Hallo dames, ik ben benieuwd wie er ook in een bijzondere situatie zwanger is geworden. En hoe je omgaat of aankijkt tegen evt. vooroordelen. Ik heb een LAT-relatie met de man waarmee ik eerder getrouwd was. We hebben samen weer iets opgebouwd en dat gaat heel goed. We kiezen er vooralsnog voor om apart te blijven wonen. Vriend is hier ieder weekend en vaak ook doordeweeks. Ik ben ontzettend bang voor de vooroordelen van mensen uit de buurt en bang dat familieleden onze keuze niet zullen begrijpen. We zijn zelf heel blij met onze keuze en hebben er alle vertrouwen in. Wie heeft op welke manier dan ook te maken gehad met vooroordelen? En hoe ging je daarmee om?
Wow! Eigenlijk is het wel heel mooi wat jullie hebben, ookal zijn jullie van elkaar gescheiden toen, jullie hebben elkaar wel weer terug gevonden! Ik ben vrij jong zwanger geraakt (19) en aan de ene kant heel veel vooroordelen gehad maar dat heeft mij ook wel sterker gemaakt. Ik heb toen bewust gekozen voor onze kleine man en hoewel we redelijk wat kritiek hebben gehad, we zijn er samen zeer sterkt uitgekomen! (mijn man en ik) Heel veel succes! Liefs!
Wat een lief berichtje, Joytjuhh. En wat goed dat jullie er samen sterker uitgekomen zijn. Heeft iedereen je keuze geaccepteerd of zijn er wel mensen die het contact hebben verbroken omdat ze het niet eens waren met je beslissing?
ik ben 21 en mensen (bijv. mijn schoonouders) vinden mij ook veel te jong. ik vind het allemaal wel mee vallen en we zijn er hartstikke blij mee .
haha ik was op mijn 21 zwanger van de 2de op mijn 20ste was ik zwanger van de eerste. volgens vele ook veeeel te jong. woonde ook pas half jaartje samen met mijn vriend (waarmee ik al wel 7jaar vaste relatie heb) ik denk dat vele mensen wel vooroordelen hadden over het feit dat wij een kindje kregen.. maar ook vele die ze niet durfde uitspreken (ik ben nogal een direct iemand )
@bosbesje: Er zijn ook wel mensen geweest die anders zijn gaan doen, afstandelijker of helemaal het contact hebben verbroken maar die mensen weten gewoon niet hoe ze er zelf mee om moeten gaan. Ook nu we ouder zijn (22 en 24) zijn er nog steeds mensen die het niet begrijpen en die naar mate ze merkte wat een kindje hebben inhield ook het contact hebben verbroken omdat ik bv niet meer zo veel savonds langskwam, of mee ging naar de kroeg of etc. Wij zijn nu zwanger van de 2de en ook nu krijg ik vaak nog de opmerking, jeetje jullie doe het allemaal wel snel he of nu al een 2de? (onze zoon is nu bijna 3 dus waar zeur je over!!)of van die opmerkingen van: jullie willen zeker als jullie 40 zijn weer uit de kinderen zijn...( net als of je kinderen als ze 20 zijn niet meer bestaan!) maar jah dat soort mensen zal je altijd houden! Ik heb geleerd me der niets meer van aan te trekken en het lukt nog aardig ook Heel veel geluk en voorspoed met jullie zwangerschap!! Liefs!
@sharon en Silly: Stom he dat mensen vinden dat het jong is eigenlijk! Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld! Maar tegenwoordig lijk je dan nog niet volwassen genoeg te zijn ofzo (wat nergens opslaat want wat maakt iemand die 30 is volwassener!?) Kijk op je 13 kinderen krijgen is erg vroeg en ik denk ook TE vroeg maar rond je 19-20ste is denk ik een hele acceptabele leeftijd! Liefs!
