nav poll over twijfel kinderwens

Dat gevoel begrijp ik héél goed! Je hebt alles over voor een kind, maar langs de andere kant is het zo'n grote verandering dat het normaal is denk ik dat je zo twijfelt!

En het is inderdaad ook zo'n verandering in je relatie...Ook al zien we elkaar heel graag en zijn we zeker van elkaar, die zwangerschapshormoontjes, gebroken nachten, geldzorgen, ... het legt allemaal zo'n druk op je relatie.

Heel herkenbaar

 

ik begrijp het ook wel! het enige waar ik wel eens over twijfel is of we het financieel allemaal wel kunnen redden! mijn vriend vrolijkt me dan weer op en zegt dan dat het allemaal wel goed komt! we hebben allebei een vaste baan en een koophuis en doen nu nog heel veel leuke dingen! we zullen dat echt wel minder moeten gaan doen, maar dat hebben we er graag voor over!

groetjes rebbel

 

hoi

ik heb al heel vaak het zelfde verhaal hier willen plaatsen maar durfde het niet.
en nu heb jij het voor me gedaan dank je wel.
ben ik dus niet de enige die zo denkt en me zo voel

gr patricia

 

ik denk ook dat iedereen zo wel eens twijfelt of het allemaal wel gaat lukken enzo, ik denk dat dat heel normaal is!

groetjes rebbel

 

Ik deel jullie mening dus niet.
Wat verandert dan precies, wat dan zo extreem of drastisch is?
Alles wat jullie opnoemen, het op vakantie gaan, het samen zijn, leuke dingen doen dat blijft toch, alleen er is nu een derde iemand bij die voort is gekomen uit de liefde die je voor elkaar voelt.
Qua financieel misschien acheruit ja, maar telt dat zwaarder dan een kinderwens?
Tuurlijk zal het zwaar worden om een kind op te voeden en zullen er wat meningsverschillen ontstaan maar dat is de hele bevroeping ervan denk ik. Een kind is geen bezit, je voedt haar/hem op op de manier die je denkt dat het beste is en dan gaat het zijn eigen richting.
Ik denk dat je het zowizo nooit echt kan weten pas als het moment daar is .

Groetjes Vanilia.

 

Hoi Vanilia,

Natuurlijk wil je dat kindje in liefde ontvangen en opvoeden, en inderdaad: je leven verandert niet zo drastisch. Maar het is toch een belangrijke stap, en ik denk dat iedereen wel eens even twijfelt of je wel een goede moeder zult zijn. Als je net je laatste jaar middelbaar hebt gedaan en je moet een hogere opleiding kiezen, een kamer in een vreemde stad, ... het is allemaal wat nieuw en al is het heel spannend en kijk je er naar uit, het is toch ook wel een beetje beangstigend meestal, omdat je helemaal niet weet wat er komt en of het wel allemaal gaat lukken.

Wat jij verteld is inderdaad zo, en je doet dat graag in liefde! Maar het is wel iets heel belangrijk in je leven, een sprong die je neemt en waarvan je niet goed weet waar je terecht gaat komen - al vertrouw je er wel op dat het goed komt.

 

Hoi Speeters,

Ik snap heel goed wat je bedoelt. Je moet er inderdaad klaar voor zijn en dat is het belangrijkste. Als er een andere prioriteit in je leven is gaat dat voor bv. een studie of een nieuwe baan. Maar dat lijkt me logisch en dit heeft weinig te maken met de twijfels die je hebt of dat je de situatie zoals die nu is ook wel lekker vind (als er dus niks in de weg zit).
Twijfelen of je een goede moeder zult worden is heel normaal en heeft weinig met twijfels te maken of je wel een kind wìlt. Dat is wat anders denk ik.
Ik had inderdaad een collega en die wilde absoluut geen kinderen, vroeg haar waarom en toen zei ze 'dan ben ik mijn vrijheid kwijt'. Het is inderdaad een mening. Niet iedereen wilt kinderen. En sommigen pas later.

