hoi nieuwe meiden. Sterkte en alles lekker van je afschrijven hier. Had zelf echt een emotionele dag. Moest veel huilen maar manlief en mams hebben me goed opgevangen. Het zou zoveel beter voor me zijn als k duidelijkheid heb wat mn ongi betreft. K wacht nog een week en als k dan nog niks wijzer ben toch met de ha overleggen. Pff wat is het mentaal zwaar zeg!
sterkte mieke! Zou zelf ook even afwachten. Mijn mk was 17 feb. Ik was 7 weken maar was het in 1x kwijt. Wacht dus wel sindsdien op mn ongi. Heel veel sterkte in het zh!
Even kort reageer morgen even goed maar ik weet het sinds 23 maart as woensdag dus 3 weken en ben vandaag 11 weken.
Ik heb net mijn hele "miskraam-verhaal" uitgetypt in kladblok maar het is wel heeeel erg lang geworden... Moet nog even kijken hoe ik dat nu ga inkorten of iig plaatsen.... weet niet of ik dat vanavond nog redt... Mieke74 Hier zit ik officieel al sinds vrijdag (maar gevoelsmatig al sinds woensdag) te w88 op een mk. Ik ben nu 7 weken en 3 dagen zwanger.
Nou, nu ff het 1e deel van mijn verhaal. (sorry voor de lange tekst ) Ik heb 3 gezonde kinderen. De oudste is 3 jaar en 8 maanden, de middelste 2,5 jaar en de jongste 9,5 maand. We wilden graag nog een 4e kindje en raakten al vrij snel weer zwanger. Ik had 1 dag nadat mijn cyclus weer begon getest en deze was positief. Onze jongste 2 kinderen zouden, volgens de berekening, 14 maanden van elkaar schelen. Net als de oudste 2. Omdat we verhuisd zijn naar een andere stad moest ik hier gaan zoeken naar een nieuwe vk. Ik heb de dichtstbijzijnde gepakt (zit in het gebouw waar de ha ook zijn praktijk heeft dus dat leek me wel makkelijk). Ik kreeg daar met 9,5 week de eerste afspraak. Daar kreeg ik een verwijsbrief mee voor bloedafname EN een voor een echo in het zk. dat vond ik zelf wel raar want bij de vk waar ik eerst was hadden ze zelf een echoapparaat. Maar deze vk zei dat ze geen echoscopisten waren omdat ze het contact met de mensen zelf verkozen boven het steeds naar een schermpje turen (als je echo's maakt moet je dat heel nauw blijven onderhouden en blijven oefenen). Wat ik ook wel raar vond was dat ze 4 vk's hadden. Dat vond ik zelf erg veel. Maar ik had nooit ergens problemen mee gehad, op irregulaire antistoffen na, maar dat zou geen kwaad moeten kunnen als je erop let. (irregulaire antistoffen is hetzelfde als verschil in rhesusfactor maar dan met een bloed-onderdeeltje wat minder vaak voorkomt) De onderzoeken moesten we hebben laten doen voordat we de volgende afspraak hadden. De kerstdagen kwamen eraan dus het maken van een afspraak voor de echo hadden we wat vooruit geschoven. De maandagochtend na de Kerst vond ik een beetje donkerrood bloed in mijn onderbroek. Ik was toen precies 12 weken zwanger en vertrouwde het niet dus heb ik de vk gebeld. Die zei dat het verschillende redenen kon hebben en zolang het maar bij een beetje bleef kon het geen kwaad. Pas als het bloed helderder werd moest ik weer aan de bel trekken. Omdat ik nog geen echo-afspraak had gemaakt zou ze dat wel voor me maken en ik zou op de woensdagavond terecht kunnen. Toen toch maar gewoon naar het werk gegaan maar ik bleef het niet echt vertrouwen. 