Ach, als mensen straks (nu is het nog lang niet openbaar) commentaar hebben is het misschien vanwege mijn leeftijd? Ik ben 38. Maar ik ga me daar niet druk om maken. Dat laat ik dan wel aan hen over Eerlijk gezegd verwacht ik niet veel vooroordelen hoor, de meeste mensen wisten al dat we al lang "bezig" waren. Dus mijn advies: geniet van je zwangerschap, ongeacht wat anderen denken!
Ik heb nog geen vooroordelen gehoord maar heb wel het idee dat ik wat reacties krijg op het feit dat nummer 2 eraan komt. 9 maanden ertussen vond ik ook wat te snel maarja soms heb je de natuur niet in de hand. Me schoonzus is zwanger en ze zullen wel zeggen dat ik daardoor ook weer zwanger ben, terwijl dat complete onzin is (anders had ik eerder geprobeerd zwanger te worden). Ga me ook proberen er niks van aan te trekken. Zal wel lastig worden want ik trek me snel dingen aan
mn eigen moeder heeft er geen problemen mee hoor. ze zei al, al ben je nou 16 had ik wel gezegt;denk er nog even over na. en dan weet ik zeker dat ze me ook wel had gesteund. maar goed mn schoonouders reageerde alles behalve leuk toen we het grote nieuws vertelde. me schoonmoeder moest ervan huilen, alleen dan niet op de goede manier. het volgde met; ow wat erg! .....en ze wil ook geen oma genoemd worden dalijk..pff dan toch niet, denk ik dan. ik ben 21 jaar. mijn vriend is 26 jaar. ik snap echt niet waar ze zo'n probleem van maakt..
Wat stom zeg! Zou ze er ook zo over denken als je zelf 26 geweest zou zijn? Ik was er op mijn 21ste niet aan toe maarja dat betekend niet dat jij dat niet bent. Ieder zijn eigen gevoel hoor! Collega van me die is nu 40 en is zwanger van de tweede (bewust voor gekozen) nou die is er kennelijk nu pas klaar voor, maakt toch allemaal niet uit. Zolang je je kindje maar liefde, eten en een onderdak kan bieden.
Ik was bang voor de reacties omdat mn andere 2 kinderen nogal een gebruiksaanwijzing hebben (allebei autismevorm, wel compleet anders hoor, 1 van de 2 is nogal een zorgenkindje en we hebben daar weer 50% kans op) maar de reacties vallen reuze mee... echt allemaal positief en blij. De voirge keren was ik beetje bang vanwege mn leeftijd, was toen20 en 21 maar ook nooit iets over gehoord. Ligt denk ik ook wel hoe je zelf bent... ik ben de 1ste om te beamen dat niet elke 20 jarige eraan toe is en dat niet iedereen met 2 van zulke kids als de mijne er nog 1 op de wereld moet zetten. Het ligt allemaal aan hoe je zelf bent en in elkaar steekt.
Pff al die vooroordelen... Ik ben 25, mijn man 28 en we zijn nu 3 jaar getrouwd, koophuisje bladiebladiebla. Dus naar mijn idee helemaal volgens het 'boekje'. En toch hebben heel veel mensen me gevraagd; was het wel gepland...? met zo'n veelbetekende blik. vond dat zo'n rare/nare vraag. zei altijd maar; ja we hebben er hard ons best voor gedaan hoor8) Mijn moeder was 42 toen ze mij kreeg, wat die al niet allemaal gehoord heeft...zo'n onzin allemaal! Geniet ervan hoor en laat die mensen maar praten, ze weten niet waar ze het over hebben! xxx
Zaterdag werd me nog gevraagd of het een 'bewuste keuze' was.. Dus ff verteld dat we al in het ziekenhuis liepen, en we er dus al een behoorlijke poos op hebben zitten wachten.. Vriendlief en ik zijn beide 24, straks 25 als de kleine komt, maar waren 22 toen ik stopte met de pil. Tja, sommige mensen zijn er pas aan toe als ze 35-40 zijn, sommige willen liever het gezin al compleet hebben als ze 30 zijn. Ieder z'n eigen
