@ Aloha , ik denk dat saabenjelle gelijk heeft helaas. mijn contract is ook ooit is niet verlengd met een domme reden , maar kon er weinig aan doen aangezien het geen echt ontslag is, maar gewoon geen nieuw contract. wij hebben ook pas een 1,5 na de mk pas weer voor het 1st gevreeen. op de 1 of andere manier durfde ik even niet. voelde voor mij de eerste keer ook wel weer even anders , maar dat is denk ik even een drempel waar ik overheen moest.
waar ik wel benieuwd naar ben : hoe reageerden jullie partners op het mk nieuws? en hoe gaan ze ermee om? mijn vriend heeft toch wel wat emoties laten zien, maar vind hem er soms nog wel stil over (natuurlijk is het voor vrouwen anders), alsof hij het verdriet weg wil stoppen. als ik hem vraag of hij erover wil praten krijg ik vaak nee te horen. weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. mischien moet hij het op zijn eigen manier verwerken? of wil hij er niet meer over praten? word er een beetje onzeker van (zo'n :het is mijn schuld, gevoel)
Mijn vriend is er ook nogal stil over. Hij begrijpt me wel gelukkig maar t is voor hem toch anders dan voor mij. Bovendien is ie op dit moment ook erg met zn vader bezig. Die heeft longkanker en is niet meer te genezen. Op dit moment is ie erg ziek van de chemo ook. Dus dat heeft hij er ook nog bij. Ik ook natuurlijk, maar tis ZIJN vader. Das toch anders. Weet wel waar ie doorheen moet, want mijn ouders leven allebei niet meer. Maar samen komen we er wel uit
Hey dames, Ik wil jullie even een dikke knuffel geven vanaf mijn telefoon. Kan helaas geen lange reactie geven. Zal kijken of ik vanmiddag/avond nog ff kan reageren van de telefoon... (ben bij mijn ouders en vind het dan zo asociaal om hier de halve middag aan de laptop te gaan... Tot later!
Ik ben inderdaad 'gewoon'niet verlengt. Ga er nog wel een gesprek over aanvragen want vind het niet netjes als ik zo'n goede kracht ben dan kunnen ze beter iemand anders eruit doen en niet mij. samen met mij lopen namelijk heel veel contracten af. maar goed wil daar nu toch niet meer terug vrees ik. en heb geen zin om me er druk over te maken. het was een bijbaantje zodat ik mijn app in apeldoorn nog kon betalen gelukkig heb ik de nog maar tot eind mei dus hoef nog maar 1 maand te betalen. word mei even krapjes aan doen dan maar gelukkig geen maanden lang. en nu ga ik straks gewoon dichter in de buurt wat zoeken mocht het nodig blijken. heb er nog een eigen bedrijf naast waar ik voldoende mee verdien en ben veeel goedkoper gaan wonen enz dus het was straks alleen nog maar een lekker extratje wat wel handig is als er een kindje komt straks ooit hopen we.. ik durf/kan nog niet meepraten over hoe je je na de mk voelt.. kan me er ook nog geen voorstelling van maken. moet me nog overkomen hoe ik daarmee omga tegen die tijd. mijn vriend gaat er erg goed mee om, hij vraagt ook vaak hoe het met me is, erg fijn. toen we te horen kregen dat het mis ging hebben we wel even spanning gehad want ik vroeg toen op de terugweg van het zkh ter controle of we wel snel weer gingen proberen zwanger te worden. ik was daar vanuit gegaan eigenlijk toen hij daarop antwoorde dat hij eerst paar maanden rust wou raakte ik compleet overstuur. gelukkig werd 2 dagen later bij hem ook duidelijk hoe het voor een vrouw is en hoe de hormonen door mijn lijf gierde. Hij heeft er met vrienden over gepraat die net vader zijn geworden en 1 daarvan heeft er 4 jaar over gedaan om uiteindelijk zwanger te worden enz dus die kent alles va n binnen en buiten en daar heeft hij veel steun aan. op een mannen manier