Dit wilde ik even delen met iedereen op dit forum die zo ontzettend uitkijkt naar ooit een kleintje in zijn of haar armen te kunnen sluiten. Er zijn momenten in het jaar die het voor ons extra niet makkelijk maken. De verjaardagen van jezelf en je partner, kerstmis en natuurlijk vaderdag en moederdag. Deze week valt het weer op: reclames in de bus, de tv, in de winkels, je wordt er constant mee geconfronteerd. Voor mij voelt het soms alsof we anders zijn, er dan op die momenten niet helemaal bij horen. Toevallig las ik in een tijdschift deze week dat 'kinderen hebben' een soort hype begint te worden, iets waarmee je een status creeert. Ik voel enkel het verdriet en daarom heb ik onderstaand gedicht (uit het boekje: open zenuw) een beetje aangepast: Stil verdriet In gedachten vier ik al jaren moederdag met jou, mijn kind dat ik al zo goed ken. Maar de laatste tijd wordt ik steeds banger dat jij niet weet dat ik je moeder ben. Iedere dag wordt je bij een ander geboren, elke keer draag je een andere naam. Ik hoop zo dat je eens bij ons zult horen, zodat we samen verder gaan.
Linda, wat een mooi gedicht en je hebt het gevoel zo goed omschreven,zo voel ik het ook. En wat is het voor ons, meiden in de mmm ,vaak toch zo moeilijk. Ik zei 3 jaar geleden op koninginnedag (wij liepen toen in ons dorp op de braderie), tegen mijn man (er liep toen een stel met een kinderwagen) zullen wij misschien volgend jaar ook zo lopen .. En dat is al 3 jaar geleden. Ieder jaar met aparte dagen, hoop je dat je het volgende jaar het niet met z'n 2en doormaakt. Lfs LiAnn
Linda, Heb dat boek open zenuw ook, wat een geweldig boek is het!! En idd deze dagen wordt jje er extra aan herinnert, maar OOit is het ook onze tijd we moeten blijven hopen!!!!! Ook ik vindt het met deze dagen extra zwaar en dit jaar nog een tikkeltje meer, zit op dit moment midden in de miskraam en de pijn is nog niet weg.....zo krijg je de folders in de brievenbus en zelf loop je rond met pijn en verdiret omdat je het kwijt bent!!! Zooooo oneerlijk allemal!!!!! Liefs en knufs voor ons allemal
Zo herkenbaar Ik zei vorig jaar tegen mn man; hoop zo dat ik moederdag 2009 met mn kindje in mn armen kan vieren.. maar helaas.. niet eens een kindje in mn buik.. @ linda; onzettend mooi gedicht! =D>
Linda, wàt een mooi gedicht!! Ieders grootste wens en pijn komen samen in dit gedicht. Prachtig en héél herkenbaar!! Dank je wel!!
Het is duidelijk herkenbaar. Ook ik hoop elk jaar dat we een bepaalde verjaardag of feestdag enz niet samen meer zijn. Vandaag weer net ongesteld geworden, dag voor de verjaardag van mijn man. En dan hoop je weer dat je volgend jaar toch met z'n drieën die verjaardag kan vieren. Hopen durf ik soms al niet teveel meer.
Een heel mooi gedicht. En het klopt zo. Het doet zo'n pijn, maar toch denk ik steeds: blijven geloven en hopen.
Zo herkenbaar zoals je het omschrijft. Alle gevoelens en tranen komen weer terug. Ondertussen ben ik zwanger middels IUI. Meiden ik duim voor jullie allemaal dat dit de laatste moeder dag is zonder kindje in je buik of in je armen. Dikke knuffel LizaM
Ik hoop dat jullie me niet kwalijk nemen dat ik met mijn blije banner even kom posten in dit topic. Omdat ik me nog zo goed herinner hoe moeilijk ik moederdag vond de afgelopen jaren. Ik voelde me zo'n buitenstaander, zo'n mislukkeling. In de weken voor moederdag leek het wel of iedereen kinderen kon krijgen, behalve ik. En als ik heel eerlijk ben vind ik het nog steeds een vervelende dag. Net zoals het niet vanzelfsprekend is dat iedereen een moeder heeft, zo is het ook niet vanzelfsprekend dat iedere vrouw moeder wordt. Op moederdag denk ik aan alle kinderen zonder moeders en aan alle moeders zonder kinderen. Ook nu ik over een paar maandjes eindelijk mijn eigen kind in mijn armen kan sluiten. Meiden, houd nog effe vol. Over drie dagen is deze confronterende dag weer voorbij. Liefs, Belle.
Bedankt Belle, ik denk ook dat het ons allemaal anders maakt, je veranderd toch door dit alles. Toevallig las ik in hetzelfde boek van Open Zenuw ook over een mmm-moeder die het ondanks dat ze nu een kindje had, de kraamvisites en de onbevangenheid van anderen slecht kon verdragen, zo zie je maar. Lieve meiden, samen zijn we sterk en we blijven vechten!!!
heel mooi geschreven linda idd die paar speciale dagen per jaar maken het ons extra moeilijk dat we weer een moederdag hebben zonder kindje. @belle, heel mooi omschreven. liefs lisa.
Lieve Linda (en andere bijzondere dames), Ik hoop dat je me niet kwalijk neemt dat ik hier ook iets post... ik volg je al een tijdje (net zoals veel anderen!) en weet zo goed hoe je je voelt.... een heel mooi gedicht, wat de gevoelens die ik ook zo lang heb gehad goed omschrijft. Ik wens jou en de andere dames heel veel sterkte, vooral aankomende zondag en ik spreek de wens uit dat ook jullie volgend jaar een geweldige moederdag mogen vieren met de wondertjes die jullie zo verdienen! heel veel liefs aan iedereen die aan het strijden is, Danielle
Prachtig gedicht! Toevallig heb ik laatst met dit gedicht een wallpaper gephotoshopped: Ik vind moederdag trouwens ook echt een rotdag. Ik zat laatst te denken, dit had al mijn tweede moederdag kunnen zijn...