Hoi, Ik slik nu al enige tijd antidepressiva ivm een behoorlijke postnatale depressie en paniekaanvallen. De medicatie is laatst weer opgehoogd en ik ben er nog lang niet en heb nog steeds therapie. Maar ik ben steeds banger dat ik nooit meer van de medicatie af kom en ik eeuwig deze suf makende pillen moet slikken. Hoe lang duurde het bij jullie dat je zonder medicatie konden en de depressie een beetje over was. Ik ben nu bijna een jaar geleden gediagnostiseerd en ik ben nog niet veel verder wat me erg frustreert ik wil gewoon me vrolijke blije tevreden zelf terug.
Het vervelende aan antidepressiva is dat het soms even zoeken is wat werkt. Misschien werkt dit middel toch niet heel goed bij je ? Meestal hogen ze bij te weinig resultaat i.d. eerst op als er dan nog niet voldoende resultaat is is meestal de volgende stap om een ander middel te proberen. Echter duurt het altijd even voor je weet of het wat doet. Reken maar op een week of 2 a 4 voordat je er iets over kan zeggen.. Als je iets vind wat helpt is het vaak goed om het toch wel even een tijdje te gebruiken tot je je weer echt OK voelt. En dan in overleg met een arts weer heel langzaam afbouwen. Het is niet leuk om pillen te moeten slikken maar je zo depressief voelen lijkt me helemaal naar ! Sterkte en hopelijk gaat het snel wat voor je doen. Goed aangeven aan je arts of het wel of niet werkt hoor .. Na een jaar zou je je toch wel beter moeten gaan voelen
Ik snap dat je graag een einddatum wilt hebben of iig een indicatie. Maar helaas valt hier niks over te zeggen wat voor de ene geld hoeft niet voor de ander te gelden...
Als jij niet het idee hebt dat het helpt zou ik zeker aankaarten of je een Ad uit een andere groep kan krijgen. Ad moeten ip niet sufmakend zijn. Ik heb jaren geleden veel te lang door getobd en het werd alleen maar slechter. Toen ik eindelijk een ander soort kreeg ging het opeens beter. Niet in een keer weer alles oké maar er was weer licht aan het eind van de tunnel.
De eerste keer dat ik ze slikte was vanwege een burn out en paniekaanvallen en heb ik er ruim anderhalf jaar aan gezeten. Toen geel langzaam afgebouwd en dat ging goed, alles was over. De tweede keer was na de geboorte v m'n tweede door een pnd, nu sinds anderhalve maand er vanaf dus denk ruim een jaar geslikt. Heel belangrijk is het dat je superlangzaam afbouwd ivm terugkomen van klachten. En als het nog nodig is het te slikken is dat echt niet erg, er zijn er zoveel die dat slikken. Je kunt op een gegeven moment in goed overleg proberen af te bouwen en kijken of dat goed gaat.
Sluit me aan bij bovenstaande reacties. Hier ruim 2,5 jaar aan de pillen gezeten voordat ik het kon afronden. En inderdaad als je het idee hebt dat de pillen niet echt werken vragen naar pillen uit een andere groep
Ik sluit me ook aan bij bovenstaande reacties: het kan een zoektocht zijn om de ad te vinden die geschikt zijn voor jouw lijf, ik spreek ook uit ervaring (bij mij was citalopram een GROOT succes na een stuk of 4-5 andere typen). Geef het een kans en vertrouw op jezelf, je word heus wel weer die leuke (fitte) meid die je ooit was! Als je in jouw situatie zit lijkt het een eeuwigheid te duren en dat is begrijpelijk. We willen altijd zsm door een rotperiode heen en de leuke moeten eeuwig duren. Maar helaas werkt t nu eenmaal niet zo. Succes!
