de tweede liep ik weer bij de vk en ik wilde per se een ruggenprik maar ja de vk vond dat we dat tzt wel zouden bekijken ondanks dat ik aangaf al in paniek te raken bij het idee dat ik weer zou moeten bevallen. Toen ik nog alleen kon huilen ben ik naar de huisarts gegaan. Die heeft me naar een bevriende gyn doorverwezen. Die heeft het bevallingsdossier gelezen en ik mocht ingeleid worden met een ruggenprik. En dat mag deze keer dus weer. Misschien een tip?
En je hebt weinig pijn gevoeld? Vlotte de bevalling wel met een inleiding? Vaak hoor je dat bij een inleiding de bevalling langzamer en pittiger is. Bedankt voor de tip!! En dat huilen herken ik. Soms vraag ik mij af waar ik aan ben begonnen. Maar toen we besloten om nog een kindje te krijgen dacht ik helemaal niet na over de angst. Ik dacht.... dat komt wel goed. En nu..... pffff blij als alles achter de rug is.
Ik ben ook ingeleid en vond het werkelijk een hel daarom later een ruggenprik. Wel een ontzettende huilbaby gehad, ook kon hij de ween niet goed verdragen. Ik ben van mening dat een kindje komt wanneer hij/zij er klaar voor is tenzij medisch niet verantwoord natuurlijk..
Probeer je inderdaad niet vast te houden aan plannen, want het kan gewoon anders lopen. Probeer goed voor jezelf duidelijk te krijgen waarvoor je bang bent. Is het puur de pijn? Bespreek dan verschillende opties voor pijnstilling. Want het kan helaas zo zijn dat een epiduraal niet mogelijk is. Dan in paniek raken schiet te weinig mee op...en dat is misschien te voorkomen door te weten dat je alternatieven hebt. ik vond mn eerste bevalling toch wel wat traumatisch...echter hou ik nu gewoon in mn hoofd dat de ene bevalling de andere niet is. En de vorige keer is het uiteindelijk ook allemaal goed gekomen...waarom zou dat nu niet lukken. Je kan het meid!
Ik ben morgen 27 weken zwanger. Nou zeg dat wel.... die angst is gewoon niet leuk meer. Wil weer zo graag genieten van mijn zwangerschap. Maar het enige wat ik nu wil is dat het allemaal voorbij is. Dit is dus echt mooi de laatste zwangerschap.
Bij de 1e een hel bevalling gehad. 18 uur, vacuumpomp, veel complicaties door de ruggenprik, veel pijn, compleet uitgescheurd enz. Ruggenprik werkte op een gegeven moment niet goed meer waardoor ik ineens alle pijn voelde. Tijdens persen werd hij helemaal uit gezet. En ondanks dat hun zeiden dat hij nog na werkte, was het een hel. Ik was echt als de dooooood voor een volgende bevalling. Vooral voor de pijn. Ik heb een geboorte TENS gebruikt. Wat een superding. Plakkers op je rug en dmv een afstandsbediening kun je jezelf prikkelingen/stroomstootjes geven. Heeft echt super gewerkt. Ik ben normaal gigantisch snel in paniek en nu totaal niet. Dit heeft ws ook de bevalling bevorderd omdat ik ontspannen was. De TENS bevorderd ook je natuurlijke pijnstillende hormoon. Ik heb gewoon thuis rondgelopen en het deed niet eens veel pijn. Toen het echt pijn deed, had ik al volledige ontsluiting.... Totaal 4 uur geduurd. Binnen 10 min was ze geboren en persen vond ik niet pijnlijk. Ik was echt relaxted en heb niet eens geschreeuwd of auw geroepen. Tot ieders verbazing, incl de mijne En toen ze op mn buik gelegd werd, zei ik meteen dat ik dit nog wel een keer zo zou doen Echt een aanrader dus. Je hebt "controle" over de pijn.
Er is geen bevallingen vergelijken vind ik na 4 kids, ik heb altijd geroepen geen ruggenprik te willen, maar bij de laatste toch om gevraagd (gebroken vliezen, geen weeën, ingeleid, weeenstorm) en dat ging geweldig. Maar wel goed om het vooraf af te spreken, volgens mij moet je voor de 5cm zitten.