Hi! Ik ben Alina (22 jr) en woon samen met mn vriend (28 jr). Toen we het huis 2 jaar geleden kochten begonnen bij mij ook de baby-kriebels. Maar ja, vond mezelf nog wat jong en ach.. Druk zat met nieuwe spulletjes kopen en vooral met klussen. Toen we er bijna een jaar later woonden, kon ik eigenlijk al nergens anders meer aan denken. Ons nieuwe huisje, een kleintje.. Ik was er klaar voor. Mijn vriend zag het ook wel zitten. Gelukkig! Alleen wilde hij een jaartje wachten. Dan zou ik klaar zijn met mn opleiding, hadden we de meesten dingen voor ons huis wel aangeschaft en konden we een beetje kijk krijgen op de maandelijkse lasten. Nu zijn we dat jaar verder, 14 maanden om precies te zijn. Ik werk inmiddels 24 uur en de financieen zijn op de rit. Maar... Ik heb geen vast contract. Werkte bij dit (kleine) bedrijf al langer als bijbaan. Heb nu nog tot maart. Hopelijk wordt het verlengd! Mn vriend is op zoek naar wat anders. Hij heeft een goede baan, geweldige collega's, alleen het werk zelf vind hij niet zo heel leuk. Dus even kijken of er iets anders is. Oftewel.. Weer redenen om onze kinderwens uit te stellen! Als het aan mij ligt, gaan we er nu toch voor. Je weet immers niet hoelang het kan duren. En voor de rest hebben we het goed voor elkaar.. Maar hij wil graag dat we verstandig zijn en dit even afwachten. Bij mij zijn mn verlangens inmiddels enorm en zie overal baby's, kinderwagens, zwangere buikjes! Had echt naar deze periode uitgekeken en eigenlijk wil ik het niet uitstellen.. Want wat is dan het volgende? Altijd wel wat om te zeggen dat het niet de goede tijd is... Zijn er meer meiden die dit hebben? Dat hun vriend of man het zeker wel wil, maar 'verstandig' wil zijn en het daarom uitstelt? Graag wil ik met hen praten! Liefs Alina!
Mijn man wilde dat eerst alles om en in huis klaar was. Nu weet je dat t NOOIT af is in huis, dus.. Ik heb er bijna om gesmeekt, zo graag wilde ik dat hij overstag ging. Totdat de bom barstte en hij zei er sch*tziek van te zijn dat hij zich bijna 'verplicht' voelde om t dan 'maar voor mij te doen'. Dat wilde ik zeer zeker niet en heb gezegt dat als HIJ er aan toe is, hij maar n seintje hoeft te geven.. En jawel, n half jaar later vroeg ik t eens voor de 'gein' van en zullen we er voor vanaaf? En hij zei JA! Laat t op zn beloop, t komt heus wel..
Haha! Nou, smeken doe ik (nog) niet. Hebben er verder ook geen ruzies over, ofzo. We proberen elkaar te overtuigen van elkaars ideeen hierover.. Hij is me nog niet zat, geloof ik! Kan me voorstellen dat het wel kan gebeuren, zoals bij jullie. Zal daar ook voor uitkijken, is het leukst als je 'samen' naar de periode uitkijkt en het ook echt 'samen' gaat proberen... Ben benieuwd naar andere meiden? Meiden die ook graag willen, maar nog wachtende zijn? Liefs Alina!
hallo, hier is het ook zo... We hebben 2jaar terug een huis gekocht en we hebben allebei vast werk. ik ben 22 en hij word er nog 26 dit jaar. We zijn 7jaar samen. Hij weet nog niet wanneer hij er klaar voor is,maar ik kan niet langer meer w8en. Ik moet nog steeds de pil nemen,heb sinds kort er last van (zit waarschijnlijk tussen m'n oren) maar ik mag niet stoppen. Ook al zeg ik dat het nog lang kan duren voor het "raak" is,toch wil hij het nog niet. Ik wil echt wel jonge moeder worden! Heb al babyboeken gekocht. Heb laatst ook naar de h&m geweest om babykleren te kopen(was met koetjes op en die moest ik gewoon hebben) en dat hielp ook al niet. Had zelfs iets opgehangen en in zijn kleerkast gehangen en hij had het zelfs nog niet gezien *zucht* Groetjes van iemand uit hetzelfde schuitje.
