Ja misschien idd ook wel ongeduldig.. Maar ben ook al niet zo'n moeder die jubelt tijdens het zwanger zijn.. Vind het "heerlijk" hoor, en een wonder en helemaal super etc etc.. Maar ben nu wel weer toe aan mijn normale kleding.. Normaal mijn sokken aan kunnen doen.. Normaal kunnen eten.. Het zullen de hormonen wel weer zijn... bladieblah.. Moest het gewoon even kwijt.. ben ook zo moeee Iedereen om me heen zegt "geniet er nou nog maar even van" ZUCHT!! ggrrrrrr
Ik heb die momenten ook wel, maar geniet ook veel van de dikke buik en het gefriemel. Maar inderdaad, het bukken, het draaien in bed dat niet gaat, nog-steeds NIET gewend zijn aan de buik dus steeds een koelkastdeur of deur ertegen, maagzuur, positiebroeken, schoenen niet aan krijgen, snel buiten adem, slecht slapen, enorme prikkelbaarheid en behoefte aan rust (en die met een drukke baan en 2 kinderen <5 niet krijgen ), blaaaaaaahhhhh!!! Maar goed, het is nog wel zo rustig met de kleine man lekker in mijn buik. Er begint straks weer een heel nieuwe drukke tijd, dus ik neem het per dag en probeer de zwaardere kanten zoveel mogelijk te vermijden.
evenstar.. dat bedoel ik dus.. zo "fijn" om te lezen dat er in ieder geval nog 1 iemand is die weet wat ik bedoel...
D*mn, dacht dat ik de enige was... Vooral het gewoon weer normaal kunnen eten. Nouja, nog even 'doorzetten'.
Herkenning!!! Zwanger zijn is dankbaar en fijn, maar dat je een bejaarde bent in een jong lichaam niet.
Herkenning!! Ben er wel een beetje klaar mee, maar moet nog zo lang. Buik is huge (9 kilo erbij nu in totaal) en de hele dag onderwerp van commentaar op werk. Lig niet meer lekker, voel me totaal onsexy, brandend maagzuur, constipatie, erg kort lontje en daarna weer janken.... Zoooo dat moest er even uit!! Verder ben ik enorm blij dat ik zwanger en heb ik her qua kwalen echt niet zo zwaar, maar soms wil je gewoon even zeuren!!!!!! Fijn dat dat hier kan!!! Sterkte jij!! Hier helpt warme chocolademelk, een fijne serie en mijn favo positiejoggingbroek mij de dag door als het even teveel is
De laatste loodjes wegen echt het zwaarst he maar het is wel waar hoor wat ze zeggen, probeer er toch nog van te genieten want iedereen mist haar buik en de baby erin eens de baby geboren is. Ik ben het ook soms zat, zou dan graag mijn buik even aan mijn man geven maar het is voor mij de allerlaatste keer dat ik zwanger ben, elk moment wil ik koesteren
Ik heb het ook hoor! Gelukkig zijn er idd meer. Soms denk je wel eens nou doe niet zo ondankbaar. Maar alles doet zeer. Buik zit in de weg.. Slecht slapen.. Pfffff.. Ben er ook wel klaar mee zeg maar.
Zo, ook even klagen. ik heb gister gehoord dat mijn suiker te hoog is. Moet vrijdag naar het ziekenhuis. Maar ik heb een naaldenfobie. Dagcurves prikken zie ik niet zitten. Insuline al helemaal niet. Ik raak nogal paniekerig als ik een naald zie. Heb gehoord dat diabetesverpleegkundige gaat uitleggen hoe je moet prikken. Ik wil best uitleg maar wil tijdens uitleg niet geprikt worden. Ik kijk liever op mijn gemak thuis. Misschien dat het dan wel lukt. Zie het totaal niet zitten en vind het zo niet leuk meer. Heb veel gehuild gister. heb gister helemaal geen snoep op. Resultaat, ik weeg nu bijna 2 kg meer dan vorige week. Ik snap er niets van. Ook al frustrerend. oh ja door suiker zal ik ingeleid worden. Bevalling begint dan met infuus. Maar daar word ik ook panisch van dus zie bevalling niet meer zitten hierdoor. Wilde natuurlijke bevalling zonder medisch ingrijpen als het niet nodig is. Heb wel gezien dat inleiden ook zonder infuus kan.