Het is erg persoonlijk en divers. Ikzelf slik ze inmiddels ruim 5 jaar en heb 3 soorten gehad maar nu eindelijk pas de juiste sinds 2 jaar te pakken. Ik heb nu zoiets: ik voel me nu goed mét pilletje, ga het niet eens proberen zonder
Slik ze nu 17 jaar. Het is begonnen met een post-traumatisch stress syndroom waarbij ik ernstige paniek aanvallen had en zwaar depressief was. Tussendoor 3x geprobeerd te stoppen,ook een jaar "gelukt" maar dat koste me zoveel energie etc dat dat eigenlijk niet vol te houden was maar wilde zo graag er vanaf (kwam zo veel aan kwa gewicht,slecht voor mn tanden en last van m'n ogen).Ik had seroxat dat wilde ik echt niet meer want daar kreeg ik een afgevlakt gevoel van.Slik nu al 10 jaar Citalopram,liever wil ik zonder maar dit gaat erg goed.Eigenlijk zou ik wel willen proberen te stoppen maar durf nu niet goed,ben alleenstaande moeder en zorg 24/7 voor m'n zoontje ben erg bang voor de "afkick"verschijnselen of een eventuele terugval.
Ik slik het ook al jaren. Ik zou pas afbouwen als je begeleiding zegt dat dat mag. En die sufheid gaat uiteindelijk over. Ik raad niet aan om zelf te stoppen afkicken is pittig. Ik ben wel is 2x een pil vergeten en ik stond al te trillen... ik slik trouwens ook citalopram
Ik slik ook citolopram nu 40mg en vind het best heftig. De eerste keren dat het opgehoogd werd had ik nergens last van.
Hier hetzelfde als jij gehad! Zwaar depri en paniekaanvallen! Na de geboorte van de 2e gekregen! Ben vorig jaar na heel langzaam afbouwen gestopt! Ging dus helemaal mis! Nu onverwacht zwanger van nummer 3 en wil echt niet stoppen! Ben wel afgebouwd naar t minimum! Weet je meis, het is een ellende om je zo te voelen! Maar het enige wat je kunt doen is proberen t te accepteren! Dat is zo moeilijk, weet er alles van! Heb nog steeds om de zoveel weken ineens dwangedachten, depri gevoelens enz!
Ik slik ook al 15 jaar amitryptiline. Welliswaar nog maar 1 tabletje per dag, maar toch. Heb ook geprobeerd die laatste te laten liggen, maar werd weer depressief. Ik heb er niet zoveel moeite mee, ik vind depressief zijn echt vreselijk en ben blij dat ik me nu goed voel. Ik snap jou overigens heel goed. Als je alleenstaand bent wil je het risico al helemaal niet lopen( ik ook niet en ik ben getrouwd. Ts: neem je tijd en maak je er net te druk om. Veroorzaakt alleen maar weer spanning.
Het gaat overigens wel slechter zonder medicijnen, maar er wordt geweigerd medicijnen te geven die samen mogen met een zwangerschap. Vandaar zo kort.
Ik slik nu 3 jaar Valdoxan. Ben de enige hier die dit slikt volgens mij !! 25mg per dag. Eerst was het 50 mg per dag. Ik slik het gewoon bij mijn andere medicatie.. Het is net zo als suikerziekte wat ik dus ook hebt een levenslange aandoening. Nou ja als ik stabieler ben met pil dan slik ik die pil. Zo heb ik niet altijd gedacht hoor maar. Het heeft mij wel iets meer rust gebracht vooral in de nacht. ( piekeren)
Ik heb 10-12 middelen geprobeerd, en de 2 middelen waar ik nu op ben blijven hangen waarschijnlijk de rest van m'n leven. Vorig jaar ben ik 6 weken gestopt met eentje om te kijken of het zonder kon, nou ik heb het geweten... Dan maar een pilletje! Ik voel me beter dan ooit. Niet als iets negatiefs zien, het is iets wat je helpt (althans zou moeten, als het niet helpt ondanks ophogen dan aangeven bij je arts)
Ik heb zelf circa 6 jaar de antidepressiva geslikt, ik heb ongeveer 1 jaar (alleen het eerste jaar) bij de psychiater gelopen en heb het uiteindelijk zelf afgebouwd omdat ik op dat moment voelde dat het kon. Ben er nu zoiets 2 jaar vanaf. Denk dat je op een gegeven moment wel aanvoelt wanneer je er klaar voor bent, tenminste ik had dat wel.