Mijn man kon tot aan de bevalling ook niet tegen bloed en loopt weg als t ziet, maar hij met zn neus tussen mijn benen gestaan...knip meegemaakt, ontlasting zien komen, kindje eruit zien komen , navelstreng geknipt en de nageboorte zien komen... sinds dien is hij nergens meer bang of eng van
Bij mijn dochter (eerste kindje) had ik gevraagt wat hij wou, op de gang of bij mij. Het maakte me toen nietzoveel uit eigenlijk als ik heel eerlijk ben. Hij wilde bij mij blijven gewoon en onze dochter geboren zien worden. Nu met de 2de idem. Als je er beiden vrede mee hebt why not? Maar het is wel triest dat jij je man er graag bij wilt en hij dit niet wil..
Ik moet er niet aan denken het zonder hem te moeten doen.. Hallo?! Ik heb het kindje in mijn buik niet alleen gemaakt hoor! Nee, ik kan me er niets bij voorstellen..
Daaaag! Al zou mijn man daar allemaal bang voor zijn no way dat hij dan weg mocht blijven! Wat als jij als vrouw nou ook bang bent voor bloed, pijn, naalden etc! Wie doet de bevalling dan! Hier was hij er dus zeker bij!
mijn man heeft er gelukkig geen moeite mee maar zou hij dat wel hebben dan mag hij zich van mij er even over heen zetten. klinkt mischien hard maar ik kan tijdens de bevalling wel wat steun gebruiken en het is ook zijn kind, dus ik ga het echt niet alleen doen hoor.
Pfff makkelijke man heb jij ts! Heeft hij er weleens bij stilgestaan dat jij het nog veel zwaarder hebt dan, en dat het niet om hem draait maar om jou? Behalve dat ik het egoistisch vind, mist hij ook een heek bijzonder moment, daar krijgt hij zeker spijt van.
Mijn vriend kan ook niet tegen bloed, maar hij was er wel bij! had toch iemand nodig waar ik de hand van fijn mocht knijpen en wie een washandje op mijn hoofd legde, en dat kan alleen hij maar goed doen! Hij heeft gelukkig totaal geen last gehad van flauwvallen of iets, en hij heeft zelfs gekeken hoe het koppie er bijna uit kwam! En tja hij wou toch ook meteen zijn eerste huiltje horen, en hem zo snel mogelijk vast houden, dat eerste moment van JULLIE babietje krijg je nooit weer, en is ZOOOO bijzonder. Hoop echt dat je hem over kunt halen.
Mijn man kan ook niet tegen bloed, maar is gewoon bij de bevalling van de twin aanwezig geweest! Hij heeft de naveltjes niet door geknipt, maar heeft zich echt heel lief over mij ontfermd. Je man hoeft echt niet te kijken als hij daar niet tegen kan, maarje hand vast houden en dat soort dingen is toch niet te veel gevraagd?
Nou, zoals velen al zeggen.... Ook mijn man was gewoon bij de bevalling aanwezig en ik had ook niet anders geaccepteerd. Al snap ik wel dat het welllicht niet zo'n prettig gezicht is en er mensen zijn die er niet zo goed tegen kunnen, dit is iets wat je naar mijn idee samen doet. Als vrouw moeten we soms ook al heel wat doorstaan voordat je zo'n kleintje in je armen hebt, papa mag er dan ook wel wat moeite voordoen en zich ergens overheen proberen te zetten. Op voorhand zeggen dat je er niet bij zult zijn vind ik niet echt getuigen van doorzettingsvermogen en tot steun willen zijn voor je vrouw die tenslotte ook jou kindje gaat baren! Probeer het goed te bespreken ook met de verloskundige.... Succes!
ik hb het mijn man gevraagd, hij is er altijd bij geweest en als je het niet wilt dan zie je niets! Als je kind geboren is, gaat volgens mijn man, de rest langs je heen! Dan kijk je alleen maar naar je vrouw en kind! Ik zou dit ook aangeven bij de vk, zodat ze niet uitgebreid de placenta showr enzo! En inderdaad, misschien heeft zij nog andere tips!
Wauw Ukoldaatje, en hoe is de invloed op jullie intieme leven? Mijn man wilde dat dan allemaal niet zien! Nieuwsgierig als ik ben, had ik het wel willen zien, maar ik had geen spiegel en was te snel!
Ik zou de bevalling ook liever overslaan, maar zo werkt het nou eenmaal niet. Hij was er ook bij toen je kindje er in ging, kan hij er ook bij zijn als het er uit komt. Kom op zeg! Dat kan hij echt niet maken! Jij bent veel te lief. Ik zou woest zijn! Ben het nu zelfs merk ik...