We zijn dinsdag zelfs op babybezoek geweest en als je ziet hoe hij met de kindjes omgaat,om bij weg te smelten... Als we weg waren, hadden we in de auto erover gepraat... hoe leuk dit alles toch kan zijn! groetjes
Hoi Kikka! Leuk wat van je te horen! Lastig is dat, hè? Ik zou ook graag alleen maar over baby's willen praten! Doe het alleen niet, wil hem niet afschrikken, ofzo. Ben vorig jaar al wel met de pil gestopt. Maar vooral omdat ik er hoofdpijn van kreeg. Condooms vinden we beiden niet ideaal natuurlijk, maar ja.. Ik word gelukkig netjes rond 28 a 29 dagen ongesteld. Dat scheelt, ontpillen hoeft niet meer! Wij hebben ook een klein nichtje (2,5 jaar) waar hij gek mee is. Ook hebben goede vrienden nu net een kleine. Vindt hij harstikke leuk! Hij kan alleen heel rustig eronder blijven. Zo van: het is geweldig een kind samen, maar wij wachten nog even... *zucht* Babyboeken.. Heb wel die van Kluun! Haha! Verder niet, ja.. Internet en af en toe een blad. En babykleertjes, het is verleidelijk. Maar ik koop het niet. Wat moet ik er nu mee? Maak ik mezelf dan alleen maar gek mee, denk ik.. Hoe doe jij dat met je vriend? Praat jij er wel veel over? Wat zegt je vriend dan zoal? Liefs Alina!
Mijn man vond het ook belangrijk om alle dingen eerste goed op orde te hebben. Maar als je dat op orde hebt, is er wel weer wat anders. Zo blijf je uitstellen. Tenminste dat is mijn insteek. Nu plannen wij alles om de kinderen heen, dat gaat een stuk makkelijker. En niet te vergeten, je neemt/plant geen kinderen, je krijgt ze, of niet! Dat is iets waar ik heel erg mee zat.. al het materiele kan mooi en aardig zijn en natuurlijk ook handig, maar een kindje krijgen gaat niet altijd zoals je zelf zou willen. Nu zitten wij best wel eens moeilijk betreft oppas/opvang. En nee we hebben lang alles niet onder controle.. maar zo blijft het leven spannend en is elke dag weer leuk. Eliza heeft het goed, komt niks tekort. Zij rommelt wat met ons mee, en straks de andere spruit ook. Wij plannen rond de kinderen en ik vind het heerlijk!
vrouwen zijn wat emotioneler op dit vlak, mannen wat rationeler. Mijn vriend wilde ook pas toen hij voor zijn gevoel 'goed' zat op het financiele vlak. Mannen hebben volgens mij ook meer dat gevoel van 'ik moet mijn gezin wel financieel kunnen onderhouden' (dat had mijn vriend tenminste heel sterk) Als je vriend twijfeld over een nieuwe baan, snap ik dat hij nog even wil wachten. Stel dat ie wat anders vind, nog geen vast contract heeft of dat het toch niet bevalt en jij bent dan zwanger....... niet fijn! Maar ik denk dat het wel losloopt, geef um even rust, niet teveel over hebben (tis heel moeilijk weet ik!) en dan komt hij vanzelf wel!