's Middags en 's avonds nogmaals gebeld maar er was echt geen reden om je zorgen te maken. Dinsdag had ik vrij en kregen we vrienden op bezoek. Toen zij weg gingen en ik naar de wc ging zag ik dat het bloed (wat toch wel al regelmatig kwam) lichter/helderder van kleur werd. Daarop weer de vk gebeld. Die heeft toen een spoedecho aan laten vragen in het zk en daar kon ik dezelfde middag nog terecht. Ik kreeg een inwendige echo en ze konden daar niet op zien dat er iets mis was. Ik was volgens hen wel max. pas 6 weken zwanger en een hartje konden ze dus nog niet opmerken maar dat was heel normaal. (Overigens was het "condoompje" wat ze om het echo-ding doen bij het eruit halen roze van het bloed (niet extreem veel, maar in mijn ogen genoeg om vragen bij te stellen). Binnen 5 minuten stonden we weer buiten de deur met de melding dat ik wel voor een week later nog een echo moest laten maken om de groei in de gaten te kunnen houden. Ik de vk gebeld met de melding dat ik pas 6 weken zwanger was en dat ze verder niks konden zien. Ook erbij gezegd dat ik met 4,1 week zwangerschap een positieve test in handen had en dat het volgens mij dus niet kon wat het zk zei. Maar de vk zei dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken want iedereen kon zich wel eens vergissen. Op woensdagochtend ben ik gewoon naar het werk gegaan. Gelukkig had ik maar een halve dag. 's Middags zijn we naar vrienden gegaan met de kids want Roger (mijn man) moest daar de pc nakijken. Daar heb ik vervolgens de mk gehad. Ik heb helemaal geen last gehad van krampen ofzo. Ik zat op een stoel met Collin (de kleinste) op schoot en had op een gegeven moment het idee dat ik "doorlekte". Dat was dus de mk. Gelukkig (hoe gelukkig je daar dan mee kunt wezen) had mijn vriendin zelf ook al eens een mk gehad dus die kon heel adequaat helpen en heeft ervoor gezorgd dat ik snel schone kleren kreeg, me kon opfrissen en vooral dat de kinderen niet meekregen wat er gebeurde. Toen ik me had omgekleed en opgefrist heb ik de vk gebeld met de melding dat ik een mk had en de vraag wat ik nu verder moest. Ze vond het spijtig dat het toch was misgegaan maar verder hoefde ik niets te doen. Ik kon gewoon naar de echo van de week erna gaan want dan konden ze kijken of alles weg was. We zijn vrijwel direct daarna naar mijn ouders gegaan om hen ook al te vertellen dat het mis was gegaan. Daar ben ik bijna ko gegaan op de wc omdat het bloed maar bleef komen. Was zelf ook vrij geshockeerd van de hoeveelheid bloed die ik verloor. Vervolgens weer de vk gebeld en die zei dat het heel normaal was. Ik zou nu op de "top" van de mk zijn en nu zou het langzaam minder moeten worden. Als het de dag daarna niet duidelijk minder zou worden moest ik weer bellen. Ik was even helemaal van mijn sus af en heb maar opgehangen. Achteraf vond ik het wel erg stom want ze had me ook toen ik 's middags belde al kunnen waarschuwen dat ik nog meer bloed zou verliezen..... Vervolgens ben ik de week erna voor een echo gegaan en daar hebben de 2 echoscopisten 5 minuten met elkaar zitten praten terwijl ze bij mij de echo maakten en na 5 minuten kwamen ze tot de conclusie dat ik toch nog maar even naar de gyn moest gaan want het was toch nog niet helemaal schoon. (en op dat moment was ik al uitgebloed) Kon 1,5 week later terecht bij een gyn (ja, want ik had geen haast meer want de mk was toch al geweest) en die heeft uiteindelijk gezegd dat het veel te weinig was om te curetteren. Maar als ik het echt wilde of als ik het niet vertrouwde kon ik altijd terugkomen en konden ze op het besluit terugkomen. En daarmee was mijn mk klaar! Nooit meer iets van de vk gehoord. En dat terwijl ze het "persoonlijke contact met de mensen" zo belangrijk vonden. De enige aan wie ik iets gehad heb is de gyn. Die legde duidelijk uit waarom hij het niet nodig vond om te curetteren en bood de mogelijkheid om, indien ik dat echt wilde of het niet vertrouwde, het dan toch te doen.
