Ik had ook een pittige bevalling, en ik riep ook op na de bevalling pff nooit meer! Maar eenmaal thuis en genietend van ons kleine mannetje begon het bij mij alweer te kriebelen! Alleen willen wij wachten tot Joris een jaar of 1,5/2 jaar is voordat we aan een 2e beginnen!
Zwanger zijn vind ik een ramp. De bevalling is voor mij het begin van het einde van de zwangerschap en het begin (EINDELIJK) van het leren kennen van mijn kindje. Toch heb ik er weer voor gekozen (deze zwangerschap valt nog zwaarder ivm BI) en ik zeg nu niet dat ik 't nooit meer doe. Je weet wat je ervoor terug krijgt, en zwangerschap duurt in principe ook (maar) 9 maanden.
Hier nog één... ik zag alle voordelen van 1 kind... dit kan je doen, dat kan je doen enz enz... En als ik mijn pas bevallen buurvrouwtje zag lopen met haar 2e en een peuter had ik daar zo'n ontzag voor, ik had echt het gevoel; oh dat zou ik nooit kunnen...Peuter en maxicosi... en nu? Toen de oudste ong. 1,5 werd.. Toen begon het te kriebelen, maar toen was er geen partner.. Gelukkig kwam ik ong. een half jaartje later mijn huidige man tegen en waren we vrij snel zwanger... Op dit moment ben ik zwanger van mijn vierde kindje, zijn derde.. Dus ...tja.. het kan zomaar veranderen.. lol Greetz Hilde
Na een normale bevalling maar helaas een zware nasleep wilde ik ook absoluut geen tweede meer. Had door mijn moeizame herstel ook geen moedergevoel. Dat kwam pas veel later helaas dus heb in het begin niet echt van m'n kleintje genoten. Pas na vijf jaar en ook gezien m'n leeftijd had ik zoiets van het is nu of nooit. Ik ben ook m'n hele zwangerschap onzeker en bang geweest voor hoe het zou gaan verlopen na de bevalling. Helaas was m'n bevalling en nasleep weer precies hetzelfde als bij de eerste maar ik was nu veel sterker en heb me er deze keer wel goed doorheen gesleept. Ik had nu wel meteen het moedergevoel en heb vanaf de eerste dag van m'n kleintje genoten. Ik ben zo blij dat ik toch de stap heb durven zetten al had ik dat liever eerder gedaan want het leeftijdsverschil is dus best groot (5 jaar). Maar mijn partner heeft me daarin nooit gepusht en me zelf laten beslissen zodat het ook echt m'n eigen keuze zo zijn. Hoop dat ik je niet bang heb gemaakt met mijn verhaal maar je ziet wel dat het, ondanks m'n tweede eigenlijk nog heftigere bevalling, toch beter is verlopen dan bij de eerste. Je hebt dan al een kindje dus je bent veel zekerder daarin als bij de eerste. En je bent sterker tenminste dat ik mijn ervaring. Silly
voor de dames die tegen een tweede opzien omdat de zwangerschap en/of de bevalling zo zwaar was... ik zeg niet dat het altijd zo is, maar mijn eerste zwangerschap en bevalling waren een regelrechte ramp, en ikhad ook gezegt nooooooit weer. maar mijn tweede zwangerschap was een en al heerlijkheid, ik kon genieten. en de bevalling was super. tuurlijk was dat ook wel wat pijnlijk, maar het was zo'n makkie. zou er zo nog eentje nemen, en misschien gebeurd dat nog wel over een paar jaartjes (of eerder, wie weet) maar eerst krijg ik er in oktober een half-broertje of- zusje bij. dus dan mag ik weer van zo'n kleine genieten. dus dames, als het met de eerste een drama was hoeft het niet te betekenen dat het met een tweede ook zo moet gaan. groetjes Nienke
Ik ben er zo een die roept: nooooit meer! en daar ook bij blijft! ik weet best dat alles kan veranderen, maar hoe ik er nu over denk blijft t absoluut alleen bij Mila. Moet er wel bij zeggen dat wij voor de zwangerschap al tegen elkaar zeiden dat eentje op zich ook prima is en mijn bevalling ( + hersteloperatie!) heeft dat idee alleen maar bevestigd!