Heel eerlijk? Zo'n voorstel zou me doen ontploffen! Dan was er grote heibel in de tent! Misschien kun je er nog iemand bij vragen? Ter ondersteuning..een bevalling is voor mannen vaak psychisch zwaar, ze zijn machteloos en moeten toekijken hoe degene waar ze van houden urenlang pijn lijdt... Bij ons was mijnn moeder erbij..mijn vriend heeft hier veel aan gehad. Ook deze keer mag ze er weer bij zijn. Kom wel op voor wat jij wilt! Het gaat om jou..jij bent degene die de grootste prestatie moet leveren!!
Ik zou het ook niet leuk vinden als mijn man er niet bij zou willen zijn.... Is het echt dat hij bang is voor het bloed en hyperventileert? Dan zet hij zich er maar voor even overheen... Gewoon bij het hoofdeinde laten zitten. Hij hoeft niet te kijken, maar jou wel steunen! Tis niet niks een bevalling... En misschien jou (schoon)moeder erbij? Succes!
Ik vind het trouwens al een beetje gek als mensen zeggen dat ze geen kijkdoos zijn wn. Dat manlief niet tussen de benen wil kijken... Mijn man weet hoe elke micromilimeter van mij eruit ziet daar hoor naar hem heb ik echt geen schaamte. Ik welke positie dan ook zal ik me altijd op mijn gemak voelen bij hem... Of dat nou super sexy is, of barend... Of desnoods kotsend als ik doodsziek ben...
Eens met Debby. Ik heb 12 weken overgegeven bij Mira, tot ik 2x flink uitgedroogd was! Nu weer.. Hij is er elke seconde dat ik hem nodig heb geweest. Zo ook bij de bevalling. Ik had het nooit zonder hem gered joh! Kan me er helemaal niets bij voorstellen.. Hij heeft ook alles meegemaakt bij de bevalling en was er weer elke seconde voor me.. Ook zonder dat ik dat hoefde te vragen. Het is het bijzonderste wat je overkomt met zijn twee'en. Dat hoor je niet alleen te doen in mijn ogen.
Hij kan toch gewoon erbij zitten en niet tussen je benen kijken, dan laat je hem toch bij het hoofdeinde zitten? Dan zie je echt niks. Bovendien als dan de baby bij je word neergelegd is dat zo overweldigend dat je alles eromheen niet eens ziet. Ik vind het echt belachelijk dat hij er niet bij wil zijn. Ik zou echt zoooo pissig zijn als mijn vriend het alleen al zou zeggen!
GEnade zeg, een schop onder z'n hol lijkt me op z'n plaats! DAt zou mijn man wel krijgen iig. Maar hier heb je niets aan, ik heb verder ook niet echt tips.
eerste reactie: WAT een slappe hap!!!....maar goed ik ken hem niet en ik weet niet hoe het voelt om zo bang te zijn voor bloed...dus wie ben ik? Maar het is wel waardeloos zeg voor jou!! Ik moest er niet aan denken om dit alleen te moeten doen...de eerste kwam met knip en vacuuum en was een heel gedoe maar toen de verloskundige zei ik zie het hoofdje, werden zijn ogen groot en zei hij: ik word papa, hij ging kijken en de tranen rolden over zijn wangen, begon mij helemaal aan te moedigen en riep: Ze heeft haar!! De tweede was een al in de buik overleden kindje en toen gaf hij aan dat hij liever niet wilde kijken, ik keek eerst en zei dat het een prachtig kindje was en helemaal niet eng, toen keek hij toch en heeft zelfs foto``s gemaakt en het kereltje vast gehad...achteraf was hij erg blij dat hij toch keek! De 3e was een keizersnee, hij wilde niet over het doek heem kijken maar was toch nieuwsgierig en keek toch en heeft zo zijn zoon geboren zien worden..... Ik denk dat jou man er later spijt van gaat krijgen als hij niet kijkt....en je moet hem zeggen dat je hem nodig hebt en dit niet alleen kunt! (je hebt hem ook echt nodig hoor!!!) het is zo bijzonder! Meid ik hoop dat je hem nog kunt overtuigen...heel veel succes daarmee!!
Hey meid, Jeetje wat naar zeg! Mijn man is wel meegeweest, maar hoefde niet echt daar beneden te kijken. Hij heeft bij mijn hoofd gezeten, me hand gepakt en is me op die manier al die tijd bij gestaan. Ik heb het net gevraagd en hij heeft eigenlijk niet echt bloed gezien. Misschien een tip!