Na ruim anderhalf jaar gewacht te hebben raakten we eindelijk zwanger. Wat waren we gelukkig. Ik was eigenlijk uitgerekend op 26 februari 2010,maar ons kleine mannetje kwam 9 weken en twee dagen te vroeg,hij werd geboren op 23 december 2009. Alles ging goed met hem en met mij. Hij mocht na 1 dag al van de beademing af en ging over op de cipep. Ook daar was hij snel vanaf en mocht aan een snorretje. Mijn afgekofte borstvoeding reageerde zijn maagje en darmpjes goed op. Het ging eigenlijk allemaal zo goed dat hij overgeplaatst werd naar het mca,en dat al na zes dagen. Maar ongelovelijk en onverwachts overleed ons kleine mannetje Jesse de volgende dag aan een infectie in zijn darmpjes. Maandag 4 januari is hij is besloten kring begraven. Het gevoel van ouders zijn is bij ons zo onwijs groot en vooral mijn moedergevoel dat ik het liefst nu weer zwanger wil worden,maar ook de angst zit er goed in. Mijn vriend wil ook dolgraag weer papa worden. We willen eerst de gesprekken in het ziekenhuis afwachten vor we stappen ondernemen. Zijn er mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt?
Als eerst gefeliciteerd met de geboorte, en gecondoleerd met het overlijden van jullie zoontje. Ik heb hier zelf (gelukkig) geen ervaring mee. Maar wil jullie heel veel sterkte wensen. En hoop dat er snel een broertje of zusje voor jullie mannetje mag komen.
hey, wat erg dat dit gebeurd is! de ene dag zo blij met een groot wonder als een geboorte en een paar dagen later lijkt alles voorbij.. jullie hebben vast een heeeele moeilijke periode achter de rug! ik vind het erg moedig van je dat je voor een broertje of zusje voor jesse wil zorgen! ik kan best geloven dat je veel angst hebt voor wat komen zal! toch wil ik jullie nog veel sterkte wensen en ik hoop dat de gesprekken in het ziekenhuis een positieve invloed hebben op jullie keuze! hopelijk word 2010 voor jullie een super jaar! misschien wel met een broertje of zusje voor Jesse!
Heel veel sterkte!! En gefeliciteerd natuurlijk maar ook gelijk gecondoleerd. Heb geen eigen ervaring, wel in mn directe omgeving. En ik zou zeggen, doe wat goed voelt. Dat meisje was overleden, en die ouders wilden heel graag een gezin met 2 kindjes, dus ook gelijk er weer voor gegaan, en wonder boven wonder gelijk weer zwanger. T heeft ze alleen maar goed gedaan denk ik. Niet als vervanging, een kind valt niet te vervangen, maar als een hele waardevolle aanvulling. De omgeving was alleen niet allemaal even enthousiast, en uit haar ervaring weet ik dat ze zich vaak heeft moeten "verdedigen". Vind het alleen niet zo fijn, op openbaar over een ander te typen.. Dus houd het kort Veel succes met het maken van een voor jullie goede keuze.
Van harte gefeliciteerd met je zoontje en gecondoleerd met zijn verlies. Wat vreselijk dat jullie hem toch hebben moeten laten gaan. Ons zoontje is al wat eerder in de zwangerschap overleden. Met 23 weken. En ik herken het verlangen ontzettend goed. Wij hebben even gewacht tot we oke kregen van de gyn. Dat was zo`n 8 weken na de bevalling. En we zijn druk bezig om weer zwanger te worden. Doe wat je gevoel je zegt. En trek je niets aan van wat andere denken. Zoals er bij mij werd gezegt: Als je lichaam er klaar voor is dan ontvangt het het vanzelf en zul je weer zwanger worden. Sterkte meid en ik hoop dat je gauw zwanger zult zijn van je 2e kindje
Ik wens jullie veel sterkte,en vooral doen als jullie dat willen. Ik vind het echt erg voor jullie,de tranen rollen er gewoon uit.. Mooie foto van jullie zoontje. Liefs Speransa
Hallo, Van harte gefeliciteerd én helaas gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje.... Wat een verschrikking zeg! helaas kan ik uit eigen ervaring meepraten. Afgelopen week zijn ook wij ouders geworden van een zoontje wat tijdens de bevalling is overleden. Ook wij merken dat de kinderwens enorm is en blijft omdat we heel graag willen meemaken hoe het is om een gezond kindje in onze armen te houden en te horen huilen. Omdatik een keizersnede heb gehad, zullen wij mijn lichaam eerst een aantal maanden moeten laten herstellen voor we weer zwanger kunnen raken, maar ik kan je zeggen dat we het liefst gisteren al een postieve zwangerschapstest in handen hadden gehad!! En niet om ons zoontje te ´vervangen´, maar omdat we ons gezinnetje graag aan willen vullen. Dus ik begrijp jullie wens heel erg goed! Het ziekenhuis is bezig met allemaal onderzoeken naar de gang van zaken en naar mijn lichamelijke conditie tijdens de bevalling (Er zaten namelijk blauwe plekken in mijn placenta), dus we willen sowieso nog even afwachten wat daar uit gaat komen en of daar iets uit gaat komen en wat voor invloed dit heeft op een volgende zwangerschap. De kans is nl groot dat wij gewoon stomme pech hebben gehad... Heel veel sterkte samen!