Deel 2. Na een paar weken vechten, discussieren en overleggen besloten om dan toch maar even te wachten met een 4e kindje bleek ik halverwege februari alweer zwanger te zijn. (manlief was doodsbang om weer een kindje te verliezen). Gelijk gezocht naar een andere vk en we vonden een praktijk die maar 2 vk's heeft en die max. 15 zwangeren per (beval)maand aanneemt zodat ze de mensen veel tijd en veel persoonlijk contact kunnen bieden. Intake duurt daar een uur en normale controle 20 minuten. Dus daar een afspraak gemaakt en uitgelegd dat ik een mk heb gehad en totaal niet tevreden was over de vorige vk. Ik kon nog diezelfde week op intake komen want dan kon ik waarschijnlijk voor de vakantie nog een echo krijgen. Omdat ze nog bezig zijn met studie echoscopisten moeten de medische echo's in het ziekenhuis worden gemaakt. Maar zelf kunnen ze ook al echo's maken, alleen geen inwendige. Had een heel goed gevoel bij de vk en ook de intake was heel goed verlopen. Ik kon op maandagochtend voordat we op vakantie gingen om 8u nog terecht. Hebben ook gekozen voor een ander zk (had keuze uit 3) omdat ik daar heel goede verhalen over heb gehoord. Kon ook iedere week of iedere 2 weken een afspraak krijgen als ik me zorgen maakte ivm de vorige mk. Dus ik had gekozen om iedere 2 weken op controle (met (niet medische) echo) te komen tot aan de 16 weken en daarna het "gewone" ritme. Maandagochtend een goede echo gehad. Hartje klopte sterk en ik was 6 weken zwanger. Dus vol goede moed op vakantie. Maandagavond vond ik een klein stipje roodbruin in mijn onderbroek. En ook bij het afvegen was het een beetje donker. Dus kreeg al een beetje stressy onderbuikgevoel maar vond dat ik me niet moest aanstellen. Toen ik dinsdagavond weer een beetje roodbruin in de onderbroek had (wel iets meer dan maandag) heb ik Roger toch maar even gewaarschuwd en gevraagd wat ik moest gaan doen. Besloten om toch nog maar even te wachten aangezien het nog maar 2x was en het 's ochtends steeds weg was. Toen ik woensdag weer verlies had begon ik me zorgen te maken en had ik alvast het telefoonnummer van de vk opgezocht. (hadden goede echo dus vond geen reden om dat mee te nemen...) Donderdagmiddag kreeg ik weer roodbruin in mijn onderbroek en toen ik nadat ik 3x naar de wc was geweest, iedere keer bij het vegen, roodbruin op het papier vond ben ik gaan bellen. Vk zou direct gaan bellen met zk om te kijken of ik vrijdag, zo laat mogelijk, nog een spoedecho kon krijgen. We moesten namelijk wel nog helemaal terug van vakantie komen en ik zou het zo sneu hebben gevonden voor mijn ouders en de kids als we eerder naar huis moesten. Dus vrijdagmiddag om kwart voor 3 had ik weer een afspraak in het zk. Ze waren allemaal heel meelevend. Ik had geen verwijskaart mee omdat we direct vanuit vakantie naar zk waren gekomen en geen tijd hadden om bij vk langs te gaan. Helemaal geen probleem. De echoscopiste en coassistente waren heel vriendelijk en toen ze constateerden dat er geen hartje meer klopte hadden ze ook nog ruim een kwartier de tijd om nog even na te praten. Heel persoonlijk en heel vriendelijk. Direct toen we in de auto zaten heb ik de vk gebeld met de melding dat ze geen kloppend hartje meer konden vinden en de vraag of we de afspraak van donderdag wel konden laten doorgaan en misschien zelfs vervroegen. Daar was ze helemaal voor en ze zou zaterdag (gister) wel even bij ons langskomen als ons dat uitkwam. Ook dat vond ik helemaal super. Ze belt me de komende week(weken) nog wel een paar keer op om te kijken hoe het gaat en zolang het goed gaat (richtlijn 2 weken) mag ik zelf w88 op de mk. Nog even een kanttekening bij de echo. Ik kon wel iets zien kloppen maar volgens de echoscopiste was dat de navelstreng waar mijn bloed nog door stroomde. Het klopte ook niet zo sterk als het hartje afgelopen maandag. Ik heb nu 2 dagen geen bloedverlies meer gehad. Vanavond heb ik wel weer wat roodbruin in mijn onderbroek gehad en ik had wat "zwart/bruine" druppels die in de wc druppelden. Maar het was echt bijna zwart dus of dat echt al het begin van de mk is weet ik niet. Ik heb 2 dagen het bedzeiltje wat je in je kraampakket krijgt op mijn matras gelegd maar dat wordt zo warm dat ik er niet van kon slapen (en Roger ook niet), dus nu hebben we het weggehaald en hopen we maar dat de mk niet 's nachts plaatsvindt. Zo, nu ga ik een poging doen om te gaan slapen. Moet morgen alweer vroeg de kids naar het kdv brengen en het werk op de hoogte gaan brengen van mijn nieuwe ziekmelding. (ben net 2 weken weer op volle kracht aan het werken na aanleiding van de 1e mk dus ben eens benieuwd wat ze zullen zeggen) Truste!
