Hoi allemaal, Even een berichtje want wil het graag van me afschrijven. Ik ben 29 december bevallen van een prachtige en gezonde zoon. Het was een heftige bevalling, maar nu terugkijkend was het de mooiste ervaring uit mijn leven. De pijn is verschikkelijk, maar het moment dat je dan je kind vast hebt is onbeschrijvelijk. Ik vond het zwanger zijn helemaal niet leuk. Ik had een zware zwangerschap met veel klachten en riep tijdens de zwangerschap dit doe ik nooit meer... Maar nu 2 weken later voel ik me ontzettend goed. Ik huppel alweer rond, mijn kleine man doet het fantastisch en ben helemaal in de wolken... Eigenlijk wil ik voor een tweede gaan. het lijkt me fantastisch voor Max om een broertje of zusje te hebben met maar heel weinig leeftijdverschil en het lijkt me fantastisch om nogmaals dat gevoel te beleven... Vooral omdat het 4 jaar heeft geduurd voordat ik zwanger was kan het voor mij niet snel genoeg beginnen. Mijn man alleen vind het niks en wil wel 3 of 4 jaar wachten. Het maakt me zo verdrietig... Zijn dit de hormonen? Of komt het omdat ik geproefd hebt hoe geweldig het is om mama te zijn en kan ik niet wachten? Meer mensen die dit herkennen? Ook zo snel na de bevalling?
Ja meid klinkt heel heel erg bekend. Wij Zijn in totaal 5 jaar bezig geweest met zwanger worden, na 6x ovulatie inductie. 3 iui,en 1 ivf poging eindelijk zwanger geraakt van ons meisje. De zwangerschap liep ondanks mijn flinke overgewicht heel soepel. Bij 42 weken begonnen met de inleiding en na 72 uur weeën eindelijk bevallen. Ik riep die dag nog nooit meer. Maar de dag erna was ik ervan overtuigd dat ik nog een keer wilde. Wat een GEWELDIGE Ervaring zeg! Mijn vriend wil ook liever wachten, en ondanks ik pcos heb heb ik na de bevalling gewoon weer een normale cyclus gekregen. Tot nu want 29 november was mijn laatste menstruatie ergens hoop ik echt op een wondertje maar heb vorige week getest met de etos test en die was binnen de tijd negatief maar na een uur zag ik wel wat. Dus gaan ervan uit dat het niks is. Toch bekruipt mij het gevoel van het KAN wel eens raak zijn. Ook door die 5 jaar elke maand hopen was het na de bevalling toch gek om telkens de menstruatie te zien. Je bent zo gewend op het hopen naar een posi test haha dat dat niet zomaar weg gaat. Dus ja klinkt voor mij echt super bekend Xxxxx
Heel herkenbaar! Hier waren het hormonen en idd ook zo snel na de bevalling. Miste het zwanger zijn zelfs. Na een week of 6 was dat gevoel opeens helemaal weg en gaan we wel zien of er nog een tweede komt in de toekomst.
Wel een beetje herkenbaar idd Ik heb een vreselijke 1e zwangerschap gehad, 9 maanden lopen spugen en voortijdige weeën etc. En een week na de bevalling liep ik alweer te stuiteren. Die bevalling, kraamtijd en je kleine uk; het is ook zo bijzonder om mee te maken allemaal! Maar ik geloof dat het hormonaal is, na een tijdje wordt dat weer minder. Sommige meiden gaan direct door voor een tweede, maar voor je lijf is het beter om nog even te wachten. Praktisch moet het ook leuk blijven Straks zit er hier 1,5 jaar tussen, da's kort zat!
heel herkenbaar hoor!! Maar ik moet zeggen dat he tnu wat minder begint te worden gelukkig Mijn man wil liever niet meer mmm in, heeft hij te lang moeten doen en hij vind het dan ook wel mooi zo. Hij zou het niet erg vinden als er ene derde komt maar hij hoeft niet meer zo nodig.... Nu was ik met de pil begonnen en heb AB gehad in de eerste week. Dus voor de zekerheid ovu testjes gebruikt en die bleven helemaal negatief ..........dus ik gerust gesteld..........tot ik in ene een knal posi test in mn handen had en de avond daarvoor heel gezellig gehad.. Nu bestaat er een mini kansje dat ik zwanger kan zijn en ik ben er nog blij om ook....hahahaha Ik moet wel zeggen dat het met de dag een beetje minder word hoor dat zo snel mogelijk weer zwanger willen zijn
Wat fijn dat ik niet de enige ben zeg! Ik voel me zo ontzettend gelukkig, en hou zoveel van mijn kleine vent en wil heel graag heel veel van hem genieten... Ik denk alleen stel dat het weer 4 jaar duurt waarom zou ik dan nu eerst een spiraaltje nemen om vervolgens weer maand in maand uit teleurgesteld te raken. Ik voel me nu heel gelukkig en weet zeker dat als het niet direct lukt de teleurstelling nu een stuk minder is en we door blijven gaan.... Maar je hebt 2 mensen nodig die graag willen voordat het lukt. Vanavond of morgen maar eens goed met mijn vriend praten en uitleggen hoe ik me voel....
