wie stelt me ff gerust, ik zit hier helemaal te stressen... (kan bij sommige dingen zo onzeker zijn...) ik moet vanmiddag op begravenis en dat duurt van 13u tot zeker 17u (duitse begravenis, moet koffieschenken erna, burenplicht) nu moet ik dus mn dochtertje achterlaten bij opa en oma, ze komen naar ons huis. mijn dochtertje slaapt moeilijk en hangt erg aan me. ik ben dus bang voor brul-partijen en ben bang dat ik halverwege de begravenis weg moet en dat kan ik eigenlijk niet maken.... ze is wel eens vaker voor 2/3 uurtjes bij mn moeder gebleven en dan ging op wat 'ik mis mama-jengelen' na goed. alleen mn moeder heeft 5 jaar terug een lichte beroerte gehad en mist wat fijne motoriek. daarvoor komt mn vader mee om mn dochter bv van boven te halen (trap). alleen mn vader heeft nul komma nul baby ervaring, is alleen maar staaaaapelverliefd op zn kleindochter. dan nog de begravenis, ik ga alleen, tref andere buren die ik vaag ken na de kerk ergens in een gebouwtje dat ik ook niet precies weet, en dat maakt me stressig en onzeker... pfff!
Jeetje wat een vervelende situatie! Maar het zal vast goedkomen. Geef je ouders de kans om op hun kleinkind te passen en wie weet gaat het beter dan je denkt. Ik heb er zelf namelijk ook grote moeite mee en ik herken je situatie goed. Mijn moeder is ziek en kan onze kleine niet van de trap op en af tillen. Mijn vader moet dat dan doen maar die heeft nul komma nul babyervaring En toch ging het bij ons hartstikke goed!! Houd je mobiel op de stilstand zodat jullie eventueel kunnen sms'en als het echt niet goed gaat of gewoon even om te horen dat alles wél goed gaat. Als je echt bang bent dat je tussendoor weg moet zou ik zo dicht mogelijk bij de uitgang gaan zitten of staan, zodat je niemand tot last bent. Maar ik zou het persoonlijk willen voorkomen natuurlijk. Maak gewoon een praatje met de buren, vraag waar je heen moet, komt vast helemaal goed!
Wat een rotsituatie! En ik kan me helemaal voorstellen dat je je nu meer druk maakt dan wanneer je ouders om een andere reden komen oppassen. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer er toch vertrouwen in te hebben. Niet alleen vanmiddag, maar ook verder in de toekomst. De restverschijnselen van een beroerte zijn voor mij (helaas) herkenbaar. Sm heeft een paar jaar geleden een zware beroerte gehad en is halfzijdig verlamd. In het begin paste ze op met sv of schoonzus. Sm weet hoe het allemaal moet en de andere oppasser werkte als haar handen. Dat ging prima. En wat we nooit hadden verwacht: Ze kan inmiddels zelfs voor korte periodes alleen zijn met onze zoon! In het begin vond ik dat doodeng. Maar ze kan zonder iemands hulp met één hand een luier verschonen en ze kan hem zelfs voor korte stukjes optillen. Dat ging natuurlijk nog niet toen de nek ondersteund moest worden, maar sinds hij wat steviger is lukt het wel. Het heeft hier echt moeten groeien, langs beide kanten, voordat het vertrouwen er was. Dat lukt alleen als je het de kans geeft. Maar de beloning als je ziet dat het gaat is groot. Om te beginnen omdat oma het heerlijk vindt om voor haar kleinzoon te zorgen. En voor jezelf is het ook fijn om (schoon-)moeder zo gelukkig te zien met haar kleinkind. Veel sterkte bij de begravenis.
Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat. Je kindje is natuurlijk ontzettend gehecht aan mama (en dat is heel goed) maar gelukkig zijn papa's en mama's ook heel populair! En het feit dat je vader niet enorm into babies is.. ach, jij bent ook goed opgegroeid toch? Vertrouwen hebben is vertrouwen geven! Sterkte met de begrafenis, ook dat zal vast goed gaan. Gelukkig gaat het niet om jou en kun jij gewoon je lievezelf zijn en je buren bij staan op welke manier dan ook. Alles is goed. Sterke hoor!
bedankt voor de reacties, en gelukkig is er begrip ik denk dat ik afspreek dat mn vader af en toe een update/smsje stuurt, en ik moet er ook vertrouwen in hebben, wou alleen dat ik niet zo´n stresskip was gelukkig is het mooi weer en kunnen ze een stukje gaan wandelen, ik weet dat ze zich er enorm op verheugen zo´n middagje alleen met hun grote liefde! ben net even langs de kerk gereden en geloof dat ik zo ongeveer weet welk gebouw t is, en anders heb ik mn mond bij me. ik denk nu maar; wat zal ik trots en opgelucht zijn als t vanavond klaar is.
Overleefd!!!!!!!!! ik was vroeger thuis dan verwacht doordat er genoeg buren waren om mee te helpen, het was best gezellig (voor zover je dat van een begravenis mag zeggen, maar er hing een gemoedelijke sfeer bedoel ik). en mn prinsesje.............ging hardstikke goed, tuurlijk heeft ze wel gejengeld en lukte t slapen niet zo goed, maar ze heeft heerlijk liggen ginnegappen met opa tijdens het boodschapjes doen, en met allerlei vreemde mensen 'gekletst' in de winkel. 2x een lekkere poepbroek gepoduceerd voor oma. en ze was zoooo blij toen mama terugkwam, lekker knuffelen! pff, dat je je zo druk kunt maken over een paar uurtjes he? maar je geeft wel t belangrijkste wat je hebt uit handen, en onbekende situaties zijn voor mij ook erg spannend. maar weer een drempeltje overgegaan.
Fijn dat het goed is gegaan! Volgende keer is het weer een beetje makkelijker. Hopelijk is de volgende oppas-ronde voor een leukere reden!