Thx blue! Hoe ist bij jou? Al iets wijzer? Hier al de hele ochtend rugpijn en begin langzaam een beetje bloed te verliezen. Dus denk dat het hier langzaam gaat beginnen...
Met mij gaat het met pieken en dalen. Hete ene moment voel ik me goed en het andere moment ben ik weer zo emotioneel. Vandaag even de assistent van de ha gesproken, maar wat een tuthola is dat zeg :x Ik had oproep gehad voor uitstrijkje en gelezen dat je 6 maanden na mk dan pas mag komen...volgens haar mag het al na 6 weken...ok prima. Dus ik zeg nog ik weet niet of ik nu wel of niet weer zwanger ben omdat mijn ongi nog niet op gang is...enige wat ze zeg oh ja vervelend, maar dit jaar wel nog een afspraak maken voor je uitstrijkje als je nog wilt wachten. Wat heb ik daar nu aan...voel me gewoon zo niet begrepen. Dus met andere worrden kan gewoon gaan zitten wachten tot ik maar eens ongi word
Stom van die ass. Idd net alsof ze niet heeft geluisterd... Maar kun je niet gewoon een afspraak bij ha maken en dan bij ha zelf het verhaal uitleggen? Bij ons kan dat namelijk wel gewoon. Wij hoeven hier de ass niet te vertellen wat er is als we dat niet willen. Ik zeg dan gewoon dat het persoonlijk is.
Nou ik ga dat wel proberen ja. Heb besloten te wachten tot de langste cyclus die ik heb gehad en dat was na mijn vmk 67 dagen. Dus moet nog 13 dagen afwachten en als er dan nog geen verandering is maak ik echt een afspraak, want ik maak mezelf helemaal gek met al die testen. Nu pas maandag weer testen en anders de maandag erna pas weer. Hoe gaat het nu met jou?? Toch moeilijk dat het nu op gang komt of juist opgelucht??
@leatitia wat een heftig verhaal en wat knap dat je het zo hebt opgeschreven. ik heb allemaal losse warrige stukjes geschreven die ik straks achter elkaar ga zetten en uitprinten en in een mooi mapje doen. Hopelijk kan ik het ook nog eens zo netjes uittypen als jij. Wij gaan een mooi koffertje zoeken en daar alle spulletjes in bewaren. we hebben namelijk heel veel kaartjes gekregen met zwanger hoera en daarna met sterkte enz en van mijn moeder al een eerste pakje en me zus slofjes en dat soort spul. dit gaat allemaal in de koffer samen met herinneringen van ons aan dit kindje. opzich trouwens 'fijn' dat je begint te bloeden klinkt dubbel he.. maar als het dan toch onvermijdelijk is laat het dan ook maar komen ook vind ik. Hoop hier toch ook echt vandaag of morgen bloed te gaan zien. @bleu wat naar van die ass. maar je moet maar zo denken je bent van haar niet afhankelijk als je zorg nodig hebt dus laat maar lullen! Je loopt bij een gyn toch ook? Kan je die niet vragen hoe dat zit met uitstrijkje na een mk? Die weet daar vast nog meer vanaf dan een ha.. Wij wouden trouwens eerst het vruchtje opvangen en begraven met een mooie fruitboom of vlinderstruik erop in de tuin. maar ik las laatst een verhaal waarbij iemand het gewoon in een pot in huis had gedaan.. vond dat eerst een naar idee maar op die manier kan je het wel meeverhuizen.. misschien met een bonsai boompje erop... moet je nog voor zorgen ook en is ook 'baby'.. lastig hoor..
Aloha kan me voorstellen dat je bloed wil gaan zien. Dan kan je het eindelijk een plekje gaan geven. En wel heel mooi dat je je kindje een plekje gaat geven. Had zelf geen weet van mijn mk...pas toen het gebeurde. En de gyn heeft me doorverwezen naar de ha. De gyn komt bij mij pas weer in beeld als ik weer zwanger ben, dus lastig allemaal, maar goed het is ook geen fijn zh. En de ass van de ha is dus ook niks. Volgende keer wil ik gewoon de ha zelf spreken! Sterkte meiden, want het lijkt me echt moeilijk om te wachten tot je kindje afgestoten word.... Ben dan zelf wel blij dat het bij mij in 1 keer weg was. Tja het blijft moeilijk hoe dan ook!!