Hoi, Het klinkt misschien raar maar bij ons is het andersom, IK wil nog een jaartje (of iets langer) wachten terwijl hij nu al wel zou willen. Wij hebben ook al een heel traject moeten ondergaan voordat we er pas echt voor konden gaan, we hebben eerst een genetisch onderzoek moeten en dat was gelukkig allemaal goed. Dus gestopt met de pil en toen gelijk een miskraam gekregen en net alsof het zo zou moeten zijn geweest, ben ik er over aan het na denken geweest en dacht bij mezelf, kwa financieel kunnen wijzelf amper rond komen ( ik ben namelijk afgekeurd omdat ik chronisch ziek ben) en dan zouden wij nog eens een voor een kind moeten zorgen teriwjl wij zelf niet eens de middelen hebben om rond te komen om of wat te kopen? Nee dank je! Hoe graag ik ook wil mijn gevoel zat niet goed, ik heb het er met mijn man over gehad en we zijn er samen uitgekomen dat we er nog mee wachten totdat we alles op weer op de rails hebben, ik ben nu dus ook hard op zoek naar een baan voor 24 uur en dan zien we wel weer verder ben tenslotte nog maar 26. Ik hoorde pas geleden ergens wat een kind kosten voordat ze naar school gaan, dus tot hun 13 geloof ik en dat bedrag kwam uit op EEN TON, daar schrok ik toch wel van al merk je dat in die jaren natuurlijk niet dat gaat gelijdelijk aan! Om op jou onderwerp te komen, ik zou dan ook nog even wachten voordat hij weer wat meer zekerheid heeft en jij ook, maar weet je als jou gevoel zo sterk is kan niemand dat tegen houden alleen moet je er nog steeds voor met zijn tweeen zijn! sorry voor het lange verhaal! hihihi Groetjes en succes cynthia26
Kalush, Makkie en Cynthia, bedankt voor jullie verhaal! @Kalush: Ik snap ook inderdaad wel waarom hij alles eerst op de rails wil hebben. Maar net als jij zegt: maar dan? Dan hebben we beide een baan, blijkt dat hij het na een halfjaar toch niet zo leuk vindt. Of zijn we aan een nieuwere auto toe. Of willen we toch naar Afrika. Of willen we dit. Of dat... Er is altijd wel wat.... En natuurlijk mag je je gelukkig prijzen, mocht je een kind 'krijgen'. Want dat is altijd maar de vraag! Zoals jij zegt: plannen om de kinderen. Zo zie ik dat ook voor me. Denk dat mn ouders dat ook zo gedaan hebben. En zijn ouders zijn ook meer voor veiligheid... @Makkie: Ja, echt zeuren doe ik niet. Daarom schrijf ik het hier ook van me af.. Maar net wat ik ook tegen Kalush zeg. Dat van die zekerheid snap ik wel. Denk alleen dat je nooit zekerheid hebt...... @Cynthia: Grappig om het eens andersom te lezen. En dat jij toch ook wat bent 'teruggekrabbeld'. Ook voor jou heb ik wel begrip. Alleen ja, precies... Beslissen doe je niet alleen. Ik niet, maar hij ook niet. Ik moet wachten op hem. Moet denk ik maar een compromis sluiten! Haha! Bedankt nogmaals!
Ik heb het ook juist andersom! Wij willen allebei heel graag kinderen. Ik wilde eerst wachten totdat we getrouwd waren...hem maakte dat niets uit! Ik wel. Die ene dag in je leven, dan wil ik hebben dat de jurk past (die je maanden vantevoren al uitkiest), niet hoogzwanger bent..(het zou eens zijn dat je rond je uitrekendatum gaat trouwen...niet alles valt te plannen) en ik wilde ook niet NET zwanger zijn ivm misselijkheid! Dus hebben we besloten om te wachten tot na de bruiloft. Bruiloft (overigens erg mooie dag gehad) gehad en toen gingen we op huwelijksreis. Daar begon hij er weer over. Toen was de sfeer er ook helemaal naar. Het weer was mooi, je bent net getrouwd, je leeft nog in een roes van de bruiloft bladiebla. Iig een optimale sfeer! Toen begon mijn man er weer over. Ik zei dat ik eerst in het nieuwe huisje wil wonen (we willen gaan bouwen, alleen is nog onduidelijk wanneer). Dat we dan pas alles op orde hebben en ervoor kunnen gaan. Beide hebben we al een paar jaar een goede baan en zijn goed gesetteld......maar toch! Het liefst wil ik in het nieuwe huisje een mooie babykamer hebben en dat ons huisje echt helemaal topklaar is voor de beeb. Vrienden van ons hebben hun huisje ook helemaal top! Dat wil ik dus ook. Ik wil dat onze beeb in een gespreid bedje bij ons komt..... Nou de bouwplannen kunnen nog wel 1 jaar tot 3 jaar duren! Tja, en mijn wens naar een beeb is ook heel groot. Mijn man heeft er nooit om "gezeurd", maar gewoon argumenten boven tafel gebracht. Daardoor hebben we er altijd op een prettige manier over kunnen praten! Hij heeft mij in laten zien, dat het huisje er niet toe doet. Al leven we in een kartonnen doos, dan nog is de beeb welkom. (lief he). En daar heeft hij gelijk in. Een beeb ik een aanvulling op jullie gezinnetje. Het huis e.d. doet daar niet aan af. Om die reden EN dat de bouwplannen nog op zich kunnen laten wachten, ben ik overstag gegaan en hebben we op de huwelijksreis doen besluiten om voor een beeb te gaan! En ik verheug me er nu zooo erg op! Sorry voor het lange verhaal maar misschien heb je er iets aan. Ik las dat jij ook niet zeurt, maar met argumenten komt, heel slim! Dan wordt het ook niet zo snel een vervelend onderwerp voor hem (bijv die gedachte: begint ze weer...!) Ennuh hem lekker meenemen naar vrienden die al een kleintje hebben......werkt zooo aanstekelig! Succes iig!
