Zoals de titel al zegt, volgende week maandag hebben wij onze 20 weken echo waar in in eerste instantie zo naar uitkeek omdat ik heel graag wil weten wat het word en of uiteraard allen goed is met dat kleine hummeltje. Natuurlijk hoop ik in eerste instantie dat het allemaal goed zit en dat het gezond is dat is en blijft het belangrijkste. Maar herkent iemand het gevoel!! Ik wil zoooo graag een meisje dat ik gewoon moe van me eigen word .ik geef ook eerlijk toe dat ik waarschijnlijk echt teleurgesteld zou zijn als het een jongentje is. We hebben gewoon altijd in de planning gehad we wilde graag 2 kindjes eerst een jongen (dat is gelukt ) en dan heel graag een meisje.. Word het een jongen ben ik daar ook heel blij mee alleen moet ik helemaal omschakelen want hoe gek het ook klinkt is begin nu pas te beseffen dat ik er gewoon al die tijd vanuit ging dat we gewoon een dochtertje zouden krijgen!! Dus het word aftellen tot maandag pfff!!!
Nee ik herken het totaal niet, en ik denk dat dit topic weer eens stof gaat doen opwaaien. Ik hoop voor je dat het een gezond kindje is en dat je intens veel van dit kindje zal houden, of het nu een jongen of een meisje is. Succes!
nou ik herken het wel hoor, heb ook een jongentje en zou nu ook wel heel erg graag een meisje willen. maar natuurlijk is het belangrijk of het kindje gezond is, maar mijn voorkeur gaat ook naar een meisje .
ik herken het deels ik zei bij de eerste van dag 1 een meisje !!! en hebben we gekregen ik zei bij de tweede van dag 1 een jongen !!! en gaan we ook krijgen moet eerlijk zijn echt teleurgesteld als het een meisje werd nu zou ik niet zijn , zou wel even wennen zijn en omschakelen maar als het gezond is is het belangrijkste , ik denk dat je even gelukkig gaat zijn met een jongen als ik het zo lees maar omdat je dervanuit bent gegaan van in begin dat het een meisje zou worden er ook even aan gaat moeten wennen ? klopt dit ?
Ik herken het totaal niet nee..... Lees hier zoveel verdrietige verhalen na de 20 weken echo, dat ik al blij was dat onze 20 weken echo goed was, het geslacht is een tweede bijkomstigheid. Ik hoop dat ik onze zoon over een ong 12 weken gezond en wel op de wereld mag zetten, dat is het belangrijkste wat er is, niet of het nou een jongen of meisje blijkt te zijn straks.
Ik herken het niet, nee. Wij wilden de geslacht niet weten en stiekum hoopte ik op een jongen (heb ik ook gekregen) maar als het een dochtertje zou zijn geweest dan was ik net zo gelukkig geweest. Ik vind het altijd een beetje naar om te lezen hoe teleurgesteld sommige mensen zijn na de 20 weken echo... Kan me er gewoon niet in vinden, sorry.
Uiteraard is gezondheid het belangrijkste!! Teleurgesteld is misschien heel erg opgeblazen nu ik zelf mijn bericht lees, maar de omschakeling daar moet ik dan echt aan wennen ik ging en ga er gewoon vanuit dat ik een meisje krijg.en dadelijk is het een jongen? Heb ik op een of andere manier gewoon niet aan gedacht. Ondanks dat wij beide als eerste een jongen wilde , geef ik toe dat ik een traantje weggepikt heb toen ze bij de 1e zeiden gefeliciteerd het is een jongen. Misschien heel stiekem dat ik toch een meisje gehoopt had haha.maar dat besef je pas op het moment datde bevestiging er is. Ik bel dolgelukkig en hou zielsveel van me zoontje. Dat is ook 1 van de reden waarom ik een meisje wil het slaat nergens op waarschijnlijk maar zo is mijn gevoel op dit moment. Mijn zoontje is gewoon mijn grote vriend en MIJN ventje!! Krijg ik een meisje is het nog steeds MIJN VENTJE . Krijg ik een jongen kan ik niet zozeer zeggen mijn ventje want je hebt er dan 2 en ik neem aan dat je van ellebei houd.. Dus voel me gewoon ook schuldig tegenover mijn zoontje.. Jah sorry mijn hormomen haha is af en toe ook niet meer te volgen.
