Voordat ik de eerste kreeg, zag ik mezelf altijd met 3 kids. Toen kreeg ik de eerste en dacht ik: "nee, echt niet nog een!" Ik genoot zó van het keutelen met mijn dochter. Maar 'ineens' voelde ik dat ik klaar was voor een tweede (dochter was wel al bijna 4). Alle twijfel was vervlogen en ook meteen zwanger geraakt. En ooohh wat ik vind het heerlijk om mijn zoontje erbij te hebben. Mijn kids genieten ook ontzettend van elkaar en om dat te zien doet mijn mamahart keer op keer smelten Pittig is het wel, omdat mijn zoontje erg veel aandacht opeist. Maar ik had hem echt niet willen missen. Kortom, toen mijn oudste net zo oud was als jouw kindje dacht ik er precies hetzelfde over. Ik heb gewoon afgewacht en als het gevoel zou komen, dan komt het. En zo niet..dan niet Nu weet ik niet of ik wel een derde zou willen. Maar ervaring leert dus dat het gevoel vanzelf wel (of niet) komt.
Ik herken het ook. Ik zag mijzelf altijd met twee of drie kids. Super blij natuurlijk toen we zwanger raakten en alles goed ging. Ik ging overal erg onbevangen in, tot dat de kleine meid er was. Ik was totaal niet voorbereid op de grote van de impact dat dat op je leven heeft. Ik vond het 24/7 zorgen voor zo een kleintje erg zwaar en een hele grote verantwoordelijkheid. Dacht ook echt: nooit meer!!! Denk dat rond een maand of zeven het bij mij begon te kriebelen. Als ik zwangere vrouwen zag dacht ik: wat was dat toch bijzonder. En wat is ons meisje leuk, lief, schattig met een drakerige twist soms . Hoe leuk zou het zijn als er nog zo eentje rond loopt. Toen Femke negen maanden oud was ben ik gestopt met de pil en binnen twee rondes was het zover. Tuurlijk heb ik geen idee hoe dat dat strak gaat. Femke is traks 1,7 jaar als de kleine komt en zal best zwaar zijn. Maar dan denk ik idd over een tijdje, dat ze gezellig met elkaar spelen enz, dat lijkt me helemaal geweldig . Nog een paar maandjes en we gaan het merken, hoe het is om van twee wondertjes te mogen houden . Maar, even on topic, zolang je die kriebels nog niet hebt, lekker genieten van je kindje en je merkt het vanzelf (het is echt zo!) als die kriebels weer om de hoek komen.
Nou door alle reacties ga ik er een beetje van uit dat ik over een paar jaar hier kan schrijven dat ik inderdaad een 2e heb gekregen omdat de kriebels toch kwamen hahahahahahaha. Maar alles samengevat, ik weet dat het leuk is voor me dochter als ze een speelmaatje heeft, maar ken genoeg enigstkind mensen die een fantastische jeugd hebben gehad. En ik zal mensen een gevat antwoord geven als ze weer eens vragen wanneer de 2e komt. Plus zal ik gewoon me gevoel volgen en me meissie lekker al mijn aandacht geven!!!!!
Ik stel voor om 2 dingen te doen: 1: Wacht af of het in de loop van de tijd weer gaat kriebelen en ga dan voor een tweede. 2: Stel een datum in de toekomst voor, waarop je denkt: zoveel jaren wil ik tussen de kids. En mocht je dan tegen die tijd nog steeds niet dat gevoel hebben dat het kriebeld ga je er echt voor zitten en maak je, je beslissing. 1 of 2. Ik heb zelf het gevoel meer dan genoeg liefde te hebben voor meerdere kinderen. Maar mijn topic titel zou dan zijn: krijg ik wel een tweede?