Ik weet even niet waar ik dit moet plaatsen maar wil toch graag jullie mening dat ik hier niet helemaal gek zit te worden. Op het forum is ook een topic dat je aan kan geven dat je zwanger bent. Elke keer als ik daar kijk krijg ik de kriebels, angstige kriebels. Ik vond de bevalling zo verschrikkelijk tegenvallen dat ik nu alleen maar medeleiden kan hebben met de meiden die daar zo verschrikkelijk blij zijn met hun prille zwangerschap. Ik krijg elke keer zo'n vreemd vaag gevoel in mijn maag als ik die berichten aan het lezen ben. Volgens mij durf ik nooit weer zwanger te worden, terwijl voor ons, ons gezinnetje nog niet compleet is. Slijten deze gedachten met de tijd? Groetjes Kalush
Nou Kalush, ik hoop t wel voor je. En de ene bevalling is de andere niet he. Ik zie er eigenlijk niet echt tegenop hoor. Als ik mn ergste pijn voorstel wat ik heb gehad.. (lichamelijk gezien) dan hoop ik dat t daar in de buurt komt.
misschien is het goed om er met een professional over te praten? heb 2 bevallingen gehad, en ik voel dus geen medelijden voor degenen die hun zwangerschap aankondigen! elke bevalling is anders, en iedereen ervaart hem ook anders. maar ik denk toch wel dat het niet goed is dat je er zo over denkt! zou toch jammer zijn als door angst je geen kinderen meer zou willen!
Ik was precies zo hoor... zeker de eerste 10 maanden had ik echt medelijde als ik een zwangere zag. Aan de ene kant is het hier wel gesleten, als je meerdere verhalen leest dan kom je erachter dat sommige gewoon dikke pech hebben met hun bevalling (zoals jij en ik kennelijk) Ik moet eerlijk zeggen dat als ik nu geen garantie had gehad dat ik een ks krijg ik het niet had aangedurfd nu... ondanks dat het anderhalf jaar geleden is bijna staat het me nog erg fris in het geheugen. Mn dochter is het waard geweest, zeker weten maar als ik het van te voren had geweten dan was ze er waarschijnlijk nooit gekomen. Voor jou is het natuurlijk nog erg kort geleden. Ik zou het zeker nog wat tijd geven. Als je kindje zo bijna 1 is en je voelt je nog zo zou ik er toch nog eens over gaan praten. Het eerste jaar was ik zowiezo nog veel met de bevalling bezig omdat het natuurlijk ook een hele ervaring is dat bevallen, net moeder zijn, jezelf weer beetje terug vinden enz. Na een jaar dacht ik er al niet meer dagelijks aan maar het eerste jaar zeker wel. En waneer je echt er weer voor wilt gaan misschien optijd (op voorhand) bespreken wat er nu anders zou moeten gaan tijdens de bevalling zodat je je niet 8 maanden druk loopt te maken. Sterkte.
je bent ook nog niet zo heel lang geleden bevallen, dus de kans dat dit gevoel slijt en de wens zo groot is dat je er toch weer voor gaat is erg groot hoor.. Intussen gewoon niet meer daar kijken en lekker genieten van je kleine.. (overigens wilde ik na 5 minuten al wel voor de volgende gaan. ik vond mijn bevalling dus helemaal geweldig)
Ik heb een suer bevalling gehad. Het deed zeker wel zeer, maar heb er geen trauma aan over gehouden. Het ging ook zo snel. 7,5uur voor een eerste keer! Kan me niet eens meer voor de geest halen hoe zeer het deed... Ik doe het zo weer.
Ik tot 2 keer toe geen gemakkelijke bevalling gehad, maar heb geen angst om weer eentje toe moeten meemaken. Misschien dat het de komende maanden wat slijt je gevoel, maar anders zou ik er toch over praten met iemand. Zou zonde zijn als het je belet om nog eens een kindje te nemen.
