dat heb ik nou juist net andersom! Ik wil het nu wel graag weten, bij de 1e keer absoluut niet! grappig zeg!
Ja bij beiden wilde we het weten en wisten we het ook. Alleen dan wel zo dat niet iedereen het weet/wist (op een uitzondering na) Mirre
Wij zijn mbv vruchtbaarheidsbehandelingen zwanger geworden. Alles is zo medisch en gepland, je weet bij wijze van hoe laat de bevruchting was. Het geslacht is het enige dat dan nog een verrassing is. Dus wij wilden het niet weten.
Wij weten het ook en sinds dat ik het weet ga ik helemaal los met winkelen . Voordat we het wisten geloofden we gewoon niet dat er echt een kindje in mijn buik groeide. Nu we het geslacht weten wordt het wel allemaal wat echter en durf ik het langzaam te geloven.
DIT kan ik me wel weer voorstellen................ om dan even iets spannend te houden...... ik moet zeggen dat ik deze keer twijfelde alleen vriendlief wil weer perse....
We zouden het een verrassing houden, maar Treesman was zo enthousiast dat binnen no time iedereen het wist. Daardoor word ik zelf ook wat makkelijker en vertel ik het al tegen sommige.
Van ons mag iedereen het weten, alleen willen ouders, broers en zusjes het niet weten, die willen het juist weer als verassing houden... Dus hebben we maar besloten dat we het tegen niemand vertellen, anders moeten we gaan onthouden wie het wel en wie het niet weten, en dat zagen we echt niet zitten.
Ik wilde het wel weten, aangezien ik allemaal roze lakenjes, kleertjes, waskussenhoezen etc heb liggen en wel wil weten of ik moest omswitchen.. ja dus
Ja hoor wij vertellen het dan ook tegen iedereen, ik heb het dus ook andersom, juist omdat alles zo gepland en medisch was wil ik nu alles zelf bepalen en in de hand houden
Hier mag ook iedereen het weten, en iedereen gaat er vanuit dat het dus zeker een meisje wordt haha heb al 2 hele leuke jurkjes gehad.. wat nou als het toch een jongen is Maar aan de andere kant bij een jongen zien ze het wel gelijk en nu hebben ze niet 1 x iets zien hangen, maar verder ook geen duidelijk beeld ofzo.
Wij willen het wel weten, het is net zo'n verrassing met 16 weken als bij de geboorte, en voor mij is het al verrassing genoeg hoe de bevalling gaat lopen, wat voor geluid eruit komt, hoe groot ie is, hoeveel ie weegt,wiens neusje hij heeft... op wie hij lijkt... iedereen mag van ons ook weten of het een jongen of meisje is. wij dachten DE naam te hebben voor zoonlief... toen bij de 20 weken echo bleek dat het een jongetje was....en wij hem al bij die naam noemde....klopte het gewoon niet, die naam paste niet.. en ik zou balen als ik daar pas achter was gekomen bij de geboorte... en ik vind het zelf persoonlijk veel fijner om de baby al bij naam te noemen,( gewoon voor mezelf...de naam houden we voor onszelf tot geboorte ( denk ik haha )
met denk ik.... bedoel ik dat ik het misschien wel tegen mijn moeder en zusje zou zeggen... maar voor de "echte"buitenwereld blijft de naam zobiezo geheim
Ja dat snap ik Maar ik wil dat er voor mijn zussen en moeder nog wel iets overblijft wat ze nog niet wisten Hoe hecht onze band ook is.
De niet-willen-weters zijn duidelijk in de minderheid, waar ik ook bij hoor. Bij Justin wist ik het, op aandringen schoonouders (ik was 20 en zooo naief en weinig eigen mening) ik vond er dus niets aan, ja voor 10 minuten vond ik het super en was daarna de lol er af. Colin zn zwangerschap wou ik dus NIETS van het geslacht weten en dat beviel prima! Nu eerst nog zwanger worden en dan willen wij het pas weten als het kindje geboren is.
Bij finn wilde ik het perse weten! En toen we het bij de 20wk echo hoorden hebben we het ook aan iedereen verteld. En nu; heb ik die behoefte helemaal niet. We laten ons deze keer verrassen. Dan nog maar niet kleertjes kopen voor een bepaald geslacht... Finn bleek na de hielprik een stofwisselingsziekte te hebben. Ik denk dat het voor mij nu daarom ook wel een stuk duidelijker is: Ik hoop op een gezond kindje, en of het een jongen of een meisje is dat is niet belangrijk. Alle 2 even leuk!
Het lijkt me zo mooi om het met de geboorte pas te weten te komen. Maar ik weet zeker dat ik me niet kan inhouden. Wij willen het dus wel weten. Ik ben zo nieuwsgierig!
Ik vind het wel grappig om te zien dat zoveel mensen het (net als ik) willen weten. Ik heb in mijn omgeving de indruk dat ik juist de uitzondering ben. Mensen doen net of de verrassing er dan af is ofzo.