Onze zoon ging altijd heel goed zelf slapen. Als pas geboren baby kon je hem zelfs gewoon wakker in zn bedje leggen en hij viel vanzelf in slaap. Sinds ongeveer 2 maanden terug begint hij te huilen als hij naar bed gaat. Omdat hij dat normaal nooit deed nam ik het serieus en ging ik er even naast zitten. Dit was 5 min nodig en dan kon hij lekker slapen. Zo af en toe kwam dit voor en dan deed ik dat gewoon. Tot dat dit niet meer werkte en ik heb gezegd dat hij dus echt moest gaan slapen. Ik had een pasgeboren baby en ik kon niet meer zolang bij hem zitten. Nu heeft hij dus een ontzettende keelontsteking met roodvonk erbij gekregen en spuugde zelfs bloed zo erg was het. Dat is nu dankzij het kuurtje heel goed verminderd en hij eet en drinkt weer goed. Omdat hij zoveel pijn had is mijn man bij hem in bed gaan liggen om hem in slaap te krijgen en mocht hij ook regelmatig bij ons in bed liggen omdat hij zo ziek was en midden in de nacht wakker werd met 40 graden koorts e.d. Nu hebben we hem daarmee een beetje verpest want hij wilt dus niet meer alleen gaan slapen. Ik ben er echt klaar mee want wij hebben geen avond meer samen omdat mijn man bij hem in bed moet gaan liggen om hem te laten slapen. Nu hebben we dus als eerste avond weer de hakken in het zand gezet en hij brult de hele boel bij elkaar. Ik weet uit ervaring dat hij dit uren vol kan houden. Maar het probleem is dat hij door het harde huilen uiteindelijk moet gaan hoesten en dat doet dus nog steeds pijn in zijn keel. Nu is dit natuurlijk zijn eigen schuld door het gebrul dat totaal niet nodig is maar aan de andere kant vind ik dit zo erg en wil ik graag toegeven en het nog maar even volhouden natuurlijk het doet hem enorm pijn. Soms dan stopt hij ook even met huilen voor 5 a 10 min en ineens uit het niets begint hij weer te krijsen. Wat zouden jullie doen in zo'n geval? Ik kan hem normaal makkelijk laten huilen als ik weet dat het aandachtvragerij is, geen probleem mee. Maar nu weet ik dat hij pijn heeft dus het is net ff iets anders en ik merk dat ik er heel erg veel moeite mee heb. hij is trouwens ter info 2 jaar (September)
Bij zijn leeftijd hoort wel dat hij heeft ontdekt dat hij een eigen wil heeft. Deze wil gaat hij nu uittesten... houdt vol! Het is vaak even zoeken naar welke manier de beste is. Maak de kamer extra gezellig door wat boekjes uit de bieb te halen, er samen te spelen overdag en door er tekeningen op te hangen. Je kan ook (als hij goed luistert en lief gaat liggen) een verlichte ballon maken en deze hoog ophangen. Je hebt van die gloeistaafjes (10 voor 1 euro) en als je die vouwt geven ze licht. Stop deze maar eens in een ballon! Vaak zoek ik dus een middenweg in consequent en streng blijven en positief belonen.
nou ik voel me zo kut! Ik denk "en nu ga ik volhouden" heeft die arme jongen gespuugd in zn bedje en is erin in slaap gevallen pffff voel me zo rot! Waarschijnlijk omdat hij zo overstuur heeft liggen huilen dat hij is gaan spugen... Wilde hem net wakker maken voor zijn medicijnen en toen zag ik het... Hij is er wel naast gaan liggen maar dan nog... de prijs voor de vreselijkste moeder is weer hier uitgedeeld hoor! pfff
is idd vervelend maar kan gebeuren toch, Zeker als ze al een tijdje de boel bijelkaar krijsen ga je niet denken goh zal er nu dan wel wat wezen? Wij hebben het afgelopen vakantie ook een keertje gehad. Zoonlief ligt al in een groot bed, dus ook daar. Na een paar nachten heel lief geslapen te hebben sliep hij 1 nacht heel onrustig. (doet ie thuis wel vaker) Vaak is ie dan niet eens wakker en is ie in zn droom aan het huilen/krijsen. Meestal laat ik het maar zo en is vaak maar kort en stopt zelf hiermee. Zo ook dacht ik op vakantie. Snachts hoorde ik hem een paar keer, totdat hij niet meer op hiet met huilen ben ik toch maar gaan kijken. en wat bleek... stond ie naast zn bed. wilde er weer in maar dat lukte niet... pfff heb me ook eff heel slecht gevoeld wie weet hoelang hij daar al stond en misschien heeft ie ook wel eff op de grond geslapen omdat ik niet meteen was gekomen. Is een heel verhaal geworden maar ik wil er allelen maar mee zeggen, prober je niet schuldig te voelen, al is dat heel moeilijk, maar zoiets kan gebeuren...
