Natuurlijk is het allerbelangrijkst dat het gezond is! Maar je mag toch wel zeggen wat je leuk zou vinden? Kijk zeggen dat je echt teleurgesteld zou zijn, dat vind ik wel erg.
Ja, ik vind het lastig. Als ik naar de titel kijk lijkt dit me wel weer dieper te gaan.. Tuurlijk vind ik het ook leuk om een meisje EN een jongen te krijgen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik ook maar 1 tel teleurgesteld zal zijn als de tweede een jongen wordt. Je moet je gewoon in je kop niet gek maken en jezelf toespreken dat je niet op een bepaald geslacht MAG hopen want dan wordt je teleurgesteld als het anders blijkt te zijn..
Heel herkenbaar dit! Ik lees hier veel.. en dan vooral veel reacties als "het belangrijkste is dat het gezond is". Helemaal mee eens! Dat even voorop! Maar laten we eerlijk zijn, iedereen die bewust voor een kindje gaat (en iedereen die ongepland zwanger is daarbij en het kindje besluit te houden) hoopt in de eerste plaats dat het kindje gezond is! Ik had bij mijn 2e zwangerschap vanaf het begin het gevoel dat het een meisje was. Ik betrapte mezelf erop dat ik toen ik net zwanger was in de c&a liep en recht op de meisjeskleding af liep. Zonder erbij na te denken dus. Toen dacht ik echt "dit is een meid". Doordat ik dat dacht ging ik daar dus ook vanuit en ging er ook naar denken. Ik had al een zoontje en had dus wel een voorkeur voor een meisje. Moet wel zeggen dat als het een jongetje was geweest dat het dan ook helemaal goed zou zijn! Alleen had ik dan ook wel om moeten schakelen. Nu hebben we een jongen en een meisje en bij allebei wisten we van tevoren het geslacht. Ik wil heel graag over een tijdje nog een broertje of zusje voor hun maar dan wil ik niet weten wat het wordt. De verrassing lijkt me ook heel leuk namelijk! Ik vind het dus absoluut geen schande dat je een voorkeur hebt en het zou leuk zijn als het een meisje wordt meis! Veel succes en plezier bij je 20 weken echo! Oh ja, bij de 20 weken echo kijken ze sowieso naar het geslacht. Ze vullen namelijk ook in of dat er normaal uit ziet. Bij ons zoontje wisten we pas met 27 weken het geslacht en met de 20 weken echo vroeg ze of wij het wilden weten. Wij zeiden van niet en toen zei ze dat ze het geslacht in ging vullen op de computer en draaide het scherm weg voor ons. Dus ze kijken er toch naar. Dat het geen pretecho is ben ik het mee eens maar als ze er toch naar kijken kunnen ze het ook wel ff zeggen.
Wat een toestanden weer.... Ik herken het ook hoor! Ik wou dolgraag een jongetje! Zat al helemaal in me hoofd zeg maar.. Zou met M gaan voetballen, stoere spijkerbroekjes aan doen, lekker ravotten, lekker stoer! Als ik me dat alles voorstelde zag ik ook echt een jongetje.. Echt ik kon geen meisje krijgen( niet omdat t niet leuk is) En met de pretecho bleek het ook een jongen te zijn! En toen het rare.. Liep ik in winkels... Zat ik zomaar naar meisjes kleertjes te kijken zo schattig( terwijl ik er eerst een bal aan vond) En besefte me ineens een meisje is ook heeel leuk! En onddanks dat ik pas bijna 4 maanden geleden ben bevallen en we voorlopig nog niet voor een 2e gaan... Zou ik t stiekem toch wel heeeeeeel gaaf vinden als de 2e een meisje zou zijn
vroeger dacht ik altijd dat als ik ooit zwanger mocht raken ik graag een meisje zou willen.. terwijl ik sinds ik wist zwanger te zijn alleen maar nieuwsgierig was en het me echt helemaal niets meer kon schelen als het maar gezond is.. en toen we zagen dat het een jongen is kon ik wel janken van blijdschap.. nu ben ik zo trots dat we een jongen verwachten en hoop ik zo dat ie op zn papa lijkt.. dus nee ik herken het niet echt.. vind het ook altijd beetje uhm.. hoe zeg ik dat netjes? beetje hard? als mensen zeggen teleurgesteld te zijn.. omdat je zo vaak hoort dat de 20 weken echo niet goed is enzo... belangrijkste is toch dat het gezond en compleet is.. dan maakt het lijkt mij niet uit wat er wel/niet tussen de beentjes hangt..
Volledig mee eens! De gyn was bij mij zelfs verbaasd dat ik aangaf bij de 20 weken echo dat ik het geslacht niet wil weten. Dit is 1 van de eerste vragen die nl. gesteld worden tijdens de 20 weken echo. Terwijl die daar idd niet voor bedoeld is! Wat ik als eerste wilde weten? Of dit kindje, itt mijn zoontje wel een gesloten lipje heeft. En het kan idd nog veel erger!
