Hier dus ook al ruim 4,5jaar "fout" bezig. Vaak viel ik na/tijdens de eerste voeding weer in slaap zonder dat ik zoon terug had gelegd. Zoon heeft ruim een jaar bij ons op de kamer geslapen. Komt nu bij vlagen nog bij mij/ons liggen, vannacht nog, geen idee waarom; ik merkte wel dat hij kwam maar was nog te ver in slaap om te vragen waarom. Dochter daarentegen lag al heel snel op dr eigen kamer, die had behoefte aan rust blijkbaar. Nu is ze 3 en komt alleen bij ons als ze zich ziek voelt. Als ze eng heeft gedroomd huilt ze en ga ik naar haar toe. Jongste ligt bij ons op de kamer, in dr eigen wieg maar wel klem naast mn bed (anders past het niet ). Zij slaapt bijna nooit bij mij in bed en zeker als ze tussenin ligt tijdens het drinken blijf ik wakker. Manlief merkt het ook niet meer altijd dat er 1 bij ligt en zou er zo op gaan liggen. Maar ik kan er nu al van balen dat, zodra de wieg te klein of niet veilig genoeg meer is (lage randen) ze van onze kamer moet omdat er geen 1 ledikantje past Alleen de laatste weken voor de bevalling "mochten" de oudste 2 niet bij ons slapen vanwege die megabuik en bi waardoor ik toch al baggerslecht sliep. Maar als ze dan kwamen kregen ze te horen: 5minuutjes, dan breng ik je weer terug. Over dat met 9jaar nog bij papa/mama in bed slapen... Voor elke nacht zeg ik ook: nee, echt niet nodig! Maar als ze een nachtmerrie hebben gehad zie ik er geen problemen in dat ze dan nog x komen.
En als je borstvoeding geeft is de kans op wiegendood juist kleiner als je samen slaapt. Als je dan 's nachts op een stoel of bank borstvoeding gaat geven terwijl je al vermoeid bent, is de kans dat je in slaap valt groot. En dat is juist gevaarlijk. "Van alle onderzochte gevallen van wiegendood, bleek maar liefst 70% van de babys in het bed van de ouders te liggen." Wat wil dit nou zeggen? Dat veel baby's en hun ouders samen slapen misschien. Je moet toch eigenlijk twee groepen onderzoeken, ouders die samenslapen en ouders die niet samenslapen. En dan kijken hoeveel wiegendood er onder beide groepen voorkomt. Anders kun je het niet als oorzaak aanwijzen.
Als 70% van de baby's bij de ouders in bed slapen, zegt het inderdaad niet zo veel. Maar volgens mij slaapt een veel kleiner deel van de baby's echt bij de ouders in bed. Dus dan is het wel opvallend dat bij de wiegendood baby's wel zo'n grote groep bij de ouders in bed lag. Wat betreft wiegendood / bv: er zijn inderdaad gegevens die suggereren dat de kans op wiegendood kleiner is als de baby bv krijgt. Dat risico wordt voor zover ik weet door daadwerkelijk samen in bed slapen niet (aantoonbaar) verder verkleind, dan door bv geven in combinatie met een wieg op de ouderslaapkamer. Want dat is wat vaak verwarrend is: wat wordt nu bedoeld met 'samen slapen': samen in 1 bed of samen in 1 kamer maar ieder in zijn eigen bed.
Ik heb geen ervaring met een slechte slaper, maar ik denk dat het ook deels gaat om de manier van ermee omgaan. Je ziet vaak als dat ouders iets krampachtig 'in acht' proberen te nemen, de kinderen zich veel meer afzetten dan wanneer er gewoon een open deur beleid wordt gehanteerd. Mijn zoon moet ik persoonlijk nergens in pushen. Hij wilde niet poepen op de wc bijvoorbeeld, maar van de 1 op de andere dag was dit over en werd hij nog voor zijn derde jaar dag en nacht zindelijk. Het begon al met zijn flessen, haha. Ik probeerde me vast te houden aan schemaatjes, tijden en hoeveelheden. Hij gefrustreerd, ik wanhopig, tot ik het liet varen. Hij regelde de hoeveelheden e.d. prima zelf. Had er vanaf dat moment geen omkijken meer naar. Slapen heb ik dus ook nooit een issue van gemaakt. Hij sliep bij ons, ja. Soms ook in bed, vooral toen het ledikant wat te klein werd. Maar aan de andere kant sliep hij ook met oud en nieuw rustig op een vreemde kamer, of logeerde hij zonder problemen bij mijn moeder. Ik nam me dan ook voor om gewoon te kijken hoe het zou gaan in een nieuw bed, op zijn eigen kamer. Wilde hij niet gelijk, dan niet. Nouja, ik heb het zwaarder gehad dan hij, want ik kwam elk uur even mijn bed uit om bij hem te kijken
Ik snap je beredenering, maar ben het niet met je eens. Ik denk namelijk niet dat wij echt een uitzondering zijn. Mijn dochter slaapt, zoals ik eerder al aangaf, vaak bij ons in bed. Zo slaapt ze goed, omdat ze zich veilig en geborgen voelt.(mijn dochter, dus dit zegt niets negatiefs over een kind in eigen bed laten slapen) Dat ze bij ons in bed slaapt betekend niet dat wij soft zijn, dat zijn wij namelijk helemaal niet. Mijn dochter is vrij om van alles te doen, binnen onze grenzen. Gaat ze hierover heen dan heeft dat consequenties, dit weet ze heel goed. Waarschuwen is over het algemeen al genoeg. Mijn dochter is juist heel zelfstandig, omdat we haar vrij laten. Het slapen heeft hier naar mijn idee totaal geen effect op.