Ik zou nu niet volhouden tot hij echt beter is. Misschien dat het inslapen dan vanzelf beter gaat en zo niet doet het huilen hem in elk geval geen extra pijn meer. Maar dit is mijn mening.
oh ja dan voel je je ook rot lijkt me... Maarja dat weet je ook niet natuurlijk. Hij is beter, heeft geen koorts meer, amandelen zijn weer normaal en is lekker vrolijk overdag. Dat spugen kwam ook niet omdat hij ziek was maar omdat hij zo ontzettend overstuur raakte van het feit dat wij ineens niet meer kwamen waar we dat de afgelopen tijd wel deden omdat hij ziek was. Hij hoefde maar een kik te geven en hij lag bij ons in bed of een van ons bij hem in bed. Neemt niet weg dat ik me er nog steeds erg rot over voel. Ik ga vanavond dan ook gewoon checken. Hou wel vol want ik wil echt onze avonden terug maar ga regelmatig even checken, hem opnieuw instoppen en aangeven dat hij toch echt in zijn eigen bed moet gaan slapen. dan kan ik ook dit soort akkefietjes in de gaten houden. Tips zijn nog steeds erg welkom.
Dit topic vond ik op zoek naar een antwoord op ons probleem hier, dochter wil niet zonder mama slapen..... Hier nog geen drama hoor, we zijn een weekje op vakantie en dochter is ziek geworden, verkouden en koortsig maar niks ernstigs. Ze wil alleen sinds 3 dagen niet meer alleen slapen en raakt volledig overstuur als ze alleen wakker wordt. Wat ik vanavond heb gedaan is naast haar bed zitten ipp laaats van naast haar liggen. Zodra ze echt slaapt kan ik weer weg zonder dat ze het merkt, ze werd steeds wakker als ik haar bed uitging. Vervelend is wel dat ze 's nachts een paar keer wakker wordt en het drama dan weer opnieuw begint. Hier is het denk ik ook veroorzaakt door de combi vreemde omgeving en ziek. Haar kamer is een echt kinderkamer met een stapelbed waarbij het bovenste bed een huisje is, heel leuk maar wel helemaal dicht. Daar wilde ze slapen maar dat was echt een drama, het onderste bed is wel ok maar wel dicht/donker vanwege het bed erboven. Laten nu maar het licht op de gang aan en de deur een stukje open. Eens zien hoe het vannacht gaat, ziek is ze eigenlijk niet meer.
Ach wat sneu dat ie gespuugd heeft. Hier ook een keer gebeurd, ik was niet thuis en man hoorde dochter wel huilen maar was met de baby bezig. Ze huilde ook niet lang maar bleek 's ochtends wel gespuugd te hebben. Tsja het gebeurt en je doet er niks aan. Sterkte en hopelijk wordt het snel weer normaal.
Ja ik zat toen ik hoogzwanger was ook naast hem tot hij sliep maar ik heb nu een pasgeboren baby dus dat kan ik niet meer doen. Mijn man heeft nu late dienst en hij ligt al vanaf 18:30 te huilen in zijn bedje en door het huilen moet hij hoesten en van veel hoesten krijgt hij dus weer last van zijn keel en roept hij au. Het is echt hardverscheurend maar ik kan niets anders doen dan of hem laten gaan (en ik stel hem af en toe gerust en geef hem zn tut weer) of hem beneden halen maar dan slaapt hij dus niet tot mijn man thuis is laat op de avond en dat is dus ook echt geen optie. bah... vind het echt een nare situatie
Ik herken het trouwens wel hoor. Behalve dat erbij zitten vif tot tien minuten kost en dit niet doen een uur huilen tot gevolg heeft. Dus bij het na bed brengen, na verhaaltje voorlezen etc slaapt oe heel snel. Dan wordt hij ergens rond 5u wakker en komt dan bij ons liggen. Heben we ook geen probleem mee. Maar kan me voorstellen als die tien minuten max steeds langer worden we ook een oplossing moeten bedenken.
