Een tijd geleden had ik hier een topic geopend over mijn mentale problemen momenteel. Helaas is het nog niet gelukt hier echt iets mee te gaan doen. ' wel al contact met onze ha er over gehad' Alleen door meer in te gaan lezen ben ik er achter gekomen, dat het ook best mijn ADD kan zijn waar dit door komt. Ik ben op mijn 8 ste hier al mee gediagnosticeerd. Vandaag beschreef ik het naar mijn man als een contenue stroom van gedachtes in mijn hoofd die niet te stoppen zijn. En vooral veranderingen die mij uit mijn evenwicht halen wie momenteel met het diagnose traject van onze zoon heel erg spelen. Dus voor mede add'rs hebben jullie een moment gehad dat het compenseren even niet lukt? Ik heb namelijk ook hele goede jaren gehad waar bij alles streng gestructureerd was. En daar bij dus rust in mijn hoofd.
Ik meld mij. wat bedoel je met : Ik vaar beter op ritme en structuur, maar heb tegelijkertijd een hekel aan (teveel) structuur Dan heb ik namelijk het gevoel geleefd te worden. Ik ben graag spontaan maar ik heb wel houvast nodig. Ik ben altijd opzoek naar de balans tussen die dingen. Ik merk wel dat hoe ouder ik word, hoe rustiger ik me voel. Ik ken mezelf beter, herken de ADD beter. Dat voorkomt veel stress en boosheid naar mijzelf.
Ik heb normaal eigenlijk 0.0 last van mijn ADD, of beter gezegd beheer handigheidjes om er geen last van te hebben. Momenteel is het alles noteren en niet vergeten kwa ziekenhuis afspraken, school die met veel onduidelijkheden komt voor onze zoon. Waar door ik de grip verloren ben en daar dus over kan blijven malen in mijn hoofd. Klinkt vast heel wazig hoor, maar zo voelt mijn hoofd ook aan momenteel.
Ja! Hoi! Ik weet het pas een jaar. Voor zover ik had begrepen viel de continue gedachtenstroom toch onder de H van ADHD Maakt verder niet uit natuurlijk. Het is knap lastig... het enige wat hier echte zoden aan de dijk zet is medicatie. Is dat voor jou een optie? Al dan niet tijdelijk? Omdat je het al zolang weet en er al in je omgeving zo veel mogelijk rekening mee houdt denk ik niet dat er op de niet-medicatie gebieden (structuur, weinig prikkels in huis etc) nog veel te winnen valt bij je (maar dat weet je zelf beter dan ik). Edit: ik zie dat je recent een tweede kind hebt gekregen. Dat zal er ook flink inhakken. Ik ben dus pas achter de adhd gekomen na mijn tweede zoontje, en ook pas laat, omdat dat het moment bleek dat ik helemaal vast liep met al die gedachtetreinen
Hier geen ADD maar een andere diagnose. Je onderste alinea is exact hoe het bij mij ging: jarenlang ging alles gestructureerd en had ik nergens last van. Toen er in korte tijd teveel dingen achter elkaar anders dan anders liepen, liep ik compleet vast. Het is ook in die periode geweest dat er ineens een lichtje ging branden bij mij en ik me heb laten onderzoeken en uiteindelijk dus een diagnose gekregen. Je schrijft over een continue stroom aan gedachtes. Heb je al geprobeerd het eea. van je af te schrijven zodat je niet meer zo piekert en ook meteen wat meer overzicht creeert in alle afspraken omtrent het diagnose traject van je zoon?
Is school onduidelijk of is de manier waarop de informatie aangeboden is niet goed te structureren op het moment? Of zijn ze niet duidelijk naar jouw zoon toe?
