Wij gaan voor onze eerste! Deel 3!

whaha nou volgens mij waren dat wel alle weetjes over de stoel
Je had toch al wel gezien dat je de uiteinden van de pootjes uit kan trekken en de stoel zo op wipstand of stilstaande stand kan zetten?

haha nou, ik moet zeggen; een week alleen zou ik echt totaal niet zien zitten, laat staan 1 nacht alleen joh!
Maar voor de rest, is het eigenlijk allemaal makkelijk te doen.
De eerste 5 weken is arno vrij geweest dus deden we alles samen.
Daarna..naja, ging het allemaal vanzelf eigenlijk. En idd; de een moest dan wachten op de ander, en ja dat was ooit brullen, maar wel met resultaat dat ze nu steeds geduldiger worden en op elkaar wachten.
Als de een in bad gaat, ligt de ander in zn bedje ofzo te wachten tot ik klaar ben. Zonder huilen, zonder jammeren. Vermaken zichzelf prima!
Badderen doe ik overigens ook nooit alleen, omdat ik dat onhandig vindt.. dus dan zij nwe ook altijd met 2en. maar dan nog doen we ze gewoon 1 voor 1 en wacht er dus 1.

Maar het zijn ook wel makkelijke kindjes. Hebben geduld, vermaken zichzelf en vermaken zich met elkaar. Ik kan ze heel goed ergens een uur neerleggen en dan heb ik er geen omkijken naar.

In het begin was dat wel anders natuurlijk, en ik heb ook echt wel dagen gehad dat ik dacht... pffff, waarom heb ik niet gewoon 1 kindje. Maar gelukkig denk ik dat maar heel af en toe en ook maar heel even, want op het moment dat ze dan weer lief samen zijn dan kan ik alleen maar denken; ik zou niet andes willen dan een tweeling, want het is zo bijzonder.

Mensen die oppassen zeggen ook wel 'ns; ik heb het drukker met 1 kindje, dan met deze 2! Dat zegt ook wel genoeg! haha

 

hai meiden,

even een berichtje vanuit de ziekenboeg.
Ik ben weer thuis. gelukkig want ik had er niet aan moeten denken om in het ziekenhuis te slapen.

zal even proberen kort te vertellen wat er nou gisteren gebeurd is.
Ik moest om kwart voor negen op mijn werk zijn dus ik zit om kwart over 8 op de fiets. Ze zijn hier aan het straten maken dus ik moest op de verkeerde kant van het fietspad blijven fietsen. Toen op het gegeven moment de weg vrij was wilde ik oversteken.Maar ik reed over zo;n hoekje modder heen. Waar schijnbaar ijs over lag. Dit heb ik alleen nooit gezien!
En ik weet nog dat ik viel en alleen maar kon denken niet op mijn buik, niet op mijn buik. Hierdoor heb ik zo;n rare draai gemaakt dat mijn voet achter mijn stuur bleef hangen en dubbel klapte. ( mijn dikke teen kon mijn enkel aanraken)
Ik bleef liggen maar wist gelijk shit die is gebroken. En ik ben gaan schreeuwen heel hard HELP. Alleen er kwam niemand. Toen zijn er drie autoos voorbij gereden maar die hebben mij denk ik niet gezien. Dus toen ben ik mijn hand in de lucht gaan steken en maar blijven roepen. was echt compleet in paniek. Ik had zoveel pijn niet te geloven.
En eindelijk stopte er een rood busje en er kwam een jongen uit die gelijk zei ik ga een ambulance roepen.
Die wouden eerst niet snel komen, was te druk ofzo. En toen ben ik maar gaan roepen dat ik zwanger ben. En nou ja binnen vijf minuten waren ze er. Plus politie.
Toen hebben ze me schoen uit gedaan en ja toen zag ik het al. mijn been stond naast mijn voet. dus wist voldoende.
Nou ben naar het ziekenhuis gebracht en daar hebben ze me echt fantastisch geholpen. Ik kreeg lood vesten om me heen als er een foto gemaakt moest worden. En ze hielden zoveel rekening met die kleine. Heb dus een echo gekregen om niet mezelf later af te vragen (als er iets gebeurt) of dit nou kwam door de operatie. En ja toen zagen we dat hartje kloppen. zo gaaf we moesten allebei zowat janken. maar het was maar vijf minuutjes en heel kil. Maar dat maakte me geen donder uit. het was er een en het hartje klopte. Daarna ben ik onder het mes gegaan. 2 uur heeft het geduurt en ik heb een ruggeprik gehad dus alles mee gemaakt. Nou na de operatie heb ik klein beetje morfine gehad. Zohij dat werkt als een tierelier. Ik voelde het gewoon door me heen stromen.
Nou ja goed, na een half uur mocht ik naar de afdeling.
Ze vertelden me dat door de ruggen prik ik van onder niets voelde. en op het moment dat mijjn billen het weer deden en ik zelf aanvoelde of ik moest plassen of niet dan mocht ik eventueel naar huis.
Nou ja goed, ik ben zwanger dus ik moet veel vaker plassen. Heb ik dus in bed geplaats. Niets gevoeld, alleen dat in eens alles nat was. Maar dat is echt raar als je niet weet dat je plast.
Ze hebben me op de ondersteek gezet en me uit laten plassen.
Daarna heb ik een broodje gekregen! MIJN EERSTE DIE DAG. en om half acht ben ik naar huis gegaan. En ja ik mag alleen maar paracetamolletjes. En dat helpt natuurlijk geen zier dus man o man wat een pijn.
Maar we hebben de kleine gezien en dat trekt me er echt door heen.
Mijn mannetje heeft vrij gekregen van zijn werk en heeft vanacht beneden op de bank geslapen.Zo lief. elk uur zijn we wakker geweest omdat ik zoveel pijn had of omdat ik weer op het afwas teiltje moet.
Leuk zwanger zijn en een ongeluk krijgen.

