Joh sterker nog. Mijn zoon heeft 3 jaar in onze kamer geslapen . Eerst in een wiegje naast mijn bed, daarna gewoon in zijn ledikant tot hij te groot werd. Vond het heerlijk dat ik hem snachts kon horen ademen, dat ik hem uit zijn bedje kon hevelen voor de fles, dat we even na konden knuffelen alvorens ik hem slapend terug lag in zijn wiegje enzovoorts enzovoorts. Ik wist in het ziekenhuis niet wat mij overkwam, maar als ik geweten had wat ik nu weet, dan had ik hem ook daar lekker op mijn borst in slaap laten vallen (daar sliep hij alleen maar) in plaats van dat ik hem panisch terug liet leggen elke keer.
Hier hebben ze ook weleens op de bank geslapen toen ze heel klein waren.Dan was ik aan het rommelen in de woonkamer of zat tv te kijken en dan lag hij/zij heerlijk op het aankleedkussen onder een dekentje te slapen op de bank. Vind hier niks vreemds aan.
Ik geloof niet dat samen slapen de kans op wiegendood vergroot, mits je het veilig doet. Baby's zijn zo hulpbehoevend en kwetsbaar, ik denk niet dat de natuur het de bedoeling vond dat wij onze jongen ergens 'ver' bij ons vandaan leggen.
Baby's moeten helemaal niet alleen slapen. Veel baby's hebben echt moederlijke warmte nodig s nachts. Daarom zijn er juist oplossingen om veilig samen te slapen.
Kinderen zijn soms net katten je draait je om en ze slapen. WEL kun je het van te voren zien aan komen. Maar mijn kinderen hebben vaak lekker bij mij in de huiskamer hun dutje gedaan hoor. En nog!! En ze hebben beide altijd bij mij geslapen. De oudste tot 9 jaar en de jongste nog steeds. Ik heb graag mijn ruimte als moeder en toch had ik mijn kinderen het liefst dicht bij mij. Ik kon en kan er geen afstand van doen het voelt vertrouwd. En er is geen een kind dat bij zijn ouders in bed blijft slapen er komt van zelf een dag dat ze er uit willen. En tot die tijd zijn ze welkom. Meningen verschillen en gelukkig maar.
Hier dus ook.. Doodeng! Wat wij dan wel soms deden is zelf zo ver mogelijk naar beneden liggen, tussen ons in helemaal bovenaan het verschoningskussen leggen en daar de kleine op laten slapen met eigen dekentje. Maar hebben we echt alleen gedaan als ie niet sliep.. Zelf sliep ik dan maar half. En daar kan in principe niets aan mis gaan zo...
Oeh dan heb ik het wel heel fout gedaan....of nee doe ik het nog steeds heel erg fout. Onze dochter heeft heeeeeeeel vaak op het lounch gedeelte van de bank geslapen en slaapt nu soms nog op de bank bij schoonmoeder. Daarnaast slaapt ze bijna elke nacht wel even bij ons samen of 1 van ons in bed.... Toen ze baby was op het voedingskussen met een aankleedkussenhoes eromheen, tussen onze kussens in met een eigen dekentje. Nu slaapt ze vaak boven onze dekens, ze wil nooit onder een deken slapen. Het is heel goed dat er steeds meer bekend wordt, okal staat er voor mij niets nieuws in dit artikel. Heel belangrijk om je bewust te zijn van gevaren zodat je een goede afweging kunt maken.
Haha, er zijn heel veel die dat doen, hier ook. Wel op een veilige manier trouwens. In japan is het trouwens standaard en daar is het aantal baby's die sterven aan wiegendood trouwens het laagst, zegt ook wel wat.
De eerste paar maanden vind ik het ook niet gek. Maar vanaf een maand of zes vind ik het anders worden. Een kind tot haar negende jaar in mijn bed? Echt niet dat vind ik bizar.
Ik kan helemaal niet slapen als een baby naast me ligt.... En alleen maar de gedachte dat er iets kan gebeuren zoals een deken over zijn hoofd of dat iemand per ongeluk op hem gaat liggen... Nee ik neem gewoon dat risico niet, snap ook nog steeds niet dat er ouders zijn die het wel doen. Wat voor een reden dan ook...
