Wat zie ik hier veel grote gezinnen.. Of de wens voor een groter gezin voorbij komen..... Zou t dan toch vaak jaloezie zijn als ik letterlijk nagewezen wordt met m'n kroost Ik wilde eigenlijk drie kids trouwens...... Maar met onze verrassing zijn we ook super blij....
Mijn inziens met 4 kids te weinig het zou met3 kids nog gaan maar met 4 niet. Ik vind dat ieder kind zijn eigen kamer moet hebben een plek om zich terug te trekken. Ik heb 6 jaar lang met mijn broer op 1 kamer moeten. Slapen en ik ben nog nooit zo ongelukkig geweest zelfs zo ongelukkig dat mijn ouders het huis hebben verkocht om een ander huis met meer slaapkamers terug te kopen $et 5 slaap kamer komen we nu uit met een derde erbij zou het ook net gaan. 1 is voor de hobby van vriend de ander is logeer kamer/opslag en dan 1 voor ons en 2 voor de kids.
Een klein gezin. Een groot gezin is voor mij niet haalbaar. Ik heb gezondheidsproblemen, dus als ik goed en wel door 1 bevalling kom ben ik al meer dan dankbaar. Ik ga het lot dan niet nog een keer tarten. Daarnaast zou ik niet weten hoe ik een groter gezin financieel zou moeten rondkrijgen. Ik heb de kinderopvangkosten voor 1 kindje berekend, en daar kreeg ik al hartkloppingen van!
Hier drie meisjes en het is echt genieten zo al die gezelligheid. Mijn man en ik willen allebei graag een groot gezin. Hij zelf heeft 8 broers en zussen en ik heb alleen een broertje. Wat ik zelf vroeger altijd erg ongezellig vond. Na de laatste zwangerschap wilde ik graag wat rust inbouwen voor de meiden en heb om die reden ook gezegd dat ik pas over vier jaar als de meiden allemaal op school zitten nog wel graag voor een vierde wil gaan. Maaaar het begint nu alweer te kriebelen. Mijn man begint er ook alweer regelmatig over dus we zijn momenteel aan het afwegen. Ook zou ik wel graag voor een pleegkindje willen zorgen, dus er is nog wel veel ruimte in ons hart. Alleen niet in ons huis en auto, dus veel om over na te denken.
Ik denk dat het meer gaat om dat het gewoon een mooi en bijzonder gezicht is om 4 kleine kindjes bij 1 mama te zien. Ik herken het wel.....Hoor vaak opmerkingen als goh wat schattig drie van die kleine meisjes, maar ook dat zal hard werken zijn. En dat zal met 4 kinderen helemaal zo zijn
Vreemde opmerking... Hier heeft het er helemaal niks mee te maken. Je krijgt toch niet nog een kind ondat het zo schattig eruitziet?
pleegkindje zou ik ook wel willen maar dat word erg moeilijk zolang we varen slaapkamers: ik heb altijd met zus/zusje(s) op een kamer geslapen en vond het gezellig Zolang ze niet met meer dan 2 op een kamer moeten vind ik het goed, anders is het op zoek naar ander schip maar zover gaat het waarschijnlijk niet komen
Ik geloof dat die opmerking sloeg op: Niet om er een kind bij te nemen om je kwartet compleet te maken
hoezo vreemd? zij vroeg zich of het jaloerzie is waarom ze wordt nagewezen en ik denk dat het komt om het het gewoon een mooi gezicht is zoveel kleine kindjes en dat mensen daarom naar haar omkijken als ze voorbij loopt. Het heeft niks te maken met dat je nog een kindje hoopt te krijgen omdat het er schattig uitziet.
Ik wilde er 4 en die kreeg ik ook, precies zoals ik wilde. 2 meisjes en 2 jongens. Maar het is druk druk druk..van half 6 's ochtends tot minimaal 9 uur 's avonds bezig met ze. Een huishouden en een was van hier tot tokio. Een huis van 4 verdiepingen met 6 slaapkamers en 2 badkamers. Het is echt een bedrijf. Sinds een paar weken kan ik eindelijk zeggen dat het weer leuk begint te worden al hebben we nog steeds gebroken nachten. En vergis je niet, 1 in de puberteit, 1tje er net tegenaan, 1 in de peuterpuberteit en 1 die niet doorslaapt: It aint no fun! Ff een realitycheck
Ik heb er dan geen vier, maar het valt me tot nu toe nog niet heel zwaar. Ze slapen allemaal door, onze dag begint op vrije dagen om 9 uur en als ze naar school gaat ga ik er om 7.15 uit en maak ik de oudste 2 om 8 uur wakker. Vervolgens liggen ze er allemaal 19.00 weer in. Ik heb een strak vast dagritme en ook sinds kort een strak schoonmaakschema, waardoor alles hier gelukkig op rolletjes loopt. Misschien scheelt het ook dat ik maar 1 dag in de week werk waardoor ik me de rest van de week echt kan richten op het gezin en me vooral focus op rust en regelmaat. Daarintegen werkt mijn man heel veel en komt er veel op mijn schouders terecht. Tuurlijk zijn er ook dagen dat ik het helemaal zat ben, maar gelukkig kan ik dan ook tegen mijn man zeggen ik plan even een paar uur voor mezelf in. Ik moet eerlijk bekennen hoor dat de eerste maanden na de geboorte van mijn jongste ook niet mijn beste maanden waren hoor. Hopelijk ervaar je weer wat meer rust als je kleinste wat groter is en lekker doorslaapt.
