Hallo dames Ik moet even mijn verhaal kwijt, dat komt mooi uit want daar zijn we hier voor . Heb net ook al bij iemand mijn verhaal gedaan, maar ben benieuwd of meer meiden dit gevoel hebben. Ik ben morgen 6 weken zwanger, en super blij dat het nu zo is. Maar......... ik ben zo bang. Zo bang dat het mis gaat, en dat alles voorbij is. Iedere dag denk ik pfffff weer een dag erbij gelukkig die heb ik weer mee genomen. Wij zijn 8 maanden bezig geweest om zwanger te worden, het was dan ook een verassing vorige week dat ik een positieve test in mijn handen had. Maar mijn reactie was anders dan ik me die 8 maanden had voorgesteld. Ik had verwacht dat ik zou gillen, de hele straat op zijn kop zou staan, ik een vreugde dans zou maken maar dat gebeurde niet. Het drong in eerste instantie helemaal niet door, en toen het binnenkwam dacht (en nog steeds) ik alleen maar rustig blijven zing eerst deze 13 weken maar uit . Begrijp me niet verkeerd, ik ben zo gelukkig maar geluk en angst staan heel dicht bij elkaar. Licht dit nou aan mij of hebben meerdere vrouwen hier last van. Bedankt al vast voor de reactie's
Hoi Hummeltje1, Je gevoelens zijn heel herkenbaar hoor! Denk dat alle zwangeren daar wel een beetje de angst voor hebben. En hoe moeilijk ook .. je moet toch positief denken hoor! Binnen 8 maandjes zwanger is toch best snel! Heb je al een afspraak voor de vk of gyn? Misschien dat je angst dan wat wordt afgenomen. Ik heb ook net ontdekt dat ik zwanger ben. Heb een overleden zoontje en 2 miskramen gehad, dus de angst zit er goed in. Maar we hebben ook een gezonde dochter! Sterkte met de angstige gevoelens! En geniet van je zwangerschap!
@ SterretjesMama Bedankt voor je reactie . Ik lees dat jij al heel wat achter je kiezen hebt pfffff heftig zeg. Heb mijn eerste afspraak 23 dec bij de VK, ben daar ook heel erg nieuwschierig naar. Misschien als ik na 10/11 weken de eerste echo krijg en het hartje hoor ik wat geruster ben. Ga in ieder geval mijn best doen om te gaan genieten . Jij ook gefeliciteerd en genietse
Heel herkenbaar.... Toen ik de dag voor mijn nod posi testte met de digitale van clear blue (wel of niet zwanger) binnen 30 sec geloofde ik het gewoon niet. Zijn ook inmiddels 12 jaar bezig, en sinds 2006 in de mmm. Heb 5 ma s achter de rug, dus ik had een beetje, het zalwel gevoel zeg maar.. Tot 5.5 week had ik totaal nergens last van en vergat ik hele dagen zwanger te zijn. Nu had ik het ook druk met operaties van mijn zoontje wat we dit jaar hebben mogen krijgen via adoptie uit china. Toen werd ik me toch misselijk. En dat is nog altijd zo, beroed, lamlendig, hangerig, down en deprie, en moeeeeeee... SOms word ik zelfs snachts wakker van de misselijkheid. Overgeven hoef ik dan niet, maar het gevoel is gewoon vreselijk rot. Sinds ik dat heb voel ik me down. Nergens zin in. Helemaal niet blij. Strond sjago en huil om niets. Kan ook niet genieten van ons zoontje omdat ik gewoonweg te beroerd ben. Kan niets nu. Koken gaat niet, die lucht.....als mijn zoontje zijn boterhammetjes eet ga ik kokhalzen van de lucht.. Vorige week heb ik voor het eerst ene goede echo gehad, kindje is toen zelfs 2 dagen vooruit gezet, was heel blij, maar meteen het gevoel.....hmmm....eerst zien en dan geloven of dat wel goed blijft gaan. Nu heb ik wel Hashimoto, dus dat hangt ook altijd nog in mijn achterhoofd. We hebben het ICSI traject helemaal afgesloten (overstimulaties, niet meer zelfstandig kunnen plassen aan de catheter, eierstok om izjn as gedraaid door punctie), en zijn overgestapt op IUI- D. Nu hoop ik echt dat het goed zla komen. Morgen weer een echo! Ben op van de zenuwen.
Heeeeeel erg herkenbaar, staat zelfs in mijn onderschrift. Na 8 maanden ben ik zwanger van ons 2e wonder. En hoewel ik heel blij ermee ben, ben ik ook héél erg bang dat het niet goed gaat. Ingegeven door 2 miskramen die ik voor mijn zoontje heb gehad. Dus de eerste weken vind ik enorm spannend en ik duim heel erg dat het weer helemaal goed gaat en ik een goed groeiend, gezond kindje tegemoet kan zien. Dus het is heel herkenbaar! Als ik iets heb geleerd van de vorige keren is dat ik er beslist geen invloed op kan uitoefenen, maar het is gewoon heel erg spannend omdat je het zó enorm graag wilt en je kindje zo gewenst is. Hoop voor ons allemaal op een goede, gezonde zwangerschap en dat we ons kindje over 8 maanden in onze armen mogen houden, gezond en wel!!
