Maar zo kan/wil niet iedereen leven mamav4. Ik zeg ook niet van mezelf dat ik zover ik kan zien gezond ben. Ik ga er gewoon vanuit dat ik het ben totdat het tegendeel wordt bewezen. Ik geloof bewust in het positieve omdat ik anders daar hartstikke ongelukkig van wordt. Als iemand gelukkig is met een goede echo en het gezonde kindje, laat die persoon daar dan van genieten. Het verdriet is er echt niet anders om als het kindje uiteindelijk toch iets zou hebben. Iedereen mag daar toch mee omgaan hoe ze dat zelf willen.
Er wordt nergens gezegd dat een voorkeur niet mag. Zowel man en vrouw mogen voorkeur hebben. Nogmaals het is wat je ermee doet als het blijkt dat het het andere geslacht is.. Gezondheid is het belangrijkst en dat is inderdaad een ruim begrip. Wat jij gezond vindt kan een ander doen beslissen de zwangerschap af te breken.
inderdaad zo denken wij er ook over ... een vriendin van mij heeft een guo echo gehad en het kindje was volgens hun ook hellemaal gezond en compleet tot dat het geboren werd en de gyn zei "ik moet je iets vertellen , er is iets met jullie meisje" zei misten dus een 3 vingers aan elke hand en drie tenen aan elke voet. hierdoor ben ik me gaan realiseren dat je niet alles kan zien op de echo en er dus bij geboorte soms wel dingen naar boven komen die er niet gezien zijn . even terug komend op tp. ik heb altijd gedacht als ik zwanger word is het een meisje 100% . na me 2 miskraam raakte ik eindelijk voor hoever het er nu uitziet goed zwanger! en wat bleek wij verwachten een jongetje en wat zijn wij er blij mee , er is geen moment geweest dat me gevoel de andere kant op ging! je weet gewoon als je zwanger bent dat je het geslacht "nog niet" en hoop dat het nooit gaat gebeuren kan bestellen . hoop mag je zeker hebben , maar ik hoop dat je ook realistisch kan blijven als het een jongetje is en je net zo gaat genieten van de zwangerschap. want geloof mijn ik geloof er heilig in als je kindje word geboren hij of zij het mooiste is op de wereld ( je moeder hart neem je gevoel over). kortom pin je niet te veel vast op een meisje want het kan echt alle kanten op!
weet je wat me opvalt dat bijna iedereen ervan uitgaat dat als bij de 20 weken echo alles goed is dat een drempel voor mensen is die ze dan voorbij zijn. net als de combinatie testen en zo. al deze onderzoeken sluiten bepaalde dingen uit. maar niet alles. zoals ik al eerder beschreef heb ik twee zonen met een ziektebeeld die bij beiden niet gezien werden op de echo's of onderzoeken. ja het is heel mooi om te zien dat je kindje goed groeit armpjes en beentjes heeft tien vingers en tien tenen en een volledig geslacht. maar ik weet uit ervaring dat een heleboel dingen pas naar voren komen na de geboorte van je kindje. bij mijn beiden jongens kwamen ze er pas achter toen ze geboren waren. bij de oudtse al heel gauw na de geboorte en bij de jongste toen hij 9 maanden was en opeens halfdood uit het niets op de bank lag. en in de laatste zes jaar heb ik hem meerdere keren bijna verloren. dus nee ik kijk niet naar de 20 weken echo als een manier om te horen of je kindje gezond is. nee ik kijk ernaar omdat ik wil weten of mijn kindje goed gegroeid is en er nog niks afwijkends te zien is. en naar hoe wonderbaarlijk het is dat zoiets moois in mijn buik groeit. ik vind het niet realistisch om te denken dat als de 20 weken echo goed is en overige onderzoeken ook dat je kindje dan gezond is. dat is iets wat je dan mag blijven hopen. het zijn manieren om de kans te verkleinen maar ze zien bij lange niet genoeg tijdens die onderzoeken om te kunnen zeggen u heeft en gezond kindje.