Ons gezin is compleet nu, we hebben 2 zoontjes. Een klein gezin dus (denk ik). Af en toe sluipt er nog wel eens een twijfelmomentje in, maar ik wil graag blijven werken, mijn man heeft een drukke baan, dus het moet wel leuk blijven, de hele organisatie met de kinderen. Ik wil ze wel de aandacht kunnen geven die ze nodig hebben. Dus het zal hier wel bij blijven.
Het is negatief nawijzen hoor.... Gezien de opmerkingen die de mensen maken..... Heb hier echt twee groepen mensen.... Of ze vinden het prachtig en krijg ik complimenten..... Of ik krijg opmerkingen. De eerste keer dat ik weer naar school liep na de geboorte liep ik een groep ouders voorbij, en werd er een vriendin ( die toevallige stuk achter me liep aangesproken) wijzend naar mij: Zou jij er zo bij willen lopen? Moet je toch niet aan denken..... Dit is 1 van de vele voorbeelden..... Nu moet ik ook zeggen dat ze hier in omgeving ook maar standaard twee kindjes hebben. Maar ik ga off topic.. Sorry.
Ik kom zelf uit een groot gezin, en weet dat mijn oudere zussen er door hun klasgenoten op werden aangesproken dat hun moeder wéér in verwachting was. Asociaal vonden ze het. En ongetwijfeld werd er door anderen ook over gekletst. Probeer je er niets van aan te trekken, maar ik snap heel goed dat dit soort opmerkingen heel veel pijn kunnen doen. Vind het ook stijlloos, die quote die je geeft. Zoiets zeg je toch niet? Zelf heb ik pas vol bewondering gekeken toen ik in de lift stond met een jonge vrouw (in elk geval een stuk jonger dan ik) met 7 kindertjes. De jongste in een wandelwagen en de rest steeds zo 1-1,5 jaar ouder zo op het oog. En zó rustig, beleefd, verzorgd, en noem maar op. Ik heb hen vast aangestaard, maar mijn blik was alleen maar vol bewondering. Zulke vrouwen moeten vooral veel kinderen krijgen, die zijn er blijkbaar zo voor getalenteerd. Ik zou het niet kunnen. Draai af en toe al helemaal door met mijn 2 ukkies... Voor mij zijn de financiën geen reden om er niet meer te willen - we zitten er goed bij. Maar puur mijn energieniveau en welbevinden, en daarmee de hoeveelheid positieve aandacht die ik mijn kinderen zou kunnen geven. Meer dan deze 2 ligt gewoon niet binnen mijn mogelijkheden. En daarbij: ik heb 2 altijd 'ideaal' gevonden. Lekker normaal, ipv dat enorme gezin waar ik zelf uit kom . Eén broer/zus, waarmee je er maar uit moet zien te komen. Met 3 ben ik altijd bang geweest dat één van hen de buitenstaander zou zijn.
Ik wilde altijd 2 kinderen, want ja, dat is toch 'normaal' en 'ideaal'? Nooit heel diep over nagedacht verder. Het is ook anders gelopen. Zwangerschap was hels en daarna werd ik chronisch ziek. Zwanger worden vind ik veel te risicovol wat betreft mijn gezondheid. Ik heb het er een tijd best moeilijk mee gehad, voelde me schuldig/zwak. Maar ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ík helemaal niet nog een kind wil. Ik ben blij dat mijn dochter ouder wordt en ik heb er totaal geen behoefte aan om die hele ontwikkeling nog een keer te doorlopen. Twee kinderen opvoeden zou ik nu ook zeker niet aankunnen. Voor mijn dochter zou ik best graag een leuk zusje willen, eentje zoals ik zelf heb. Maar met mijn broer had ik altijd ruzie en nu nog liggen we elkaar niet echt bepaald Dat is imo dus ook geen reden om koste wat kost maar een tweede kind te produceren. Ach ja, mensen die enigkinderen zielig vinden , lekker kortzichtig. Of zelfs 2 kinderen van beide geslachten die eenzaam zouden kunnen zijn Wanneer stop je dan?!! Alsof eenzaamheid en geluk daar vanaf hangen. Dat zou nooit een reden moeten zijn om nog een kind te 'nemen'. Groot gezin, ík moet er niet aan denken. Maar als jij het heerlijk vindt, is dat prima toch. Jij moet ze opvoeden
ben zelf ook enigst kind. tja zielig... wat is zielig. ja ik vond het jammer. maar was ook de enigste in de klas, dus vond het altijd raar dat iedereen broertjes/zusjes had en ik niet. tja en vriendinnetjes enzo had ik ook niet. ja dan ben je alleen. maar 2 broertjes/zusjes die elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen vind ik ook zielig. dus tja, wat is goed den k dat het gewoon kwestie van omstandigheden is
Goh, risico dat iedreen hier over mij loopt. Als het van mij afhangt dan komen ze zoals ze komen, echt lotbeslissing of zo.Ik zou geen anticonceptie gebruiken, Zijn het er 1,2,3 of 15. Laat maar komen, ik zou het echt niet erg vinden, mijn kinderen zijn mijn wereld. Maar spijtig genoeg wil manlief niet, dus het zal bij 3 blijven.