Je zult je niet in mij kunnen inleven omdat de kindjes bij jou ook wel makkelijk zullen komen. Pas als je moeite hebt met zwanger worden en gek word van al dat gedoe in het ziekenhuis en keer op keer teleurstelling,misschien dat je er dan iets van begrijpt. En dan van die mensen die hier komen met de arrogantie ' ik wil graag een meisje' Braaak! Evenstar,dank je wel meid.
oke dat is ook zo. En dat is al moelijk genoeg om dan hier te lezen, ik wil ik wil... maar ja hoe moet ik het zeggen, het komt zo over je het andere misgunt, met net als die tekst in die post ' net goed' ja dat is toch ook niet leuk om te lezen. snap je, en tuurlijk, gezondheid van het kindje is het nr 1, maar ja als je dat gevoel hebt van een voorkeur dat kun je niet verbergen, ik had dat ook, maar heb al eerder wat gepost, en zou nu niet anders meer willen. Maar ik kan me indenken dat het frusterend kan zijn voor vrouwen die dit dan lezen waarbij het niet 123 lukt. En wat ts al zegt. met een jongetje is ze net zo gelukkig. denk dat je wel een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Maar het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten? Natuurlijk mag je blij zijn als je überhaupt zwanger wordt, maar dan mag je toch ook nog wel blij zijn als het het geslacht van je voorkeur krijgt? Ongeacht of je 'moeilijk' of 'makkelijk' zwanger wordt? Misschien had jij ook wel een voorkeur gehad als je makkelijk zwanger was geworden?
Ik vind het een groot verschil tussen "he jammer, het is geen jongen/meisje" en het vervolgens naast je neer legt en "jeetje ... het geen jongen/meisje!?!?!?" en dan vervolgens dagen nodig hebben om je teleurstelling/verdriet te verwerken ... Mijn mening ... als je meent een topic te moeten openen om te vertellen hoe teleurgesteld je eigenlijk wel niet bent dat je geen meisje krijgt, dan zit het duidelijk hoog ... te hoog in mijn optiek.
Ts heeft het in een latere post genuanceerd. Ze wil gewoon liefst een meisje, maar is ook blij als het een jongen wordt. Daar is m.i. niks mis mee.
Tja, alleen TS kan bepalen of dit in haar geval ook zo is. Ik ken toch een aantal voorbeelden in mijn omgeving waarbij het kind niet het gewenste geslacht had en daar ook hinder van heeft gehad. Een moeder die haar oudste, een meisje, altijd spuugziek verwende en haar jongste, een jongen, hing er altijd maar zo'n beetje bij. Een oom van mij die jarenlang in meisjeskleding heeft gelopen totdat mijn grootouders hun eerste dochter (vierde kind) kregen. (moederskant) Tenslotte, mijn moeder vond het vroeger altijd nodig te verkondigen dat mijn vader wel heel veel van mij en mijn zusje houdt, maar dat de familie toch echt wel teleurgesteld was dat mijn vader geen stamhoudertje kreeg (mijn vader is enige stamhouder van mijn overgrootvader). Jaren later oudtantes die je vertellen dat je als vrouw nu ook je achternaam kunt doorgeven. Nou, mijn zoon heeft mooi de achternaam van zijn vader. Aan de andere kant, terug kijkend, kinderseries voor meisjes die ik vroeger keek waren heel helder: zusje/dochter = lief en broertjes zijn vervelend. Zo'n beetje alle poppen die ik ooit gehad heb waren een meisje. Ik heb als kind denk ik wel de boodschap meegekregen om babies met meisjes te associeren. Zelfs nu kun je bij veel (web)winkels meer meisjes dan jongenskleding krijgen. En nee, daarvoor krijg je geen kind, om het leuk te kunnen aankleden, maar het stuurt je beeld wel. Zelf heb ik ook genoeg meegemaakt bij het vervullen van mijn kinderwens en ik had daarvoor al geen voorkeur. Alleen het idee al dat ik mijn zoontje ook zou kunnen verliezen geeft me slapeloze nachten. Wel heb ik me op een gegeven moment afgevraagd welke karaktereigenschappen ik nu met een meisje en welke ik met een jongen associeer. Ik ben erachter gekomen dat mijn buurjongen alle positieve eigenschappen die ik met een meisje associeerde ook heeft . Daarnaast, ik verschil qua karakter zoveel met mijn zusje, we hadden denk ik niet meer kunnen verschillen als één van ons een jongen was geweest. Tenslotte, mijn moeder presteerde het om te zeggen dat mijn stiefzusje zwanger is en dat er nu eindelijk ook een kleindochter komt. Mijn stiefvader heeft al een kleinzoon en mijn moeder heeft in een half jaar 2 kleinzoons mogen verwelkomen (mijn zoon en de eerste van mijn zusje). Moet ik iemand hier nog uitleggen hoezeer die opmerking mij gekwetst heeft, zeker als jullie naar mijn onderschrift kijken? Ik denk dat ik ook aan TS wil meegeven dat ze alle recht heeft op haar voorkeuren, maar dat dit een openbaar toegankelijk forum is en je daarom het risico loopt mensen onbedoeld te kwetsen. Bespreek je dit in de privésfeer, dan heb je veel meer controle over wie je wel en niet hoort en eventueel kwetst.