Ik vind zwanger zijn niet leuk. Tuurlijk geniet ik van mn kleine man in mn buik maar dat is het wel. Ben al 15 weken ziek, ziekenhuisopnames gehad, 15 kilo afgevallen. Al 8 weken zit ik thuis en kan ik niets door het vele spugen. Roze wolk (of blauwe) is hier niet aanwezig. Maarja moet nog wel even. Ze zeggen dat het het allemaal waard is... dus daar hou ik me maar aan vast
Zwanger zijn is ook niet bepaald mijn hobby. Elke week naar het ziekenhuis emoties hormonen dikke buik. Behalve als hij beweegt of naar mijn hand schopt dan geniet ik. Maar ik zou graag 15 weken in tijd willen reizen
Ik snap je helemaal!!! Ik vind het nog steeds bijzonder en mooi die dikke buik en als ik de kleine voel bewegen of zoals gisterenavond dat hij de hik heeft. Maar dat maagzuur, niet meer mijn sokken fatsoenlijk kunnen aandoen, gigantisch vocht vasthouden waardoor ik bijna geen schoenen meer kan dragen, die extra pijn in mijn rug, niet fatsoenlijk kunnen eten, snel uitgeput zijn, Carpaal Tunnelsyndroom hebben van het vocht, die positiekleding, nog maar in 1 houding kunnen slapen, bleehhh, allemaal die dingen staan me ondertussen wel echt tegen
Ik voel me precies hetzelfde. Zwanger zijn is gewoon niet mijn ding, maar dat mag je niet zeggen geloof ik
Oeh, heel herkenbaar van de vorige zwangerschap. Vooral het feit dat je graag van alles wilt, maar je lichaam het niet meer aankan maakte me gefrustreerd.. Ik ben blijkbaar ook niet gemaakt om zwanger te zijn. Toen ik dat eenmaal had geaccepteerd ging het al een stuk beter, en.... er komt een einde aan! Nu heb ik me weer ingesteld op een periode van lichamelijk ongemak (nu alweer last van mijn bekken/ischias, dus rustig aan..) met weer een mooi einddoel! En wat er al rondloopt maakt het wel makkelijker om je te herinneren aan waar je het voor doet
Ahh arme Dufel, das heftig zeg, 15 kilo afgevallen.. Zo is het idd helemaal niet fijn.. Wel leuk dat je een zoontje krijgt, gefeliciteerd en knuffel!
Je mag best klagen hoor. Ik vind zwanger zijn vreselijk. Bij mijn eerste zwangerschap heb ik 1 maand gehad dat ik me wel redelijk voelde, daar hoop ik nu ook weer op. Voor mij gaat het alleen maar om het einddoel, ik zou het liefst de 9 maanden daarvoor overslaan... Ik heb wel die ene goede maand nodig trouwens, want de babykamer is nu nog steeds opslag, daar moet ik nog wel wat aan doen, haha.
Zeer herkenbaar! Ik ben er ook helemaal klaar mee. Ik kan niet meer lang in een bepaalde positie zitten, want dan doet het pijn. Ik verveel me dood, maar weet eigenlijk niet meer zo goed wat ik kan doen. Ik raak heel snel vermoeid of voel me uit het niets opeens onwel en dan wil ik zo snel mogelijk weer naar huis. En ik heb ook zwangerschapssuiker, dus ik mag voor mijn gevoel bijna niets meer eten. Ik zag eerst heel erg op tegen de bevalling, maar ik begin steeds meer zoiets te hebben van: laat maar komen!