mieke hoe gaat t nu met je? Pff je hebt t niet makkelijk zo! oh k ben trouwens net 30 en mijn man 23 jaja jong, maar wel heel volwassen.
Hee blue, een jongere vent! Vind ik juist leuk! Mieke, hoe gaat het nu? En Aloha, hoe is t bij jou? Heb je nog krampen? Bloeden was hier gestopt. maar na de seks weer begonnen... huh? Niet veel maar wel vervelend. Ben die maandverbandjes nu wel zat zeg maar..
Nou, het is hier vrijdag nacht inderdaad mis gegaan. Het was allemaal een stuk heftiger dan de vorige 2 miskramen. Ik kreeg vanaf een uur of 7 echte weeën. Eigenlijk net zo hevig als bij de bevalling van m'n dochter. Ik was even bang dat het er niet spontaan uit zou komen en dat we 's nachts nog naar het ziekenhuis moesten. Gelukkig waren de weeën rond 1 uur ineens weg. ik was vreselijk moe en ben toen eerst als een blok in slaap gevallen....even dan. Rond 3 uur werd ik weer wakker en toen ik naar de wc liep voelde ik er iets uit floepen. Inderdaad het vruchtje. De eerste keer was het er wat meer in brokken uit gekomen maar nu was het een heel mooi bolletje. Natuurlijk niet leuk en ik was ook meteen erg verdrietig maar aan de andere kant was het heel mooi om te zien. Ons lieve kleine mini mensje zat nog helemaal mooi ingepakt. Durfde en wilde het niet open maken. Was aan de ene kant wel nieuwsgierig of het nog groter gegroeid was, aan de andere kant wilde ik het ook niet weten en het in z'n "veilige" bolletje laten. Zaterdag ochtend heb ik een mooie witte pioenroos gekocht. Daar hebben we het onder begraven in onze tuin. Het was dus een rare dag gisteren want we waren gisteren ook een jaar getrouwd, erg dubbel dus. We zijn gisteren nog wel even lekker uit eten geweest. Voordeel was wel dat ik dan lekker alles kon eten en drinken waar ik zin in had en dat heb ik dus ook gedaan. Bij de vorige keren had ik het besef niet zo maar nu heb ik echt het gevoel dat we ons kindje zijn verloren. Misschien omdat we het hartje hebben zien kloppen. Aan de ene kant geeft het rust, we weten nu waar we aan toe zijn. Maar het verdriet is erg groot! Nu eerst maar even bij komen van alles. Morgen weer naar het ziekenhuis en daar het verhaal vertellen en kijken of alles schoon is ....denk ik. Ook daar maar eens kijken hoe en wat verder. Aloha: hoe is het met jou?
he mieke verdorie! toch nog doorgezet dus en ook nog op die dag! goed en knap dat je toch uit eten gegaan bent met je mannetje erg knap en goed dat je dat gedaan hebt hoor! Hoop dat alles schoon is voor je. Hier zijn de krampen grotendeels weg heel af en toe ineens schiet het me onderin de rug en krijg ik weer een kramp onderin me buik. heb ook nog steeds elke dag even buikloop. ben zaterdag wel even ingestort door wat er allemaal gebeurd en het overlijden van me vader nog enz. heeft achteraf wel opgelucht om even hysterisch te janken gelukkig waren we bij mijn moeder een nachtje en vingen me moeder en mijn vriend me dus goed op was voor alle 3 erg emotioneel gisteravond wel avondje uit geweest wat erg moeilijk was omdat iedereen natuurlijk kwam vragen hoe het met me was, iedereen was gelukkig wel op de hoogte van de aankomende miskraam dus hoefde niet steeds het verhaal te doen. achteraf heerlijk geweest om even iets anders aan mijn hoofd te hebben en onder de mensen te zijn en even mezelf opgetut te hebben. expres lang met mijn haar bezig geweest enz zodat ik mezelf ook weer even vrouw voelde ipv lijkbleek met puisten kortom. af en toe krampen onderin de buik en onderin de rug. overige kwaaltjes zakken steeds verder af. minder moe nog minder puisten buik word platter..? had verwacht dat het gister of vandaag ging beginnen maar nee nog geen bloed. had vannacht trouwens wel ineens een kramp en daarna een heet gevoel tussen me benen toen we nog uit waren.. ben naar de wc gerend want dacht nee niet nu toch maar dat was gelukkig niets. was wel eng gevoel.
ik heb er ook veel verdriet van gehad begrijp me niet verkeerd het is niet niets.. heb zelfs veel verdriet gehad. maar ik uit dat niet naar buiten.. ik heb soms nog wel momenten dat ik er verdrietig van ben.. ik wil jullie heel veel sterkte wensen de komende tijden...