hoi, van harte met de geboorte van jullie zoon! en gecondoleerd.. ik kan ook helaas uit ervaring meepraten. wij zijn ons eerste kindje verloren. ze was geboren na 25+5 en ze heeft 9 dagen geleefd. ook wij konden niet wachten tot we weer zwanger raakten. veel mensen die er ook geen begrip voor toonde maar het is nou eenmaal je wens!! je bent ouders geworden van je kindje wie er niet meer is..en die gevoelens..die liefde wil je schenken aan zijn broertje of zusje. het zal altijd je eerste kindje blijven! ik was na 2 maanden weer zwanger.. volg je gevoel en ik wil jullie heel veel sterkte wensen..
He Melanie, Als eerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje ! en helaas ook gecondoleerd met jullie verlies. Ik kan er ook over meepraten ons zoontje is een week na zn geboorte overleden. Ik zal heek eerlijk zijn in eerste instantie wilde ik dood, maar uiteindelijk won mn moedergevoel t ik voelde wat jij nu ook voelt. Dat overweldigende moedergevoel en wilde direct weer zwanger worden, daar hadden we bij Moos* 2,5 jaar over gedaan,gelukkig was ik nu binnen een half jaar weer zwanger, heel leuk maar ook heel dubbel maar afgelopen zomer ben ik weer bevallen dit x ook weer een kereltje helemaal gezond . Ik wens je heel veel sterkte en kracht En weet je die angst die heb ik ook maar zolang je de ansgt hebt en de angst niet jou dan kun je een hoop dingen relativeren en dat is erg belangrijk als je weer zwanger wil worden of bent. liefs
Hoi Melanie, Gefeliciteerd en gecondoleerd met je zoontje. Het verlies is zwaar en helaas kan ik er ook over meepraten. Wij zijn in April 2008 de trotse ouders geworden van 2 jongens, helaas zijn ze na 3 dagen overleden. Het gevoel was bij ons ook groot, maar toch hebben we een paar maandjes gewacht (wij moesten ook zwanger worden door ivf) om het een plekje te geven en dit is heel belangrijk voor ons geweest. In Mei 2009 zijn wij de trotse ouders geworden van een mooie gezonde dochter en het is geen vervanging voor onze jongens. Ik wil je als raad meegeven, wacht eerst even op de gesprekken en onderzoeken van het zh en probeer het zelf een plek te geven. Heel veel sterkte!!!