Weetje ik denk dat wij allemaal het beste voor onze kinderen willen. Er zijn meerdere wegen naar Rome. Wij maken allemaal keuzes aan de hand van onze referentie kader, behoefte, idealen en de wil om het beste te doen voor onze kinderen. Niet al onze keuzes zullen uiteindelijk goed zijn, maar daar staat vaak tegenover dat er veel keuzes wel goed waren. Met als resultaat dat we later allemaal trots naar onze volwassenen kinderen kunnen kijken(tenminste dat hoop ik voor ons allemaal).
Ik ook Hier vanaf dag 1 in z'n eigen bedje op z'n eigen kamer. En nee, niet uit gemakzucht, ik weet nl van mezelf dat ik van elk zuchtje en kreuntje wakker word. Dus de afweging was: weinig/geen slaap voor mij en een kind dat misschien wel goed slaapt, of een enigszins goede nachtrust voor mij en ons ventje. Nou, dan is de keuze snel gemaakt hoor! De enige momenten waarop hij bij ons in bed lag was tijdens de voeding en in de kraamweek heeft de kraamhulp hem wel eens bij me gelegd. Als hij straks zelf uit z'n bedje kan en hij heeft naar gedroomd o.i.d. dan mag hij absoluut wel bij ons komen en zelfs lekker bij me kruipen, geen probleem. Maar ik wil er geen gewoonte van maken.
Ik dacht dat wiegendood iets anders was dan verstikking? Afijn, hier heeft onze dochter tot circa 3 jaar bij ons geslapen, weliswaar in haar eigen bedje. Ik vond het prettig, zij vond het prettig de overstap naar haar eigen slaapkamer gaf zij zelf aan en dit ging probleemloos. Ze komt er s'nachts niet uit, s'ochtends kruipt ze altijd nog even bij me in bed Heerlijk.
Noem mij maar raar, maar ik kijk liever naar wat mijn kind nodig heeft dan wat algemeenheden die nergens op gebaseerd zijn. Ik vind niet dat je kan zeggen dat alleen slapen goed is. Net zo min dat je kan zeggen dat samen slapen goed is. Ik vind dat hier nogal kortzichtige beweringen worden gedaan. Lekker ongenuanceerd weer. Hier twee kinderen met twee verschillende behoeftes. Veilige basis bieden staat bij ons voorop. Ik ben van mening dat je pas kan leren als je je prettig voelt. Je kind ten kosten van alles alleen willen laten slapen of juist bij je houden is pas absurd. Kijk wat je kind nodig heeft en speel in op deze behoefte. Ik snap de stelligheid van sommige dan ook echt niet .
Mee eens. Mijn oudste 2 hebben altijd in hun eigen bedje geslapen, daar hadden zij behoefte aan en is ook altijd goed gegaan, mijn jongste slaapt altijd bij ons in bed, daar doet hij het beter op en het zijn alledrie geweldige kindjes.
Helemaal mee eens. Hier ook 2 totaal verschillende kinderen qua slapen. Uiteindelijk slapen ze alle twee klokje rond in eigen bed, maar bij de jongste zijn daar heel wat maanden (tot zeer kort geleden) aan slapen op ons, naast ons en vlakbij ons vooraf gegaan.
hier heeft dochterlief tot 3 mnd dag en nacht bij mij geslapen, want alleen dan sliep ze.... Het was een huilbaby dus was allang blij toen ze even sliep. Met 2,5 mnd gestart met een osteopaat en met 4 mnd sliep ze al haar slaapjes in eigen bed. soms vallen we nu samen nog in slaap op de bank overdag.
