Sorry, maar dit is echt totale onzin. Heb jij nooit meegemaakt dat mensen achteraf helemaal niet zo zijn, als ze zich voordeden? Want anders vind ik het een enorm naief gedacht van je. Er zijn namelijk ook mannen die het fijn vinden vrouwen te misleiden, sex hebben en zodra ze verantwoordelijkheid moeten nemen niet weten hoe hard ze moeten rennen.
Meen je dit nou echt , nee toch ??? Want als je dit wel meent dan zou ik toch nog eens heel hard uitkijken dat het je zelf niet overkomt , want je kan iemand wel voor z'n hoofd kijken maar niet erin
Ik dwarsboom de vader van mijn kind niet, hij toont gewoonweg 0,00% interesse in zijn kind... We hadden afspraken gemaakt, maar 1 dag vantevoren belt hij met de mededeling dat hij niet kan en dat hij een week later zou bellen voor een nieuwe afspraak, nooit weer wat gehoord dus... Ik ben er wel blij om hoor, alleen voor mijn zoon vind ik het erg sneu. hij begrijpt het nu nog niet, maar er komt een dag dat hij vragen gaat... Mijn ex weet niet waar ik woon, en dit laat ik ook zo. Hij kan er 1,2,3 niet achter komen, werk zelf bij een overheidsinstelling en kan bij elk adres komen, maar dat doe ik niet want het kost mij mijn baan, dus mensen kunnen niet zomaar achter een adres komen, tenzij er iemand is die ergens werkt die zijn of haar mond voorbij praat en dingen doet die niet mogen... (iemand vroeg hier naar in een reactie) En mijn ex betaald geen allimetatie, dus eens sterk punt voor mij... op advies van de notaris (waar ik de voogdij voor mijn zoon het geregeld) laat ik dit zo, want dan sta ik sterker
Ik ben heel benieuwd waar je deze informatie vandaan hebt. Als je bij 10 advocaten informeert krijg je bij 9 van de 10 te horen dat een vrouw kan weigeren wat ze wil, dat een vader altijd de vader blijft (ook al zit hij vast, is hij verslaafd en kan hij z'n handen niet thuis houden). Hij zal altijd z'n kind zien. En daar kun je als moeder niet tegen vechten. Een bezoekregeling ga je nooit tegen en vrouwen verliezen het keer op keer. Bekijk maar eens de sites met de uitspraken van rechtzaken hierover, de man wint altijd. Een enkele keer wordt een vrouw in het gelijk gesteld. 1 van de advocaten waar ik een gesprek heb gehad, die vertelde al dat zelfs een vader beschuldigt van incest nóg z'n bezoekregeling voor elkaar kreeg. En sinds er dit jaar dat nieuwe plan is voor vaders maakt het het nog moeilijker. Ik weet niet of je puur doelde op het feit dat een moeder altijd het kind thuis heeft wonen (ipv de vader), dat je dát bedoelt met dat de vrouw altijd wint in de rechtbank?
Oordelen over andere mensen is altijd makkelijk uiteraard. Zeker als je zelf net een grietje van 23 bent.
Leeftijd heeft er niets mee te maken hoor. Ik ben 21 en zelfs ik ben niet zo ontiegelijk naief. Misschien heeft het alleenstaande-mama-zijn me wijzer gemaakt. Juist hier werden de opmerkingen gemaakt, 'dat moeders het zo makkelijk hebben', door vrouwen die notabene getrouwd, dan wel niet een partner hebben. Maar juist nu merk ik dat zelfs mensen van tegen de 50 zo ontzettend niet wereldwijs zijn.
Leeftijd heeft hier idd niets mee te maken... ik ken mensen van 35 die totaal onverantwoordelijk zijn en ik ken mensen van 18 die zo goed voor hun kinderen zijn... Hier ook een alleenstaande mama... een vader die alleen met me verder wou als ik mijn kleine man weg zou laten halen, nou never nooit niet dus... Verder nooit meer wat gehoord en nee als hij nu zou komen zou hij er niet in komen... Denk dat mensen die zelf niet in deze situatie zitten hier ook niet over kunnen oordelen.. Het gevoel wat je voor je kind hebt is zo sterk, en dat een man, de vader, die liefde niet deelt voor je kind is onvergeeflijk! Nee de 'verwekker' van mijn kind... want meer is het niet... komt er hier 100% niet meer in!! Zodra mijn zoon oud genoeg is om het te begrijpen en om zelf contact met zijn 'verwekker' te onderhouden zal ik hem uitleggen hoe de vork in de steel steekt en kan hij zijn naam/adres etc. van mij hebben.... Ik zal hem niet zwart praten, maar zal het verhaal precies zo vertellen zoals het gegaan is... ik ga mijn ex zeer zeker niet schoon praten tegenover mijn zoon! Hieruit kan mijn zoon zelf zijn conclusies trekken!