vrouwenzaken bespreken dus. moet er stiekem wel om lachen als ze aan de telefoon hangen uren lang ook op zijn werk zit hij tussen de vrouwen voornamelijk en die komen dus ook met ervaringsverhalen op de kroppen naar hem toe ook over hun gevoelens enz en ik ben daar blij mee want hij herkent daarin mijn reacties enz enz nu beseft ook hij dat we niet meer aan de pil moeten gaan maar direct door moeten proberen zodra we rust hebben gevonden. ondertussen hebben we er behoorlijk rust al in kunnen vinden ik denk ook omdat we samen deze zwangerschap uitzitten en kunnen wennen aan wat er gaat gebeuren. Ben erg blij met me vent dus en dit heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht terwijl het ook compleet de andere kant op had kunnen gaan. Ik heb wel een paar keer sorry voor mijn gedrag gezegd en hem duidelijk gemaakt dat ik niet minder van hem hou dan van een eventueel kindje.. hier was die bang voor en hij meld mij dat veel mannen dit denken.. dus gewoon ze af en toe even gerust stellen dat ze belangrijk voor je zijn en je je liefde goed kan delen en sorry zeggen dat je soms zo onredelijk doet. hij weet wel dat het door je hormonen en stress enz komt maar toch blijkt het fijn om eens te horen. hier vandaag nog steeds krampen, gister waren het me darmen denk ik nu zakt de pijn tot achter en net boven mijn schaambot..? ik denk dat dit baarmoederpijn is? ik ben sinds 2 uurtjes ook ineens aan de diarree.. herkent iemand dit? mijn buik is ineens plat aan het worden en rommelt gigantisch dat begon vannacht.. nog steeds geen bloed. puisten worden minder trouwens en me borsten zacht... o en saab ik ben 24.
Laetitia, bedankt voor je knuffel. Heb ik vandaag wel even nodig. Ik voel me zo vreselijk labiel! Na de goede echo van dinsdag kon ik zowaar woensdag even een beetje blij zijn en hopen dat het misschien nog goed kwam. Helaas kreeg ik gisteren weer flinke bloedingen met kleine stolsels er in. Heb het vruchtje nog steeds niet verloren. Heb gisteren boos lopen roepen dat het dan maar snel mis moet gaan dan hebben we het maar weer gehad. Toch hoop ik natuurlijk dat het uiteindelijk allemaal gewoon goed komt maar ik vind de onzekerheid en de bijkomende spanning zo vreselijk zwaar. Het liefst wil ik er gewoon even een paar weken niet zijn. Maak me maar wakker als alles achter de rug is of ik de zekerheid heb dat alles goed gaat komen. Iedere keer zit ik weer in de stress als ik naar de wc moet. Wat voor bagger ga ik nu weer aantreffen? Hoeveel bloed is er nu weer gevloeid? M'n buik zeurt de hele dag maar of het nou een goed of slecht teken is weet ik niet meer. Ondertussen heb ik hier ook nog een dochter (die gelukkig wel super vrolijk is) rondlopen die ook de nodige aandacht, eten en een beetje een gezellig huis vraagt terwijl ik dat eigenlijk allemaal even niet op kan brengen. Gelukkig is ze vandaag naar de creche en hoef ik me dus niet "groot" te houden voor haar. Pfffffffffff! Morgen zijn we een jaar getrouwd maar of ik er echt een feestje van kan maken weet ik niet. Als het even kan gaan we samen uit eten. Hopelijk gaat het dan niet net morgen echt mis. Nou ja, ik moet het allemaal maar over me heen laten komen maar hoe ik de komen de periode door moet zonder finaal in te storten weet ik even niet.
Hoi... hier mijn vriend precies hetzelfde... Heel stil, en veel emoties... Had niet gedacht dat hij het zoooo erg zou vinden!!!
@Aloha; Ja ik ken je verschijnselen! Mijn darmen slaan vaak op hol voor m'n menstuatie. Wie weet is het een beginnetje maar ja, ieder lijf is anders. "Rustig" afwachten dus.
