Ik vraag mezelf vaak af wat ik nou precies dacht toen ik hem voor het eerst zag. Ik weet dat ik best een beetje schrok. Zijn gezichtje zat vol vocht, schijnbaar doordat ik lang aan het infuus heb gelegen. Ze zeiden ook meteen, dat vocht trekt wel weg hoor! Maar toen hij eenmaal op mijn borst lag was ik vooral heel blij en trots. Echt zo'n oer gevoel ofzo.. lastig te omschrijven. En opeens besefte ik me ineens; wow hij is nu voor altijd bij me, hij gaat niet meer weg, dit is MIJN kind. Dat was echt een heerlijk gevoel!
@Elsa86 wat fijn een goede echo, hele opluchting altijd! @KleineLai ik herken de twijfel enorm. Bij ons ook gekoppeld aan een slechte slaper. Elke nacht paar keer wakker, sowieso bij ons in bed eindigen. En met de weet dat ik lichamelijk zware zwangerschappen heb altijd, heb ik mijn nachtrust dan zooo nodig. We willen er in juni weer voor gaan, maar ik ben bang dat mijn jongste dan nog steeds slecht slaapt @blessings Ik was bij de oudste niet meteen verliefd. Wel helemaal overdonderd van de bevalling en voelde wel gelijk verantwoording en dat ie echt van mij was. Daarna een dood dochtertje op mijn buik gehad, dat is natuurlijk iets anders, heel veel liefde maar nog meer verdriet. Bij de jongste had ik wel gelijk die verliefdheid, maar vooral opluchting dat ie er gezond was en ik eindelijk een levende baby had
@Tabbey oh jeetje, ja dan snap ik dat je bang was om hem alsnog kwijt te raken. Maar bij jou dus ook een moedergevoel die moest groeien. @Palmpje ik was ook mega trots, maar dan vooral op mezelf haha. Ik was zoo trots dat ik er een kind uit had geperst! Dat laatste wat je beschrijft had ik dus niet meteen. Dat gevoel heeft echt moeten groeien. @June88 ja dat verantwoordelijkheidsgevoel had ik ook wel ja. Ik vond het bijvoorbeeld heel moeilijk als iemand anders hem wilde vasthouden. Dat had ik liever niet. Maar toch, die allesoverheersende liefde die ik nu voor hem voel had ik echt niet meteen. Een dood kindje krijgen is natuurlijk vreselijk. Ik snap dat je bij het kindje wat je daarna kreeg veel opluchting en liefde voelde. De angst om je kindje tijdens de zwangerschap te verliezen is vast heel groot als je dat al een keer hebt meegemaakt.
Ik kreeg onze zoon ook niet meteen bij me na de spoedkeizersnee. Hij had het zwaar gehad tijdens de weeën en bevalling en ik had verhoging gekregen, waardoor hij meteen nagekeken moest worden en met de kinderarts mee moest. Maar ik mocht hem gelukkig toen wel ff zien. Maar ik was wel verdrietig van binnen dat hij niet bij me mocht zijn, maar ik wist dat hij in goede handen was en heb het niet geuit. Maar ik vond het veel te lang duren voordat ik hem kon zien. Ik moest eerst wachten totdat de verdoving uitgewerkt was en ik mocht niet veel pijn hebben, voordat ik van de uitslaanpkamer mocht komen (ze gaven mij morfine, maar ik heb de laatste dosis afgewezen omdat ik weinig pijn voelde). Toen ik hem weer zag en bij me mocht houden, voelde ik me heel bijzonder. Echt liefde voor hem en mijn man tegelijk. Zo bijzonder moment was het.
@KleineLai hier na de 2de een pnd gehad. Kans dat t nog een x kan komen is iets groter.. K was dus erg bang dat ik het weer kreeg. Alleen weet je vaak beter waar op te letten en probeerde daarom meer te genieten. Ik heb het dus niet weer gehad gelukkig. @blessings meis omg k heb bij iedere geboorte gedacht haal t kind even bij me weg weg... K wil eers schoongemaakt worden ff schoon bedje/ gehecht worden/nageboorte eruit en dan pas ga ik kijken hoeveel vingers en tenen... Haha En k had pas na een paar uur dat ik eens dacht zo dat heb ik mooi gedaan en toen kon ik genieten. Wel per kind verschillend hoor bij oudste duurde dat lang en t werd steeds sneller per kind dat liefdesgevoel ofzo...
@Elraange , blij om te horen je kan het inderdaad beter herkennen en ook sneller aan de bel trekken denk ik. Ook weet je dat het voorbij gaat, misschien dat dat ook ergens helpt. @blessings , mijn eerste gedachte was "hij is echt! Ik zat een echte baby in mijn buik!" Haha. Ik vond hem direct perfect en hij voelde direct echt als deel van mij. Mijn kleine jongen. Diezelfde nacht kwamen de gedachtes van 'Dit kan ik niet, ik ben hem niet waard, ik ga hem verpesten, misschien moet ik hem achterlaten in het ziekenhuis, ik ben niet goed genoeg'.
