Wij wisten het bij de 1e en nu bij de 2e weten we het ook. De voordelen: -kleding is tegenwoordig wel erg meisje/jongen, juist ook doordat zoveel mensen het al weten van tevoren. - wij weten de naam al een tijdje en noemen het kindje onder ons ook al zo. Dus niet 'de baby' of andere koosnaampjes, nee gewoon de naam die het kind gaat krijgen en dat maakt het voor mij althans minder abstract en al heel echt! - je kan het kamertje echt heel meisje of heel jongensachtig inrichten. Vind ik tenminste heel erg leuk......al die leuke behangetjes - het geeft de 20 weken echo of een pretecho een extra lading. Je hebt nog steeds de verassing maar dan een paar maandjes eerder Ik heb de verassing bij de geboorte totaal niet gemist, ik was eerlijk gezegd ook helemaal niet bezig met het geslacht maar meer met alles in me op te nemen, het gezichtje, de haartjes, de handjes etc. etc. Maar als jullie twijfelen, en de bovenstaande voordelen tellen niet voor jullie, dan moet je het niet doen en het gewoon een verassing laten.
ik wil het wel weten maar ik vind het leuker als het een verassing is dus ik wacht nog ff af ik probeer het vol te houden om het niet van te voren te laten bekijken
mijn man wil het nietw eten en ik wel. Ja hij dnekt er nog eens over na. Over twee weken de 20 weken echo. En ja het is mijn laatste, dus als ik nog wat wil kopen, dan wil ik het wel specifiek doen voor. mIjn man zegt kopen we dan wel in de eerste twee wkeen na de bevallling. Een moeilijke keuze.
Bij Louise wilden we het allebei heel erg graag weten en daar hebben we nooit spijt van gehad. Voor ons gelden dezelfde 'argumenten' als Lilly beschrijft. Als we weer een tweede kindje mogen krijgen willen we weer weten wat het is (en dan is het nog maar afwachten of ons kindje het ook laat zien natuurlijk). Voor ons gevoel is die verrassing er toch wel alleen inderdaad wat eerder. Gepke; misschien moet je je man maar eens vertellen dat het maar zo kan zijn dat je de eerste 2 weken na de bevalling helemaal niet kunt shoppen omdat je bijv. een ks hebt gehad
Heb de rest niet gelezen, maar zo hebben wij het gedaan. Vooral omdat ik het heel graag wilde weten en het niet geheim zou kunnen houden en mijn vriend het wel wilde weten maar zijn mond wilde houden tegenover iedereen. Uiteindelijk hebben we toch gekeken en het iedereen verteld.. Als ons ooit nog een tweede kindje is gegund, wil ik het niet weten. Zou ook graag nog mee willen maken dat als hij/zij geboren is, wij verward vragen of we een zoon of dochter hebben.
bij de eerste wisten we het niet. dat wilde me man neit en ik twijfelde. we hadden beiden een sterk gevoe ldat het een meid werd en bij de bevlling bleek dit ook. (maar goed ook want hadden geen jongensnaam) dit keer wilden we ook meemaken hoe het anders is dus nu weten we het wel. en het is compleet anders omdat het ook nog eens een jongen is dit keer. het was bij de vk steeds neit te zien dus hebben nog een speciale echo laten maken en daar was het heel duidelijk op. moest eerst ff wennen aan het feit dat he nu een jongen is maar ben dr inmiddels helemaal aan gewnet en vidn het dus ok super nu. ook dat we het nu al weten en niet in spanning zitten. voor de kleren vind ik het wle leuk. maar haal denk ik neit teveel blauw hoor. en de maxi cosi is nu makkelijker weet dat ik geen met bloemen of rose moet halen hihi.
We hebben een dochter van 4. Toen ik zwanger was van haar was de 20 weken echo nog niet standaard, en kregen we op een echo 3 dagen voor de bevalling te zien dat het een meisje was. Bij deze wilde ik het heel graag weten en hoe slecht ook, ik had enorme voorkeur voor een zoon. En ja, een meisje zou ook heel erg welkom zijn! Natuurlijk. Mijn man maakte het helemaal niks uit, maar zijn ouders en grootouders vinden het geweldig dat ik een stamhouder draag. En ik ben superblij dat ik er zo van beide soorten 1 heb.
In eerste instantie wilde mijn man het absoluut niet weten en ik had geen zin om in mijn eentje het grote geheim te bewaren. Dat hebben we volgehouden tot de 20 weken echo. Toen werden we doorverwezen naar het ziekenhuis voor nóg meer echo's en toen konden we ons niet meer inhouden. Het was ook een beetje omdat we dan toch iets leuks hadden om naar uit te kijken (doorverwezen worden is niet leuk). Maar goed, nou weten we het dus maar we vertellen het nog niet verder.