Ja dat vind ik ook een fijn boek! Heeft me echt geholpen. Heeft ook een stukje angst voor het 'grote onbekende' weggenomen (want hoe voelen weeën, hoeveel pijn doen ze dan en kan ik dat wel aan?) En uren die voorbij kropen had ik geen last van. Klinkt heel bizar maar tijd bestond voor mij gewoon niet meer. Elke wee probeerde ik zo goed mogelijk op te vangen en zodra de wee weg was lag ik zo diep mogelijk te ontspannen. Troost je: de pauze tussen de weeën duren doorgaans langer dan de wee zelf. En elke wee die je krijgt brengt je dichter bij de geboorte van je kindje. De pijn hoort erbij en heeft positieve effecten (zoals je in het boek wel kan lezen). Op die manier accepteerde ik de pijn, laat het maar komen. En mocht het toch allemaal niet gaan dan is pijnbestrijding toch een hele mooie optie? Je hebt nog even om je voor te bereiden. Bespreek je angsten met de vk en hopelijk lukt het je om (een deel van) je angst om te zetten in positieve gedachten, zoals het vertrouwen hebben in je eigen lichaam. Succes alvast!
Www.bevalling.org. Echt een aanrader. Als t kon zou ik mijn bevalling nog een keer doen. Geweldige ervaring ondanks een flinke knip, aambeien en een ontwricht stuitje.
Je hebt gelijk natuurlijk! Maar dan is het vaak dat de bevalling erg snel gaat en anders is er pijnstilling. Overigens begonnen de weeën bij mij vrij heftig, gelijk weeën van een minuut om de minuut, eigenlijk uit het niets. Wist toen ook even niet waar ik het moest zoeken. Je vindt op dat moment wel een weg. Blijven ademen en niet compleet verkrampen.
Heel logisch hoor dat je er tegenop ziet. Zal ik ook. Totdat je het op het laatst zo zat bent dat je hoopt dat het NU begint Ik ben nu zwanger van de derde en zie er zelfs nog erger tegenop dan bij de eerste. Was vooral mn tweede bevalling ook geen pretje. Maar tegen de tijd dat ik weer 40 weken ben denk ik dat ik weer graag wil bevallen
Ik zou het ook bespreekbaar maken bij je verloskundige... zij kan je daar ook mee helpen. Ik zelf zag niet echt op tegen de bevalling, vond het wel spannend, je weet gewoon niet wat je te wachten staat bij een eerste. Iedere bevalling is ook anders en iedereen ervaart het ook anders.. Veel succes en ik hoop dat je angst minder zal worden.. komt echt goed!!
Ja ik heb dit inderdaad al aangekaart bij de verloskundige . Ze heeft het voor even weg kunnen nemen haha. Komt wel goed, moet er proberen niet teveel aan te denken. Hahaha Wenda, dat geeft de burger moed ..de 3e en tegen die tijd toch waarschijnlijk wel weer willen .
Ik ben ook erg bang voor de bevalling. Ik ben al twee keer eerder bevallen met enorme weeënstormen. Ook vond ik de persweeen erg onprettig en gek genoeg zie ik hier dus ook het meeste tegenop. Maar verlopig is het voor mij nog lang niet zover en hoop tegen de tijd dat het wel zo is dat ik er klaar voor ben. Meestal heb je het tegen het einde toch wel een beetje gehad met het zwanger zijn en ben je ook benieuwd naar je kleine dat de angst op de achtergrond verdwijnt.
Het is heel normaal dat je er tegenop ziet. Bij de eerste had ik zoiets van: kom maar op, maar vond die laatste ontsluitingsweeën (in bad) toch echt niet grappig. Had ook een weeënstorm van rug-, buik- en beenweeën, dus ontspannen tussendoor was er niet bij. En toch doet je lichaam het. Als je je concentreert op je ademhaling (zo'n cursus werpt echt zijn vruchten af, bij mij althans), gaat alles vanzelf. Hoef je niets te doen! Bij de tweede was ik zenuwachtiger omdat ik al wist wat ik kon verwachten. En dat ging allemaal zo snel dat ik geen tijd had om in bad te gaan. Ik vond het persen deze keer echt niet leuk. Had aldoor het gevoel dat ik het niet kon. Maar gelukkig haalde de geweldige verloskundige van het ziekenhuis me erdoor. Binnen twee persweeën was ze er. En nu bij de derde, ja ik vind het spannend, maar heb er ook wel weer zin in. Ik heb twee verschillende bevallingen gehad en hoop dat deze iets van de twee vorige heeft. Dus liever wel in bad, maar met iets meer snelheid, net als de tweede. Goed dat je je erin verdiept, dat neemt ook al veel stress weg. Ik keek ook veel hypno birthing filmpjes op het laatst.
Dit heb ik ook. Bij de eerste wist ik niet wat ik kon verwachten en nu bij de tweede vind ik het 10x spannender etc. Ach ja de baby moet er toch uit hoe dan ook komt allemaal goed.
Bij de eerste was ik ook ontzettend bang voor de bevalling. Toen het begon en de weeen echt doorzette en ik persweeen kreeg raakte ik in paniek en daardoor vordere bevalling helemaal niet meer. Mn weeen hielden op en kwamen ook niet meer terug. Ik raad je echt aan om rustig te blijven. Op die manier kun je het beste met de pijn omgaan en zal alles soepeler verlopen. Ik ben nu zwanger van de 4e en kijk er nu ook weer tegen op. Maar als ht echt zo erg was die bevalling dan had ik het wel bij maar 1 gelaten.