Ik heb twee jongens waarvan 1 met een keizersnede is geboren en de oudste op de normale manier. Beide geen pretje maar ik denk dat het er ook aan ligt hoe een mens zich daarop in stelt. Ik wist gewoon oke het gaat pijn doen dat weet iedereen wel ik bedoel het is geen lekker gevoel laten we eerlijk zijn. Na verloop van tijd slijt dat gevoel echt wel alleen medelijden heb ik nooit gehad mede omdat ik weet wat ik ervoor terug heb gekregen en daar heb ik graag pijn voor over gehad. Ik had mij erop ingesteld oke het kindje zal er toch uit moeten hoe je nou went of keert. Het herstel na mijn keizersnede was vreselijk , desalnietemin heeft dat mij er niet van weerhouden om samen met mijn man nog voor een mooi wondertje te zorgen. Misschien moet je idd eens met een arts of dergelijke gaan praten. xxx Jet
Ik had me heel erg goed voorbereid op de bevalling. Ik ben echt geen watje betreft pijn. De bevalling zelf vond ik heel makkelijk, had ik geen moeite mee.. maar de weeen... rugweeen.. 23 uur lang.... Pfffff.... Ik had het er achteraf wel voorover voor onze kleine meid.. Maar nu weet ik wat het is.. Ik wordt al gek bij de gedachte dat ik nogmaals zo'n dag/nacht moet beleven.. Ik hoop dat deze gevoelens/gedachten slijten, zoniet dan moet er toch maar eens over gesproken worden. Het is heel vaag maar ik kan me op dat topic er niet toe zetten om iemand te feliciteren. Normaal gesproken ben ik een heel nuchter mens.. maar dit is me blijkbaar niet in de koude kleren gaan zitten. Groetjes Kalush
Ahhh joh, idd wat natasja zegt de meiden hebben er zelf voor gekozen, en ik heb het ook al 4 keer overleefd
mijn bevalling duurde`12 uur dus opzich vrij vlot vond het zelf wel heel zwaar en pijnlijk en dacht op het moment ook van waar ben ik aan begonnen. zodra onze mooie zoon geboren was was ook het eerste wat mijn vriend en ik zeiden dat we geen tweede meer zouden nemen omdat het voor hem heel erg zwaar was en voor mij vooral pijnlijk. nu na 3 maanden hebben we toch allebij zoiets van ja we willen nog heel graag een tweede we hebben natuurlijk wel zoiets van het word wel weer zwaar voor beide de bevalling en weet dat het pijn gaat doen maar heb het er wel voor over. dus denk als je echt zoiets heb van ik wil nog een tweede dat die drang veel sterker is dan de pijn en alles wat je ervoor over moet hebben.
ik heb niet zo'n lange bevalling gehad maar wel behoorlijk pijnlijk. Ook die rugweeën. Maar als ik zie wat ik er voor heb gekregen dan zou ik het zo weer doen, hoe pijnlijk het ook is..
Als je zo een lange bevalling hebt gehad , dan is pijnstilling bij de volgende bevalling bespreekbaar ! Moet je dit wel tijdig doorgeven aan vk of gyn natuurlijk , maar het is dus heel goed mogelijk Ik hoop dat deze info je angst een beetje doet verminderen . Zelf heb ik 2 meiden waarvan 1 via de normalen weg en 1 via keizersnede. Vond het beide geen vreselijke bevalling om eerlijk te zijn . Maar ik ben dus ook bij beide in het ziekenhuis bevallen en wist dat er pijnbestrijding was als ik het nodig had Groetjes Joyce
Kalush, ik zou er zeker een keer met een onafhankelijk over praten, allereerst om het af te sluiten (want laten we eerlijk zijn: mensen praten er toch gauw overheen en zeggen iets in de trant van: maar je hebt er wel iets heel moois voor terug gekregen - wat natuurlijk ook wel waar is, maar dat gaat wel voorbij aan jouw gevoelens tav de bevalling) Misschien met je verloskundige die de bevalling heeft begeleid? Daarnaast zou ik bij een volgende zwangerschap zeker op zoek gaan naar een vorm van zwangerschapsbegeleiding die bij jou past (haptonomie - "hypnose"- yoga enz enz) zodat je je in ieder geval zo goed mogelijk kunt ontspannen, ook al denk je dat je redelijk gerustgesteld aan je bevalling gaat beginnen. En het ook weer allemaal heel goed bespreken met je verloskundige (bijvoorbeeld, dat je mocht je het nodig hebben echt pijnbestrijding kunt krijgen - maar dan moet je sowieso in het ziekenhuis bevallen)! Ja, en natuurlijk in je achterhoofd houden dat een volgende bevalling meestal gemakkelijker en sneller gaat.... Succes! En geniet van je eerste kindje!