Pfffffffff, de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Vanmorgen weer in het ziekenhuis geweest. Ik had een heel lijstje gemaakt met vragen over de miskraam opwekken met medicijnen en curretage e.d. Toch eerst nog even een echo maken...voor de zekerheid. Wat zien we......een gegroeid vruchtje mét een kloppend hartje!!!!!! Welliswaar een nog traag kloppend hartje maar dat schijnt normaal te zijn als het hartje net op gang komt. Vorige week zagen we nog helemaal niets! Het blijft natuurlijk vreemd. Volgens de echo ben ik nu 5 weken en een paar dagen zwanger maar ik had nu eigenlijk 7 weken en 6 dagen moeten zijn....en dat weet ik héél zeker want ik heb ovulatietesten gebruikt en we hebben niet heel veel actie ondernomen die maand Twee weken verschil is natuurlijk wel heel veel en ik heb natuurlijk hevige buikkrampen en bloedverlies gehad dus de gynacoloog kon me nog niet helemaal gerust stellen en vond deze zwangerschap ook wat vreemd verlopen. Maar zei ze "feit blijft dat we een vruchtje zien van 5 weken en een paar dagen (hoeveel precies weet ik niet meer) en dat er hart actie is" Zucht...zo zat ik te hopen dat de bloedingen door zouden zetten en nu is het weer hopen dat de bloedingen stoppen! Wat een heftige weken zijn dit zo! Volgende week maandag mag ik weer komen voor een echo. Hopen dat we dan nog meer groei zien en dat het hartje natuurlijk mooi stevig klopt!
Blue Kan me inderdaad voorstellen dat je je helemaal gek bent aan het maken nu. Veel succes en ik hoop in ieder geval dat je snel ogni gaat worden of anders maandag een positieve test in handen hebt! Aloha Wij hebben een doosje gekocht voor de spulletjes van Saskia*. Dat is een soortgelijk doosje als die we hebben voor de andere kids maar dan een maat kleiner (doosje van de kids is A4 formaat en die van Saskia A5). Daar hebben we de echo in gedaan, het formuliertje wat we van de vk hadden (met telefoonnrs enzo erop), de zwangerschapstest (die van de andere kids heb ik in het geboorteboek geplakt) en het boekje van de begrafenis. De foto's van de begrafenis (zijn er niet zo heel veel) wil ik ook nog laten afdrukken en in een mooi mapje doen in het doosje. Thx trouwens dat je vindt dat ik het goed heb opgeschreven. Ik kan, als ik schrijf, vrij makkelijk de dingen relativeren en "objectief" opschrijven gelukkig. Dat maakt het wel makkelijk om het in zijn geheel te zien. Het is trouwens voor mij (waarschijnlijk net daardoor) wel moeilijker om mijn emoties onder woorden te kunnen brengen. Denk dat jij daar minder moeite mee hebt. bloeden Dat is onderhand ook alweer gestopt. Ik had gisteravond en vanochtend relatief veel bloed. Wel erg donker en vergelijkbaar met je ogni als je over het "zwaartepunt" heen bent (bij mij is dat op dag 2 of 3). Maar heb sinds een uur of half 2 nauwelijks iets meer. Wel nog steeds rugpijn enzo. Dus weet op dit moment eigenlijk helemaal niet meer wat ik moet voelen en wat ik wil. Van de ene kant wil ik de mk nog zo ver mogelijk uitstellen en van de andere kant wou ik dat het allang achter me lag... Best vermoeiend eigenlijk. wat te doen met de baby Wij hebben de baby van de 1e mk echt een naam gegeven. En ongeveer 6 weken na de mk hebben we haar ook begraven. We zijn erg katholiek en hebben veel bevriende priesters, dus hadden we een van de priesters gevraagd of we een kleine (besloten) begrafenis konden houden en of het ook mogelijk was dat we de baby ergens konden begraven. Dat bleek allemaal te kunnen dus dat hebben we op een, voor ons, speciale dag gedaan. Ze ligt ook op een plek waarvan we zeker weten dat ze de grond daar met rust laten (dus niet dat iemand haar over een jaar of 5 ineens opgraaft omdat ze ergens een huis gaan bouwen ofzo) en het is een plek waar we makkelijk even naartoe kunnen gaan. Wat we nu gaan doen weten we nog niet. De situatie nu is heel anders en ik heb ook nog niet zo goed met manlief kunnen bespreken hoe en wat nu verder. Maar ik hoop dat de kinderen vandaag vroeg gaan slapen en dat we dan wat tijd hebben om erover te praten. (Mijn moeder is tot vandaag hier geweest om uit te helpen dus veel tijd om te praten hebben we ook niet gehad) Mieke Wow, wat mooi zeg!!!!! Nu echt maar hopen dat beebje alsnog blijft plakken! Kan me natuurlijk voorstellen dat je het allemaal erg raar vindt omdat de zwangerschap tot nu toe erg vreemd verloopt maar je hebt een hartje en een gegroeid babytje gezien dus dat is al een heel mooi teken!! Maar is idd wel een achtbaan aan emoties die je nu moet verwerken. Veel sterkte met verwerken en van harte proficiat met het goede nieuws! Joh, wat ben ik blij voor je!!