Spannend!! Nog zo'n 10 weken! Hier inmiddels bevallen (uiteraard)! Het viel me echt zo ontzettend mee!!! Wat mij enorm hielp was lezen op de website mooie geboorteverhalen. Daar las je gewoon allemaal verhalen over hoe MOOI het kan zijn ipv dat je je concentreert op alles wat er mis kan gaan. Wat dus NIET helpt is om negatieve bevalverhalen te gaan zitten lezen van anderen als jij nog moet... bewaar die verhalen beter even voor later Verder een boek gelezen wat de verloskundige gaf, Vrije Geboorte, ook dit hielp mij enorm! Essentie is hier wel dat als je er positief instaat en je er open voor stelt, de ontsluiting ook soepeler zal verlopen. Wat daarnaast nog hielp voor mij was mij continu focussen op mijn ideale bevalling, ik liet die scenario door mijn hoofd gaan en steeds verder levendig worden. Ook richte ik mij op de 'ontmoeting met mijn kind'. Dus de bevalling werd echt iets waarnaar ik ging uitkijken op ten duur, omdat bevalling voor mij de betekenis kreeg van 'de ontmoeting met mijn kind'. Misschien een beetje zweverig als ik het zo neerzet, maar mij hielp het echt enorm. O en wat écht helpt, is als je nou gewoon even wacht tot je uiterste bevaldatum. Heb ik ook gedaan, nou, dan ben je het toch wel ZÓ zat, geloof me, dan kijk je echt uit naar je bevalling hoor! Vooral als je de ALLER laatste bent van 100 man op fb in de januari groep die nog moet bevallen Dus dat helpt ook Niemand kan je vooraf vertellen hoe het gaat, maar echt, je gaat je kindje ontmoeten en dat is zo bijzonder!!! Dat is alles wat telt, dat is echt het enige waar ik aan dacht tijdens het bevallen.
Bedankt voor de reacties weer meiden, heb ondertussen 1 afspraak gehad bij een bevallingscoach haha. En ik moet zeggen door met haar een bevallingsplan op te stellen en te weten hoe een bevalling gedetailleerd gaat gebeuren in grote lijnen, geeft dat me al wat meer rust. Dus gaat wel goedkomen . Hahah Zuri ik zal het proberen te halen tot die tijd , en moet wel bekennen dat ik inderdaad wel zin heb natuurlijk om de kleine te ontmoeten. Lijkt me echt super bijzonder! Maar ja dan haperen mijn gedachten toch wel...ow ja het moet er ook uit whaaaaa! Zuri fijn dat het jou zo is meegevallen meis, hoe gaat het nu met jullie? En tnx voor je input hier haha .
Ik kan je angst helemaal begrijpen hoor! Is ook niet niks allemaal. Maar ik was ook angstig maar het gekke is als het moment daar is verdwijnt de angst. Tenminste bij mij. Het overkomt je gewoon. Je moet het vergelijken met een achtbaan. Als je er eenmaal inzit dan ga je met de rit mee. En wat betreft de ruggenprik valt reuze mee. De ween overheersen zo dat je de prik nauwelijks voelt. Maar eerlijk de bevalling zelf viel erg zwaar maar ik heb weinig angst gevoeld succes!
Dank voor je reactie ziazia, dat is idd ook waar ik op hoop. Dat als het moment daar is dat allemaal van me afvalt, en op zich denk ik ook dat je het vanaf dan gewoon moet ondergaan. Een andere keuze is er eerlijk gezegd ook niet haha
Het overkomt je indd.. komt echt goed! Vertrouw op je lichaam Je zit waarschijnlijk in je eigen wereldje op dat moment, het gaat langs je heen. Tenminste zo was het bij mij wel.. de pijn vergeet je echt. Klinkt zo cliché, maar het is echt zo. Ik zal niet zeggen dat het een makkie is, verre van. Maar het lijkt of je lichaam ervoor gebouwd is of dat het erop voorbereid is. Ik zat heel erg in mn eigen wereldje, en achteraf gezien heeft me dat heel erg geholpen omdat het geen makkelijke bevalling was. Maar toch kijk ik er nu positief op terug
Ik kan me nog heel goed herinneren dat het verrotte pijn deed en heb ook echt geen zin dat ik over tien weken weer moet! Een collega van mij heeft een dusdanig trauma overgehouden aan haar bevalling dat ze het bij 1 heeft gehouden. Ik ben dan ook van mening dat je niet zomaar moet zeggen: de pijn ben je zo weer vergeten. Dat is voor iedereen anders.
Dat is zeker voor iedereen anders, het zal ook niet direct vergeten zijn. Maar ik ben van mening dat de nare herinneringen van de bevalling met de tijd verdwijnen wanneer je je kindje hebt. Oke helemaal vergeten zal je het niet, maar de scherpe randjes gaan ervan af. Ik ben heel eerlijk. Na mijn bevalling was ik er ook zeker van dat ik geen tweede meer wilde. Ik vond het verschrikkelijk en wilde nooit meer. De uitdrijving wilde niet vlotten zelfs na 2 uur persen etc. Dus was echt geen pretje... Na 2 weken kon ik weer een beetje de normale dagelijkse dingen doen zonder pijn. Ik heb er zeker last van gehad, maar nu 3 maanden verder kijk ik erweer heel anders op terug. En dat bedoel ik met 'de pijn vergeet je wel'. Ik bedoelde dat echt niet zo letterlijk van 'nou als je je kindje in je armen hebt, ben je alles vergeten... want dat is niet zo. Excuus als dat zo overkomt
Ik ook een beetje maar vooral andersom: ik had echt een droombevalling, snel en vrij pijnloos, geen besef van tijd, goed geheeld...ik ben bang dat het alleen maar erger kan zijn dan m'n eerste bevalling. Stom want ik was bij m'n eerste bevalling ook overtuigd dat het horror zou worden en dat was het niet haha. Ik probeer er niet teveel aan te denken en er open in te gaan weer...