Ik ben er ruim tien jaar bij gebleven. Dat nooit meer. En eigenlijk nog steeds. Ik hou me vast aan de gedachte dat de tweede makkelijker is. Sneller hoeft niet ( vorige bevalling 8 uur weeënstorm) En ik ga over pijnstilling praten.
ik zag erg op tegen nog een zwangerschap, gezien mijn ervaring met zwanger zijn, terecht trouwens. maar ik wilde wel nog graag een derde kindje. iemand anders had dat ook gehad, en toch een derde genomen. ik vroeg waarom ze het toch had gedaan, en toen zei ze: het is maar negen maanden. dat deet t m bij mij. maar negen maanden. wat is negen maanden op een heel mensenleven.... ik heb er geen spijt van. ik had een rot zwangerschap, en ik zal vvorlopig nog wel bezig zijn met herstellen, maar ik heb wel een derde wonder. en dat was het waard. mijn eerste bevalling was trouwens ook erg heftig, dus heb toen afspraken gemaakt met verloskundige, gynecoloog, en alles. ging ruggeprik krijgen enzo, alles geregeld. was uiteindelijk niet nodig, maar was wel fijn dat allesn geregeld was. meestal is een volgende bevalling minder heftig. maar goed, deze wil ik jou dan ook meegeven. wat is die korte tijd op een mensenleven. op zo veel geluk als je er vna af bent, en je wondertje vast hebt.... ik hoop dat je er wat mee kan, en anders moet je het gewoon maar even laten rusten. je merkt wel wanneer je er aan toe bent. groetjes, lidwina
Tijdens de zwangerschap had ik wel elke keer z'n gevoel van; ik moet eerst nog wat presteren, alhoewel ik er niet echt tegenop zag. Na de bevalling was ik zo gelukkig en zooo supertrots op mezelf. Heel veel dingen zijn ook langs me heen gegaan tijden sde bevalling. En heb altijd gezegd, na een paar jaar weer, maar ik wil nu al wel M'n man moet ik alleen nog even over halen.... Tis net of hij de bevalling heeft gedaan. Nog maar eens over hebben over een paar jaartjes.
Hier nog een.Tijdens de bevalling van de eerste zei ik ook dit doe ik niet meer! En dat heeft heel lang geduurd onze tweede kwam dan ook als een cadootje..en die bevalling was ook zwaar maar niet vergeleken met de eerste...en ook toen had ik zoiets nee echt niet! en zie nu ga ik naar de derde bevalling toe nog een kleine maand en dan, dan krijg ik misschien een keizersnee want onze Priegel ligt in stuit..
Nou, mijn bevalling viel me ook vies tegen. Na 10 uur zwoegen zonder resultaat werd me gevraagd of ik een ruggenprik wou en hoewel ik voor de bevalling eigenlijk altijd best bang was voor een ruggenprik, wou ik echt ALLES proberen om maar wat minder pijn te hebben. De ruggenprik hielp en dat in combinatie met de weeopwekkers zorgde ervoor dat ik na 2 uur volledige ontsluiting had (toen ze me zeiden dat ik weeopwekkers zou krijgen, had ik wel zoiets van 'okee.... dit stelde dus nog niks voor? :S) Tijdens het persen heb ik mijn man twee voorstellen gedaan: 1. Nummer 2 wordt geadopteerd 2. Hij zou nummer 2 zelf baren Want voor mij stond als een paal boven water dat IK het niet nog eens zou doen. Ik had Yuri vrij snel er uitgeperst, maar ben wel erg geschrokken dat mijn placenta operatief verwijderd moest worden en ik zoveel bloed aan het verliezen was... en eigenlijk de toestand NA de bevalling maakte me lange tijd onzeker of ik nog wel een tweede zou willen. Maar goed, inmiddels zijn we weer ruim 5 maanden verder en begint het toch weer te kriebelen... Ik ben er voor mezelf wel uit dat we absoluut nog voor een tweede gaan en dan maar hopen dat het ons nog een keer gegeven is.
Weet je.. ik ben helemaal omgeturnt. Wat stom zeg, zeker n grapje van moeder natuur maar eh.. Ik zou t niet vervelend vinden om over bv een half jaar er weer voor te gaan.. .
