Als je dit topic opent zul je wel denken: Een normaal kindje? wat bedoelt ze daarmee? Even uitleg: Tim werd geboren en zag vrijwel gelijk geel, dronk heel veel, maar kwam niet aan, huilde heel veel etc etc.. Werd door CB en huisarts en zieknhuis eerst afgedaan als: borstgevoedde kindjes zien over het algemeen langer geel.. Toen Tim 4 weken oud was en ik het gevoel had ( en anderen met mij) dat ik binnenkort afscheid zou moeten gaan nemen van Tim, omdat hij grauw begon te zien, weer aangeklopt bij het ziekenhuis en dit keer werd ik wel serieus genomen.. Toen Tim 5 weken oud was heeft hij in het Sophia Kinderziekenhuis een leverbiopt ondergaan en daar kwam uit dat hij een aangeboren afwijking heeft namelijk: te weinig galgangen in zijn levertje.. Dit zou inhouden: Een leven lang ziekenhuis in en ziekenhuis uit, medicatie, vitaminepreparaten en speciale dieetvoeding om aan te komen.. Er werd zelfs even gedacht aan: CF en het Syndroom van Alagille, beide erfelijke aandoeningen, die ze gelukkig via DNA onderzoek en vele testen uit hebben kunnen sluiten Maandenlang hebben wij ons zorgen gemaakt om Tim, in hoeverre zou hij normaal op kunnen groeien en een normaal leven kunnen leidden ondanks de vele rommel die wij in zijn lijfje moesten stoppen? Controles van 3 à 4 keer in de maand waren ons niet vreemd, oké het neemt veel tijd in beslag, heeft mij mijn baan gekost etc, maar ik heb en had het er voor over! En nog steeds! Gelukkig ging het beetje bij beetje beter met Tim, en mochten we als eerste gaan afbouwen met zijn dieetvoeding in de hoop dat gewone voeding voldoende zou zijn om hem goed genoeg te laten groeien en aan te laten komen.. En ja, het ging en gaat nog steeds goed Toen kwam er het moment dat we de vitamines af mochten gaan bouwen, wat natuurlijk ook erg spannend is, want door zijn aandoening werden vetten en vitamines niet goed opgenomen in zijn lijfje. Vanmorgen kwam dan eindelijk het verlossende woord: De bloeduitslagen zijn goed en we mogen stoppen met de medicatie Nu maar hopen dat dit ook goed blijft gaan en dan over 3 maanden weer naar het Sophia toe voor controle en bloedprikken. Als daar de uitslag goed van is, zijn we ook van de controles af in het Sophia en mogen we Tim als een normaal kindje beschouwen, die geen medicatie of wat dan ook nodig heeft om een normaal leventje te kunnen leidden Dat zou echt het meest geweldige moment zijn denk ik, de dag dat we te horen gaan krijgen dat het klaar is met alle onderzoeken, controles etc en dat hij 'normaal' en gezond genoemd mag gaan worden...
Och meid, wat een spanning en bezorgdheid hebben jullie (gehad)! Ik weet er weinig van, van wat hij heeft, maar wens jullie alle goeds en zal voor jullie duimen!
Jeetje meis... wat hebben jullie al veel meegemaakt met elkaar... Ik zal duimen voor jou en kleine Tim dat alles goed blijft gaan! Want wat heb je al veel geweldig nieuws gekregen! Kan me goed voorstellen dat er al een hele 'last' van jullie schouders is gevallen. Op naar een 'normaal' kindje
Yeah ! Geweldig ! Ik zou zeggen: drink er een glaasje op vanavond Lijkt me heel heftig hoor, een ziek kindje. Niet zo zeer het op en neer gaan naar het ziekenhuis (oke dat word je ook wel zat op den duur), maar meer dat je kleintje zich zo ellendig voelt.
wow meid, wat hebben jullie veel meegemaakt met jullie mannentje. Wat fijn dat het nu de goede kant op lijkt te gaan en ik hoop dat jullie nog heel lang en onbezorgd kunnen genieten van Tim, Liefs, Anne
Oh meid, wat heerlijk dat het zo de goede kant opgaat met Tim. Hopelijk is over 3 maanden ook alles goed en hoeven jullie je geen zorgen meer te maken! Dikke knuffel van ons!