Gefeliciteerd met je kleintje! Fijn dat je je alweer zo goed voelt! Ik denk dat de drang naar een tweede zo snel al ook erg met hormonen te maken heeft. Maar ik kan me voorstellen dat als je er 4 jaar over hebt gedaan dat je niet te lang wilt wachten. Ik had dat gevoel enigszins al na een jaar bezig geweest te zijn. Maar ja vergeet niet: het kan ook heel snel gaan..! De eerste keer duurde hier een jaar, de tweede keer gelijk raak. Dus er zit straks 1,5 jaar tussen. Kan me ook indenken dat je mans reactie je verdrietig maakt. Ik zou zeggen, praat er veel over met elkaar en misschien kun je afspreken er beiden goed over na te denken en er over 2 maand eens over te praten. En vooral: geniet even heerlijk van deze mooie periode! En alles wat nog volgt. Maar klets gezellig mee in dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/na-de-bevalling/239343-2mnd-geleden-bevallen-graag-2e.html
Ik ben niet aan de anticonceptie gegaan tussendoor. Had geen zin om eerst te ontpillen o.i.d. De eerste keer duurde het bijna een jaar, valt nog mee, maar vond het al lang genoeg! De eerste maanden hebben we het gewoon met condoom gedaan (als we het al deden... ), daarna gezamenlijk besloten dat we de natuur haar gang zouden laten gaan. Is verrassend snel gelukt. Je hoeft niet morgen al te beslissen. Je kunt het ook een paar weken/maanden aankijken, dan weet je ook of het hormonen zijn of een echte wens. Ook je man heeft zo te horen nog wat tijd nodig. 3/4 jaar wachten zou ik ook niet willen! Zeker niet als je dan pas gaat proberen en het duurt weer zo lang!
Wat een overeenkomsten eigenlijk. Wij hebben ook 4,5 jaar op ons ventje gewacht en ik ben 29 December 2010 bevallen van een prachtig zoontje. Wij zijn vanaf juli alweer in de mmm voor een 2e helaas nog zonder resultaat. Maar ik herken het gevoel enorm!
Hier ook hoor.. Ik wilde al jaren een kindje, maar 'durfde' de zwangerschap nooit aan. Uiteindelijk zijn we er toch voor gegaan, de 3e maand was het raak. De zwangerschap vond ik echt verschrikkelijk, zoals ik had voorspeld. De bevalling was een DRAMA van 1,5 dag. De eerste 5 dagen na de bevalling begreep ik echt totaal niet dat mensen ooit voor een 2e gingen. Ik verklaarde iedereen voor gek... En nu... merk ik dat het gevoel me regelmatig besluipt dat ik een 2e wil. Wederom wil ik de zwangerschap het liefste overslaan, maarja Het komt bij mij wel in vlagen. Als onze zoon een moeilijke dag heeft en veel huilt dan denk ik '1tje is prima. Zo kan ik hem tenminste mijn volledige aandacht geven' en als hij supervrolijk is en aan het schaterlachen denk ik serieus 'ik wil NU een 2e!'
Dat zijn inderdaad flink wat overeenkomsten zeg! Vervelend dat je het gevoel kent... Maar zo mooi dat je ook een prachtig zoontje hebt! Ik hoop en duim voor je dat je snel zwanger bent! Ik ken die teleurstelling elke maand en hopelijk wordt dat gevoel snel omgezet in veel blijdschap en een positieve test met 2 hele dikke strepen!! Ik ga op een rustig moment deze week eens praten met mijn vriend. Denk dat hij me voor gek gaat verklaren (laatste dagen waren heel zwaar, kleine wou niet slapen, geen tijd voor huishouding en zelf helemaal kapot). Maar nog steeds denk ik laat dat 2e wondertje maar komen! Hopelijk wordt het een positief gesprek!
