Hallo , Ik ben nieuw hier en sinds januari gestopt met 8 jaar slikken van de dianepil. Ik ben 24 jaar oud en twee jaar geleden mijn moeder verloren na een lange strijd met kanker. Ik zou zo graag dingen aan haar willen vragen over hoe het bij haar allemaal ging vroeger en hoe mijn cyclus geweest is voor het slikken van de pil, ik kan me dit helaas niet meer herinneren en mijn vader weet van niks (logisch haha)... Ik mis haar heel erg en had gehoopt haar nog bij me te hebben wanneer ik in deze nieuwe fase kwam, maar het mocht helaas niet zo zijn. Zijn er meiden waarmee ik dit kan delen? Liefs Sunshine24
Hoi Sunshine, Ik ben oktober vorig jaar gestopt met de pil en 6 jaar geleden mijn moeder verloren. Ook aan kanker. Binnen 2 maanden was de strijd gestreden. Ook ik heb hier nog steeds onwijs veel verdriet van. En het starten van deze nieuwe fase is daardoor wel moeilijk. Want ja al die vragen inderdaad. Het enige wat ik nog weet is dat het bij mijn ouders erg snel raak was bij beide zwangerschappen. Maar verder weet ik eigenlijk niets, want ook mijn vader heeft geen idee!
Hi Daantje3, Dank je voor je reactie.. Wat voor kanker had jou moeder?Mijn moeder is in totaal 10 jaar ziek geweest vanaf mijn 12e. Ik weet dat bij mijn moeder het niet makkelijk is gegaan en dat er tussen mij en mijn zus een stuk of 8 miskramen zijn geweest ( we schelen daarom ook 6 jaar) Achteraf blijkt dat zij een chromosoom miste, toen ik in haar buik zat hebben ze bij mij een vlokkentest gedaan en was er niets met mij aan de hand het enige wat er was dat er een grijs gebied was met mij waarvan ik bijvoorbeeld niet regelmatig ongesteld zou kunnen worden of dat ik klein zou blijven. Klein ben ik niet verder goed gezond alleen me cyclus weet ik niet meer, nu was mijn eerste cyclus 46 dagen maar zo lang was het volgens mij niet voor de pil slikken. Hoe oud ben je? Het verdriet is lastig he nu je zo bezig bent met iets moois, ik hoop dat ze ons kunnen zien vanaf boven!
Hè Sunshine, Ik ben 23 jaar, was toen 17. Mijn moeder heeft eerst in 2004 borstkanker gehad, na een half jaar was ze daarvan genezen, toen een jaar later bleek ze een hersentumor te hebben. Dat duurde maar 2 maanden en toen is ze helaas overleden. Maar als je moeder dat heeft meegemaakt dan zal het wel moeilijk zijn om te denken dat het bij jou allemaal goed gaat. Je kunt waarschijnlijk met dit verhaal wel eerder naar de dokter toe. Maar misschien moet je nu gewoon even ontpillen en het op zijn beloop laten. Ik kan me ook echt niet herinneren hoe mijn cyclus was. Moet wel zeggen dat ik er nu nog niet veel moeite mee heb, voor mij is het al wel 6 jaar geleden. En sinds vorig jaar moet ik zeggen dat ik het een plaatsje heb kunnen geven. Dat is ook de reden dat we aan kinderen zijn begonnen, ik wilde eerst zeker weten dat ik weer gelukkig was. Ik denk dat ik het wel moeilijk ga krijgen als ik of zwanger ben, of in de mmm terecht kom. Ik twijfelde in het begin wel of ik kinderen wilde, ineens werd mijn angst heel groot dat ik zelf ook vroeg zou overlijden. Maar heb me daar over heen gezet, die kans is voor iedereen net zo groot als voor mij. Maar ik ga er wel vanuit dat ze stiekem wel weten waar we mee bezig zijn.