Ik heb al een zoontje, maar ik kan straks ook tegen mijn andere zoontje zeggen ' mijn ventje ' hoor..ik heb er straks 3...de eerste zoon, de tweede zoon en mijn man....
Nee herken het absoluut niet. na 2 doodgeboortes was ik blij dat ik eindelijk mocht bevallen van een levend kindje!!
Ik had gedacht dat ik ook even zou moeten wennen aan het idee van een jongetje, omdat ik mezelf altijd als meisjesmoeder heb gezien. Maar vorige week zagen we tijdens de 20-weken echo een heel mooi jochie met alles erop en eraan. Ik was direct ontzettend blij en heb helemaal niet hoeven te wennen aan het idee. Ik ben nu al super trots op mijn zoon. Ik hoop dat jij dat gevoel ook krijgt als het een jongetje blijkt te zijn!
hoi Rogijuly, sorry dt je dat hebt moeten meemaken en je hebt ook gelijk dat is het belangrijkste een gezond kind ter wereld en de rest is niet belangrijk. ik geef ook toe dat ik er zelf van baal word ook gek van me eigen en kan ook boos op me eigen worden. dat ik af en toe het belangrijkste vergeet. ik had ook wel verwacht dat ik mensen zou kwetsen met mijn topic maar wilde ook even van me afschrijven.
Ik herkende het. Nu dus niet meer. Als eerste wou ik erg graag een meisje, en die kreeg ik. Natuurlijk leek het me geweldig om van beide wat te mogen ontvangen en heb ik 2 zwangerschappen lang wel een soort voorkeur voor een jongen gehad. Tuurlijk is een gezond kindje het allerbelangrijkst en ik zou ook echt niet teleurgesteld zijn geweest als we weer een dochter zouden krijgen.. Nu ben ik voor de 4e keer zwanger en hoewel ik nu een sterk voorgevoel heb dat we ook daadwerkelijk een jongen zullen krijgen, hoop ik alleen maar van harte dat dit kindje gezond is en bij ons mag blijven. Mijn voorkeur is letterlijk helemaal verdwenen, ik kan echt oprecht zeggen dat het me niks meer uitmaakt.
Wees gezegend met het wondertje in je buik! Er zijn vrouwen jaren bezig om een kindje te krijgen en jij maakt je druk om het geslacht Belangrijkste is dat je een gezond kindje krijgt!
Het ligt natuurlijk ook een beetje in de taboesfeer als het gaat om wat voor manier dan ook een voorkeur hebben voor het geslacht van je ongeboren kind. Ik ben mij er ook heel bewust van dat ze bij de 20 weken echo van alles kunnen zien en ook in mijn omgeving heb ik meerdere vervelende en verdrietige dingen mee gemaakt. Van vroeg geboortes, dood geboren kindjes en kindjes met afwijkingen. Hier een gezonde zoon van 3.5 en nu de 2de onderweg, als ik het getrappel voel in mijn buik voel ik al zoveel liefde voor dit kleintje. Tuurlijk ben ik ontzettend nieuwsgierig of ik een jongen of een meisje draag. Maar eerst maar eens gezond en wel op deze wereld zetten dat vind ik nog het allerbelangrijkst en spannendste van alles!
