Hier willen wij het ook heel graag weten, ben zelf nogal ongeduldig, maar ook voor toch wel praktische redenen, ik vind uni kleertjes erg saai. Daarnaast gaan wij zelf misschien ook wel zijn/haar naam gebruiken als we alleen zijn (tijdens zwangerschap nog), vind ik wel zo fijn, dan steeds maar over 'het' te praten. Liefs,
Grappig om te lezen dat velen van jullie neutrale kleertjes saai vinden. Ik vind dat juist mooi! Ik draag zelf ook altijd grijs, wit of zwart.. soms beige. Ik heb liever dat men zich op mijn gezicht focust dan om mijn lichaam. (Ik schaam me niet hoor! Tegendeel zelfs. I'm looking pretty hot ) Een gezicht, de ogen is wat iemand uniek maakt. Een lichaam .. tja, dat heeft iedereen, haha. Maar blijkbaar ben ik 1 van de weinige
Vanaf het moment dat we ervoor zijn gegaan hebben wij gezegd dat we het niet wilden weten. Dit hebben we volgehouden tot week 13, toen kwam de uitslag van de NIPT binnen. We hadden gevraagd om wel de tests te laten uitvoeren die geslachtsspecifiek waren, maar of we dan via de telefonische uitslag aub niet te horen zouden krijgen wat het geslacht was. (de schriftelijke uitslag zouden we dan ongeopend bij de verloskundige deponeren). Nou, je raadt het al: de brief kwam binnen en we hebben het welgeteld 5 minuten volgehouden om niet te kijken Moet ook wel zeggen dat dit ook te maken heeft met het feit dat ik totaal niet lekker in mijn vel zit (understatement) en wel oppepper kon gebruiken om toch een beetje enthousiast te worden over de zwangerschap.
Ik wilde het weten. En ik ga geen redenen verzinnen waarom ik het weten wil of argumenten in de strijd gooien waarom je het juist wel of juist niet zou willen weten Doe lekker waar je blij van wordt. Hier word ik blij van, er groeit een allermooist meisje in mijn buik, zoals mijn gevoel al zei. En dan is blij nog zacht uitgedrukt haha En dat gezeur over gezond etc. Ik heb hiervoor een miskraam gehad...en gezondheid is zeker het belangrijkste, de keuze om het te weten heeft hier gewoon niets mee te maken. Iedereen wil dat zijn of haar kind gezond is! Let it be...just let it be...
Bij de oudste wilden we het weten, al hield ze tot 22 weken de beentjes stijf dicht Bij de 2e lang getwijfeld, en dan toch gekozen om het niet te weten. Wel aan de gyn gevraagd om het geslacht te noteren en in 2 envelopjes te steken - 1 voor de kaartjesdrukker en 1 voor de doopsuikers, aangezien het voor een jongen en meisje een verschillende keuze was. Wel bizar om weten dat er (buiten de gyn) 2 wildvreemde mensen wel wisten of het een jongen dan wel meisje was. Bij de geboorte waren we zo blij dat de baby er was dat we vergaten te vragen wat het geworden was. De verpleegster nam de baby vast en zei "Hier is jullie poppemieke". En wij "Ha, het is dus een meisje ".
Ik heb altijd gezegd dat ik het wel wil weten. Maar bij de 20 weken echo hebben we toch maar ons hoofd van het scherm weggedraaid. Als we het geslacht weten, verklappen we het binnen 5 minuten inclusief naam en dat willen we niet!
Ik wilde, naast toegeven aan mijn nieuwsgierigheid, ook heel erg graag dat het moment waarop we zouden weten of we een jongetje of een meisje krijgen, van ons samen was. Dat leek me zo bijzonder. Wij hebben een geslachtsbepalingsecho gehad waarbij we het laatste gedeelte niet konden meekijken en de dvd en een kaart voor in het plakboek mee naar huis kregen. Daar hebben we samen met gebak en Jip&Janneke bubbels de dvd gekeken. Dat moment waarop we zagen dat het een jongen is en dat we dus een zoon krijgen.. kippenvel en tranen. Het mooie vind ik dat iedereen een zwangerschap op zijn eigen manier beleeft en invult. Dat maakt het toch uniek? Sommige mensen vinden het jammer dat we het al weten. Dat mag, maar wij beleven dit misschien maar één keer. Zonde om je dan te laten leiden door de meningen van anderen toch?