Jeetje Mieke wat verwarrend allemaal voor jou.. Heel veel sterkte en geniet even van je 'vrije' daagje alleen.. Aloha, hoe hou je dit allemaal vol zeg.. respect!
he meid wat naar dat je nu weer vloeit! verdorie!! 'gelukkig' dat je vandaag een dagje tijd voor jezelf hebt.. neem je die dan ook? even geen klusjes doen enz.. maar echt zitten bakkie thee zonnetje en niets doen? is wel nodig hoor meid! het is niet niets wat er allemaal met je gebeurd en je koppie moet het wel bij kunnen houden door af en toe even rust te hebben en te kunnen ordenen.. ondanks alles hoop ik dat morgen voor jullie wel een fijne dag kan worden en dat er niets gebeurd wat vervelend is.. probeer ervan te genieten he want jullie liefde is ook wat waard! en ik blijf wel weer rustig afwachten heb morgen een leuk avondje weg gepland naar iets waar we vaak heengaan en al onze vrienden ook altijd zijn. zijn we voor het laatste geweest om te vertellen dat we zwanger waren daarna heb ik het niet meer kunnen opbrengen omdat ik te moe was of te verdrietig. nu heb ik besloten dat ik erheen moet! dus als het dan nu ineens komt zal jammer zijn haha dan maar zondag.. heb zo lang gewacht dan wacht het ook maar even een dagje op mij dacht ik zo!
ja dat had mijn vriend idd ook , was bij ons namelijk niet echt gepland. Hij zei laatst nog , mischien had het niet zo moeten zijn en was het een teken dat we er nog niet klaar voor zijn vond ik toch even een klap in mijn gezicht. maar een paar dagen later zei hij wel weer dat hij het niet erg zou vinden om weer te proberen. wat is dat toch met mannen? is het mischien iets om mij blij te maken, want idd @aloha , als je vriend zegt een paar maanden rust te willen ivm jullie hectische maanden, hoe kan een man dan in 2 dagen tijd ineens omslaan en toch wel weer te willen. zijn ze er zelf stiekem toch niet aan toe, mar zeggen ze dit om ons dan maar blij te maken. ik wil wel dat mijn vriend voor de volle 100% erachter staat en niet om mij te ''pleasen'' zeg maar. mannen soms...........:x ohw en Aloha , ik heb ook een paar dagen flinke buikloop gehad tijdens mijn miskraam.
bij ons was het ook onverwachts maar in november is ook mijn vadr overleden dus het is wel heel veel tegelijk. hij was bang dat ik het geen plek ging geven door direct door te gaan. nu beseft hij dat ik dat wel doe en juist en direct doorgaan beter voor me is dan afwachten. Hij zegt nu niet dat die wel wil doorgaan om mij te pleasen hij is zich te bewust dat het een verantwoordelijkheid is om een kind te hebben. ik denk dat de 1e reactie ook zo is geweest omdat het een man is. mannen denken trager en objectiever dan een vrouw die hormonen in der lijf voelt en zichzelf al mama voelt bij het eerste snufje hcg Buikloop is hier weer even kalm.. zal mij benieuwen of het nu dit weekend doorzet of niet. elke keer denk ik ja daar komt het en dan zakt alles weer af :S naja ik zet in op zondag!
Aloha Bale van je contract. Maar wel fijn dat je nu niet helemaal in de problemen komt maar dat je helaas alleen de "extra's" kwijt bent. Lijkt me niet niks om op zo'n moment het financiëel ook gelijk helemaal bagger te krijgen. Het is net zo goed erg rot.... Saabenjelle Herken dat wel hoor, die moeilijke "1e x" weer. Mbt HCG-test. Dat heb ik bij de vorige mk niet verder laten testen. Heb gewoon gewacht tot/of ik weer ongesteld werd (ook in opdracht van gyn) en als ik na 6 weken nog niet ogni zou zijn zou ik nog ff bij gyn moeten langsgaan en zouden zij kijken hoe dat kwam. Maar werd netjes na 4 weken weer ogni. mbt leeftijd. Roger is 25 en ik ook (word in mei 26). Totallyiinlove Roger (mijn man) is veel emotioneler dan ik van nature. Hij heeft het er ook erg moeilijk mee en praat er gelukkig wel met mij over. Dat helpt mij ook om over mijn gedachten en gevoelens te praten. Ben niet zo emo uit mezelf. Ben meer het type dat alles rationaliseert.. Dus ben wel heel erg blij dat hij het er regelmatig over heeft. Dan is het ook echt iets "van ons" ipv iets