Vanmorgen voor het eerst gespuugd, Maar weet niet zo goed of dat nou van het ongeluk komt of van de zwanger schap. Ik wacht af wat er morgen gebeurd.
Dus ja hier lig ik dan, in de woonkamer op een bedje me te vervelen. En dan ga ik jullie maar het hele verhaal vertellen hahaha.Sorry!!!!Maar jz moet het toch ergens kwijt

 

Nou Tamara, we vinden het juist fijn om van je te horen hoor! Hoop voor je dat de pijn snel wat minder wordt. Wel fijn dat je kleine wonder nu al voor pijnverlichting zorgt

 

Jullie lieverds, ik zit hier met natte ogen door jullie lieve wensen voor dit jaar.
De allerbeste wensen voor 2011!

Charpi, gefeliciteerd met Rianne! Ik heb eventjes op Twitter gekeken. Zo kort in het nieuwe jaar geeft een geluksgevoel. Helaas zag ik ook dat ze een infectie heeft. Schrikken! Hoe is het nu met haar en jullie en weten ze al welke infectie ze heeft?

Tamaar, jij heb een pijnlijke smakkerd gemaakt! Beterschap en hopelijk is de pijn snel weg. Dit is geen goed begin van 2011.

De rest ben ik even kwijt.

De genomen afstand van het forum is best lekker. Ik ben ietsjes aan het opkrabbelen. Vanuit mijn werk heb ik de ruimte gekregen om dit te kunnen doen.
Vandaag voor het eerst een goed gevoel in mijn buik.

 

@ Linda: Haha, wat heb je toch een lieve mannetjes! Ik ben hier wel eens bang dat Timo straks te verwend gaat raken.. helemaal omdat ik thuis ben. Het is echt niet zo dat ik hem nooit laat huilen, maar als ik m'n handen vrij heb, naja, dan pak ik hem wel.

Heb net dit weekend met Daniel besloten dat we hem als hij een half jaar is misschien toch maar 1 dag in de week naar de opvang brengen in Luxemburg. Ik denk dat het heel goed is dat hij in contact komt met andere kindjes, en dat hij leert dat er niet altijd direct iemand voor hem klaar staat (zoals thuis wel zo is als we de hele dag met z'n tweeen thuis zijn). Bovendien kan hij dan mooi de taal leren daar, want dat ik thuis toch veel moeilijker te leren als we zelf Nederlands praten.

@ Tamara: Jeeemig wat een verhaal zeg. Wat moet je bang geweest zijn toen je daar op de grond lag.. vreselijk Ben echt blij dat alles goed is met de beeb.. maar wel echt vervelend dat je zoveel pijn hebt zeg Hoe gaat het vandaag.. al wat beter? En je zou vandaag toch een echo hebben? Gaat/ging dat nog door of kon je er niet heen?