Bij ons was het ook een beetje hetzelfde. Ik wilde al wel een poosje kinderen, maar mijn vriend (inmiddels man) was er nog niet aan toe. Eerst afstuderen, dan een baan en trouwen. Inmiddels hebben we ook een huis gekocht. Langzaamaan merkte ik wel aan hem dat hij er anders over ging denken. In het voorjaar zijn we getrouwd en na onze reis naar Azie hebben we besloten ervoor te gaan! Echt hoor, veel mannen vinden het ook eng. Van een ander is allemaal prima, maar een eigen baby is toch wat anders! Succes en ik weet zeker dat het komt!
wij hebben al twee kids en ik wou eigenlijk al voor ik zwanger was van de eerste 3 kids, maar m'n man maar 1...dus heben we toen het compromis gesloten van 2 kids. Gelukkig is het ook twee keer gelukt om zwanger te raken en we zijn heel gelukkig. Maaarrrr...toen m'n jongste een half jaartje was, begon het al te knagen...die derde he...ik wou het eigenlijk toch wel heeeeeeel graag, maar durfde het m'n man ECHT niet te vertellen! We hadden het er wel eens voor de grap over, maar dan was het altijd meteen: geen geld, geen ruimte, geen...NAAM! Afgelopen februari kwam m'n zoontje ons smorgens wakker maken met een hele dikke zoen. Zo lief! En ik riep uit: Ik wil er nog zo 1! En m'n man: oh...ik heb nog wel zo'n kus voor je! En ik: Nee, geen kus! Nog zo'n kindje! Daar schrok hijwel even van...maar we hebben toch geen geld? En ik: babyspullen hebben we zat en voor jongens en meisjes, dus dat hoeven we niet meer te kopen. En zo veel eten ze niet, die kids! Maar kunnen we dan nog wel eens iets leuks doen?-->Op vakantie gaan we toch al bijna nooit en als we gaan boeken we standaard een 6-persoons huisje. Dan gaan we maar wat minder vaak een dagje uit! Maar we hebben geen ruimte?--> We hebben een prima zolderkamer die volgestouwd staat met rotzooi! Kwestie van opruimen! Maar we hebben geen naam!--> hebben we 9 maanden voor om te verzinnen! Na een paar weken en af en toe vraagjes tussendoor, kwam hij tot de conclusie dat ik toch overal wel een antwoord op had! (heheheheh) Vooral het geld vormde een probleem, maar dat is dan weer het voordeel dat er tussen de tweede en de derde dus ruim 4 jaar zal zitten...verspreiden he? Hij is overstag! En kan nu ook weer helemaal zwijmelen als hij een baby ziet! Zo lief! Ik hoop dat het bij jullie ook goed komt en dat we allemaal snel zwanger mogen zijn! (Of wanneer het je het beste uitkomt voor je gevoel!) Groetjes!
hallo alina21, We praten er niet elke dag over,maar toch wel geregeld.Hij weet hoe graag ik het wil en gisteren vroeg gij hoeveel pillen ik nog had,ik vroeg dan,"waarom"?"mag ik stoppen?" en hij zij "misschien". Was daar al supper blij mee... groetjes
@Nikkie: Haha! Leuk verhaal! Hoop dat m'n vriend ook snel overstag gaat.. En inderdaad, maakt echt niet uit of je nou een mooi nieuw huis hebt, als je maar een (t)huis hebt! Wens jou veel succes nu! @Noes: Dat zal het wel zijn, ja. Mannen vinden het prima bij een ander. Anders komt het waarschijnlijk te dichtbij. Misschien komt het bij ons door ons oeroude moedergevoel! Dat hebben zij natuurlijk niet. Of minder.. Maar ja, mn vriend moet alleen de stap zetten van: NU, gaan we ervoor! Hé, jij succes! @Tezz: Leuk, je mag er dus weer voor gaan! Hoe jij je verhaal schrijft.. Erg grappig! Lijkt me zo heerlijk als zo'n kleintje je wakker komt maken met een dikke knuffel en kus! *zwijmel* En bij jou blijkt wel.. Doorzetten! Hihi! Jullie succes met een 3e! @Kikka: Goed teken!