Ik zeg zelf niet 'als het maar gezond is', maar kan daar niet over vallen wanneer mensen dat zeggen. Gezondheid is nu eenmaal een groot goed en iedereen gunt zijn kind een fijn leven en dat gaat met sommige afwijkingen/ziektes erg moeilijk. Ik vind de uitspraak 'alles is welkom' of 'het is welkom hoe het komt' wel vervelend. Omdat het wat mij betreft niks met welkom zijn te maken heeft. Ons dochtertje was meer dan welkom, maar de natuur besliste anders. Net alsof wij na het slechte nieuws (niet-levensvatbaar) zeiden 'nah, zo'n kind hoef ik niet hoor, die is niet welkom'. Als je er zo over denkt, mis je de hele essentie van de ontzettend moeilijke keuze waar sommige mensen voor hebben gestaan. het heeft niets met gewenst zijn te maken, maar met wat je voor je kind en je gezin wenst. En soms wordt dan besloten dat een kindje eerder komt. Niet omdat het niet gewenst is, er minder van gehouden wordt of niet welkom is, maar om nog meer lijden te sparen. Nu weet ik dat jij er niet zo ongenuanceerd over denkt, leenislief, ik quote je toevallig omdat jij over welkom zijn schrijft (nav wat Baghera schrijft wat betreft gewenste kinderen die een afwijking hebben). Maar ik lees zo vaak dat alles welkom is, van mensen die er duidelijk niet over nagedacht hebben. ik vind het dus niet erg als iemand zoiets zegt, want ik wil een gelukkig én gezond kind. Zo en nu weer terug on topic Nogmaals: ik snap een (lichte) voorkeur heus wel en snap ook dat je daar weinig aan kunt doen. Maar wat ik hier net las, van een mama die tijdens de 20 weken echo begon te huilen toen ze hoorde dat het een jongen was? ik zie het gezicht van de echoscopiste al voor me. Die staat regelmatig voor de zware taak om mensen heel slecht nieuws te vertellen (sorry mevrouw, uw kindje mist de helft van het hartje/heeft geen nieren/heeft een open schedeltje oid, het kan niet leven buiten uw buik...) en dan gaat er iemand liggen huilen bij haar omdat het geslacht niet goed is. Ben blij dat ik geen echoscopiste ben, want van zulke reacties zou ik echt een rolberoerte krijgen.
Ik zeg ook niet dat een ander het niet mag, ik geef mijn eigen visie er op. Ik snap eigenlijk niet waarom je het opvat alsof ik anderen iets wil ontnemen of anders wil laten denken....
Nou dat is wel weer erg zwaar opgepakt dan hoor, want zo bedoelde ik het niet Ik vind het gewoon soms ook jammer dat het lijkt alsof je niet blij mag zijn. Toen ik mijn collega vertelde dat ik zwanger was kreeg ik als reactie "Nou meisje ga jij nou eerst maar eens 13 weken zwanger zijn want ik ben wel 7 keer zwanger geweest en heb ook maar 3 kinderen". Dan denk ik... oké dus omdat het ook mis kan gaan mag ik niet blij zijn. Dat gevoel kreeg ik een beetje bij jouw opmerking. Bij ons is ook alles misgegaan en ik heb hier heel lang op moeten wachten en heb veel moeite met geloven dat dit écht gaat gebeuren. Maar als je dan net durft te genieten is het echt niet leuk als iedereen je terugfluit. Want het kán nog misgaan. Alles kan misgaan denk ik dan. Als ik morgen onder de bus loop krijg ik ook geen kindje. Maar goed, we dwalen volgens mij echt ontzettend af nu van waar dit topic eigenlijk over ging
Jij krijgt volgens mij het idee dat je niet mag blij mag zijn van mij ofzo... Nou, dan heb je mijn reacties totaal verkeerd gelezen! Iedereen mag van mij genieten! Ik heb alleen een andere mening er over en dat jij gewoon zeer persoonlijk op. Jammer!
Ik heb het niet allemaal tegen jou mamav4! Jij pakt het nu persoonlijk op hoor, ik vertelde gewoon een stukje persoonlijke ervaring van mezelf.
Ik had jou gequot, dus ik dacht dat het je het tegen mij alleen had... sorry! Ik denk dat iedereen andere persoonlijke ervaringen heeft en daardoor zijn mening vormt. Dat is prima, zo lang je een ander met een andere mening maar in zijn waarde laat toch? En... niet te snel iets persoonlijk opvatten!