@ Timon: Sterkte meis.. hoop dat je het goede gevoel vast kan houden!

@ Hier: Vanochtend naar het consultatiebureau geweest.. meneer weegt nu 4630 gram en is 55,8 cm lang. Het stipje zit precies net boven de lijn van het gemiddelde, dus dat is helemaal perfect Ben stiekum een beetje trots dat hij zo goed groeit op mijn melk Als het kolven is in ieder geval niet voor niets
Verder ontdekt dat het prima gaat met de kinderwagen in de bus. Moest 3 keer in de bus.. en telkens ging het perfect. Ik zou het niet tijdens de spits willen doen, maar nu was het prima! Geeft wel wat meer vertrouwen dat ik ook een keer een uitstapje met hem kan gaan maken en niet alleen het standaard wandelingetje naar de supermarkt.

 

Hallo meiden,

Eindelijk, na een weekje, een teken van leven van mij.... heb wel alles bijgelezen hoor.... Tamara, veel succes met de pijn in je enkel... Lkg, wat fijn dat alles zo lekker gaat met je manneke... Linda, bij jou gaat het ook lekker, houden zo.... Timon, natuurlijk wensen wij jou allemaal toe dat je liefste wens dit jaar in vervulling zal gaan, Mama Mars, fijn dat alles zo goed gaat met je meisje.... Djuke, hoe is het bij jou? Even een grouphug voor jullie allemaal, heb jullie gemist hoor!!! Nou dan nu mijn verhaal..... waarschuwing het zal een lap tekst worden .....