Hier nog zo'n partner die liever nog even wilde wachten. Mijn vriend en ik, wij kennen elkaar al heel lang, maar hebben zins vier en een half jaar weer een relatie. Mijn vriend vind/vond kinderen altijd al wel geweldig, maar dan van iemand anders. Nu is het ook zo dat wij allemaal vrienden om ons heen hebben die of nog vrijgezel zijn of zelf ook geen kinderen hebben. Dus dat maakt het voor hem ook al weer anders, qua stappen enzovoort. Ik heb al wel vaak met hem gesproken over kinderen, omdat het bij mij echt al wel een tijdje kriebelt... Maar toen waren de omstandigheden wel minder. We woonden op een bovenwoning net groot genoeg voor ons twee, dus niet echt ideaal. Nu hebben we een huis gekocht en begint het bij mij nog meer te kriebelen. We hebben dus even gekeken of het financieel allemaal een beetje haalbaar is. Ik heb namelijk een baan voor een jaar en dan moet ik een andere baan zoeken. Mijn vriend heeft wel een vaste baan. We hebben verder ook alles op de rit, dus ik denk, die vaste baan voor mij komt ook vanzelf wel een keer. En wie weet hoelang het nog gaat duren voordat je eindelijk daadwerkelijk zwanger mag wezen. Eind augustus kwam mijn vriend vragen hoeveel pillen er nog op mijn strip zaten en toen wist ik dat ook hij er helemaal klaar voor was. Onzekerheden zullen er altijd blijven, maar dat houdt het juist spannend. Wij gaan dus een poging wagen.... Alle anderen wens ik ook heel veel succes met hun gesprekken en dat de vriendjes/mannen zich maar snel bij jullie mogen voegen.
Nou bij ons was t zo dat we ruim een jaar terug allebei zoiets hadden van we gaan ervoor. Dus ik gestopt met de pil (en nog steeds) Maar nu roept vriend lief dat t nog wel een jaartje mag duren van hem. IK wil het liefst morgen zwanger zijn dan nog een jaartje wachten,. Maaar ik heb hem wel gezecht dat ik niet meer aan de pil begin.
Dit komt mij ook heel bekend voor. Ik wou dan ook met de pil stoppen,maar hij wou dat nog niet...dus alle strippen opgemaakt. Daarna wou hij eigenlijk nog niet, dus heb ik gezegd als jij nu voor bescherming zorgt...ik heb het al die tijd al gedaan. Tot op de dag van vandaag heeft hij er nog nooit iets aan gedaan, dat we niet zwanger konden worden. Deze maand 22e is het precies een jaar geleden dat ik gestopt ben met de pil, en nu pas heeft hij zoiets van van mij mag het nu wel. Hij geeft ook eerlijk toe dat hij er een beetje bang voor is...dat hij ook aldoor excuses bedacht. In onze omgeving vrienden, familie zijn heel veel zwanger of hebben al kids en dat maakt het voor mij alleen maar moeilijker, en hij begrijpt me gelukkig wel. Ons leven hebben we ook helemaal op orde, eigen huis, allebei goede baan, enz. eigenlijk houdt niks ons meer tegen. Ik kan dan nu ook alleen maar blijven hopen dat het ons mee gaat zitten en het niet lang meer duurt nu. Ik hoop voor jullie allemaal dat je ook niet meer al te lang hoeft te wachten....ik weet hoe moeilijk het is, je kunt je gevoelens niet delen.
@xanado83: Hé, vervelend voor je! Moeilijk, hè? Dat ze zich ineens terug kunnen trekken, van mening kunnen veranderen over zoiets... Ik zou als ik jou was ook niet meer aan de pil gaan, hoor. Succes! @Kelly83: Dat hoopte ik bij ons > dat hij condooms zo irritant zou vinden en ermee zou stoppen. Maar nee, hij komt er steeds weer mee aan zetten.. Haha! Heb jij geluk, waarschijnlijk wilde je vriend het onbewust toch wel graag! Dat blijkt! Ik hoop dat jij snel zwanger bent en ik snel mn gevoelens kan delen! Succes!