Bij mijn zoontje en bij mijn dochtertje heb ik dit gevoel heel anders ervaren. Bij mijn dochtertje heb ik echt dat "imprinting" meegemaakt, zeg maar. Ze was aan het huilen, heeel hard, en het moment dat haar lichaam mijn lichaam raakte gingen haar oogjes voor het eerst open en keken we elkaar aan, ze was meteen stil en ik voelde echt dat ik mijn soulmate had ontmoet. Dat gevoel is niet te omschrijven. Nu besef ik me dus ook dat ik dat bij mijn oudste, mijn zoontje, dus niet had.. niet zo sterk als bij mijn dochter, niet meteen iig, dat moest groeien ! @KleineLai dat gevoel wat jij omschrijft heb ik bij mijn dochter ook gehad. Het gevoel van "waar heb ik haar aan verdiend? Ze is te perfect. Ik ben niet goed genoeg, ik ben haar niet waard. Er gaat vast iets mis, want het is te mooi om waar te zijn"
Zo. Stapte net uit de auto en voel een flinke steek midden in mn baarmoeder. Straalde uit naarmijn muts. Zou nu 4 of 5 dpo zijn.. Had dit bij de innesteling van mijn zoontje ook. Maar dan vele malen erger.
Ik was direct verliefd, zowel bij mijn dochter als bij mijn zoon. Ik kreeg mijn dochter niet gelijk bij me vanwege de spoed keizersnee maar toen ze haar omhoog hielden was het eerste wat ik dacht: “Wauw wat ben jij mooi!” En ik wilde haar ook het liefste niet afstaan haha. En bij mijn zoon had ik precies hetzelfde, mijn dochter werd alleen met zwart haar geboren en mijn zoon met wit-blond haar haha. Dat was een grote verassing maar ik zag hem, en dacht Jaa jij bent echt mijn kind! Mijn wonder! Mijn mannetje! Wat ik ook zo grappig van hem vond dat hij toen hij op mijn borst werd gelegd gelijk ging zoeken naar de borst haha, maar mocht hem absoluut niet aanleggen vanwege het dicht hechten van de baarmoeder haha.
Aaahh de meeste van jullie hebben zulke mooie verhalen over dat gevoel bij de eerste ontmoeting! Ben blij dat jij @Elraange dat ook niet zo had, want ik voelde me al bijna een mislukte moeder.. haha
Nee joh! Mijn neefje had bij de geboorte nog veel donshaar op zijn gezichtje en ook heel donker. Mijn schoonzus vond hem net een aapje en zei ook lachend "wat is hij lelijk!" Maar aan liefde is er geen tekort hoor! Haha.
Haha heerlijk! Mijn zoontje had geen donshaar op zn gezicht, maar zijn rug was wel helemaal donker behaard! Ik haalde me meteen van alles in mn hoofd dat hij dan vast op school gepest zou worden tijdens het omkleden bij gym. En zag me al met een scheermesje in de weer gaan haha. Gelukkig gingen die haren na een paar weken vanzelf weg
Mia was een flinke baby met een enorm dik hoofd en die eerste 2 dagen vond ik haar echt lelijk, maar desondanks was ik smoorverliefd op haar. En na die 2 dagen was het helemaal bijgetrokken en vond ik haar prachtig.
haha, schiet je wel een beetje in paniek he? Mijn zoontje had ook wel donkere haartjes op zijn voorhoofdje, ik heb toen ook wel even gedacht: wat als dit nou nooit weg gaat? Maar idd, valt gelukkig vanzelf uit, haha
Haha ja dat had ik nou ook. Dat verliefde gevoel kwam echt pas veel later... Haha Maar houden van ze doe ik met heel mn hart
@Imona hoe gaat het? @Elsa86 wat fijn een mooie echo ech. Lijkt me zo raar dat dit de laatste x zou zijn.... Hoe gaat het met de rest. Al bijna februari... Hihi
Bijna februari inderdaad! Donderdag had ik een positieve ovulatietest. Waarschijnlijk de laatste test die we onbenut laten . Volgende ovulatie zal ergens rond 24 februari zijn. Vind het echt weer spannend nu het dichtbij komt!
Oh dat snap ik. Is ook weer ergggggg spannend. Die ellenlange wachtweek richting ovulatie en dan die verschrikkelijke wachtbank. Je voelt van alles droomt nog meer... Haha
Haha jaa vreselijk. De vorige keer was ik in ronde 1 zwanger dus ik heb echt geluk gehad maar vond die 2 weken echt verschrikkelijk! Ik was niet in staat normaal te functioneren omdat ik alleen maar daar mee bezig was haha (en ik voelde juist helemaal niks dus dacht het zal wel niet gelukt zijn). Heb me wel tot 1 dag voor NOD weten in te houden met testen.