Oke je bent nog jonger dan mij. . Mijn moeder had ook borstkanker en is overleden doordat alles in haar lever geklapt is. Het is zo een verschrikkelijke ziekte.. Nee dat valt wel mee, ik heb de brieven gelezen dat ik getest ben op alles en dat er verder niets mis met me is dus ik houd me daar aan vast. Werd alleen zenuwachtig van de mijn eerste ronde maar toen kwam het toch na 46 dagen. Weet alleen nu niet wanneer ik vruchtbaar ben dus we klussen maar op geluk haha. Ik heb veel last gehad van het ontpillen sinds eind januari, voel me nu een stuk beter en we wachten maar op de volgende ronde. Jij bent al vijf maanden bezig en zo te zien heb je nette cyclus toch!! Vervelend he dat je niet meer weet hoe je cyclus was. Goed van je dat jullie zo lang gewacht hebben, ik ben de liefde van mijn leven pas tegen gekomen een jaar na mijn moeders overlijden, we zijn nu bijna anderhalf jaar samen en heel gelukkig, maar ook daar heb ik moeite mee dat ze mijn vriend nooit heeft gekend. Ik denk dat je het dan idd ook moeilijk gaat krijgen het is toch een moeder dochter ding. Kan me dat idd heel goed voorstellen , ik had juist zoiets van waarom zou ik wachten als ik zo oud word als mijn moeder ben ik al op de helft van mijn leven en dan heb ik hopelijk wel een mooi wonder op de wereld gezet waarin ik al mijn liefde heb kunnen geven zoals zij ook aanmij deed. hihihi, maar morgen een spannende dag voor je ? Ga je testen hihi?
Vinden jullie het goed als ik ook mee lees? Ik heb ook geen ouders meer om op terug te vallen. Als ik zwanger zou zijn, dan is er dus geen moeder om dingen aan te vragen of die met je mee gaat. Of dat je dingen kunt delen over de zwangerschap. Daarom twijfel ik over kinderen, omdat ik bang ben dat het heel zwaar is zonder ouders.
Cat, natuurlijk is dat goed. Mogen we vragen wat er bij jou is gebeurd en wat je situatie is? Ik heb wel mijn vader nog, maar die werkt meer dan fulltime en zou geen oppas voor de kleine kunnen zijn. Misschien savonds in het weekend een keer, maar zeker niet doordeweeks. Mijn schoonmoeder is in december ook overleden aan kanker, en mijn schoonvader gaat echt niet op onze baby passen. Dus van ouders moeten wij het ook niet hebben. Maar je neemt samen een kindje, niet met je familie. Dus je moet er ook vanuit gaan dat je alles samen gaat doen, en als je daar genoeg vertrouwen in hebt kun je de stap zetten. Tegenwoordig kun je ook meer dan genoeg informatie op internet vinden, en als je vragen hebt zijn er vast wel buren/collega's/vrienden/forums. Sunshine, ik begrijp je gedachte heel goed. Dat niet langer wachten gevoel heb ik al 2 jaar, maar mijn vriend wilde wachten tot we alles op orde hebben. En toen ik eenmaal verder dacht dan de gedachte ik wil, ik wil, ik wil heb ik besloten ook te wachten tot ik weer helemaal mezelf was. Want het verlies van mijn moeder heeft een redelijke deuk opgeleverd. Het is inderdaad een beetje een spannende dag, zowel vandaag als morgen. Ik heb nu geen testen in huis, heb ze net wel besteld. Had vanochtend een ongi kramp, maar heel even en daarna niet meer. Dus ben benieuwd, ik ga in ieder geval helemaal nergens van uit. In het beste geval komen die testen morgen binnen en ben ik nog niet ongesteld, dan ga ik testen. En anders zal ik even moeten wachten.
Ik ben vorig jaar bevallen van mijn eerste kindje, mijn moeder is al bijna 9 jaar dood. mijn vader al bijna 18 jaar. Ik weet wat je voelt en het is moeilijk, maar weet dat ze in je hart altijd voortleeft. Wij hebben haar naam als tweede naam gebruikt.