Genieten van je zwangerschap (na een goede echo of sowieso) heeft niets te maken met realistisch zijn en blijven. Die twee kunnen heel goed samen. Ook ik ken de andere kant, dat je bij de 20 weken echo hoort dat alles goed is en dat er na de geboorte toch iets blijkt (gelukkig een kleine afwijking ivm die van zijn zus, maar verdrietig is het wel). Dus bij deze derde zwangerschap, was ik nog meer op de hoogte van het feit dat je nergens zeker van kunt zijn. Toch kies ik ervoor om vooral blij te zijn en uit te kijken naar ons kind. De zorgen zijn er toch wel, maar als het weer mis gaat, dan doet het echt niet meer pijn dan wanneer ik alleen maar kon doemdenken. Dit kindje verdiend het ook om te profiteren van mijn positieve gevoelens en hormonen (die deze binnen krijgt via de navelstreng zoals endorfines en oxytocine). het kan dus goed samen: opgelucht en blij zijn en in je achterhoofd houden dat je geen garanties krijgt in het leven, maar dit niet de overhand laat nemen.
Nou, zo denk ik er dus precies over. En ookal komen wij vandaag opgelucht bij een echo vandaan (medische indicatie, zie ander topic), ik heb niet de illusie dat ik een garantie op een gezond kindje heb. Dat heb ik met mijn gezond geboren dochter toch ook niet? Die kan ook ziek worden, of iets blijken te hebben wat je tot een bepaalde leeftijd niet ziet, een ongeluk krijgen... het leven is kwetsbaar en gezondheid is een groot goed om heel dankbaar voor te zijn. Ik denk dat je wel heel star in je voorkeuren moet zijn als je vreugde om een kindje van jullie twee wordt overschaduwd door de wens die je had voor het andere geslacht. Ik kan me daar niet eens iets bij voorstellen gewoon. De lichte voorkeur die ik ervaarde in het begin van mijn zwangerschap zie ik nu zelf meer als angst voor het onbekende (ja, ), maar ik vond het enorm spannend om weer zwanger te zijn en was bang dat ik met een jongen minder goed zou weten hoe het was. Nu ik verder ben heb ik dat gevoel totaal niet meer. Wel blij dat ik weer een hamburgertje zag op de echo, maar dat is alleen om praktische redenen (naam en kleuren van de kamer ).
Door de echoscopiste wordt sowieso gekeken naar het geslacht omdat soms het geslachtsdeel afwijkend is en hiervoor nader onderzoek verricht moet worden. De nieren en geslachtsorganen worden tegelijkertijd aangelegd zodoende heel belangrijk om te weten. Dus gedeeltelijk kom je ook wel voor het geslacht. Bij mijn dochter was het geslacht niet te zien op de echo, het was 1 van de redenen dat we een vwp hebben gehad. De gynaecoloog wilde het erg graag weten hoor, meer dan wij.
Dat herken ik wel. Na de echo was ik echt vastbesloten om hoe dan ook van m'n zwangerschap te genieten. Ja, die roze wolk is wel verdwenen, maar dat wil niet zeggen dat ik me continu zorgen maak. Elke beweging/schopje zorgt voor een grote glimlach op mijn gezicht. Ook met de kinderchirurg alle uiteenlopende scenario's doorgenomen. Ik ga heel erg uit van de meest gunstige. Ja, natuurlijk kan het dan heel erg tegenvallen als het toch slechter gaat dan ik verwacht, maar verdrietig ben ik dan toch wel. Dan kan ik altijd nog in de rats gaan zitten. Laat die endorfines nu nog maar stromen Sorry, beetje off topic...
Bah wat een rot topic is dit zeg...Ik snap wel dat mensen zich gekwetst voelen hoor.. Ik reageer verder maar niet...
Ik herken het gevoel totaal niet, sorry.. Ik wilde een heel verhaal typen, maar ik denk dat het meeste wel is gezegd in voorgaande berichten. Geniet van je zwangerschap.
Ik vind dit helemaal geen rot topic en ben erg blij dat er ook over dit soort dingen ( sociaal onwenselijke gevoelens ) gewoon gepraat kan worden.
Ik denk dat in dit topic van beide kanten redelijk respectvol wordt omgegaan met elkaars mening. Denk niet dat we het allemaal eens zullen worden, maar dat hoeft ook niet. Ben blij dat dit topic eindelijk eens niet op een rel uitloopt. Respect dames!