van hem en iets van mij. Mieke74 Wat vervelend dat je nog steeds bloedingen hebt. Kan me heel goed voorstellen dat je dan echt niet meer weet waar je aan toe bent. Zal wat "good vibrations" je kant op sturen . Wel ook echt tijd voor jezelf nemen he meis! Ik weet hoe snel je dat kunt vergeten als je al (een) kind(eren) hebt. En probeer ook in deze tijd leuke dingen met je gezin te ondernemen. Hoe moeilijk je het ook vindt. Veel succes met het uit eten gaan morgen. En als je denkt dat je het echt niet gaat redden dan moet je wel kijken of je hulp in kunt schakelen. Ga desnoods bij de dokter ofzo langs.. zij kunnen je altijd verder helpen! mbt reacties van mannen. Die van mij heeft ook van die momenten. Na de 1e mk heeft hij gezegd dat hij eigenlijk geen 4e kindje meer wilde want het kwam niet uit en de laatste 2 slaapkamers zijn nog niet klaar en de douche is nog niet klaar en de (nieuw bestelde) lease-auto is te klein en bla bla bla... Uiteindelijk heb ik hem gevraagd wat er echt achter zat (al die uiterlijke en praktische dingen zijn wel op te lossen als het nodig is) en toen kwam het hoge woord eruit. Hij was bang dat we nog een kindje zouden verliezen. Nadat ik/wij er goed over nagedacht had(den) en we hadden besloten dat we dan nog even zouden wachten waren we toch alweer zwanger. Daarom sta ik er nu echt op dat ze onderzoek gaan doen. Of we dan nog voor een 4e kindje gaan staat nog even open, maar ik zou wel graag mijn best hebben gedaan om proberen te achterhalen wat de oorzaak is geweest. Ohja, kreeg gister een brief in de bus van het verkeerde ziekenhuis met bevestiging van de afspraak van maandag.. Dus gelijk maar even de vk gebeld. Had die per ongeluk, nadat ze goedkeuring van de gyns had gekregen om mij door te verwijzen voor, op z'n minst, de motivatie, het verkeerde ziekenhuis opgebeld om de afspraak in te plannen. Dus ik de afspraak bij het verkeerde zh geannuleerd en bij het goede zh (waar het vruchtje al onderzocht wordt) een afspraak laten inplannen. Kan ik daar pas op 2 mei terecht. Vk gaat nog kijken of ze de afspraak kan vervroegen maar heb nog niks van haar gehoord. Dus nog even afwachten. Ga haar zometeen wel nog even bellen en daarna weer in de tuin zitten (manlief kwam net aan met de laptop dus heb ff ingelogd om te reageren) Tot vanavond of morgen en dikke knuffels allemaal!!!!
Krijg inmiddels ook erg hevige buikpijn. Denk dat het nu echt een miskraam wordt. Nou, ik vind het goed. Het mag natuurlijk ook blijven zitten maar dan zonder bloedingen, pijn en mét mooie echo's! En dan wil ik best een paar weken kotsend op de bank liggen! Als het dan toch niet goed zit laat het dan nu ook maar komen, hoe verdrietig het ook is en blijft. Ik ben toe aan duidelijkheid en rust. Deze zwangerschap is al 2 weken lang zo raar aan het lopen dat ik me niet voor kan stellen dat het goed gaat komen. En nu met deze bloedingen en pijn helemaal niet meer. Nou ja, als het zo door gaat zal het vanavond denk ik nog wel gebeuren.....we zullen zien. Kunnen we morgen een mooi herinneringsplantje kopen voor in de tuin. Heb met de andere miskramen eigenlijk niets gedaan, vruchtje ook niet opgevangen. Weet niet of ik dat nu wel ga/durf. Maar moet zeggen dat ik na het zien van een kloppend hartje toch wel een band heb gekregen met het mini kindje in m'n buik. We bedenken wel wat moois!
tsja... mannen... ??? haha Ohjee mieke dat klinkt nietbest.. Sterkte! Ik ga werken.. (vroeg he? haha) Fijn weekend allemaal.
Hey Mieke, dat klinkt idd niet best. Sterkte iig (welke kant het ook uit gaat)! Saabenjelle succes met werken! Hier komen mijn schoonouders vandaag. Ze weten nog niks van de zw/mk en heb eigenlijk ook geen behoefte om iets erover te zeggen (moeilijke relatie). Maar heb al sinds gisteravond last van buikpijn/krampen. Dus hoop dat het snel weggaat anders vdenk ik dat toch ff voor de zekerheid de vk ga bellen en dan zullen mijn schoonouders er ook wel lucht van krijgen.... Ff kijken hoe het gaat lopen!