Het is een feit dat de 20 weken echo een onderzoek is waar gekeken wordt of het kind gezond is of niet. Dat er mensen zijn die het misbruiken om zo achter het geslacht te komen (ja MISBRUIKEN, want de 20 weken echo wordt vergoed en sommige mensen vinden dat oh zo fijn, want een pretecho is veuls te duur och jeetje...) en er daardoor naar uitzien, zijn mi echt verkeerd bezig. Je hoeft de 20 weken echo niet met angst en beven tegemoet te zien, maar een beetje realiteitszin kan geen kwaad. Het is namelijk heel verstandig om je van tevoren te realiseren dat er ook minder prettig nieuws kan zijn. En wat jij met dat nieuws zou doen. Natuurlijk weet je dit pas wanneer je er echt voor staat, maar door erover na te denken ben je alvast een stapje verder. En natuurlijk kijken ze het geslacht na bij de 20 weken echo, net als het hart, de nieren, het hoofd, de rug en alle andere organen, kan er ook met de geslachtsdelen iets mis zijn. Daarom kijken ze er naar. Niet om de toekomstige ouders te verblijden (of teleur te stellen ) maar om te zien of ook dat normaal en gezond ontwikkeld is. Nogmaals, een voorkeur is prima hoor. Maar teleurstelling? Nee, dat vind ik echt idioot en ondankbaar. Niet omdat ik zelf rotnieuws heb gehad tijdens een echo, niet omdat hier dames zijn die moeilijk zwanger worden. Maar omdat je een gezond kindje, dat wél liefde voor jou voelt (jawel, kinderen voelen al in de baarmoeder liefde en blijdschap tov hun moeder!!) zo afgewezen wordt om zoiets stompzinnigs als een geslacht. En dat doe je mi met teleurstelling, je eigen kindje afwijzen omdat het niet aan je ideaalbeeld voldoet. Verwerpelijk en zielig! Het lijkt me voor elke vrouw verstandig om zich te realiseren dat een kind altijd het andere geslacht kan hebben en even heel goed na gaan denken als je overtuigd bent van een bepaald geslacht en teleurstelling voelt bij een ander geslacht. Een realitycheck lijkt me dan geen overbodige luxe. Niet voor mij, niet voor mama's die moeilijk zwanger worden of ook een kind verloren zijn, maar voor je kind. Dat onvoorwaardelijk van jou gaat houden. En ik hoop dat deze liefde verdiend wordt. Maar bovenal dat deze liefde door de moeder (en vader) beantwoord wordt.
Serieus, wat is dat tegenwoordig toch met teleurstellingen over het geslacht. Ik wordt er echt een beetje kribbig van. Ik snap dat iemand een wens zou hebben, heb ik ook (en ik heb niet eens een kind, noch is de kans nihil dat die er ooit zal komen). Maar om nou serieus zwaar teleurgesteld te zijn, zelfs in tranen (sommige topics) ... nee, dat begrijp kan ik toch niet opbrengen. En niet omdat kinderen voor ons geen vanzelfsprekendheid is, maar gewoon omdat ik niet KAN begrijpen dat iemand teleurgesteld kan zijn over zo'n wonder. Je krijgt een KIND ... geslacht is bijzaak!! Get over it!
Mensen worden verwende wezens die het echte belangrijke steeds meer uit het oog verliezen. Straks kunnen we al snel zien wat het geslacht wordt van de kleine via een bloedtest en je zult zien dat er mensen zelf een abortus om zullen plegen. Onbegrijpelijk maar het zal echt gaan gebeuren, daar ben ik van overtuigd! Hopelijk worden ze vervolgens nooit meer zwanger of via zoveel behandelingen dat ze het niet meer in de botte kop halen om ontevreden te zijn over het geslacht.
Nou nou, wat een heftige reacties. Ik denk dat sommige mensen hier het woord "teleurstelling" veel te letterlijk nemen. Laten we wel een beetje tussen de regels doorlezen mensen. Daarbij is het een gevoel van TS. Gevoelens heb je nu eenmaal niet altijd in de hand en ik vind het heel eerlijk dat ze hiervoor uit durft te komen. Ik herken het ook wel een beetje. Ik was zo overtguigd dat ik een jongetje zou krijgen dat ik me heel moeilijk kon voorstellen hoe ik zou reageren als het een meisje zou blijken te zijn. Nou, het wordt een meisje! Ik dacht ook dat ik heel erg aan het idee zou moeten wennen, maar ik vond het eigenlijk meteen heel erg leuk, juist omdat ik het niet had verwacht. Doordat we met de echo ook slecht nieuws kregen (kindje heeft longafwijking) was het een heel dubbel gevoel. Enerzijds de euforie dat je het geslacht weet, anderzijds de teleurstelling en het verdriet dat er iets niet goed is. Ik ben overigens wel heel anders aan gaan kijken tegen de term: "als het maar gezond is". Want wat is gezond? En ik ben denk ik net zo blij met mijn niet-zo-gezonde kindje als wanneer het wel gezond zou zijn. Nou ja, ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen, maar in ieder geval vind ik "gezond" nogal een vaag begrip. Ik vind mijn kindje eigenlijk juist een beetje extra bijzonder nu
ik lees hier veel ''als het maar gezond is'' wat nou als het niet gezond is? maakt het geslacht dan wel uit? Ik zeg hier tegenwoordig, als het maar gelukkig word!