Hihihih heel normaal hoor. Hier ook een heftige tijd gehad ( kleine ernstig ziek en ik pnd) Maar toch die wens eh hahahah. Ik hoop dat hij er toch voor wil gaan. Dank je wel voor je lieve woorden. We gaan weer langzamerhand naar de maand nov/ dec toe
herken het gevoel helemaal! deels hormonaal in het begin zeggen ze maar hier bleef het bij mij (en manlief) kriebelen, kleine meid is bijna 15 maanden en ik ben 26 januari uitgerekend. zo blij! inderdaad ook een klein leeftijdsverschil wat ons erg leuk lijkt maar zwangerschap is wel erg heftig, merk dat het 9 maanden ontzwangeren geen flauwekul is dus hou er wel rekening mee mochten jullie voor een broertje of zusje gaan
ja bij de oudste had ik ook dat gevoel ik had een geweldige zwangerschap geen klachten heerlijk en was een vrolijke meid heerlijk dat gerommel in je buik en ik liep tot 41+6 en de bevalling heeft 11 uur geduurt na de bevalling ging er hoop mis met heel veel na bloeding dat ik 1 nachtje moest blijven maar het is goed gekomen ik heb er van genoten ook van de kraamtijd had goede zorg en ja inderdaad wou het liefst de volgende dag gelijk weer oefen voor de 2e terwijl me moeder elke keer zei meid geniet nu van deze wondertje wacht er even mee ik zat al in me zelf uit te rekenen wanneer ik nou het liefst kon stoppen weer met de pil mijn oudste was 1 jaar en 2 maanden oud en toen ben ik gestopt met de pil en zijn we voor de 2e gegaan maar nu ............................binnen 3 uurtjes bevallen weeenenstorm en wel thuis op de bank in de woonkamer want ik haalde het ziekenhuis niet meer gelukkig is alles goed gegaan ik had er heeeel wat anders verwacht gewoon weer het zelfde als met de 1ste geen klachten enz nou mooi niet ik kreeg alle kwaaltjes die er maar zijn ben met 3 maanden gestopt met werken omdat ik last van bekkeninstabiliteit kreeg bij de fysio gelopen nog steeds pfffffffffffff 7 maanden heb ik thuis gezetten en zat echt dagen in een dip van de pijn wat was ik terleurgestelt zeg over deze zwangerschap ik was helemaal niet blij ermee en had ook het gevoel van als ze geboren is zou ik wel van haar kunnen genieten en van de houden ik was echt in een deprie beland maar gelukkig is mijn gedachten omgeslagen en geniet en ik hou van me meissie ook al heb ik nog steeds last van me bekken maar wat een verschil zeg van zwangerschap dus nu zeg ik nee ik vind 2 kinderen zat en ik heb ook niet die kriebel meer die ik wel heel sterk had met de 1e ik mis me buik en dat gerommel ook niet ben er klaar mee het is goed zo
ja heel herkenbaar.....ik wilde het liefst een maand na de bevalling weer zwanger worden....maar nu bijna 5 maanden later kriebelt het niet zo hard als vlak na de bevalling ik denk dat dit echt door de hormonen komt een wens voor een 2e is er nog steeds hoor, maar ik moet er nu dus ff niet aan denken om al weer zwanger te zijn want hoe erg ik ook liep te stuiteren tijdens de eerste weken....mn lichaam is echt nog niet hersteld van de zwangerschap merk ik nu
Heel erg herkenbaar, hier dacht ik: zo'n klein kereltje op mijn buik. Daar wil ik wel heel graag een broertje of zusje voor Maar dat nam af, en vanaf nu neemt dat toch weer aan
Ik wou na de geboorte van mijn eerste dochter ook graag tweede kindje. Uiteindelijk door een missed abortion toen mijn dochter 5 maanden was werd ik opnieuw zwanger toen zij 11 maanden was. Mijn derde en vierde kindje waren een verrassing. Het is ontzettend druk bij mij thuis. Maar ook erg gezellig. Kindjes kort op elkaar geeft gewoon net iets meer werk dan kinderen waar meer leeftijdsverschil tussen zit. Ik zou het even afwachten vaak spelen hormonen ook vaak een rol vlak na je bevalling. Ik heb er kort na de bevalling van mijn vierde kind ook last van gehad. Maar nu is dat gevoel weg. Ik ben tevreden met mijn gezin. Vier kids kort op elkaar is meer dan genoeg.
Hier ook nooit meer begonnen met de pil na de bevalling.1e zwangerschap verliep super en de bevalling ook, dus ik had zoiets van 'kom maar op met de 2e' Ook omdat we over de eerste ruim een jaar hebben gedaan hadden we zoiets van, we zien wel hoe het loopt, maar 4 maanden na de bevalling was ik alweer zwanger! Wederom een makkelijke zwangerschap, bevalling en lieve baby, dus nu op naar nummer 3! Of het mijn hormonen zijn? Misschien wel... Of het slim is zo kort op elkaar? Misschien niet, maar ach, we zijn ontzettend gelukkig
Herkenbaar. Vanaf week 26 eigenlijks beetje kunnen gaan genieten, zonder spugen. soms had ik het nog. Eerste 10 weken bloedingen. Was zwanger van een 2ling en is een baby afgestoten. Vanaf week 14 hoge bloeddruk en strenge controle. Bevalling ging wel super snel.. En ondanks de bloeddruk is onze zoon met 40+ 1 gekomen. Alleen achteraf zeiden ze wel dat ik toch langer zwanger was dan ze eerst zeiden. Mijn gevoel zei dat ook. Maar ja de apparatuur zegt het he dan was het 41 weken. Maar ach hij is er 8 uurtjes weeen en 45 min persen... Maaaaar........na een week wou ik wel weer. en dat is altijd gebleven.. Maar nog 1 week aan de pil en dan gaan we er weer voor....