Wow Mieke dat is nog eens nieuws zeg en wat je zegt een wonder.... Hopelijk is het toch een plakbeebje en is er gewoon een kleine groeiachterstand ontstaan waardoor je nu minder ver blijkt. Echt heel veel sterkte nu, want zal echt enorm wat emoties teweeg brengen en daarbij natuurlijk de onzekerheid. Maar ik duim hier heel hard voor je dat je beeb straks goed groeit en dat het hartje harder gaat kloppen
helaas heb ik mijn vruchtje ook niet kunnen opvangen , anders had ik het ook graag af willen sluiten door het te kunnen begraven. maar wat jij zegt @ aloha is ook een speciaal gebaar om te doen met zo'n bonsai. ik moet nog steeds slikken als ik de logeerkamer in kom , we hadden hem al leeg gehaald (lees: veel troep) en had hem al een nieuw kleurtje saus gegeven. verder nog geen meubels gekocht of iets dergelijks , maar blijft toch vreemd, zo'n leeg kamertje. wij hebben idd ook de kaarten en spulletjes in een mooi soort van kist gedaan , ik wil nu even niet tegen al die gekregen cadeautjes aankijken
ohw wow, miracles do happen !!! hoop dat het volgende week maandag allemaal toppie is voor nu in ieder geval gefeliciteerd. wat zal je blij zijn
herinneringendoosje Wij hebben voor de kids de doosjes bij de Ikea gehaald (A4) (Kassett in het zwart) en zagen (toen we een paar daagjes weg waren na de 1e mk) bij de Hema zo'n zelfde soort doosjes liggen maar dan een maat kleiner. Deze hebben we gebruikt voor Saskia. totallyinlove Ik heb ook weleens gelezen bij mensen die het vruchtje niet konden opvangen (of die niet wisten dat ze het vruchtje vanuit het zh gewoon konden meevragen) dat ze symbolisch iets hebben begraven om zo de baby een plekje te geven. (en dat varieerde van een boompje dat ze plantten tot een wilgenhartje of een of ander steentje of medaillonnetje, etc) Weet zelfs van een goede vriendin die een gedicht had gemaakt nav haar mk en die in een doosje had gestopt en dit exact een jaar na de mk deze had begraven. Dus het zou altijd nog kunnen als je dat wilt. Er zijn vele manieren om een eigen ritueel te maken omtrent de mk en de verwerking daarvan.
vk heeft net gebeld. Ze had het gisteren en vanochtend niet gered om nog te bellen want ze heeft net 3 bevallingen achter de rug. Het zh was niet direct voorstander om onderzoek te gaan doen omdat het pas de 2e mk is maar ze zouden het nog in het overleg gooien en de vk krijgt daar vanmiddag de uitslag van. Als ze dit zh niet willen onderzoeken dan gaat de vk nog nakijken of ze bij andere zh wel nog onderzoek willen gaan doen. Ook zal ik dan gelijk de zorgverzekering bellen (ze bieden zorgbemiddeling aan) om te kijken of ze voor mij over de grens nog een zh kunnen vinden die wel wilt onderzoeken. Ook zal de vk navragen hoe dat precies zit met de progesteronwaarden en of ik in aanmerking kom voor eerdere bloedonderzoeken voor een volgende zwangerschap. Dus nog even afwachten wat het zh definitief besluit. En moet nog navragen wat het voor gevolgen heeft voor een volgende zw. Want zou toch wel graag de bevalling in dit ziekenhuis willen gaan doen.. Ach ja, dat komt nog wel...