Even wel een nieuw weetje over het ouderlijk gezag. Indien de vader het ouderlijk gezag wil delen, wordt dit bijna altijd toegewezen (nieuw wetje sinds maart dit jaar). Doch als het kind verloren of klem dreigt te raken tussen de ouders (dus dat de ouders geen gezamelijke afspraken kunnen maken, doordat ze op geen enkele mogelijkheid fantsoenlijk met elkaar kunnen communiceren) dan kan het ouderlijk gezag afgewezen worden. Hou er wel rekening mee dat dit heeeeel moeilijk te bewijzen is. Uiteraard wordt het ouderlijk gezag ook afgewezen als er aangetoond kan worden dat de vader drugs gebruikt of geestelijk onstabiel is e.d.
Dus in feite heeft een vader met veel schulden (Dus waar geen geld bij te halen is) Die absoluut onverantwoordelijk is, maar waarbij dat niet aan te tonen is gewoon recht op een heel weekend met zijn kind? Belachelijk!
grof weg komt het daar wel op naar iets genuanceerder is het wel... een rechter zal kijken naar de situatie an als een kind nog niet zelf kan praten zal een weekend vaak nog veranderd worden in 1x per week 2 a 3 uur maar toch
Dit wist ik ook allemaal niet. Mijn ex heeft mij ook laten zitten toen hij wist dat ikzwanger was. Nou ja, hij heeft me op straat gezet, toen ik 30 weken in verwachting was! Zelfs via de telefoon, omdat hij geen zin had in dat gejank, zoals hij dat even lekker hard tegen me zei!! WOEST was ik! Hij is sinds de tijd dat ik wist dat ik zwanger was, nog wel 17 weken bij me gebleven.. waarom? geen idee, misschien vond hij het toch wel rot om me kwijt te raken?? Nu het uit is, spreek ik hem nooit meer, hij heeft ook de hele zwangerschap niet gevraagd hoe het ging, en wat het werd.. Als ik een echo had wou hij weten of er iets aan mankeerde, want dan kon het kindje weg worden gehaald, en konden wij samen blijven. En waar ik nog zo ontzettend van baal, is dat ik nog steeds om hem geef! En me nog steeds rot voel over het feit dat we niet meer samen zijn. We waren heel gelukkig samen, hadden alles zo mooi voor elkaar. Altijd heeft hij tegen me gezegd we worden oud en gelukkig samen, krijgen een kindje en alles er op en eraan. En nu word je gewoon aan de kant gezet. Er wordt met je omgegaan alsof alles nooit wat heeft voorgesteld, als ik hem tegenkom (we wonen ook nog in dezelfde plaats) steekt hij zijn hand wel op, of zegt hallo, maar daar houd het ook mee op!! hij doet allemaal dingen die hij eerder nooit deed, een soort vluchtgedrag, gaat me allemaal andere meiden om! En ik kan het niet helpen, maar ik vind het zo'n misselijkmakende gedachte dat hij van iemand anders houdt.. het is net 2 maanden uit, dus ik kan me ook niet voorstellen dat je al van iemand anders zou kunnen houden. ik moet er tenminste nog niet aan denken. Met zijn mama, de oma van mijn aankomende kleine, heb ik nog wel contact, en zij wil ook heel graag de kleine zien en dingen met hem doen. En dat vindt ik ook prima, en dat ga ik zeker niet verbieden.. Ik vindt het alleen maar fijn dat hij ook van die kant zijn oma zal leren kennen, en weet dat er ook van "papa's" kant van hem gehouden wordt. Mijn ex is een heel dwars type, en hij wil er niks mee te maken hebben, dus ik heb ook geen idee of hij óóit interesse in zijn kleine zal tonen. Zou hij dat doen, ik weet niet hoe ik er op zou reageren!! Boos, verward en verdrietig denk ik. Maar ik kan dat niet gaan verbieden, het is toch de "papa", en voor de kleine zou het alleen maar prettig zijn als "papa" ook interesse in hem toont, en misschien toch van hem zou gaan houden? Al zou ik eerst een heel goed gesprek met hem willen hebben, (en waarschijnlijk wel meer) want ik heb natuurlijk geen zin dat het even is, en meneer dan weer terugkrabbelt, en ik met een verdrietig kindje zit vol vragen!! Maargoed, ik denk dat mijn ex, nooit naar zijn zoontje zou vragen. en ik snap gewoon niet, dat zulke mannen met zichzelf kunnen leven.