Als je je originele posting, die mijns inziens je echte gevoel weergeeft, anders had je dat wel gelijk anders aangegeven, moet gaan nuanceren dan heb je of niet nagedacht wat je ging schrijven of je vindt het nodig om je gevoel te nuanceren omdat er opeens wel veel (terecht) commentaar op komt.
Daar heb je wel een punt. En zoals je al zegt is er zeker een verschil tussen teleurstelling naast je neerleggen of dagen van slag zijn. Hoe ts het bedoelt weet ik natuurlijk niet. Misschien weet ze dat zelf ook nog niet. Ik vind het alleen wel heel gemeen als mensen hier neer gaan zetten dat ze hopen dat het het andere geslacht wordt dan de voorkeur naar uitgaat. ik zie niet in waarom je geen (lichte) voorkeur zou mogen hebben.
Een lichte voorkeur is denk ik ook geen probleem, ik denk dat de meesten soms wel eens fantaseren over een meisje of een jongetje ... doe ik ook en de kans dat ik ooit kinderen krijgt is niks tot nihil vrees ik. Maar er is gewoon een verschil tussen lichte voorkeur en teleurstelling dat je niet krijgt wat je wenst.
Laten we dan hopen dat TS niet teleurgesteld gaat zijn als ze een jongen erbij mag krijgen. Voor haar en de baby op komst.
Ik herken het een beetje. Ik wilde bij de eerste heel graag een jongen, maar op de een of andere manier was ik op een gegeven moment overtuigd dat ik een meid zou krijgen. Kon ik alvast wennen aan het idee Maar uiteindelijk was het toch een jongen! En nu weer, ik zit te hopen op een jongen. Ik denk ook dat ik een beetje teleurgesteld zal zijn als het een meisje is, maar denk maar zo: Je hebt daarna nog minimaal 17 weken om aan het idee te wennen. Komt allemaal wel goed! Maar laat je teleurstelling niet zo blijken aan anderen, als het toch een jongen is, want mensen snappen dat vaak niet en houden er geen rekening mee dat jouw gevoel uiteindelijk ook wel bijdraait.
Lees ik de eerste post dan zo verkeerd? Ik vind dit helemaal niet ongenuanceerd. En wat is er mis met even moeten omschakelen? Al doet ze daar 18 weken over dan is ze nog ruim op tijd voor de kleine er is. Eigenlijk wel verfrissend om iemand dit te horen uitspreken. Want er zijn misschien wel mensen die geen voorkeur hebben... Maar een heleboel mensen hebben dit wel. Ik had de voorkeur voor een meisje, mijn man voor een jongen. Wil dat zeggen dat hij nu niet gelukkig is met onze dochter. Hell no! Toen ik nog zwanger was vroeg iedereen aan me of ik wist wat het geslacht ging worden. En als ik dan tegen een vrouw vertelde dat het een meisje werd reageerde 100% (!) dat dat wel echt leuk was. Daaruit komt toch ook duidelijk een voorkeur naar boven? Edit: zie nu je reactie boven mijn post pas. Zo zie je maar dat iedereen uit een tekst datgene haalt wat hem/haar aanspreekt.