Hier ook een die na een zware bevalling (knip vaccuum en tang) zei dit nooit meer. Uiteindelijk zijn nummer 2 en 3 er ook gekomen
Ook ik ben al aan het bijdraaien. Ik ben 10 weken te vroeg bevallen en heb ks gehad ivm Pre-Eclamsie/HELLP. Hierdoor ben ik zelf dus al vreselijk ziek geweest (niet echt heel erg van bewust geweest). Toen nog een zwaar traject van 12 weken 2x per dag naar het ziekenhuis want zolang heeft Sam daar gelegen. Op 3 juli krijg ik lichamelijk onderzoek naar de oorzaak/herhalingskans. En we hebben het er nu al weer over wat we willen. Ik durf het denk ik wel aan als er een positieve uitslag is.. Mijn man vindt het maar dood eng, die is zo bang op herhaling van het hele traject. Als we er voor kiezen dan zal het niet te lang duren voor we er voor gaan. Ik weet in ieder geval wel dat ik een hele goede begeleiding ga krijgen bij een eventuele 2e zwangerschap.
Ik wilde wel maar het zwanger zijn vondt ik dus echt geen klap aan!Ook ik had een vrij nare tijd na de bevalling van onze dochter en wist niet of we wel voor een 2e moesten gaan maar ben zo super blij dat we het wel gedaan hebben!Hoewel deze zwangerschap goed begon maar helaas geindigd is met een ks waar ik overigens totaal geen spijt van heb,ben ik blij dat we toch de stap genomen hebben.Na de bevalling van Vince kwam ik dit keer wel op een roze wolk terecht en kan nu met recht zeggen dat ik 2 schatten van kids heb en dat alles het waard was! Liefs,Claudia
Ik was er helemaal van overtuigd dat ik geen 2e meer zou willen. De tweede helf van mijn zwangerschap was een ramp, mijn bevalling een ware hel, ik had het helemaal gehad, dat nooit meer, 1 keer doorstaan was genoeg. Totdat Nina een half jaartje oud was en ik ineens heel erg ziek werd. Bleek een gigantische ontsteking in mijn onderbuik te hebben. Tijdens de onderzoeken in het ziekenhuis bleek ik 6 weken zwanger, ondanks dat ik aan de pil was. Het heeft even geduurd voor ik aan het idee was gewend, en over de eerste schrik heen was (kreeg meteen de horrorbeelden van mijn bevalling weer te zien, hubbie was meteen kei blij ), maar ben toch wel blij dat Nina er een zusje bij krijgt.
Ik zeg ook steeds dat ik geen 2e meer wil, maar als ik dan weer kijk wat ik ervoor terug krijg dan begint het weer aardig te kriebelen... Mijn bevalling was op zich niet heel erg, maar ben er toch onzettend bang voor geworden juist omdat ik bang ben dat mijn 2e bevalling misschien helemaal niet zo vlot hoeft te lopen als mijn eerste... Dus geen 4 uur (zoals bij de 1e) maar 24 uur ofzo, vaccum pomp erbij ik zie het al helemaal voor me.. Ik heb al een hele lage pijngrens, want ik vond 4 uur al verschrikkelijk laat staan 24 uur... Wat een zeurkous ben ik ook he...... haha 8)
Ik zeg ook steeds dat ik geen 2e meer wil, maar als ik dan weer kijk wat ik ervoor terug krijg dan begint het weer aardig te kriebelen... Mijn bevalling was op zich niet heel erg, maar ben er toch onzettend bang voor geworden juist omdat ik bang ben dat mijn 2e bevalling misschien helemaal niet zo vlot hoeft te lopen als mijn eerste... Dus geen 4 uur (zoals bij de 1e) maar 24 uur ofzo, vaccum pomp erbij ik zie het al helemaal voor me.. Ik heb al een hele lage pijngrens, want ik vond 4 uur al verschrikkelijk laat staan 24 uur... Wat een zeurkous ben ik ook he...... haha 8)
Ik zeg ook steeds dat ik geen 2e meer wil, maar als ik dan weer kijk wat ik ervoor terug krijg dan begint het weer aardig te kriebelen... Mijn bevalling was op zich niet heel erg, maar ben er toch onzettend bang voor geworden juist omdat ik bang ben dat mijn 2e bevalling misschien helemaal niet zo vlot hoeft te lopen als mijn eerste... Dus geen 4 uur (zoals bij de 1e) maar 24 uur ofzo, vaccum pomp erbij ik zie het al helemaal voor me.. Ik heb al een hele lage pijngrens, want ik vond 4 uur al verschrikkelijk laat staan 24 uur... Wat een zeurkous ben ik ook he...... haha 8)