Ik zei altijd 'ik wil het niet weten'. Maar nu kijk ik soms bij 'foto's van babykamertje', 'je nieuwe aankopen' en dan zie ik dames die al lekker jongen/meisje kunnen gaan shoppen.. Dus nu.. twijfel! Mocht ik - hopelijk heel snel- in verwachting raken, dan zie ik wel of ik het wil of niet..
Wij willen het wel weten en de rede daarvoor ik onze "teleurstelling" bij onze eerste zwangerschap. We waren niet teleurgesteld over het geslacht hoor, maar wij hebben elke keer duidelijk aangegeven dat wij niet wilde weten wat het geslacht van de baby was. Ik kreeg elke week echo's ivm hele vroege weeen. Toen ik 36 weken zwanger was kregen we wederom een echo en door de drukte van de gynaecoloog vertelde zo doodleuk.. o kijk daar zit het zogenoemde 'hamburgertje' uhmmm.. wat een domper was dat zeg! Nogmaals niet geslacht viel ons tegen, want dat maakte ons echt niets uit, maar wel dat we in dat late stadium nog te horen kregen wat het werd... En ik weet dat zo'n fout niet altijd gemaakt wordt, maar aangezien we in de tweede en nu de derde zwangerschap toch wel regelmatig echo's krijgen willen wij het dit keer toch maar liever meteen weten..
Hahahaha, ja inderdaad best grappig, terwijl ik zelf niet tot nauwelijks andere kleuren dan zwart/bruin/grijs/spijkerbroek draag! Misschien júist daarom (bij mij dan)? Liefs,
Hier zwanger van nummer 4.. hebben het geen een keer geweten en nu ook niet.. de verrassing is zo bijzonder het moment dat het kindje eruit is, en je ontdekt wat het is dat is erg mooi.. zou dat moment door nieuwsgierigheid ook niet willen missen.. al moet ik zeggen da t ik t deze keer wel iets moeilijker vond dan de vorige keren.. mijn gevoelt zegt dat we een 4e zoon gaan krijgen.. maar we zullen zien..manlief denkt er hetzelfde over..
Wij willen niet weten wat het is, hoefden we niet over na te denken. We hebben een koosnaampje voor de baby die zowel op een jongen als een meisje kan slaan. En we zijn toch al niet zo van het "zoete roze" of "stoere blauwe" voor kleren niet en voor de kamer ook niet. Lijkt me fantastisch om na een enorme inspanning die verrassing te krijgen. Het weten voelt voor mij een beetje alsof je stiekem je verjaardagscadeautjes openmaakt om alvast te weten wat je gaat krijgen. Maar dit alles is vooral een gevoelskwestie. Zegt je gevoel dat je je blij/ gerustgesteld/ meer in controle/ praktisch beter voorbereid/ etc. zult voelen als je het weet, dan kun je bij dat standpunt net zulke goede argumenten verzinnen.
Dit wou ik net op gaan schrijven, dat moment dat het kindje er is en er dan achterkomen vond ik zoooo bijzonder!! wij gaan nu ook weer voor een verrassing!!
Wij wisten/weten het geslacht bij alle drie de zwangerschappen. Ten eerste omdat ik veel te nieuwsgierig ben en ook vinden wij het gewoon makkelijker om te kiezen voor een naam, kaartje, kleding en kamertje nu we weten dat we een meisje krijgen. Wel weten wij het alleen, familie en vrienden weten het niet.
Je neemt me de woorden uit de mond Wat betreft 'verrassing weg' bij bevalling had ik helemaal niet, eindelijk zag ik ons mooie meisje, kwam ogen te kort op dat moment.
Wij wisten het niet. Al was mijn drang om het te weten heel groot. Mijn man had daar geen last van. Mocht ik nu zwanger worden dan wil ik het toch wel graag weten maar mijn man wil het per definitie niet. Nu heb ik geopperd dat ik vraag of ze het in een envelop doen en dan openen als ik het niet meer houdt. Nu had ik ook alvast bedacht dat ik gewoon twee enveloppen ga vragen en dan lijkt het net of ik die ene niet geopend heb en het dus niet weet. Maar dat is de boel bedonderen haha. Conclusie: 1e wisten we het niet bij een 2e is de kans groot dat ik het wel wil weten.
Bij de eerste wisten we het niet, bij de tweede wel en bij deze wilde ik het eigenlijk ook heel graag weten maar mijn vriend niet. Na een goed gesprek had ik eigenlijk zoiets van; ach waarom zou ik het ook willen weten ook, ik kom er toch wel achter Ik vond het niet en wel weten beide bijzonder maar ik vind het niet weten wat het is, persoonlijk, toch leuker.