Bedankt voor de reactie's Ik denk dat we indd geen invloed kunnen uitoefenen op ons gevoel. Het is gewoon een spannende periode. En indd soms heb ik even van die momenten dat ik even vergeet dat ik zwanger ben , maar snel komt die gedachten dan weer terug. Hoop zo dat het allemaal goed gaat, ook voor jullie en dat we indd over een maand of 8 ons kindje kunnen vast houden en alle liefde van de wereld kunnen geven . Jullie ook succes in deze periode
Meid das gewoon een heel herkenbaar gevoel voor ik denk wel alle zwangeren en mensen die al een kindje hebben gekregen! En het erge is, de ergste onzekerheid gaat er wel van af.. Maar het blijft eng en spannend Steeds na een goeie controle of echo geniet je... Een dag of wat en dan komen de angsten weer terug Tis gewoon zo'n mooi iets das haast niet te omschrijven Maar probeer er toch lekker van te genieten meid!!
@ Dreamer Ja ik kom er steeds meer achter dat het heel herkenbaar is dit gevoel. Had het me alleen in eerste instantie zo anders voorgesteld . Ik probeer er ook echt wel van te genieten, maar toch he............ het maalt door mijn hoofd. Merk wel dat ik gewoon mijn leven normaal door leef (gelukkig) Het is niet dat ik hysterisch op de bank zit en me niet meer durf te bewegen. Ga gewoon sporten en doe gewoon mijn ding, tja alleen dat rosetje moet ik even laten staan maar dat heb ik er graag voor over
Hahah herkenbaar hoor Ik drink over het algemeen niet veel alcohol.. Maar een glaasje baileys opzn tijd vond ik altijd wle lekker.. Nu dus al een hele tijd niet gehad hihi Ik ben bijna gelijk gestopt met sporte.. Durfde het echt niet meer aan... Komt na mn zw.schap wel weer
Hahahahaha ik hou wel van een wijntje, zeker als we met vrienden zijn of lekker uit eten gaan. Daarom is het nu ook zo moeilijk om het geheim te houden dat ik zwanger ben. Ik wring me in allerlei bochten om niet te laten merken dat ik zwanger ben. Met de kerst gaat het heel lastig worden, want dan komen natuurlijk de vragen waarom ik niet een wijntje mee drink . Maar goed ik verzin wel wat, het moet geheim blijven hahahaha. Ik kijk wel hoe lang ik door gaat met sporten, het is een vrij intensieve sport dus ik moet op ten duur wel uikijken, doe namlijk aan squashen vandaar. Maar zolang het verantwoord is blijf ik door gaan
Oh meid, ik snap het helemaal... Ik ben nu bijna 5 weekjes. Het enige wat ik heb is zere borsten. Ik ben niet misselijk verder. Ik DENK dat ik sneller emotioneel ben, moeier en voelde soms wat krampjes onderin m'n buik nu ook niet echt vandaag. Ik ga meteen denken of het wel goed gaat daar pffff zenuwslopend, helemaal omdat je het alleen op een test hebt gezien en nog geen echo...
@ Marik Ja dat is helemaal waar, ik wil het ook zo graag eerst op een echo zien. Je hebt indd nu alleen een test niet dat ik dat niet geloof, maar ik wil het graag op een beeldscherm zien. Ik wordt ook zo onzeker van die vrouwen die zo vaak een test doen en dan zeggen dat dat streepje steeds minder wordt . Ik denk dan zwanger is zwanger toch? Ik heb de laatste paar dagen wel wat gevoelige borsten, vooral als ik het koud heb . De misselijkheid is weer wat afgenomen. Heb nu wel sinds een dag of 3 trekjes in mijn buik, net of er iets oprekt. Vanmiddag had ik dat iets meer, en dan schiet ik al weer in de stress pfffffffff. Zal blij zijn als het volgende week vrijdag is, dan heb ik de eerste afspraak Hopen dat de V.K. mij wat gerust kan stellen. Echt ik zal blij zijn als de eerste 10/12 weken voorbij zijn, niet dat het dan niet fout kan gaan maar dan heb je (hopelijk) het hartje gehoord
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik heb gisteren getest maar drong nog niet echt tot me door. Ik ben bij elk krampje bang dat het mis zal gaan. Ik durf er pas van te genieten tot de 12 weken denk ik.
Ook hier herkenbaar! We waren 3 maanden bezig toen ik een positieve test had. Ik schrok ervan. Had het wel een beetje verwacht, maar schrok toch. Ik dacht meteen, als alles maar goed gaat. Na de eerste echo waar ik het hartje zag kloppen was ik heeeeel even gerust gesteld. Tot ze begon over aandoeningen die het kindje kan hebben. Afgelopen maandag 2e echo gehad en nu wat geruster. Vandaag krijg ik de prenatale screening, wat ook weer spannend is. Je hoort zooooveel spookverhalen. Die las ik in het begin (zovan, dan weet ik tenminste wat symptomen zijn...), maar daar ben ik mee gestopt. Lees alleen nog maar happy thoughts Dat helpt! En als ik het niet vertrouw, bel ik mijn vk wel. Iedere situatie is anders, ieder persoon is anders.
We hebben lang getwijfeld of we het zouden doen, maar er toch voor gekozen omdat we ons goed willen voorbereiden op alles. Ik hoop gewoon dat het me gerust kan stellen, maarja, als de uitkomst niet zo goed is............ Dat is het moeilijke eraan he?