Woensdag de 29ste ben ik ingeleid in het ziekenhuis met gel, maar dat leverde niet het gewenste resultaat, dus 's avonds weer naar huis. Ik bleef eigenlijk krampen houden en na een dag rommelen zijn donderdagavond om half 11 mijn vliezen spontaan gebroken. Dus naar het ziekenhuis, waar ze me gelijk gehouden hebben, het was rustig dus kregen we gelijk een verloskamer toegewezen... We hebben omdat de weeën nog niet echt op gang kwamen geprobeerd te slapen met weinig succes. 's Morgens om half 6 is Jos even naar huis gegaan om de hondjes te verzorgen.... om 7 uur hebben ze me aan het ctg gelegd en even na half 8 kwam de verloskundige toucheren... Inmiddels had ik 3 cm ontsluiting en vond zij dat het voldoende was verstreken om te beginnen met weeënopwekkers. Dit ging ze bespreken in het overleg. Rond half 9 werd ik aangesloten op het infuus en was het wachten tot de weeën zouden komen, dit heeft ruim een uur geduurd. Het opvangen van de weeën was even een kunstje wat ik onder de knie moest krijgen, maar toen ik eenmaal door had dat ontspannen wegzuchten de beste manier was, ging dat best redelijk. De weeën werden echter op een gegeven moment te sterk om op te vangen en rond 2 uur heb ik om een ruggeprik gevraagd. Dan duurt het voor je gevoel nog eeuwen voor die geplaatst is en werkt, en helaas had ik de pech dat ik gewoon de weeën bleef voelen, ok de zwaarste toppen waren er vanaf dat wel. Toch heb ik om extra shots gevraagd.... de tweede voelde ik helemaal niet, bleek anderhalf uur later dat het epiduraal was losgeraakt en die shot dus gewoon in bed was beland ipv in mijn lijf, dus onnodig extra pijn geleden een paar uur. Toen de verdoving weer een beetje zijn werk deed had ik al snel volledige ontsluiting (21 uur) en moest de ruggeprik dus uit. Jeetje wat een hel die laatste uurtjes.... heb wel honderden keren tegen Jos gezegd dat ik niet meer kon. De gewone weeën bleven maar komen en de persweeën kwamen super langzaam op gang. Eigenlijk heb ik niet echte persweeën gehad, geen sterke althans. Rond 23 uur mocht ik beginnen met persen, maar omdat ons meisje nog vrij diep zat heeft de verloskundige me al snel op mijn zij laten liggen en zo verder mee laten persen, dit had goed succes.... Om 23.35 mocht ik opnieuw echt gaan persen en dat ging fantastisch! Het was heerlijk om te mogen persen. Gewoon een opluchting! Met 38 minuten persen is Riana geboren, wel met een knip van 3 cm, maar verder geen kunstverlossing. Ze werd bij me gelegd, maar huilde niet door dus ik wist al snel dat het niet goed was. Nadat Jos de navelstreng heeft doorgeknipt is ze snel afgevoerd naar de couveusekamer. De kinderarts is erbij geroepen en ze is met sneltreinvaart naar de couveuseafdeling vervoerd. Jos is meegegaan. Ik lag nog na te puffen van de bevalling. De placenta is met 13 minuten geboren, en ik ben ruim een anderhalve liter bloed verloren... maar mijn hb was net voldoende (6,2)....
Na een uur was Jos weer terug op de verloskamer, Riana was stabiel op dat moment, en hebben we even wat te eten gekregen.... en wat telefoontjes gepleegd.... dat was het voordeel van nieuwjaarsnacht we konden gewoon mensen bellen om half 2....
Daarna zijn we uiteraard weer naar ons meisje toegegaan.... ze kreeg op dat moment zuurstof extra en verder leek het stabiel met haar te gaan....
Rond 3 uur ging Jos naar huis en heb ik geprobeerd wat te slapen...
Overdag heb ik Riana 2 maal een uurtje mogen vasthouden, wat een zaligheid.... Inmiddels werd Riana behandeld voor een infectie en kreeg antibiotica (2 soorten), ze wisten op dat moment nog niet wat voor infectie. In de nacht van 1 op 2 januari ging het ineens slechter met Riana. Ze kreeg convulsies (totale verkrampingen, waaronder knie helemaal op de borst waardoor ze geen adem kon halen.... ze moest daar echt mee geholpen worden) en ik heb er zelf eentje van op de monitor gezien, geen prettig gezicht als je ziet hoe ze met zijn 2en proberen Riana lucht te laten krijgen. 's Morgens op 2 dag is dus gestart met een anti-epileptica en daarna heeft ze geen convulsies meer gehad, nog wel tremoren (verstijfde trillingen). Later op de dag is er ook nog een calcium infuus bijgekomen, omdat dat te laag was.... dat heeft weer te maken met de signaaloverdracht tussen de cellen... Ze hebben wel geprobeerd sondevoeding te geven, maar die gaf ze telkens terug. Ze was te hard aan het vechten tegen de infectie om ook nog voeding te kunnen verwerken, dus kreeg ze per infuus glucose.... Op dag 3 werd duidelijk dat ik zelf een streptocock B virus bij me droeg, ik had ook al sinds de geboorte anti-biotica gekregen.... en dat virus heb ik dus door de langdurig gebroken vliezen aan onze Riana doorgegeven en die is daar heel ziek van geworden....
Riana heeft op dag 3 een ruggeprik gehad om te kijken of de infectie ook in het hersenvocht was gaan zitten, maar dit was niet het geval gelukkig.... verder hebben ze geprobeerd een navelinfuus aan te leggen, maar dat mislukte ( de infuusjes sneuvelen helaas vrij snel), 's middags kreeg ze nog een hersenscan, maar ook die was goed. Jos heeft Riana vandaag voor het eerst vastgehouden....
Gisteren had Riana eigenlijk voor het eerst een betere dag.... de medicijnen lijken nu zijn werk te doen, ook gaat het voeding krijgen per sonde (nu 15 ml per 3 uur) goed en geeft ze bijna geen retentie terug... wel wordt ze per infuus bijgevoed met extra vocht, mineralen, vitaminen, etc... want 15 ml is voor Riana's gewicht veel te weinig (4160 gram bij geboorte)....
Vandaag dag 5 is ook weer goed begonnen, ze heeft heerlijk geslapen.... en wij gaan zometeen weer richting het zh... Ik zelf ben gisteravond naar huis gegaan, ik trok het niet op een 4 persoonskamer, met 3 lieve meiden hoor, maar al dat geluid om je heen, ik kon er niet van slapen en tot rust komen, dus dan beter naar huis.(Ik lag tot gister op een 1persoonskamer,dat ging nog wel) Zometeen de verloskundige hier bellen dat ik thuis ben, voor de nacontroles.
Zoals ik al waarschuwde is het een hele lap tekst geworden, maar jullie begrijpen nu denk ik wel waarom ik er de afgelopen week niet ben geweest.... Riana is nu stabiel, maar heeft nog een lange weg naar herstel te gaan....
Met mijzelf gaat het wel goed, ik heb alleen wel veel last van aambeien en de gezette knip, maar verder knap ik al aardig op.
Wordt vervolgd.