 

Hoi,

Inderdaad, dat was wat ik bedoelde! Ik was vergeten mijn zin af te maken ivm dat studeren, ik bedoelde eigenlijk dat dat ook een grote stap is, je moet veel regelen, je weet niet zo goed of het gaat lukken, of je wel een goede student zult zijn, of je het wel zult redden op kamers, ... En op die manier is ook een kindje een enorme verandering.

Ik weet met heel mijn hart dat ik graag een kindje wil, ik kijk er naar uit, samen met mijn echtgenoot, maar soms slaat de schrik toch bij één van ons even om het hart: gaan we wel goede ouders zijn? En inderdaad, we houden er wel eens van om lekker uit te slapen, en dat zal niet meer op die manier mogelijk zijn, maar toch kijken we er erg naar uit! Het zijn dingen die je graag voor je kind overhebt, maar soms lijkt het zo iets groot dat ik wat ongerust ben.

Ik denk dat ook de twijfels van je collega met angst te maken hebben. Een kind staat voor haar gelijk aan een verlies van vrijheid, en in zekere zin is dat zo, maar het is niet het ene verliezen voor het andere, maar eerder plaats maken voor een ander in liefde. Net zoals je ook bij de komst van een partner je tijd niet meer helemaal zelf kunt indelen, maar rekening moet houden met een ander.

 

Nou als er iemend hierover twijfelt ben ik het wel. Ik ben het duidelijke voorbeeld dat niet kan kiezen tussen kinderen en carriere. Ik zit met mijn werk in een enorme mannenwereld(ik ben de enige vrouw tussen 105 mannen). Mannen zijn dus niet zo geemancipeerd als ze zeggen dat ze zijn. Zwanger worden betekend voor mij dus ook einde carriere. Zal een andere baan moeten zoeken en zal niet meer zoveel verdienen als ik nu doe. Partime werken is geen optie in deze wereld. Een kind krijgen heeft dus niet alleen betrekking op uitslapen of een avond thuisblijven ipv stappen. Ik heb nu dus besloten zwanger te gaan worden(ondanks een nieuwe baan) omdat het anders nooit meer komt...en dat kan ik dan dus ook weer niet over mijn hart verkrijgen... want dat mogen de mannen dan weer niet van me af pakken!
Ik ben gewend te knokken in deze wereld dus we blijven proberen...

 

Dat moet inderdaad wel moeilijk zijn, frumpje! Knap dat je toch zo'n beslissing hebt kunnen nemen! Hopelijk heb je snel een positieve test!

 

Zeker knap van je Frumpje dat je je carriere op een laag pitje zet voor je kinderwens. Op mijn 25e wilde ik ook absoluut geen kinderen, was druk bezig met het opzetten van een bedrijf en dacht 'kinderen? ach komt nog wel'. Toen realiseerde ik me dat allebei waarschijnlijk niet zou gaan. Het was of- of en niet en-en. Ik wil mijn kind samen met mijn man opvoeden en niet dat ik hem/haar bijna niet zie i.v.m. mijn werk. Dat zou ik vreselijk vinden. Dus nu heb ik mijn droom als zelfstandig ondernemer ook even opzijn gezet en willen we heel graag eerst een kind (als we die mogen krijgen natuurlijk).
Voor de rest geen twijfel in mijn hele lichaam die er anders over denkt.

 

ben het hier wel mee eens! ik heb ook wel eens een twijfel gehad, maar dan niet de twijfel of ik een kindje wil, maar meer van ben ik een goede moeder en gaan we het financieel wel redden, maar nu weet ik dat we dat wel gaan redden alleen zullen we er wel wat meer voor moeten laten dan we nu doen, maar dat heb ik er zeker wel voor over!

groetjes rebbel

 

Ik weet niet of ik het zo noemen kan, maar ik ben deze twijfels ontgroeid. Onze wens om ouders te worden is groter dan elke andere droom. De dromen blijven en die willen we zeker nog nastreven; reizen, vrijheid in de breedste zin van het woord, de rest is maar relatief; financiële zekerheid, carrière ...
Sinds ik me zo voel, ben ik gelukkiger dan ooit. Ik gun iedereen dat geluk, ongeacht de invulling van hun leven.