helaas is mijn moeder 12 nov 2005 overleden... ben nu uitgerekend op 10 nov 2012.... bedenk ik me nu pas... maar is idd erg moeilijk. als het een meisje word zullen we haar ook naar mijn moeder vernoemen
Mijn moeder is dood sinds mijn zestiende, ik ben inmiddels dertig. Ik heb gemerkt dat het me meeviel om zwanger te zijn zonder haar. Andere vrouwen kunnen net zo goed vertellen hoe het is om een kind te verwachten, heb ik gemerkt. Ik ben er zo aan gewend dat ze niet meer in m'n leven is, dat dat ook hierbij heel normaal voelde. Betrapte me er zelfs op dat het me raar leek haar als oma mee te maken. Voor iedereen die nog midden in de rouw zit, grote kans dat je er over een paar jaar net zo over denkt. Ontzeg jezelf geen geluk!
vind ook wel dat het meevalt nu kan me buurvrouw vragen, die weet het nu (toevallig door de MvM kratten haha) en aan mijn vriend zijn moeder. helpt wel een hoop
Hallo dames, Ik ben 24 en ik ben in dec gestopt met de pil. Mijn vader is vorig jaar 16 jul gestorven ook aan de gevolgen van kanker. Ik heb het met hem nog wel besproken dat wij ervoor wouden gaan ons eerst kindje, dat was wel fijn. Is nog steeds allemaal erg vers en we hebben er nog veel verdriet van. Ook denk ik steeds waarom mag hij dit niet meer mee maken zo oneerlijk. Het was een vreselijk tijd hoe dat is gegaan dat wens ik mijn ergste vijand nog niet toe.
Ik weet niet of het gepast is om te reageren, zo niet, dan hoor ik het graag! Ten eerste heb ik veel respect voor jullie.. Een vriendin van mij heeft ook haar moeder verloren, 2 dagen na de crematie had ze een positieve test. Ik vond het zo erg voor haar! Wat moet dat verschrikkelijk zijn! Helaas kreeg ik een maandje later ook minder leuk nieuws... Mijn moeder is nog bij me maar heeft vorig jaar diagnose longkanker gekregen. In een gevorderd stadium, niet meer te genezen. Ze heeft wel chemo en bestraling gehad, wat de tumor heeft laten slinken. Nu maar hopen dat het nog lang gaat duren........ Niemand weet het antwoord op die vraag. Denk dat we al heel dankbaar mogen zijn voor afgelopen jaar! Mn vriend en ik zitten nu in ronde 2.. (wel 3 dagen overtijd, negatieve test, zucht...) Kinderen willen we samen.. Dat besluit hebben we samen genomen en niet voor iemand anders, ook niet voor mn moeder. Maar nu we de knoop hebben doorgehakt hoop ik zo dat het snel raak is! Ik wil zo graag dat mn moeder dit nog mee kan maken! Ze is gescheiden en heeft aardig wat narigheid achter de rug en nu dit... Gun het haar zo! Ik weet dat ik juist nu moet genieten van het feit dat ze er nog is maar wordt af en toe zo geleefd door angst voor wat komen gaat! Misschien egoistisch om dit hier te vertellen, ik sta (nog) niet in jullie schoenen maar het is wel een enorme schaduw over deze nieuwe fase in ons leven en daarbij is het altijd fijn om je verhaal kwijt te kunnen! Hoop op snel en veel babygeluk voor iedereen hier!
Hoi cat2, ik weet wat je voelt, dat heb ik ook. Maar je moet je angst er niet voor je wens laten lijden! Wat is er gebeurd?
tuurlijk mag iedereen meeschrijven/lezen @cat: mijn vader heb ik helemaal niets aan wat dat betreft, maar laat je idd niet door je angst een wens ontnemen! er zijn altijd wel mensen om je heen die je kunt vragen om hulp. en dit forum helpt ook heel goed
@Daantje, mijn vader gaat ook geen hele dagen oppassen, met mijn schoonmoeder heb ik wel een band maar niets zoals met mijn eigen moeder maar goed dat is iets wat nooit meer zou worden, mijn vader heeft een nieuwe vriendin al na drie maanden na mijn moeders dood maar met haar is er totaal geen klik. Ik ben er van overtuigd dat het goed gaat komen had haar alleen zoveel willen vragen en met haar willen delen. Het verlies haar heeft mij ook een goeie permanente litteken gegeven. Maar ik heb het beloofd ook zonder haar te kunnen. Oké spannend, hoop dat het zover is. Goeie instelling kant het in ieder geval niet zo teleurstelling zijn toch!