Ik kan me voorstellen dat je een voorkeur hebt en in principe is daar niets mis mee. Als het maar niet te ver gaat en je ook blij kunt zijn met een jongen. Wat ik wel vervelend vind - en dat is niet alleen bij jou, maar wat ik hier heel veel lees - is dat de 20 weken echo gebruikt wordt om achter het geslacht te komen. Ik vind dat misbruik maken van een serieus en kostbaar onderzoek. En ik kan niet begrijpen dat je teleurgesteld kunt zijn wanneer het kind het verkeerde geslacht heeft, terwijl het net goed gekeurd is. Want dan heb je duidelijk geen idee wat het is om slecht nieuws te krijgen, dan ben je pas teleurgesteld en da's héél zacht uitgedrukt. Je kunt gemakkelijk een pretecho laten maken om achter het geslacht te komen. Dan had je het nu al lang geweten en had je meer tijd gehad om eraan te wennen als het niet het gewenste geslacht was. En dan had je naar de 20 weken echo kunnen gaan met de juiste instelling en geweten waar het echt om draait. Ik hoop voor jullie dat er een gezond kindje onderweg is. Dat je kindje niet hoeft te lijden, dat je geen crematie/begrafenis hoeft te regelen, maar dat je ervan kunt genieten, het vast kunt houden, kusjes kunt geven en er verliefd naar kunt kijken zolang jij wilt. En ik hoop dat je daar dankbaar voor kunt zijn en je je realiseert dat dit niet voor elke moeder en kind weggelegd is.
Toen ik zwanger werd ging ik er helemaal van uit dat het een meisje was. Ik had het zelf eigenlijk niet eens zo door. Pas toen mijn schoonmoeder het tegen me zei had ik zoiets van "verrek! Kan natuurlijk ook een jongetje zijn" Had ik tot dan toe gewoon nog niet aan gedacht. Maar ik kon wel snel wennen aan het idee dat het ook een jongetje kon zijn. Toen het toch een meisje bleek te zijn had ik wel een hoog ziejewel! gevoel Ik ben benieuwd voor je! Het word fantastisch wat het ook is!
een voorspelling: nog maar een paar posts en dan komt er iemand die in de mmm zeggen dat je niks te kiezen hebt en dat dit beledigend is... Maar ik kan het me wel voorstellen hoor... Ik heb ook altijd minstens 1 meisje gewild. Het was niet super belangrijk maar had het wel jammer gevonden als het niet zo was geweest.
Ik heb ook ooit die voorkeur gehad. Hoewel het woord teleurstelling niet in me opgekomen is. Nu heb ik een zoontje, en wat ben ik blíj met hem! Dolgelukkig, echt waar. Ik zou hem voor geen miljoen omruilen voor een meisje. Echt, als ie eenmaal geboren is vergeet je die voorkeur .
ik herken het ook wel hoor, ik had altijd zoies van , ah leuk een meid, en bij de 2e had ik zoiets van, ah zou leuk zijn een meid, en toen ze op de echo zei dat t weer een boy word, moest ik toch even me gedachten omschakelen. niet om te zeggen teleurgesteld, maar ja, jurkjes en haarspeldjes, etc, daar hoef ik niet naar t ekijken.. en dat vond ik toch wel jammer. Maar toen ik eenmaal aan de gedachte was gewend, vond ik het toch eigenlijk ook wel stoer om straks 2 knullen te hebben! En dat is ook zo , als de kleine maar gezond is, maarja, ik had dat gevoel ook en dat kan je niet doen of dat niet 'kan' Dat is er dan eenmaal. Heel herkenbaar hoor. Maar zou nu niet anders meer willen, toen ik aan de gedachte was gewend, ben ik toch wel een trotse mama met 2 mannen straks haha.
Ik had het andersom, ik hoopte op een jongen. We wisten het geslacht niet,wilden we ook niet weten. Wel dachten we allebei dat ze een meisje zou zijn. Toen we bij de 20 weken echo te horen kregen dat alles voorzover ze konden zien goed was, waren we zoo opgelucht, toen besefte ik dat het me geen bal uitmaakte of het nou een jongen of meisje zou zijn. Het gevoel opzich herken ik dus wel een beetje maar ik denk dat je toch wel van je kindje houd.