Hoi allen! Even een vraag.. onze dreumes van nu net 14 mnd huilt 's avonds (bij het naar bed gaan) veel. Ze is dan wel moe (oogjes wrijven en gaat rustig liggen), maar na 15-20 minuten begint het. Dan gaat ze heel hard huilen! We wachten dan een paar minuten, gaan dan even kijken en vaak staat ze dan in bed (liggen haar knuffel en speentje op de grond) en als we haar plat leggen, gaat ze nog harder huilen. Soms is het daarna stil, maar meestal niet.. ze huilt dan dikke tranen. Dus wat wij nu doen, als ze heel hard huilt, is haar er even uithalen, bijv. nog 10 minuten mee naar beneden (boekje lezen of even rond laten kruipen) en dan weer naar bed. Dit helpt meestal wel, zo niet.. dan geven we haar ook nog wel eens een klein beetje melk. Herkent iemand dit? Ik wil niet dat ze steeds denkt dat wij haar er maar uit halen, maar het lijkt wel datgene te zijn dat helpt! Of worden we nu mooi gemanipuleerd door ons kleine dreumesje? En moeten we doorzetten met haar plat leggen en weg gaan?
Tsja, hier zijn de meningen over verdeeld. Ik zou zelf zeggen: als het werkt om haar er even tien minuten uit te halen, waarom niet? Het is niet zo dat ze de hele tijd bij jullie op de bank zit. Het kan zijn dat ze overstuur raakt en dan niet meer kan slapen. Dan is het goed om haar te helpen om even uit die cirkel te stappen. En ja, op deze leeftijd kan ze het ook inzetten, maar zolang je duidelijk blijft maken dat het toch echt slaaptijd is (en ze dus niet de hele avond tussen jullie in kan zitten ) is er volgens mij niet zoveel mis met haar een beetje helpen om met haar emoties om te gaan.
Hier net zo'n periode. Ik deed de deur dicht en begon ze te huilen of in haar slaap. Ik wachtte altijd even. Soms viel ze zelf in slaap en de andere keer niet dan ging ik heen, trooste haar in bed, lekker neerleggen en inderdaad als ze dan gestopt was en ik ging weg begon het van voor af aan. Vaak weer heen en hetzelfde ritueel. Dan sliep ze vaak wel! Ik nam haar niet mee naar beneden is natuurlijk ook persoonlijk maar liet wel weten dat wij er voor haar zijn. Nu heeft ze het nog af en toe... tot de volgende fase ben ik bang weer aanbreekt
Lastig, maar ik denk dat je moet doen wat goed voelt. Voor mij zou dat NIET zijn laten huilen, maar dat moet ieder voor zich weten. Ik denk niet dat je kindje je manipuleert overigens....
Is het een optie wellicht om even rustig met haar op haar kamertje of jullie kamer te zitten. Rustig lampje aan en even knuffelen ofzo?
Dat gebeurde hier ook regelmatig. Nu nog af en toe. Laten huilen vind ik geen optie. Wel erheen gaan en troosten, wij gaan even in het donker op de luie stoel zitten die op haar kamer staat en dan fluisteren we de dag nog even door en dat ze moet gaan slapen. Dat werkt meestal wel. Mee naar beneden nemen doen wij nooit. Het is een fase. Gaat wel weer over. Doen wat je gevoel je ingeeft en vooral, wat werkt
Ja! Hebben wij net achter de rug! Combinatie van doorkomende kiesjes, snotneusje en verlatingsangst. Ik heb hem nooit mee naar beneden genomen (fel licht, geluid vd tv, hé daar is papa!), maar even rondjes met hem gelopen op de bovenverdieping. Lekker even knuffelen, op het grote bed zitten en dan maar weer in zijn eigen bedje proberen. Ene avond ging het sneller dan de andere... Laten huilen vind ik zielig, maar wacht altijd wel even een minuutje ofzo. Soms valt hij dan toch in slaap!
Hoi allemaal! Bedankt voor jullie reacties Fijn om wat herkenning te lezen en hoe anderen dit aanpakken. Ik ben ook niet van het laten huilen, tenminste wel even als het niet al te serieus klinkt.. maar ze huilt heel hard en houdt het lang vol. Er bij zitten heb ik geprobeerd, maar dan gaan ze staan en wil ze dat ik haar pak en anders is het huilen. Heen en weer lopen boven vindt ze prima, maar als we dan in de buurt van haar bedje komen begint ze al weer hard te huilen. Ik probeer haar de komende tijd wel wat vaker even te troosten, neer te leggen en dan weg te gaan. En als het na een paar keer echt niet gaat, dan even mee naar beneden. Dat lijkt tot nu toe de oplossing. Ja dat uitproberen/manipuleren zeg ik omdat al meerderen dat tegen mij zeiden (gastouder, schoonzus). Dan zeggen ze 'misschien probeert ze je gewoon uit, soms zetten ze daar ook echte tranen voor in' en dan denk ik hmm.... want als ze beneden is, is wel vrolijk. Maar goed, als het helpt
Ze manipuleert je niet! Ze is beneden niet vrolijk omdat ze denkt: zo die heb ik even goed voor de gek gehouden, maar omdat ze dan veilig bij papa en mama is. Ik zou haar ook blijven troosten. Mijj voorkeur zou het wel hebben om op haar kamertje te blijven (of die van jullie) en niet mee naar beneden. Zodat ze nog wat slaperig blijft en misschien weer makkelijker inslaapt.
Je schrijft dat ze nog harder gaat huilen als je haar plat neerlegt. Heeft ze misschien pijn aan haar oortjes?