Vanaf welke leeftijd verwennen

ik zelf had het idee dat hij het bij 7 weken percies wist!!

 

Als Nathan huilt loop ik ook heen hoor. even goed leggen speen erin en weer weg. Volgens mij is dit niet echt verwennen toch?? Als hij jengelt laat ik hem rustig liggen maar bij krijsen niet hoor! Zowiezo kan Nathan nog niet goed terug draaien van buik naar rug dus dan kan ik hem toch niet laten liggen.

 

Ik weet vrijwel zeker dat je je baby op deze leeftijd nog niet kan verwennen hoor (al vraag ik het me ook af, mijn zoontje is nu 5 maanden). Meende ergens te hebben gelezen dat ze nu nog niet bewust zijn van de gevolgen van bepaald gedrag. Ze kunnen nog niet denken: als ik nu dit doe, dan gebeurt er dat, oftewel: als ik nu ga krijsen komt mn moeder eraan.
Wel is krijsen, huilen of jammeren het enige communicatiemiddel wat baby's van deze leeftijd hebben. Ik zal dus altijd gaan kijken!! Als een baby ontevreden is of niet lekker ligt of desnoods aandacht wil dan is de enige methode om van zich te laten horen. En hoe erg is dat nou? Al zou ie om aandacht vragen? Is dat zo raar voor een baby? een baby heeft tenslotte ook geen benul van tijd dus denk niet: ik heb mn moeder al 5 minuten niet gezien.(Of een uur, of een nacht) Ik denk echt niet dat je m daarmee verwend hoor!

 

Ik weet niet of je ze al kunt verwennen, maar mijn zoontje heeft het maar al toe goed door en is nu 3,5 maand. Laatst was hij ook aan het huilen na een kleine 10 minuten bij hem kijken en ja hoor stil en lachen. Toch zachtjes tegen hem gezegd dat hij lekker moest gaan slapen kusje gegeven over bolletje geaaid en weer weggegaan. Ik was nog niet weg of hij begon weer. Later weer naar binnen en ja hoor..........stil. Denk dus wel dat je er mee uit moet kijken, maar als je kindje echt huilt en/of hard krijst en dus niet jengelt inderdaad er lekker heen gaan!! Volg je eigen hart zelf weet jij het als moeder het beste

 

Nee commentaar van je schoonmoeder is inderdaad niet leuk. In het begin bemoeide mijn schoonmoeder ook overal mee (lief bedoelt) maar werd daar heel onzeker van en heb daar iets van gezegd. Sindsdien geen last meer van gehad

 

De "ouwe garde" denkt dat je ze vanaf de geboorte al kunt verwennen. Tegenwoordig gaat "men" er vanuit dat je ze voor ongeveer 8 maanden niet kunt verwennen. Wij troosten onze meiden altijd als ze huilen. Ook Merel en die is al ruim 2. Nu huilt ze niet vaak en dat komt denk ik omdat ze weet dat als er eens iets is, er altijd iemand voor haar is. Ze heeft er dus nooit "misbruik" van gemaakt. Maar sommige andere baby's/kinderen gebruiken het wel om hun zin te krijgen. Het hangt heel erg van je kindje af dus......

 

Wij vroegen ons de eerste week al af of we onze dochter zouden verwennen als wij naar haar toe zouden gaan als ze in bed lag te huilen. Volgens anderen was dit namelijk wel zo.
De kraamvz gaf toen aan dat veel kinderen vaak pas rond de 5 maanden het besef krijgen dat hun gedrag tot iets kan leiden...bv als ik ga huilen dan komt papa of mama.

later heb ik ergens gelezen dat dit al ontstaat bij 3 maanden, dus ik denk dat de meningen van de 'professionals' hier ook nog over verschillen.
En tja, persoonlijk denk ik "wat is verwennen" Ik versta onder verwennen meer dat je als ouder altijd maar alles toestaat en een kindje geen nee accepteert. Maar als je kinsdje nog niet in staat is om zelf bv. een prettige houding in bed te vinden, of hij kan nog niet terug draaien en gaat dan huilen (of krijsen) en jij helpt hem als ouder....dan noem ik dat geen verwennen.

 

Had vandaag toevallig een artikel van een collega gehad over het laten huilen van baby's en waarom dit niet goed is. (Ook niet na een half jaar), kan het artikel niet op internet vinden, maar onderstaande komt er wel mee overheen. Ik zou zeggen...lees het maar even...