Hallo Melanie, Onze dochter is een zwangerschap van 38 + 5 geboren als prachtige vlinder. In ons geval is zij overleden aan 2 ernstige afwijkingen die zij had en waren er voor haar geen overlevingskansen. Dit is vastgesteld in de 34ste week van de zwangerschap waarna er besloten is voor inleiding en bevallen Je kind verliezen is een heel pijnlijke en verdrietige tijd. Een die je nooit meer vergeet, maar waar je naar verloop van tijd steeds iets beter (ik zeg nooit goed) mee weet om te gaan. Het zal een plekje krijgen. Naast het plekje dat ons dochtertje in ons leven en in ons hart heeft veroverd wisten wij dat er ook altijd nog plek was voor een broertje of zusje. Dat plekje moest voor ons gevoel ook vervuld worden. Wij hebben eerst een aantal onderzoeken (erfeleijkheid etc) afgewacht en "durfden" er toen toch weer voor te gaan. Er is niets en niemand die de plek van ons dochtertje in kan nemen, maar ik durf wel oprecht te zeggen dat wij nu daarom sinds de geboorte van onze zoon daarom extra intens genieten van onze tijd met hem, maar ons dochtertje vergeten wij niet! Zij is altijd bij ons in ons hart en ik geloof ook als beschermengel om ons heen! Wij hebben er altijd op deze manier over gesproken en wij hebben gelukkig heel veel steun van familie en vrienden ontvangen. Het sleutelwoord voor ons was toch acceptatie en mede dankzij een fantastisch medisch team wat achter ons stond hebben wij gedurdende de tweede zwangerschao het vertrouwen terug gewonnen en ik heb absoluut geen spijt dat wij er na een half jaar na het verlies van onze dochter er weer voor zijn gegaan!
Hay, Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon, maar ook gecondoleerd. Ik begrijp je vraag heel goed, en helaas uit eigen ervaring. In september 2009 zijn wij onze zoon van 2 dagen heel plotseling verloren. Ik had hem vast en voor ik het wist was die weg. Toen hij eenmaal begraven was, had ik het zelfde als jij. Ik wilde een baby en wel meteen. Zou tegen me man, geef maar een baby van een moeder die het niet wil hebben. Natuurlijk harstikke onrealistisch maar goed. Ik wilde een baby. Maar naar veel gepraat waren we erover uit dat we eerst moesten weten, waarom onze kanjer zo plotseling is overleden. Na 8 weken kregen we de uitslag, en kregen we groen licht van het ziekenhuis. Precies 17 weken nadat we onze zoon hadden verloren, had ik een positieve zwangerschaptest in handen. Op dit moment is het gevoel heel dubbel, ene kant blij maar aan de andere kant de angst of we het nu wel mochen houden. Maar meid, ik zou zeggen doe wat jij denkt dat goed is, maar hou er eerlijk gezegt wel rekening mee dat de zwangerschap heel dubbel is. Hoop dat je er wat aan heb en als je vragen heb, stel ze gerust. Liefs en een knuffel en heel veel suc6
Nog gecondoleerd met het verlies.... Helaas weten wij ook hoe het voelt... Wij hebben ons dochtertje verloren in September 2009.. op 38 wk en 1 dg zwangerschap was het ineens stil. Er is geen oorzaak gevonden. Maar de wens was zo groot.... Ik vond het zo erg..maar ik dacht gelijk weer aan opnieuw zwanger worden, wanneer dat weer zou mogen.... Helaas is er na 3dagen inleiden toch nog een keizersnee gedaan (mijn oudste zoontje is ook met keizersnee gehaald) en moest ik eerst herstellen.. De ene gyneacoloog zei minstens zes maanden... voor je lichaam en voor de rouw. Nou, uit ervaringen van lieve vrouwen die ik heb leren kennen, staat er geen tijd voor rouw... De gyneacoloog die ons meisje gehaald heeft, zei na vier maanden , ga ervoor.... als je lichaam er klaar voor is, zul je zwanger worden en anders niet. Je lichaam geeft het zelf aan. En nu zitten we dus in de spannende "wacht"weken... Hopelijk mogen wij over een dag of tien een test doen... Onze wens is zo groot..dat overheerst alle angst. En wat het belangrijkste is...je kindje zal altijd in je hart voortleven, zal nooit vergeten worden en nooit vervangen kunnen worden. Maar het is heel logisch dat je die kinderwens nog steeds hebt. En bij ons is die alleen nog maar sterker geworden. Wat een ander zou zeggen, kan me niet zoveel schelen, het gaat om jullie leven en jullie wens. Je zoontje is en blijft JULLIE KINDJE. Sterkte verder!
waaw zeg, was net gaan kijken op je site! zo mooi en zo ontroerend! Ik zou je willen feliciteren en condoleren met jullie zoontje! Dit is het ergste wat een ouder kan overkomen! Ik begrijp dat je je moedergevoel wil volgen en snel een broer of zusje op de wereld wil zetten... gewoon je hart volgen zou ik zeggen.