Haha eindelijk iemand die hetzelfde heeft gedaan als ik! Voelde mij al een zeer vreemde eend in de bijt. Vind het ook zo heerlijk als hij bij mij in bed komt liggen. Man is dan al naar zijn werk en krijg het gewoon koud als ik in mijn eentje lig. Zoon kennelijk ook zo rond deze tijd, dus dan gaan we nog even knuffelen.
Norah heeft tot vorige week bij ons op de kamer in haar wiegje geslapen. In het begin zette we de bak van de kinderwagen in de wieg (ja grote wieg) omdat ze zich niet zo goed warm kon houden. (Ze heeft 2 wkn in couveuse, en bedje op neonatologie gelegen) overdag sliep ze ook in de bak van de wagen maar dan beneden. Ze was wel net twee kilo toen ze thuis kwam, heel klein dus. Nu ze groter is (al bijna 7 kg, zo trots) slaapt ze in haar eigen bed snachts, en overdag leg ik haar voor d'r middag slaapje in haar bedje, dan slaapt ze meestal een klein uurtje. En ik ga ook lekker met haar overdag wel eens een uurtje in bed leggen, dan ligt ze tegen me aan. Maar dat doe ik pas sinds een week of twee. Ze valt op de bank af en toe bij m'n man op z'n borst in slaap, dan zijn we gewoon wakker. Maar Norah doet overdag echt hazenslaapjes van een kwartiertje hihi. Vind het zo heerlijk om een uurtje met haar in bed te liggen dan slaapt ze tenminste ook een beetje langer overdag. Vond het wel heel heel moeilijk om haar op d'r eigen kamer te leggen, ben eigenlijk heel trots op mezelf hihihihi en op haar natuurlijk. Dit is hoe wij t doen, ik durf niet te zeggen wat het beste is, ik denk idd dat iedereen op z'n eigen manier doet, en ieder kind ook weer anders is. Groetjes
Precies, naar je kind kijken is het allerbelangrijkste. Mijn dochter sliep de eerste vier maanden in principe in haar wiegje naast ons bed, maar in de praktijk het grootste deel van de nacht bij ons. Na vier maanden was de wieg te klein en het ledikant paste niet (en papa wilde zijn slaapkamer weer voor onszelf), dat was de directe aanleiding om haar naar haar kamer te doen, maar er veranderde nog iets: we kregen bij het samen liggen een ruimteconflict met onze benen, ze leek wat meer afstand te nemen van me bij het samen slapen en het begon haar te storen als we zelf op de slaapkamer rommelden. Het was dus ook daardoor een natuurlijk moment om de nachten op haar eigen kamer te beginnen, waar we de laatste voeding knusjes in de grote stoel deden (en ja daarbij viel ik best weleens in slaap). Met de eerste nachtvoeding kwam ze dan bij ons in bed en sliep daar verder. Met het einde van de nachtvoedingen kwam er ook een einde aan het samen slapen. Als we haar s nachts bij een moment van onrust naar ons toe haalden was het party time, dus dat gebeurt ook niet meer - ze heeft die enkele keer dat ze nog wakker wordt niet meer nodig dan wat lieve woordjes, een aai over de bol en misschien een slokje water. Ze ligt nog in haar ledikant dus komt niet zelf naar ons toe. Al heeft ze op reis, toen ze 20 maanden was, weer steeds bij ons op de kamer geslapen; regelmatig belandde een van ons naast haar of kroop ze er s nachts tussen om verder te slapen. Inmiddels kan ze ook niet meer bij ons slapen, want er is een klein broertje van 3 maanden dat in principe in zijn wiegje naast ons bed slaapt... Wordt vervolgd
Toen mijn dochter en ik een nachtje moesten blijven na de bevalling, heb ik haar snachts ook bij me genomen Toen ik smorgens ging douchen en mijn dochter alleen en wakker in dat bakkie lag (was verzocht snel te vertrekken ivm nieuwe patienten) heeft een andere zuster haar bij zich genomen. Was ik erg blij mee.
In de box vind ik al iets heel anders dan op de bank. Stuk veiliger. Die van mij sliepen ook wel in de box.
Onze oudste heeft in principe tot vlak voor zijn 5e verjaardag bij ons op de kamer geslapen. Wel altijd in zijn eigen bed. Ging ook niet anders, want we woonden gewoon veel te klein. (2kmr woning) Na verhuizen is hij zonder kik overgegaan naar een eigen kamer. Maar tot die tijd, sliep hij vooral smiddags, wel regelmatig naast me. Puur omdat het gezellig was, en het een onwijs knuffeldier is. Nu heeft hij geen behoefte meer aan een middagdut. De jongste heeft van meet af aan op haar eigen kamer geslapen. Als zij wat ouder is, en nog middagdutjes nodig heeft, zien we het wel. Ligt eraan wat zij prettig vind. Verder, bed of box maakte weinig uit. Slapen konden ze overal als baby.