 

Ik kan me de twijfel ook wel voorstellen hoor. Nu ben je met zijn 2en en nergens van afhankelijk. Je kan makkelijk ff gauw je huisje uit als je onverwachts ergens naar toe wilt en dat gaat gewoon niet zo makklijk meer als je een kindje hebt. Ik denk ook dat wij er daarom heel lang over nagedacht hebben om al dan niet aan kinderen te beginnen. Ik vind het namelijk een enorme verantwoording die je op je neemt. Veel mensen gaan er tegenwoordig te licht mee om naar mijn idee. Alleen al een zin van "wij nemen kinderen" geeft voor mij al min of meer aan dat er niet goed over nagedacht is.

 

ik denk dat iedereen wel twijfels heeft en dat dat heel normaal is iedereen denk er ander over ik wist toen ik 13 was dat ik heel graag kinderen wilden en nu dat ik 20 ben en de man van mijn leven heb gevonden die ook heel graag kinderen wil hebben we het besluit toch genomen om er voor te gaan ik ben nog best wel jong en heb altijd kraamverzorgster willen worden maar dat heb ik ook opzij moeten zetten wat voor mij niet zo moeilijk was ik heb zoiets van als mijn kind 4 is en naar school moet kan ik in die tijd alsnog een diploma halen voor kraamverzorgster het leven stopt niet als je aan kinderen gaat beginnen er zal een hoop verander maar dan in de goeie zin en je krijgt er zo veel moois voor terug dat wou ik ff kwijt.

veel liefs diane

 

Ik heb idd ook hetzelfde, die gekke twijfels.
Maar goed als ik dan weer ongi ben ben ik ook weer verdrietig.
Het is heel gek, maar nu kunnen we alles wat we willen en met zo'n kleintje wordt het toch wel allemaal anders. Maar ook we hebben 10 jaar vanalles gedaan met mekaar. En een kleintje ja doe toch maar wel hihiiihi.
Maar ik begrijp de gevoelens volkomen, heb er ook last van!

 

Ik heb dat ook wel, dank kijk ik naar me 2 schoonzusjes, hebben allebei een meisje, erg leuk! maar soms hebben ze ook minder leuke momenten met de meiden, naar het ziekenhuis, allemaal huilen, niet zo maar net als wij in de auto stappen en weggaan enz.
Dan denk ik wil ik dat ook?
Maar je moet maar denken dat je er toch veel voor terug krijgt.
Ook denk ik soms, wat hebben kinderen nu toch, dat wij ze allemaal zo graag willen hebben?
K'zou ook zo graag willen weten of wij wel kindjes kunnen krijgen, want dan weet je waar je aan toe bent he.
Als ik wist dat we ooit een kindje mogen krijggen dan stopte ik gelijk met het zo druk bezig zijn kindjes te krijgen.


groetjes

 

Ik kijk vaak uit naar de zwangerschap, het kleintje voelen trappelen in je buik, en als ze baby zijn, maar stom genoeg heb ik dan al eens schrik voor als ze wat groter zijn (zelfs puberjaren zit ik nu al mee in)

Maar mijn hubbie is er van overtuigd dat dat best zal meevallen en dat we de kids daar goed zullen doorloodsen. Beetje vroeg trouwens om me daar zorgen over te maken, ik weet het

 

Tien jaar geleden was ik er absoluut niet aan toe.
Vijf jaar geleden wel, maar toen was ik single.
En nu: heel graag. Ik heb lang genoeg kunnen doen waar ik zin in had. En ik zie nu dat een kindje krijgen een veel groter avontuur is dan een verre reis maken...