Wat leuk om alle reacties te lezen! Ik vind zwanger worden op je 20e helemaal niet zo raar. Ik was zelf op m'n 20e nog echt een puber dus was daar helemaal niet mee bezig. Maar genoeg 20ers die al helemaal het huisje boompje beestje gevoel hebben en wat zeuren mensen dan toch hè? Vroeger was het volkomen geaccepteerd als je net in de 20 was en je begon aan kindjes. Ik ben benieuwd of mensen nu aan ons ook gaan vragen of het gepland was, vanwege dat ze ons uit elkaar hebben zien gaan. Ik denk dat er echt wel buurtbewoners zijn die raar staan te kijken of koeltjes gaan doen. De ene dag denk ik: wat kan het me schelen, de andere dag trek ik het me meer aan. Maar daar valt nog wel overheen te komen. Ik zou het erger vinden als m'n familie negatief reageert. Misschien moet ik ze eens peilen
Ik was/ben ook bang voor eventuele reacties, niet vanwege mijn leeftijd maar omdat ik in juni 2009 ziek thuis ben komen te zitten door een burn-out. Dat had ook te maken met een heel grote kinderwens voor een 2e maar iedere keer gebeurde er weer iets waardoor we het uit stelden. In januari 2010 besloten mijn man en ik ook nu eens voor ons te kiezen en te gaan voor een 2e wonder ondanks dat ik nog steeds 100% in de ziektewet zat en ik ook al wist dat mijn contract niet verlengd gingen worden begin mei. Ik ben dus nu nog steeds 100% ziek en zonder werk maar wel zwanger van de 2e. En heel veel mensen zullen daar hun bedenkingen over hebben maar wij zijn hier dolgelukkig mee. Financieel lukt het, we hebben het niet breed maar we hebben een leuk huisje, ik kan mijn kindje nog steeds af en toe verwennen met een ijsje of kleinigheidje en voor de 2e zie ik ook geen problemen, het kamertje kan betaald worden en de rest ook. Dan maar een keer minder op vakantie of een truitje minder kopen, zolang ik maar gelukkig ben. Mijn vriendinnen en ouders reageerden allemaal super alleen mijn schoonmoeder was niet laaiend enthousiast maar dat interesseert me niet zoveel. Die band is toch al niet helemaal lekker. Ik heb het afgelopen jaar wel geleerd dat je voor jezelf moet kiezen en niet voor anderen want jij leeft zelf je eigen leven. Ik vind kinderen krijgen ook niet leeftijdgebonden, als je er klaar voor bent dan ben je er gewoon klaar voor ook al ben je 19 of 38. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap ook één keer de opmerking gehad of het wel gepland was terwijl ik toen 25 was, ik vond dat een mooie leeftijd en echt niet te jong, ik was 20 toen ik er al klaar voor was maar mijn man nog niet dus had al lang genoeg gewacht . Nu speelt leeftijd helemaal geen rol want 28 is volgens mij vrij gemiddeld dus geen mens die nu over leeftijd begint. @ Bosbesje, wees trots op de keuze die je/jullie hebben gemaakt!!!
Ik was ook bang voor reacties en ik krijg ze ook zeker! Als eerste omdat mijn vriend veel ouder is dan ik, ik ben 23 hij is 49. Dus veel mensen denken dat ik ''maar een kind genomen heb want ja hij is zo oud straks kun je zeker niet meer''. Bovendien studeer ik nog en ik wordt al erg nagestaard op school. De meeste studenten zijn gewoon niet bezig met zwanger worden. Maar....gewoon niks van aantrekken. Weetje mensen zijn nou eenmaal heel graag bezig met anderen. Vooral omdat ze zelf ook dingen ''fout'' doen. Wat is er dan fijner dan andere mensen eens goed te veroordelen? Je moet maar zo denken: Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. En niet de personen die rare reacties zullen gaan geven. Bovendien zal het best wel meevallen met die reacties denk ik. Probeer je er niet druk om te maken en gewoon te genieten!