Het is ook verschrikkelijk als je niet zomaar kinderen kunt krijgen. Het zou iedereen gegund moeten zijn om zonder jarenlang knokken een kindje te krijgen en toen ik Marnats verhaal las moest ik echt janken. Maar dat sluit andere dingen inderdaad niet uit. Ik snap echt niet waarom begrip wat dit onderwerp betreft altijd maar 1 kant op moet werken, dat is me echt een raadsel....
Als je niet of moeilijk kinderen kunt krijgen leer je pas hoe een wonder het is. Dat er dan anderen met zo'n "luxeprobleem" zitten dat ze een jongen of een meisje wensen en anders diep teleurgesteld zijn, is dan ook gewoon niet te verteren als je weet hoe blij je überhaupt zou moeten zijn met je zwangerschap, ongeacht het geslacht... Net als mensen in afrika die het waarschijnlijk niet kunnen snappen dat er mensen in NL en andere delen van de wereld wonen die rustig een half uur onder de douche staan waar schoon drinkwater uitkomt terwijl hun niet eens (vies) water hebben om te overleven. Mensen raken verwent en zien niet in hoe goed te het eigenlijk hebben... We willen alleen maar MEER MEER MEER.
Jawel hoor, heel herkenbaar. En ik vind ook niet dat je je hoeft te schamen als je liever een meisje wilt. Ik wilde ook errrrg graag een meisje. Maar ik had het gevoel dat het een jongetje zou zijn en idd, het is een jongetje. Ik ben niet teleurgesteld, maar ben erg dankbaar voor dit kindje en dat de zwangerschap tot nu toe zo goed verloopt. Ik geloof dat veel ouders wel een voorkeur hebben voor een bepaald geslacht, maar natuurlijk ben je gewoon het meest gezegend als je een lief en gezond kind op de wereld kunt zetten en dan maakt het geslacht geen drol meer uit. Succes met de echo!!
Natuurlijk is het een luxe probleem. Maar als je hier mensen vraagt of je eraan toe bent om kinderen te krijgen zegt bijna iedereen: heb je een huis, vaste baan, twee auto's enzovoort, en als je dat niet hebt ben je onverantwoord. Dat is toch ook een luxeprobleem? Waarom wordt dat wel getolereerd? Meten met twee maten zijn we heel goed in hier op het forum Als ts een jongen niet zou kunnen accepteren zou het een ander verhaal zijn, ze realiseert zich vast wel hoe gezegend ze zich mag voelen.
Ik ben het helemaal met Strijkkraal eens. Ik heb 3 prachtige jongens mogen krijgen en het zijn echt alledrie mijn mooie ventjes hoor Gr MB2005.
Marieke jij spreekt wel heel erg in het algemeen... Wat mij en vele anderen ws ook betreft hoeft een kindje niet in luxe te worden opgevoed. Liefde, gezondheid, aandacht, stabiliteit is de basis om een kind goed op te voeden wat mij betreft maar dat is een hele andere discussie. Zie dan ook niet echt verband tov mijn stukje..
@Berte, wat een ontzettende domme en respectloze opmerking heb jij gekregen zeg, vreselijk. Ik kreeg van de week ook de opmerking van mijn s.moeder dat als we een vierde zouden krijgen en het weer een jongen is we hem dan maar aan mijn buurvrouw ( die erbij zat, want we hadden een verjaardag ) moeten geven want zij heeft alleen maar 1 dochter en s.moeder vondt het al jammer dat wij een derde zoon kregen Dat blijft ze maar herhalen, en dat komt omdat ze zelf vroeger een meid wilde maar ze heeft 2 zonen. Hoe ontzettend dom kun je wezen Gr MB2005.
MB2005, heel herkenbaar, mijn sm is precies hetzelfde verhaal. Joekie is ook algemeen hoor, niet tegen jou. Ik kan me inderdaaf niet voorstellen hoe het is om de onzekerheid te hebben of je ooit wel een kindje krijgt. Maar ik denk wel dat als ik die problemen had gehad dat ik dan dezelfde mening als jou had gehad. Maar ik denk gewoon niet dat mensen met een voorkeur zich moeten blijven verontschuldigem voor hun gevoel, dat hebben ze nu eenmaal en daar voelen ze zich al rot genoeg onder. Het leeft trouwens niet alleen hier, mijn ervaring is dat heel veel oudere dames medelijden hebben met jongensmoeders. Als ik met een vriendin over straat loop met haar dochter en mijn zonen gaat alle aandacht naar haar dochter toe, puur omdat ze een meisje is. Ik vraab me af waar dat vandaan komt...
Wat l*llig! Voor de buurvrouw, voor jouw zonen, EN voor haar eigen zonen! Leuk hoor om dat zo steeds van je moeder te moeten horen. Het kan ook anders. Mijn tante gaf laatst aan dat ze het heel leuk gevonden zou hebben als ze ook nog een meisje gekregen had, met een hele rits redenen (háár redenen) daarachteraan. Ze zei daarbij niets ten nadele van haar of mijn zonen. Wensen mag je hebben, toch.
