He meiden, Mijn man ziet het echt niet zitten om bij de bevalling bij te zijn. Hij zegt ik blijf tot je ontsluiting hebt, maar naar de verloskamer wilt hij echt niet mee gaan. Hij heeft angst voor bloed en hij heeft ook nog ook eens last van hyperventilatie Ik vind het zo jammer, maar het is niet anders Wie van jullie heeft dit ook meegemaakt? Of zijn al jullie lieve mannen gewoon meegegaan. Of gaan ze mee?? tx
Mijn man is gewoon de hele bevalling gebleven, nooit over nagedacht dat hij er niet bij wil/kan zijn. Ik zou het echt niet leuk vinden als hij er niet bij zou zijn het is zo iets moois om samen te beleven. Mijn man bleef wel gewoon bij mijn hoofd eind staan die heeft niet staan te koekeloere of hij er al aan kwam Bespreek het anders eens samen met je vk en je man wie weet heeft die tips of adviezen?
Nou heel eerlijk hij hoeft niet bij mij te komen met dit verhaal ! hij zal gewoon moeten klaar einde discussie maar gelukkig is die er ook gewoon 2x bij geweest bij de 2de heeft ie geholpen bij de geboorte
Mijn man is ook alles behalve een held in dat soort dingen. Hij is wel meegeweest. Kreeg een keizersnee en toen we de ok opgingen ging hij met zn witte bekkie al gelijk zitten. Toch is hij heel de tijd bij me gebleven. Vind ik ook wel zo normaal. Dit doe je samen! Kijkt ie toch naar jou? Hij hoeft de bevalling niet zozeer te zien toch?
Ik zou toch wel heel boos zijn op mijn man als hij er niet bij zou zijn. Dan blijft hij maar naast mijn hoofd staan. En zoveel bloed zou er niet moeten zijn en alleen tussen je benen. Dus ik vind het ene beetje een stom excuus.
Ik heb echt alles geprobeerd, maar ik weet verder geen enkel andere optie meer. Het is heel erg spijtig. Dus tips zijn heel erg welkom
Mijn vriend is ook geen fan van bevallingen en veel bloed, maar hij moest er echt nie mee komen dat ie er nie bij zal zijn. Die van mij ging bij beide bevallingen bijna van zijn stokje af en toe en werd duizelig, maar bleef van begin tot einde bij me !!! nee ik zou t niet leuk vindne te horen, als jij t okay vind is t goed toch al lijkt t me leuk de ervaring samen op te doen van de geboorte van je kindje.
Ik ben afgelopen zaterdag bevallen en het is bij ons nooit ten sprake gekomen of mijn man wel of niet aanwezig zou zijn bij de bevalling. Hij is er gewoon bij. Geen discussie mogelijk. Zou wat zijn zeg....jij hebt hevige pijn tijdens de bevalling en meneer wil er niet bij zijn omdat hij niet tegen een beetje bloed kan. Het bloed spat echt niet tegen de muren hoor! Al had ik hem de verloskamer in moeten sleuren....
Mijn man hoeft het niet in zijn kop te halen er niet bij te zijn als ik moet persen. Sorry maar wat ei zeg dat hij "het niet aan kan" Als hij bij je hoofd eind blijft is er niets te zien en mocht hij dreigen om te vallen is er hulp genoeg. Geef aan bij de vk hoe hij er over denkt en wat jullie samen kunnen doen om het voor hem makkelijker te maken. Mijn man heeft de eerste 9 cm niet meegemaakt maar daarna niet van mijn zijde geweken. Ook toen ik ging douchen was hij bij me mocht ik flauw vallen. Dat noem je onvoorwaardelijk steunen!