hallo allemaal, wat een verhalen allemaal!! sterkte... nu mijn verhaal...Ons eerst kindje, de 3 de ronde van het proberen was het meteen raak. we waren zo blij dat het zo snel gelukt was. 24 maart hadden we de eerste echo, deze bleek niet goed te zijn. wij schrokken hier heel erg van ik had zwangerschapsverschijnselen en voelde mij dat ook. ik vond het heel erg raar dat het kindje niet meer leefde maar der nog wel zat... hadden ik en mijn man nog nooit van gehoord. alleen maar van miskramen enzo. 4 april had ik mijn afspraak bij de gynaecoloog, die bevestigde het verhaal nog even. ik had niet anders verwacht. Nu vertelde hij mij dat ik gecuretteerd moet worden. terwijl ik aangeef dat ik dat echt niet zie zitten en er heel erg tegen op zou zien als dat zou gebeuren. nu heeft hij mij de keuze gegeven om te wachten, maar vandaag moet ik weer heen en in 2 weken is er nog steeds niks gebeurt, behalve wat bruin verlies maar dat is zo nihil. ik ben echt angstig voor het gesprek wat ik vanmiddag heb. ik ben bang dat hij mij gaat verplichten dat ik gecuretteerd moet worden. ik wil dat gewoon echt niet. ik zou nu 14 weken moeten zijn.. ons kindje is niet ouder dan 8 weken geworden... dus het is nu al 6 weken niet meer in leven. van mijn verloskundige heb ik het nummer van een acupuncturist gekregen, maar ik weet niet of ik daar in geloof. ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. moet ik zorgen aan de kant zetten en gewoon gaan voor een curettage(begin er nu al van te huilen) of nog wachten en evt acupunctuur.. Marleen
Hellow, ik heb dit zelf ook meegemaakt. Curetteren is niet de enige optie, hoor! Je kunt ook om misoprostol/cytotec vragen. Dat zijn tabletten die je vaginaal inbrengt en waarmee weeën op gang worden gebracht. Je brengt er 4 tegelijk in, en 24 tot 48 uur later nog een keer, mocht dat nodig zijn. Je mag paracetamol nemen tegen de pijn, liever geen ibuprofen, dat remt de weeën. Je krijgt krampen en verliest best wat bloed en stolsels (lever-achtige stukken). Daar moet je niet van schrikken, dat is normaal. Als het goed is, verlies je op een gegeven moment het vruchtje. Dat kan na een paar uur zijn, of na een paar dagen. In 70 procent van de gevallen werkt deze methode. Na een aantal dagen of een week hoor je een controle-echo te krijgen of je baarmoeder helemaal leeg is. Laat je wel goed voorlichten. In zeldzame gevallen gaat deze methode gepaard met te veel bloedverlies, en dan kun je erg verzwakt raken of zelfs flauwvallen. Als dat gebeurt, moet je onmiddelijk naar het ziekenhuis. Nogmaals, het is zeldzaam, en het kan ook bij een natuurlijke miskraam gebeuren, maar je moet het even weten. Nog beter is het om vóór de cytotec mifegyne te gebruiken. Dat middel laat je lichaam weten dat de zwangerschap voorbij is, waardoor de kans van slagen van 70 procent tot 90 stijgt. Je kunt je arts hier om vragen. Mocht je ondanks de pillen toch nog nagecuretteerd moeten worden, dan duurt de ingreep veel korter en is die veel minder pijnlijk, omdat je baarmoedermond al openstaat en de vrucht als los is gaan zitten. Meestal kan deze korte curettage dan ook onder plaatselijke verdoving. De kans op complicaties, zoals het gevreesde syndroom van Asherman (verklevingen in de baarmoeder waar je onvruchtbaar van kan raken, die je kan krijgen door curettage) is door het eerst gebruiken van cytotec veel kleiner. Sterkte bij het gesprek vanmiddag. Enneh, jouw arts kan jou nooit dwingen om een curettage te ondergaan. Als hij je geen cytotec wil geven, dan zou ik via je huisarts contact opnemen met een ander ziekenhuis waar ze het wel voorschrijven. Suus
hey, @suus: dank je wel voor je snelle reactie... ik heb de namen van de pillen opgeschreven... ik zal het vragen aan de gynaecoloog, anders ga ik naar een andere gynaecoloog... ik maak me ook een beetje zorgen omdat ik 10 mei voor 23 dagen naar bali ga.. ik had verwacht dat het kindje er vanzelf wel uit zou komen omdat ik gezond en jong ben... dat zegt dus kennelijk niks... Marleen
Nee, dat zegt helaas niks. Je lichaam denkt dat alles nog oké is, en zolang dat het geval is, gebeurt er niks. Het is bekend dat het soms heel lang kan duren voor een miskraam op gang komt. Ik hoop dat de pillen hun werk doen, en dat je dit nu snel kan afsluiten. Ik weet hoe zwaar het is om af te wachten. Suus
@hellow86 meid heftig verhaal ook. Ik wil nogmaals benadrukken van suus al heeft vertelt. Je hebt wel degelijk keuze's en ze kunnen je nergens toe dwingen. Het is belangrijk dat jijzelf 100% achter de keuze staat die jij neemt, ook voor het verwerken is dat het beste. Hoelang heb je al dat beetje bruinverlies waar je het over had? Je kan voor jezelf ook een datum plannen dat op die dag dat gaat gebeuren als er nog niets is geweest enz. dit lijkt mij handig ivm je reis naar bali die natuurlijk ook onvergetelijk moet worden omdat het zo mooi is en niet omdat je daar nog bloed verliest enz.
he all! even een vraagje.. ik had net donkergele afscheiding erg vloeibaar en weer beetje dat draden trek spul.. maar dan dus echt donker oker geel... zou dit al een beetje bloed kunnen zijn?