 

jeetje, wat een verhaal! Jullie arme kleine meisje Gossie.... wat super sneu wat ze al allemaal voor dr kiezen gehad heeft.
Wel goed te lezen dat het nu steeds beter gaat!!! Fieuw!

Hopelijk mogen ook de slangetjes enz er gauw af.

Vergeet geen foto's te maken van hoe ze nu ligt.. Dit is echt heel prettig om later terug te kunnen zien.. (sprak ik uit ervaring )
En ook voor Riana zelf later..

 

hey meiden,

@ Charpi: o wat een verhaal zeg. wat erg dat je kleine meissie al zoveel moet mee maken. En natuurlijk ook voor jullie! Hele dikke knuffel en hoop dat het snel zo goed met haar gaat dat ze naar huis mag. Ik blijf je volgen op twitter!!!!!

@ lkg: wat leuk dat je mannetje goedgekeurd is . Hoe gaat het zo zonder je man er bij???

@ timon: wat fijn meis dat je je in je buik weer wat beter voelt en dat je werk je ook de ruimte geeft om alles een plekkie te geven. Hoe is het trouwens met je moeder????

@ Hier: nou gister ben ik me helemaal rot geschrokken. Ik had in een keer op de wc een veeg bloed. Tim stond erbij want ja alleen naar de wc gaan lukt nog niet. en die bleef echt zo rustig... had ik niet verwacht. Ik niet was gelijk in paniek en was boos op alles en iedereen. Toen na een paar uur weer naar de wc..... Helemaal niets. huh? Nou toch maar eens op zoeken op google. pfff gelukkig wel meer vrouwen hebben hier last van.
Vannacht best wel goed opgelet... voel ik wat lopen....is het voorbij?
Helemaal niets meer gehad... dus het zal wel een beschadiging zijn van de baarmoeder mond ofzo. We zijn nu in iedergeval weer rustig. maar tjee wat kun je schrikken van een beetje bloed.

Verder niet veel nieuws. liggen liggen liggen. en heerlijk genieten van de Pijn het doet wel minder pijn als gister maar pff wat een ellende. Maar goed het komt wel weer goed.

liefs

 

oja ben ook niet naar de echo geweest gister. ik kon gewoon niet lopen.
Proberen zo snel mogelijk een andere afspraak te maken.

 

Charpi, wat een heftig avontuur hebben jullie rond de jaarwisseling meegemaakt. Wat fijn dat het een stuk beter met Riana gaat. Ik hoop zo dat ze snel zodanig opknapt dat ze met jullie mee naar huis mag.

Tamaar, met mijn moeder gaat het goed. In het oude jaar is de bestraling afgerond, maar de vermoeidheid zal nog blijven. Ze laat het maar gebeuren. Je kan niet veel anders.
Begrijpelijk dat je bent geschrokken. Niet nog een keer meemaken! Heb je al een andere afspraak kunnen regelen? Gelukkig heb je het hartje al zien kloppen.

 

@ Charpi: Whoww.. wat een verhaal zeg. Ik kan me voorstellen dat het erg zwaar voor je moet zijn. Het lijkt me vreselijk om je meisje niet vast te mogen houden, en zo te zien vechten. De eerste dag wou ik alleen maar naar Timo kijken en hem vasthouden. Maar gelukkig is ze in goede handen!! Nog even doorzetten en dan kunnen jullie het knuffelen helemaal inhalen! Heel veel sterkte.. ik denk veel aan je!

@ Tamara: Jeetje, dat is even schrikken. Maar inderdaad.. je hoort het zo vaak.. gelukkig verder geen bloed meer gezien, dus het zit helemaal goed!! Als jullie ukkie die smak en de bijkomende stress kan overleven dan kan het alles aan!!

@ Timon: Fijn om te horen dat het redelijk goed gaat met je moeder!!

