Ik woon ook al mn hele leven in Eindhoven, maar volgens mij maakt het tegenwoordig niets meer uit waar je woont. Ik dacht ook dat we hier gemoedelijker waren als boven de rivieren, maar dat is dus absoluut niet zo.
Wij wonen ook in 'het hoge noorden'. In een dorp. Iedereen in het dorp groet idd elkaar. Ook toen wij eigenlijk nog niemand kenden. We werden toen we hier kwamen wonen vrij snel opgenomen door de buurt. Kinderen spelen ook allemaal buiten hier in de buurt. En allerlei leeftijden door elkaar. Ze letten onderling ook op elkaar en voelen zich ook echt met elkaar verbonden. De meeste kinderen gaan ook allemaal naar school hier in het dorp. De school heeft zo'n 40 leerlingen (groep 1t/m8!) dus iedereen kent elkaar van naam e.d. Lekker rustig, veilig en overzichtelijk. Er worden in het dorp ook regelmatig dingen georganiseerd. Waar ook eigenlijk het hele dorp op afkomt. Echt gezellig wonen vind ik het hier. Ik weet ook zeker dat als ik ergens hulp bij nodig heb, er altijd wel iemand bereidt zal zijn om mij te helpen. Laatst was ik op een verjaardag en werkelijk, ik ben me rot geschrokken hoe die kinderen uit 'de stad' met elkaar omgaan en hoe ze met elkaar communiceren. Zo jammer want zo hoeft het niet te gaan! En tja jong geleerd is oud gedaan hè?! Jongens waar gaat dit heen denk ik dan. Maar goed, ik ben blij dat er dus nog meer plekken in NL zijn waar het er aan toe gaat zoals bij ons.8) Liefs Gwen
Dat Tilburg wat jij nu beschrijft dat lijkt verdacht veel op Uithoorn. Heb zo vaak spijt gehad dat ik hier ben komen wonen. Wat een stel norse, onbeschofte en ronduit humeurige mensen heb je hier zeg! Zelfs tegen n kleine meid als Wendy doen ze soms rot. In n winkel kan t bij de kassiere er soms al niet af om terug te lachen of dag dag te zwaaien. Dan denk ik van t kost toch verdorie niks om hoi of doei te zeggen of te glimlachen onder t scannen van de boodschappen door?! Maarja als zelfs buren niks zeggen als je ze n stukje verderop in de straat tegen komt... Ik blijf vriendelijk doen en zeg toch altijd hoi. Soms kijken ze me dan aan alsof ze water zien branden. Soms zeggen ze toch nog snel hoi terug. Maar t kost me af en toe wel moeite hoor. Vriendelijk doen tegen mensen die direct naast je wonen en je behandelen alsof je niet bestaat... ZELFS als je ze uitgenodigt hebt voor de thee, ze geholpen hebt met iets en zelfs DVDtjes aangeboden hebt omdat ze een schouder gebroken hebben en de hele dag niks te doen hebben! En dat is dan mijn directe buurvrouw. Ze kijkt liever de andere kant op als dat ze hoi zegt... Net als onze overburen. Mn man nog spontaan helpen toen ze met veel moeite een kast binnen aan t sjouwen zijn (ze keken echt raar op dat hij kwam helpen ) 2 uurtjes later kom je ze in de winkel tegen en zie je ze weg kijken zo van anders moeten we hoi zeggen of zegt hij hoi terug... Als wij ergens mee helpen vragen we heus niet of ze daarna onze boodschappen betalen ofzo! Snap het niet meer hoor...echt niet. Toen ik depressief was dacht ik bijna dat t aan mij lag. Maar ze doen t bij mn man ook. En nu weet ik wel zeker dat t gewoon de mentaliteit van hier is. Ik denk dat we maar naar groningen moeten ofzo. Ben gewoon bang dat mijn kinderen die mentaliteit over nemen....
Ik woon in de Randstand, maar af en toe ben ik in Nijmegen. Dat vind ik een groot verschil. Mensen zijn daar toch wat gezelliger en vriendelijker. Het lijkt mij best leuk om daar te wonen, want ook ik word er af en toe een beetje kriegel van dat mensen zo naar doen. Wij hebben ook van die lekkere stadse buren en ik voel mij af en toe onveilig in het openbaar vervoer. Eigenlijk kan ik er af en toe een beetje verdrietig van zijn, want ik doe zelf nooit, nooit, nooit zo. Ik vind beleefdheid en vriendelijkheid ontzettend belangrijk, maar ik heb regelmatig het gevoel dat ik voor gek sta met mijn open en vriendelijke houding. Het is gewoon jammer. Misschien moet ik ook maar naar Groningen verkassen of zo , alleen ik denk dat ik daar weer een beetje gek wordt, eigenlijk. Ik hou te veel van alles in de stad. Eerlijkgezegd vind ik het ook heerlijk dat ik anoniem kan zijn. Dat lukt nooit in een dorpje.
In groningen hebben ze ook grote(re) steden hoor We gaan gewoon gezellie met zn alle naar groningen en stichten daar onze stad! Basis regel daar is vriendelijkheid en gepaste beleefdheid naar iedereen en anders ga je maar verhuizen!
ikwoonde voorheen in Utrecht, wat een akelig gedoe daar. Over het algemeen vond ik het een rotsfeer. Nu woon ik in gelderland en tis beter. Tis niet meer wat het is geweest, maar ik weet nog toen ik hier net kwam wonen, dat mijn mond zowat openviel toen iemand de deur voor me openhield......