Ik had hetzelfde, alleen andersom. Ik ben er gewoon altijd vanuit gegaan dat ik een jongen zou krijgen. Toen ik bijna 20 weken zwanger was, zag ik een collega met haar dochter. Toen dacht ik: "Verrek, dat kan ook. Het kan ook een meisje zijn. Wat moet ik nou weer met een meisje." (Nadat ik daar even over nadacht, bedacht ik dat er ook een heleboel leuke dingen zijn die je met een dochter misschien sneller doet dan met een zoon. Ik was dus met een meisje ook blij geweest hoor. Maar ik zag het gewoon niet zo voor me. Als ik babykleding ging kopen, vond ik de jongenskledimg ook altijd veel leuker. Het is is bij ons inderdaad een knul. En op de één op andere manier heb ik ook altijd het idee dat hij ooit een broertje krijgt en geen zusje. Dat gevoel van 'even moeten schakelen' is voor mij wel herkenbaar. Een gevoel van teleurstelling absoluut niet! Je gevoel kan wel zeggen dat je een bepaald geslacht verwacht. Maar met je verstand weet je natuurlijk dondersgoed dat je zowel een jongen als een meisje kunt krijgen. En dat je daar (nauwelijks) invloed op hebt. Als je nu echt denkt dat één van beiden een grote teleurstelling zou zijn en je één van de geslachten echt niet wilt, dan moet je gewoon niet zwanger worden.
Ik heb 1 dochter en 3 zonen. Ik had bij deze zwangerschap toch ook echt wel een voorkeur voor een meisje. Maar ik had eigenlijk vanaf het begin al een voorgevoel dat het een jongen zal worden. En inderdaad, voor de 4e keer op rij, krijgen we er een jongen bij! Teleurgesteld? Zeker niet! Maar een voorkeur voor geslacht herken ik dus wel.
Wat tup hierboven beschrijft is precies wat ik bedoel... Hoe kun je er nu "vanuit" gaan dat je een jongen krijgt??? Dat is toch gewoon dom? Je bent zwanger en dan is het 50/50 tot je het weet. Een voorkeur hebben is 1 ding maar "er vanuit gaan" blijft voor mij echt héél vreemd...
Het blijft een bijzondere discussie dit. Alsof het ene beter is dan het andere. Ik had bij onze tweede een voorkeur omdat ik graag beide wil meemaken, M/J. Maar dat staat geheel buiten hoe blij ik ben met mijn zoons en hoe onbeschrijflijk dol & trots ik op hun ben. Ik word soms pissig van de discussie. Een paar dingen ter overweging. - Dit is een vertekende discussie hier. Het lijkt bijna alsof meisjes beter zijn. Maar er zijn hier enkel vrouwen die ook nog in dezelfde fase van hun leven zitten (min of meer), gedreven door hormonen. Dit is niet representatief voor wat mannen vinden, of een doorsnee op straat. Ik geloof dat de meeste mannen hopen ooit ook een zoon te krijgen. Als dat niet gebeurt vinden ze dat net zo jammer. Alleen, mannen kunnen veel beter relativeren (alleen daarom zijn ze al heerlijk om te hebben & ze hebben minder de behoefte om alles te delen (dus geen fora met dit soort topics) - Door deze discussie krijg je bijna het idee dat het ene geslacht beter is dan het andere. Maar he, dat is toch niet zo? Jongetjes zijn zo ontzettend leuk en lief. En hoe belangrijk zijn mannen in ons leven en in de maatschappij? Vrouwen ook hoor, maar ik heb nou niet het idee dat de rol van vrouwen beter of belangrijker is. En hoe mooi is het dat wij vrouwen deze mannen welopgevoed & sterk mogen afleveren aan de maatschappij? Hoe cool is het dus om een zoon op te voeden? - Hoe erg ook, maar in zeker 75% van de wereld heerst een voorkeur voor zonen, soms zo erg dat meisjes worden geaborteerd (China/ India). Dat is waar een voorkeur toe kan leiden.. Nou goed, mijn punten zijn hopelijk helder.