@ Hier: In de lappenmand Gisteren rond 16 uur kwam er een borstontsteking opzetten (alweeeeer) en om 18 uur kon ik alleen maar huilen van de pijn. Elke beweging die ik maakte deed de tranen over m'n wangen lopen en ik kon Timo bijna niet meer dragen omdat het naar m'n arm trok. Ook een 'boertje doen' kon niet goed, want ik kon echt geen enkele aanraking hebben. Ik wist dat ik moest kolven, maar oooo dat deed zooooveel pijn. Echt, ik denk dat de pijn erger was dan de weeen tijdens de bevalling.. toen heb ik in ieder geval geen enkele traan gelaten. Gelukkig ging het heel langzaamaan steeds beter, en nu is de pijn bijna weg. Heb nog wel wat koorst en voel me erg slap en moe.. dus Timo en ik brengen een dagje op bed door Echt zo bijzonder.. net of hij aanvoelt dat ik meer rust nodig heb, want hij is zooo zoet en slaapt zo lang achter elkaar.
Wel lastig.. elke keer als ik een borstontsteking heb (nu al 3 keer in 5 weken) denk ik: ik kap ermee. Maar als de pijn dan weg is ga ik toch weer door. Ik denk dat ik wel een grens moet gaan stellen voor mezelf. Eens in de twee weken een dag ziek van de pijn is gewoon te veel.. maar goed.. afwachten hoe lang het nu weer goed gaat.
Nou, ik ga weer snel naar bed..

 

Lkg, wat vervelend zeg die borstontstekingen elke keer..... hier momenteel stuwing.... ook erg pijnlijk, maarja ik mag niet gaan kolven want ik wil geen stimulatie....

Tamara, sterkte met de pijn meissie.... en kan me voorstellen dat het gisteren even schrikken was toen je bloed afveegde... hoop dat dat nu wegblijft....

Timon wat fijn dat het goed gaat met je moeder.... ik hoop dat de vermoeidheid bij haar ook weer snel weggaat....

Linda we maken volop foto's hoor.... zal zo eens effe wat verkleinen dan kan ik onze lieverd aan jullie showen....
Heb vanmorgen trouwens haar zelf een flesje gegeven..... ze drinkt sinds vandaag zelf de knappe meid! Nu nog volhouden....

 

Lkg;Wat ontzettend k*t dat je weer last hebt van due borst ontsteking. Gatsie. Dikke knuf meis. Krijg je wel een beetje hulp nu jij zo beroerd bent en je man weg is. Wat zegt de dokter ofzo ervan dat je zo vaak die ontstekingen hebt. Ik snap dat je heel graag borstvoeding wilt blijven geven maar elke keer medicatie lijkt me ook niet helemaal gezond voor je. Of is dat niet schadelijk voor jou of timo? Nou meis. Dikke knuf en hoop dat het snel over is.

Charpi; wat goed dat je je meissie een flesje gegeven hebt. Ze gaat dan wel goed voorruit he!

 

Hier gisteravond weer erg zwaar gehad.... onze Riana kreeg ineens koorts die de kinderarts niet kon verklaren.... ze zit immers aan de antibiotica.... ze hebben weer een kweek weggestuurd, verder ligt Riana nu in een open couveuse, het is een grote meid die dat wel aankan en wellicht kan ze zo beter haar temperatuur goed houden... Haar temperatuur zakte gelukkig aan het einde van de avond weer, een korte koortsstuip dus.... wellicht een nieuw virusje erbij?? Maar goed voor ons was het weer even flink schrikken, terwijl het net leek alsof ze sprongetjes vooruit maakte...
Vannacht niet veel geslapen.... ben oververmoeid.... en dus erg emotioneel, dus de tranen zitten hoog.... onze start met Riana had ik me toch net effe anders voorgesteld.... maar ons meisje vecht hard voor haar gezondheid en mama probeert zo sterk mogelijk te zijn voor haar, met wisselend resultaat, maar ik doe mijn best....

 

Charpi, wat is dit zo verschrikkelijk naar om te lezen, laat staan te ervaren. Een enorm dikke knuffel!!!

Hier gaat het momenteel echt up en down. Na het strijken de pc maar aangezet, omdat ik moe ben. Straks kan ik weer iets doen om erna weer te moeten rusten. Maar goed dat ik thuis ben en dingen in mijn eigen tempo kan doen.
Ik word steeds nieuwsgieriger naar de afspraak met maatschappelijk werk volgende week.

 

hey meiden,

@ timon: wat goed dat je zo goed naar je lichaam luistert. Inderdaad alles in je eigen tempo doen! Ik hoop dat die maatschap. werk. je wat handvaten kan geven en je gewoon goed kan helpen! dikke knuf!

