Het liefst wil ik het van de daken schreeuwen, maar dat kan niet... Na vele gesprekken, het vele afwegen van wel-niet-wel-niet... Is de kogel sinds afgelopen week door de kerk. Mijn man doet het écht alleen maar voor mij, hij is tevreden met de twee kanjers die we nu hebben... Maar ik heb kriebels en kan het nog niet naast me neerleggen. Mijn hart is nog te groot en heb nog zoveel meer te geven... En ik wil gewoon nog zó graag. Wij gaan voor een laatste zwangerschap! We hebben twee gezonde mannetjes van nu 9 en 5 jaar oud. Daartussen heeft nog een zwangerschap van 22 weken gezeten, en hebben we helaas moeten afbreken. We hebben al wat voor ons kiezen gehad dus... Maar ik vind mezelf mentaal en fysiek sterk genoeg om dit gewoon nog een keer aan te kunnen. Na mijn volgende ongesteldheid gaan we ervoor....... Ik vind het zo spannend en kan het met niemand delen nog... Zo leuk!
Wow, ik kan me hier echt helemaal niets bij voorstellen. Maar goed, als het voor jullie werkt, wie ben ik om daar dan iets van te vinden. Succes, hopelijk is het gauw raak!
Ik ook niet haha. Mijn man zou dit never enkel v mij doen. Wel had hij liever ietsje langer gewacht met de tweede maar na praten praten praten zijn we samen tot de beslissing gekomen er voor te gaan (ook vanwege het medische traject dat we weer in moesten). Maargoed. Hopelijk is het snel raak!
Uiteráárd wil hij ook een derde, anders zou het hélemaal wat zijn! Maar voor hem hoeft het niet per se - hij is gelukkig met de twee die we hebben en heeft dat gevoel zoals ik hem beleef (hoef ik jullie dames vast niet uit te leggen...) niet. Maar, we hebben het er heel veel over gehad, en dus is nu de kogel door de kerk. We gaan er samen voor!