Sorry hoor, maar ik vraag me af of dat echt zo is of dat het jouw perceptie is. Ik heb die ervaring met mijn zoontjes zo ontzettend niet! In de supermarkt zitten alle vrouwen met mijn peuter te flirten (die er ook te cute uitziet en heel goed is in flirten) en ze hangen steeds boven mij baby om vol verbazing te zeggen hoe mooi hij is. Op straat moeten mensen altijd glimlachen als ik met ze loop. Ik denk dat mensen regelmatig zelfs jaloers zijn op mijn mannetjes omdat ze zo koddig en schattig zijn. En over de discussie: wat mij stoort eraan als vrouwen er zo over praten (want mannen zie het echt anders geloof ik): Je krijgt een baby, het aller allermooiste wat je maar kunt krijgen en iets bijzonderders is er niet. En dan zijn er mensen die praten of het geslacht wat jij hebt (hier op dit forum dan man, maar in veel andere landen dus vrouw) minder leuk zou zijn. Come on, hoe kwetsend is dat?!
@MB2005 dat is echt lullig wat jouw schoonmoeder gezegt heeft. Toen ik met mijn zoontje in dorp was t winkelen zeiden 3 mensen onafhankelijk van elkaar oo alweer een jongentje en wat deed dat pijn tegen de laatste persoon zei ik ja heerlijk toch en ze hield meteen haar mond. Ik ben heel erg blij met mijn twee zoontjes
En tegen een vriendin van mij die laatst na een zoontje een dochtertje kreeg, zeiden een aantal mensen: goh, had je niet liever een broertje gehad voor je zoontje? Met andere woorden: zeggen mensen niet altijd wat? Wat je raakt is datgene waar jezelf over twijfelt, het andere gaat langs je heen. Het zijn vaak je eigen twijfels en overtuigingen die je raken.
Bij mijn zwangerschap was ik er heilig van overtuigd dat we een jongen zouden krijgen. Keek alleen naar jongens spullen en kleding. Maar tijdens de echo werd gezegd het wordt een meisje, ook super leuk. Wilde de kamer helemaal roze en paars maken maar mijn vriend wilde het neutraal houden. Zo gezegd zo gedaan. Op 9 december wij met goede moed naar het ziekenhuis voor de bevalling wat uiteindelijk een keizersnede werd, werden we gefeliciteerd met onze zoon. Vriendlief is de volgende dag gelijk een nieuwe garderobe gaan kopen voor onze zoon.
Hoe ontzettend dom van je schoonmoeder, naar haar kleinzoons en zeker ook naar haar zoons toe. Vandaag zat mijn moeder weer te zwijmelen dat mijn stiefzusje een dochter krijgt. Niet een baby, nee een dochter is waar ze dan over zwijmelt. Ik hoop dat je buurvrouw niet met een onvervulde kinderwens voor een tweede zit, dan moet die opmerking ook bij haar heel hard zijn binnen gekomen. Doet me ergens weer denken aan een mannelijke collega van mij, die zat de hele tijd voor de grap te verkondigen dat hij hoopte dat zijn tweede ook een jongen zou worden, want meisjes, die waren maar stom. Ik was tegelijkertijd zwanger met zijn vrouw, allebei een dochter, maar mijn dochter* is overleden en de zijne niet. Ik had nu ook zo graag 2 levende kinderen thuis gehad.
Ik vind het trouwens no big deal als iemand een voorkeur heeft. En ook niet als iemand teleurgesteld is als het kindje uiteindelijk niet van dat geslacht is. Als je je daar maar overheen zet en het kindje daar niks van merkt. Lijkt me in dat geval trouwens wel handig dat je een geslachtsbepaling laat doen, want dan heb je nog ruim de tijd om er aan te wennen.
Ik had het net wat anders. Iedereen in mijn omgeving (op 3 personen na) zei je krijgt een jongen. Ik had zelf weinig voorgevoel/voorkeur, maar omdat mijn man het sterk had hoopte ik het eigenlijk ook wel... Bij de 20 weken echo zag ik direct dat t een jongen was, nog vóór t daadwerkelijke onderzoek. De echoscopiste beaamde dat ikk t goed gezien had. Dus we moesten op dat moment erg lachen, blij moment. Maar toen begon t onderzoek nog, en de spanning viel zo terug bij ons allebei, en de opluchting toen ze uiteindelijk zei dat alles goed was, was zo veel groter als het blije moment even van te voren toen we t geslacht wisten. Op dat moment wisten we allebei zeker dat uiteindelijk het geslacht totaal onbelangrijk is. En nu nog/weer wat onzekerheid, is ie over 4 weekjes wel gezond... Pfff, das toch echt mijn grootste 'zorg' en als t dan toch een meid is heb ik een zooitje kleertjes over, so be it!
Ik denk trouwens ook dat mijn moeder teleurgesteld zal zijn als wij een jongen krijgen (wat IK juist graag wil). Ze loopt al weet ik hoe vaak te verkondigen, dat het 'een koningswens' is om een jongen en een meisje te hebben... En mijn tante en nicht hebben al allemaal roze jurkjes gekocht... Alleen daarom al wens ik nog ietsje meer dat het een jongen wordt, alleen maar om hen ongelijk te geven. Nou ja, volgende week weten we het
Tja, jij kunt het reemd vinden. Als ik vooruit "kijk" in de toekomst' dan heb ik daar een bepaald beeld bij. En als ik vooruit fantaseerde over mijn kind, zag ik altijd een zoon. Jij hieft dat niet te snappen, maar dat is wel de manier waaop mijn hoofd werkt. En mijn hoofd werkt boijkbaar anders als het jouwe, want ik kan absoluut niet begrijpen dat mensen een echt voorkeur hebben. Kinderen zijn geen kleren die je kunt omruilen als ze toch niet bij je passen of de kleur je tegenvalt ofzo. Als je eraan begint, weet je dat je het geslacht niet kunt kiezen. Een voorkeur hebben past daar naar mijn mening niet bij.