nou hier kun je rustig 1 a 2 uur tellen als je erbij moet zitten, hij ligt dan wel heel rustig en stil maar slaapt dus mooi niet. Zit ondertussen trouwens wel gigantisch te gapen dus zit echt tegen zijn slaap te vechten. Is dus echt geen doen met een pasgeboren baby beneden in de wipper.
Slaapt je zoon overdag nog? Ik herken dit gedrag namelijk van de tijd dat onze dochter ging stoppen met haar slaapje overdag. Uren drama 's avonds omdat ze eerst niet moe was en daarna over haar toeren. Misschien helpt het om het middagslaapje te beperken tot een uurtje.
Hallo happyglow, Onze dochter is nu dik 2,5 en we hebben met haar hetzelfde probleem gehad na een griepje. Ze wilde niet meer in haar eigen bed slapen en zij kan ook echt uren blijven schreeuwen en huilen. Ik heb toen een methode bedacht die echt werkt, dus ik hoop dat het jullie ook iets oplevert! Ik heb eerst geprobeerd om bij haar op bed te gaan zitten, en steeds iets verder weg op de grond te gaan zitten en uiteindelijk de deur uit te lopen (lees: kruipen... ). Wel steeds met mijn rug naar haar toe en haar geen aandacht geven. Het probleem bij deze tactiek was dat ik vaak een dik uur kwijt was... Als ze niet helemaal in slaap was gevallen en ze merkte dat ik weg was (ze slaapt ook nog eens heel licht, dus ik moest oppassen om haar niet wakker te maken), kon ik weer van voren af aan beginnen. Niet helemaal de juiste tactiek dus. Toen heb ik de tactiek aangepast. Ik heb haar toen gezegd dat ik haar zometeen (na een paar minuutjes) nog een kusje kwam geven en ben de eerste avond in de tussentijd eerst op de gang naast haar slaapkamerdeur gaan zitten (ze kwam ook echt kijken of ik niet weg was ). Ik ben die eerste avond begonnen met 2 minuutjes, daarna 5 minuutjes, daarna 7, daarna 10 en daarna een half uur waarbij ik op onze eigen slaapkamer ben gaan zitten met de tv aan. Ik ging dus iedere keer weer terug naar haar kamer om haar een kus te geven en gaf steeds aan hoe lang het zou duren voordat ik weer terugkwam om haar nog een kus te komen geven. Het gehuil was over toen ze in de gaten had dat ik altijd nog terugkwam. De eerste paar keer bleef ik boven tot ik zag dat ze in slaap gevallen was, maar ik kon de tactiek al heel snel uitbreiden door te zeggen dat ik naar beneden ging en haar straks nog een kusje zou komen geven. Dan ging ik na een half uur nog eens naar boven en vaak sliep ze dan al. Nu zeg ik nog steeds als ik haar kamer uitga: "Mama komt je straks nog een kusje geven als je slaapt." Helaas kan ik dat niet echt waarmaken, want omdat ze zo licht slaapt, wordt ze dan meteen wakker, maar alleen de woorden zijn blijkbaar genoeg voor haar om te weten dat ik haar niet 'verlaat' als ze gaat slapen Ze heeft geen slaapproblemen meer nu
Kijken of dat hier werkt dan. ik kan alleen niet boven blijven wachten, de jongste heeft mij ook nodig natuurlijk. Bedankt voor je advies
Ik zou echt wachten tot hij beter is,en middagslaapje inkorten. Heb in precies dezelfde situatie gezeten oudste was 22maand toen jongste werd geboren em ook dat gedoe. Maar wat had ik een spijt niet normaal!
Dat middagslaapje inkorten hadden wij ook al geprobeerd, maar dat hielp dus niet... En dat heeft volgens mij niet zo heel veel te maken met 's avonds inslapen. Bij onze dochter was het gewoon verlatingsangst.