@ Charpi: hoe is het vandaag met je meissie? Is de koorts nog terug geweest? En hoe gaat het met je zelf en je mannetje???

@ lkg: hey meissie, hoe is het met je b. ontsteking??? voel je je weer wat beterder? En komt je mannetje vandaag weer thuis???

@ Djuke: hoe is het bij jou en je mannen? Druk weer met school? vakantie is zeker voorbij! Je moet maar weer eens komen spammen hoor. Ben wel weer benieuwd!

@ Linda: bij jou ook alles goed? En je mannen???

@ Alle andere mama;s er moet nodig weer eens gespamd worden hoor! Ik mis al die baby en peuter snoetjes een beetje

@ Hier: zucht.... ik wil echt niet klagen maar ik ben dat liggen zo meer dan zat. Ik heb zelfs zin om te werken en nou dat heb ik nooit. hahaha.
Stapel boeken gekregen dus daar gaan we maar aan beginnen. en ik denk dat we de friends box ook maar weer onder het stof vandaan halen.
Verder gaan we vandaag even bellen voor een echo. Dus hoop dat dit snel kan dan weten we ook zeker of nog steeds alles goed is. Stom he dat je toch weer gaat twijfelen. Hartje gezien en dan ben ik zo bang dat bij volgende echo blijkt dat het niet meer klopt. maar aan de andere kant moeten we positief zijn. het heeft al zo;n klappen doorstaan dan moet het goed komen!

Liefs

 

Tamaar, heb je een afspraak kunne regelen? Ik heb ook al 2 boeken uit gekregen nu ik tussendoor regelmatig moet rusten.

Charpi, hoe is het met Riana en met jullie?

De haptonomie was heerlijk. Opvallend hoeveel weerstand je op je schouders kan hebben. Volgende week staat de volgende afspraak.

 

Effe snel een update..... we gaan zo weer naar het ziekenhuis, vroeger dan gepland, maar ons meisje heeft weer hoge koorts en ik wil bij haar zijn. Gisteren is de voeding weer opgestart en kwam ze goed over.... lekker veel geknuffeld. Wel had ze heel de dag verhoging zo rond de 37.8-38.0 . Vannacht is opnieuw haar infuus gesneuveld en hebben ze een diepe lijn aangebracht (als het goed is blijft die langer goed zitten). Alles leek rustig alleen had ze bij de controle van 5 uur ineens weer hoge koorts (39.4, wat hoog is omdat ze aan dubbele antibiotica zit). Ik belde om 6 uur om te vragen hoe het met haar was en omdat ik vanaf 2 uur al amper geslapen had en nu al helemaal niet meer kon slapen zijn we er maar uitgegaan en gaan we vroeger dan gepland naar het zh toe. Wil er voor de ronde van 8 uur zijn.....

 

Charpi: succes met je kleine meid; dit is natuurlijk niet de start die je gehoopt had. Hopelijk is ze snel beter en kan het echte genieten beginnen!

 

@ Timon: Lekker doen hoor, lezen. Dat vind ik zo rustgevend!!!

@ Charpi: Nou meis toch, het zit jullie niet echt mee he. Hopelijk komen ze er snel achter waardoor die koorts nou toch elke keer komt en kunnen ze haar daarvoor ook goed behandelen!

@ Hier: maandag om 10.30 uur mogen we weer komen voor een echo. Ben echt wel benieuwd en ook wel een beetje gespannen. Ben blij dat we al zo snel weer mogen komen. Maar ze begreep gelukkig mijn onzekerheid.

verder gaat het met de pijn wisselend. Gister te veel gedaan. Ben namelijk lekker even in bad geweest. En ja dat moet ik nu bekopen met veel pijn. Maar goed, ik ben wel weer lekker schoon dus dan maar pijn daarna.
Daarnaast begin ik nu ook echt last te krijgen van zwangerschapskwaaltjes. Hoewel ik de hele dag lig kan ik continu slapen. ben zooooooooooo moe. En misselijk, als ik niet op tijd eet dan blegh. gelukkig dan weer dat ik verder niets hoef te doen. En ik moet zo vaak plassen. En dat is nu eigenlijk het vervelendste want dan moet ik elke keer met veel moeite opstaan, met de krukken naar de wc en dan is het weer niets om over een huis te schrijven. dus ja de gewoonlijke klachtjes, die nu gewoon heel vervelend uitkomen.

liefs