Zou je het geslacht dan wel uitvinden vantevoren? Als je er bij de bevalling achterkomt maakt het namelijks niks uit als het weer een jongen is en verpest je niet de rest van je zwangerschap als je eventueel e ht teleurgesteld bent. Ik spreek uit ervaring, wilde in eerste instantie ook een meisje bij de tweede. Wij wisten het dus niet en toen mijn tweede mannetje werd geboren was ik zo gelukkig!! Heb nooit het gevoel gehad dat ik liever een meisje had gehad
Sluit ik me trouwens bij aan, wij vinden geluk ook boven gezondheid staan. i rather have thirty minutes of wonderful than a lifetime of nothing special
Jeetje, wat een heftige reacties allemaal zeg! Ik moet zeggen dat ik het deels wel begrijp, ik dacht nl. ook zo....totdat het ook inderdaad een ander geslacht werd. Dit is mijn eerste zwangerschap en ik heb mijzelf altijd gezien als meisjesmoeder. Vraag me niet waarom, ik kan het niet uitleggen, is gewoon een gevoel. Ik weet al jaren een meisjesnaam enzo. Ook mijn omgeving zei tegen mij: dat wordt vast een meid! En als het maar vaak genoeg gezegd wordt, ga je er vanzelf in geloven! Nou, met de 20-weken echo bleek er toch echt een jongetje in mijn buik te zitten! En hoewel ik echt wel even moest omschakelen, ik ben er nu zoooooooo blij mee. Ik zou ook niet anders meer willen. In mijn omgeving zijn er ook 3 kindjes doodgeboren bij 2 vriendinnen en dat zet je toch met beide benen op de grond. Als blijkt dat jouw kindje met de 20-weken echo "gezond" wordt verklaard en toch een piemeltje blijkt te hebben, moet je gewoon blij zijn. Ik snap heel goed dat je dan even moet omschakelen. Succes bij de 20-weken echo!
sja... zo erg is het toch niet... mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze heel erg had gehoopt dat mijn zusje een jongen was geweest. Mijn zusje heeft daar echt geen trauma aan overgehouden hoor. Het intresseert haar geen bal. Het is ook niet zo dat mijn moeder er naar heeft gehandeld ofzo. Het was nou eenmaal zo, ze had 2 meiden. En ze leefde zich uit op prinsessenjurkjes maken enzo... Een voorkeur is toch niet verkeerd...
Voorkeur niet, maar teleurstelling vind ik wel. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik na een goede 20-wekenecho teleurgesteld zou zijn over het geslacht. TS nuanceerde later, maar er zijn genoeg anderen die zwaar in tranen zijn omdat het geslacht niet naar wens is. Onbegrijpelijk.... .
Ik vind het heel fijn om veel reacties te lezen alleen jammer dat sommige alleen mijn 1 post lezen!! Heb duidelijk aangegeven dat het woord teleurstelling verkeerd is gekozen!!
sja... dat is een gevoel hoor... daar kan je niks aan doen. Kan een ander wel erg vinden maar je gevoel blijft je gevoel. Kijk eens op dit forum: Gender Disappointment Daar staan mensen op die zowat zelfmoord willen plegen of abortus overwegen omdat het het verkeerde geslacht is... dat is het extreme...
Mee eens, het is inderdaad voorkeur hebben voor het 1 of teleurgesteld zijn als het het ander is. Dat is een verschil. Plus het feit dat het ook een hele stoere boomklimmende met autos spelend nooit een speldje/jurkje dragend meisje kan worden, of een jongetje wat straks heerlijk met zn moeder gaat winkelen (dat zijn vaak de redenen die hier genoemd worden waarom iemand een bepaald geslacht wenst). Er worden zoveel cliches altijd genoemd die niet hoeven uitkomen. Maar ts, ik hoop dat je je gevoel een plaatsje kan geven mocht het een jongetje zijn. (Ik weet stiekem wel zeker dat je het straks heel leuk vind hoor, mocht het zo zijn )