Ik ben het hiermee eens!!:x Vind het ronduit belachelijk als een man niet bij de geboorte wil zijn van zijn eigen kind omdat hij niet tegen bloed kan Ik bedoel,hij doet alsof er liters bloed gaan vloeien Tips Hhmm. Als je wel eens alleen naar de vk gaat zou ik het even met haar bespreken. Ook zou ik persoonlijk mijn eigen moeder ook erbij vragen om jou en hem bij te staan tijdens de bevalling. Sterkte Ermee
Tip...zeg hem dat hij alleen bij je hoofdeinde moet blijven staan en dan valt het toch mee sorry hoor dit kan echt niet!!!
Vreemde ogen dwingen he... laat inderdaad de verloskundige hem vertellen wat hij kan verwachten en dat als hij bij het hoofdeind staat, echt geen ramp hoeft te verwachten. Laat haar ook uitleggen dat het voor jou als kraamvrouw het allerbelangrijkste is dat hij erbij is, omdat hij juist de gene is die jou er doorheen kan trekken. Als mijn vriend het niet zou doen, denk ik dat er van die ontploffingsgevaar-icoontjes in mn ogen zouden komen te staan...
Ik vind het ook niet kunnen dat hij er niet bij wil zijn, omdat hij niet tegen bloed kan. Hij moet daar toch echt iets op zien te vinden. Spreek anders met hem en je verloskundige af dat hij bij jou hoofdeinde blijft staan en zich zo dan volledig op jou kan concentreren. En dat de verloskundige en evt de kraamhulp, 'het werk 'down under' doen. Ik bedoel, wij vrouwen hebben toch ook geen keus? Je moet er voor elkaar zijn en als hij van onder niet wil kijken of daar niet tegen kan, tja wat doe je daar tegen, maar hij kan zeker andere manieren vinden om er voor jou te zijn en er dus erbij te blijven! Zou bij mij ook geen discussie zijn! Daarbij kan ik me bijna niet voorstellen dat hij de hele rit bij je blijft en als je ontsluiting krijgt weggaat??!!
Mijn man is er ook gewoon bij geweest. Het is iets wat je samen doet. Die van mij heeft ook niet down under gekeken, maar is gewoon bij mijn hoofd blijven staan, en hield mijn hand vast.
Ohw en ik zat te dneken, misschien kunnen ze net als bij een keizersnee wel zo'n blauw doek er tussen plaatsen, zodat hij niets hoeft te zien, maar jou wel kan steunen.
Mijn man zou inderdaad niet moeten aankomen met enig excuus dat hij er niet bij wil zijn! Wij zijn straks een gezinnetje en ik wil graag meteen vanaf het moment dat het kan genieten met zijn drietjes! Lijkt me vreselijk als je man een of ander excuus bedenkt om er zo makkelijk mogelijk vanaf te komen. " Nou schst ga jij maar ff bevallen ik ga hier een beetje tv-kijken"! Echt no way!
Het is inderdaad iets wat je samen hoort te doen.De man hoort steun te geven. En idd misschien is dat blauwe doek een idee. Ik ken ook een vrouw die zegt: als ik kinderen krijg wil ik mijn man niet bij de bevalling. Vindt ikzelf ook een gek idee. Ik zou niet willen dat mijn man heel de tijd gaat koekeloere of de kleine al komt, maar zo is hij gelukkig ook niet
Als hij op een stoel zit aan het hoofdeind, is het bijna onmogelijk om over jouw buik en benen er ook maar iets van te zien. En mocht hij van zjin stokje gaan dan valt ie neit zo ver.... Idd bespreken met hem en vlk, voor mij zou het onacceptabel zijn.
sja... misschien heel hard maar voor mij was het makkelijk geweest. Of je zet je er over heen of je gaat je spullen pakken en komt niet meer terug. Als je er dan al niet voor me bent... dan hoef ik je niet meer. Liever alleenstaande moeder dan een man die zijn kind niet eens geboren wil zien worden.
bij de conceptie een vent, bij de bevalling ook een vent zeg ik maar Hij kon het zaadje er ook in schieten, dan moet hij je ook maar ondersteunen bij de bevalling hoor Als mijn man niet bij de bevalling zou zijn dan hadden we hier oorlog en kon hij in de stront zakken