ja vind ik ook geen gezonde ontwikkeling, bij ouders op de slaapkamer als baby (in eigen bed of evt co sleeper kan ik nog begrijpen maar ook alleen maar als kleine baby zeg maar) ik ben blij dat ik snachts rust heb
Gelukkig verschillen de meningen hierover. Mijn broertje was een onrustige slaper en kwam tot hij een jaar of 8 was regelmatig uit bed om bij mijn ouders aan te kloppen. Mijn moeder heeft hier nooit moeilijk over gedaan en ging dan in zijn bed liggen, broertje kroop naast mijn vader en sliep verder. Zo sliep iedereen rustig Ieder zijn ding, en ieder doet wat goed voelt. Maar iets 'niet gezond' noemen alleen omdat het niet iets is wat je zelf zou doen gaat wat ver en getuigt ook van een weinig open geest. Er zijn massa's volkeren waar het helemaal anders gaat, in Bali bijv. worden baby's tot 9 maanden niet eens neergelegd. En zoals al gezegd werd, in Japan wordt alleen maar samen geslapen en daar is het percentage wiegendood veel lager. Dat zegt toch genoeg? Ik kan ook begrijpen dat er mensen zijn die meteen een baby op zijn eigen kamertje leggen, maar mijn aanpak is dat niet. Maar ik oordeel daar niet over. Ik wil mijn dochtertje 's nachts kunnen horen en voelen, juist DAT verkleint de kans op wiegendood. De oudste heeft tot 14 maanden bij ons op de kamer gelegen, en de jongste ligt nu naast me in de co-sleeper. In de praktijk komt dit neer op dat ik ook bijna in die co-sleeper lig, maar het gaat steeds beter om haar weg te leggen.
Ik zou het ook wel interessant vinden als ze zouden onderzoeken waarom die ouders ervoor kozen om hun baby bij hen in bed of op en bank te laten slapen. Ik denk dat iedereen wel weet dat het het beste is om een baby in z'n eigen bed te laten slapen, maar ik kan me situaties voorstellen waarin het toch anders gaat. Als je bijvoorbeeld een huilbaby hebt die alleen slaapt als hij bovenop jou ligt, tja, wat doe je dan als je compleet uitgeput bent? En het lijkt me ook niet vergezocht als juist zo'n huilbaby vatbaarder is voor wiegendood, bijvoorbeeld doordat er toch iets niet goed zit in z'n lijfje of simpelweg vanwege extra stresshormonen. Wiegendood is namelijk echt onverklaarbaar overlijden, dus niet stikken in bijvoorbeeld beddengoed. Ook kan een moeder gewoon in slaap vallen tijdens het voeden, is mij ook wel eens gebeurd terwijl mijn baby eigenlijk vanaf het begin heel goed sliep. Zeker als je al een hele tijd gebroken nachten hebt kan dat natuurlijk eens gebeuren, en daarmee denk ik dan ook weer, mankeert zo'n kindje misschien toch iets als het zo slecht slaapt 's nachts, iets wat we gewoon nog niet kunnen aantonen? Ik heb ook ergens gelezen, weet even niet meer waar, dat er juist ook ongelukken gebeuren op stoelen en banken juist omdat ouders zo bang zijn in slaap te vallen in bed als ze daar de baby zouden voeden. Tja, dan vallen ze in slaap op een stoel of op de bank met alle gevolgen van dien. Een onderzoek naar de oorzaken van het bij de ouders in bed laten slapen lijkt me dus interessanter dan wat er nu onderzocht is.
Onze kinderen zijn 5 en vallen in hun eigen bed in slaap, maar er zijn weinig ochtenden dat wij wakker worden zonder een of meer kinderen bij ons in bed. Als ze ´s nachts geborgenheid nodig hebben kruipen ze bij ons in bed. Ik kan me geen voorstelling van maken wat daar bizar aan moet zijn..
De meeste volkeren op aarde slapen samen met hun jonge kinderen en in Nederland is die bewustwording groeiend. Dus een onderzoek naar ´waarom´ lijkt me overbodig.. Daarnaast is wiegendood inderdaad dood door onverklaarbare oorzaak. Dus niet door stikking, val, verdrukking enz.
ok apart wat me wel opviel: nicht van me heeft enrom moeite met haar kind in zijn eigen bedje in slaap te krijgen en hij slaapt nooit alleen in. is altijd een rampenplan. terwijl onze meid altijd al in haar eigen bed en na een week haar eigen kamer sliep en nog nooit moeite ermee had. geen idee of dat ermee te maken heeft maar heb het idee dat het wel wat rustiger slapen is als de kleine zijn eigen plekje heeft. maar goed, kan natuurlijk ook door andere dingen komen.
Pff wat heeft iedereen weer lekker een oordeel over een ander zeg! Lekker he als er een onderzoek is geweest waarvan de uitkomst aansluit op jouw eigen manier van doen. Om de zoveel tijd veranderen de richtlijnen weer of komt er weer een onderzoek met een tegengestelde uitkomst.. er zijn ook veel onderzoeken geweest waaruit blijkt dat samen slapen juist heel goed en zelfs wiegendood voorkomt
Het is ook maar net wat je ze aanleert. Als jij graag wilt dat ze bij je in bed komen en dat stimuleert... Ik vind het vooral bij kleuters en oudere kinderen getuigen van weinig zelfstandigheid. Bovendien vind ik ouders veel te soft tegenwoordig. Ook dit heeft daar naar mijn idee mee te maken. Pamperen en klein houden. Natuurlijk uitzonderingen daargelaten, maar ik maak op mijn werk heel wat mee. Maar goed dat is mijn mening en ik weet dat hier veel mensen juist met t topic eens zijn en dat mag natuurlijk, maar mijn manier is het duidelijk niet.