Pff ik weet het even niet meer..... Wij zijn dol gelukkig met ons zoontje van bijna 4 weken maar we vliegen elkaar steeds in de haren. We kunnen niets van elkaar hebben en zijn zeer snel aangebrand. Ik ben stapel gek op mijn vriend maar op dit moment kan ik hem wel schieten....en hij mij ook . Ik heb het wel meer gehoord dat kers verse ouders weer opnieuw naar elkaar toe moeten groeien en moeten wennen aan het ouderschap maar op dit moment zie ik het soms echt even niet meer zitten tussen ons. Wie heeft hier ook ervaring mee en hoe zijn jullie door deze periode heen gekomen?
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee maar ik heb het wel vaker gehoord. Je hele leven is natuurlijk op zijn kop gezet door zo'n klein minimensje en dat brengt een hoop emoties/stress met zich mee. Wat wij hebben gedaan toen Louise 6 weken was, is lekker saampjes uit eten zonder de baby om eens goed te praten met elkaar over hoe ons leven is veranderd en hoe we bepaalde dingen zien. Je kan dit natuurlijk ook gewoon thuis bespreken maar wij vonden dit prettig. Belangrijkste is dus dat je met elkaar praat. Over de zwangerschap/de baby en hoe jullie er beiden tegenaan kijken. Geef elkaar wat ruimte om aan de nieuwe situatie te wennen. Veel succes!
vervelend zeg! Je moet echt beide weer opnieuw de balans zien te vinden binnen de relatie en binnen de nieuwe rol als ouder. Inderdaad veel blijven praten over beider gevoelens en probeer tijd voor elkaar vrij te maken (is lastig met een kleine, ik weet het). En bedenk dat jij ook nog vol hormonen zit, dus dat speelt ook mee. Sterkte!
Wat lexie al zei: de balans is nu weg.. Eerst waren jullie met zijn tweeën, met een baby er bij is die balans , zeker de eerste paar maanden ver te zoeken. Hier ook regelmatig woorden gehad, ik was onzeker of ik het wel goed deed.Hij had dit ook.. en dan nog de hormonen.. Je baby eist veel tijd, aandacht, geduld van je en dit is soms best moeilijk en op wie reageer je dan je frustratie af.. op de persoon waar je het meest van houd! Je vriend ( als het goed is ) Meid, ik denk echt dat dit bij het moederschap hoort! Je hoort vaak alleen de mooie dingen"de roze"wolk.. nou hier was hij af en toe flink grij/zwart hoor.
Ja ik ben het eens met mijn voorgangsters....een baby heeft een enorme inpact op je relatie. Je bent nu ineens ouders en dat kost tijd, dat heb je niet zomaar ineens onder de knie. Probeer er samen over te praten. Ik denk dat het vanzelf weer goed komt hoor, maar jullie moeten gewoon jullie draai vinden.... Ik neem ook aan dat jullie beide minder slaap hebben sinds de kleine er is, dat maakt natuurlijk ook meer prikkelbaar... Sucses ermee in inder geval
Onze dochter is morgen 4weken daarvan is mijn vriend op 2dagen na al 4weken in huis omdat hij zijn vakantie direct na de bevalling heeft opgenomen, de 1e 3weken ging het super goed, was ik ook erg blij dat hij er was deden alles samen echt een team. morgen gaat hij weer werken en moet ik het alleen doen overdag, ben echt blij hoor dat hij weer gaat werken....afg week vlogen we elkaar ook een paar keer in de haren, dan zit je toch teveel op elkaar lip. Ik zou ook even de tijd voor elkaar nemen, goed met elkaar praten over alles wat er gebeurt is afg tijd. succes!
heel begrijplijk..je bent nu naast vriend en vriendin ook papa en mama geworden. je leven ziet er heel anders uit..alles draait om je kindje, gebroken nachten en veel verandtwoordelijkheid! allemaal zaken waar je je niet op kunt voor bereeiden.. heel normaal dat je dat op elkaar af reageert. ik zelf had het toen ze ruim 3 maanden oud was...ik kon niet meer en vond het even niet zo leuk meer allemaal. heb het eerlijk toegegeven...veel praten...met elkaar.. ging elke avond een klein uurtje fietsen, alleen..even uitwaaien en mijn hoofd leegmaken! hielp mij uitstekend. even zonder je kindje.. De papa deed dit ook..een keer heb ik zelfs mijn moeder ingeschakelt. heeft zij een dagje voor de kleine gezorgt en wij hebben heerlijk heel de dag bij geslapen. veel succes samen!
Heeel herkenbaar! Had ik ook na de geboorte van mijn eerste. Ik keek alleen maar naar mijn fantastische baby en ik vond mijn vriend maar in de weg lopen. Ik verwachte vanalles van hem en hij van mij. We konden het allebei niet waarmaken. Ging gelukkig allemaal weer over... het duurt even voor je je ritme hebt gevonden en het eerste overdonderende gevoel van moederschap begint te wennen. Bij mij had het ook wel te maken met hormonen, ik bleek later ook een schildklierprobleem te hebben die alles nog eens verstrekte, maar hoe dan ook, ik vind wat je beschrijft erg herkenbaar en heb het van meerdere vriedinnen ook gehoord. Succes! Hou vol.
Heel herkenbaar. Het gaat echt over! Jouw hormonen moeten nog in balans komen. En jullie moeten beiden nog wennen aan de situatie. Hier ging het beide keren vanaf 6 weken een heel stuk beter!