1. Je baby niet te laten huilen.

Het advies om je baby 30 minuten te laten huilen zo snel mogelijk naast je neer te leggen. Ze willen dit geschrapt hebben uit de Richtlijn. Het laten huilen zorgt er misschien voor dat je baby’s gedrag wordt aangepast, maar dit gebeurt dan niet op dezelfde manier als bij rustige en tevreden baby’s. En dat betekent dat je baby niet veilig wordt gehecht. De Richtlijn stelt dat ook de zeer jonge baby’s vanaf het begin af aan moet worden geleerd om zelfstandig de onrust (stress) te reguleren. Dit is strijdig met een ander onderzoek (Schore, 1994) waaruit blijkt dat de hersentjes van een jonge baby simpelweg nog niet in staat zijn om gedrag, onrust en stress te reguleren! Er is zeg maar geen rem. Als je een baby dan lang laat huilen, dan zal hij later moeite hebben met het reguleren van stress en het omgaan met spanningen. De gevolgen zijn dus niet gering. Andere onderzoekers (Commons en Miller / Harvard University) leggen zelfs een verband tussen ‘het apart leggen van baby’s’ en het niet reageren op het huilen en het later ontwikkelen van een Post Traumatische Stress Stoornis. Ze stellen dat het lang laten huilen permanente schade veroorzaakt bij je baby. Hierdoor verandert het zenuwgestel en zijn ze voor altijd oversensitief voor spanningen en trauma’s. Deze verhoogde gevoeligheid brengt weer een verhoogd risico op psychopathologie met zich mee (Nemeroff, 2004). En dat niet alleen: de ervaring om in zo’n hulpeloze situatie alleen gelaten te worden, terwijl de baby nog niet de mogelijkheid heeft tot zelfregulatie, geeft schade in het brein en werkt op zichzelf al als een trauma (Bosch, 2007).



Daarnaast zorgt het laten huilen ook nog eens voor aangeleerde hulpeloosheid. Als ouders hun baby in slaap laten huilen, is de baby overgeleverd aan de situatie: hij kan er zelf niets aan veranderen. Dit leidt tot wanhoop. Vooral omdat op deze leeftijd baby’s nog niet een gevoel voor tijd hebben en ook niet in staat zijn een gedachte of een beeld op te roepen (zoals de troostende gedachte dat mama zo komt). De ontwikkeling die baby’s doormaken als ouders zich houden aan het advies in de richtlijn loopt via wanhoop (tijdens de huilpiek) naar uitdoving van de communicatie. Of wel: totale onmacht. De baby geeft het op ‘te vragen’ want het heeft geen zin.



Tijdens de eerste weken van het jonge leventje staat een goede hechting voorop. Om een goed basisvertrouwen te krijgen is het erg belangrijk dat de verzorgers goed reageren op de baby (zo blijkt uit onderzoek van Bowlby, Ainsworth, Maine). Dit sensistieve reageren wordt uitgeschakeld als je je baby volgens het advies lang laat huilen. Dit kan gevolgen hebben voor de ontwikkeling van een veilige hechting. Uit onderzoek van Gunnar (1996) bleek dat hoe groter de explosiviteit van de moeder, hoe veiliger gehecht en hoe lager het stressniveau bij de baby was.



Advies: laat je baby niet langer huilen dan hij fysiek en psychisch aankan. Even laten huilen voor het inslapen kan best, maar zeker niet lang. En al helemaal niet je baby overstuur laten worden.Langer dan een paar minuten huilen betekent dat je baby je nodig heeft. Geef dan troost


* Ps: hier word wel bedoeld "overmatig huilen, echt overstuur" en niet jengelen of tien minuten in slaap huilen!! maar als jou kind overstuur is moet je lekker troosten hoor!!

 

Op deze leftijd heeft je kind nog geen redenatiemogelijkheid van: Als ik ga huilen, dan komt mama. Of: als ik ga huilen, mag ik uit bed.
Dat kleine baby's direct stil worden als je de kamer oploopt of ze uit bed tilt, wil pertinent NIET zeggen dat ze het door hebben. Het enige wat dat wil zeggen, is dat jouw komst DIRECT troost biedt. En dat is een heel goed teken.
Ik merk bij ons nu aan Thirza dat ze het door begint te krijgen, maar ze is vrij vroeg met van alles. Vanaf een maand of 8/9 mag je dat wat gaan verwachten bij je kindje en dat kun je aan kleine dingen merken. Hier is het bijvoorbeeld zo dat ik voor het slapen gaan haar nog even aan het lichtknopje laat prutsen. Dan is het "weltrusten lichtknop, weltrusten Thirza" en bij de tweede weltrusten steekt ze tegenwoordig haar duim in de mond: ze heeft nu dor dat dit ritueel voorgaat aan het slapen gaan. Maar dat doet ze dus pas sinds kort, daarvoor stak ze haar duim pas in de mond als ze niet meer bij de lichtknop kon.

Kijk, het wordt anders als je je kind er steeds uit haalt als het huilt, (met 'uit' bedoel ik dan: echt helemaal uit bed. Hier troost ik Thirza wel door haar op te pakken: in bed troosten helpt hier niet). Maar zolang je even gaat troosten en je kind zodra het rustig is weer teruglegt, verwen je het echt niet. Sterker nog: je zorgt voor een veilige hechting!
Gewoon blijven doen dus!