Nee het is echt add, ik denk dat het er zeker mee te maken heeft. Alles moet weer 'normaal' worden in de al abnormale wereld waar in we nu leven. Ik heb dexamfetamine gehad als kind maar tripte hier op. Verder Ritalin maar dit deed toen der tijd niks. Verder mag ik vanwegen mijn hartaandoening bijna niks slikken omdat deze middelen op prikkels werken, en hier het hard ook getriggerd door kan worden. Wat fijn dat voor jou medicatie werkt!
Ik schrijf nu alles op in een agenda en op onze krijtbord en in mijn telefoon. Zorg dat er geschreven staat wat er wanneer gedaan moet worden. Zodat ik het niet vergeet. Ik teken/schilder vaak als ik mijn eigen voel zoals nu. Maar van mijn afschrijven is ook een goeden! Dankjewel voor de tip.
Eigenlijk alles wat jij beschrijft momenteel. Ik werd donderdag gebeld met de bom dat onze zoon waarschijnlijk niet op de school kan blijven waar hij zit omdat hij te goed scoorde bij logopediese testen en hij op basis hier van geen taal ontwikkeling stoornis heeft. Maar verbalen dyspraxie ' spraakgebrek' nu zitten we met onze zoon in een diagnose traject mbt dyspraxie en ASS. Hier door zitten we in een soort uitzicht loze lockdown met als enigste lichtpuntje hopelijk tegen de tijd dat school begint een harden diagnose. Mooiste is dat ze ons 23-11 nog vertelde dat onze zoon zijn school nu de beste optie was en ze met het cvl zouden gaan bespreken hoe ze voor hem het beter konden maken in de klas. En nu dan het cvl er mee komt ' orthopedagoog' dat hij juist niet goed zit.
De school vindt dit niet de juiste plek voor hem? Is het echt uitzichtloos? Zijn er situaties thuis die niet uit te houden zijn, of bedoel je ermee dat je nog geen beeld hebt van wat er gaat gebeuren? Waarom vindt de orthopedagoog dit niet de plek voor hem?
Hij zit nu op een cluster 2 school. Hier word je alleen toegelaten als je slecht horend bent of een ernstige TOS hebt. Nu blijkt onze zoon dus geen TOS te hebben. En hoort hij hier dus eigenlijk ook niet thuis. ' redenatie van school' en wat zij voor deze goeden scores als TOS gedrag zagen zien ze nu als ASS. Doordat wij thuis rust en regelmaat houden hebben wij thuis geen problemen met hem. Maar door dat ze opschool over grenzen gaan raakt hij overprikkeld waar door hij driftig word ' mentaal klapt en gaat huilen' en tics krijgt. Aan de ene kant is deze lockdown daar dus wel handig voor om hem weer rustig te krijgen. Over grenzen zijn ' lichamelijke contact onderling ' want kinderen van deze leeftijd zijn nauw eenmaal fysiek, Redenatie van de juf. En samen spelen en opdrachtjes maken wat onze zoon lastig vind omdat hij een plan in zijn hoofd heeft. Verder laat hij bij hun een goeden werkhouding zien. Verder zijn ze er niet blij mee dat hij alles begrijpt en dit thuis dus ook verteld. Ook dingen die niet voor kinderen bedoeld zijn. Hier ook school op aangesproken, waar op we overleg met het cvl kwam en nu dan dit.
Als er ass uit komt, gaat het dan denk je om een milde of een pittigere vorm? Ik ken het hele verhaal niet. Maar van wat ik zo lees is het misschien niet verkeerd als het tijd is voor een andere school. Als ik het goed begrijp dan zal aan de hand van de uitslag gekeken worden naar regulier of cluster 4?
Nog geen diagnose hier, maar wel vermoedens dat er ADD kan spelen bij mij. Ik ben al bijna een jaar in therapie en we zijn nu eerst aan het behandelen/ bekijken wat er op de voorgrond straat en als dat gedaan is kijken we naar wat er overblijft zegmaar.. dus op het laatst zullen we er hopelijk naar kijken
De psycholoog had het over een pdd-nos beeld maar dan wel een tikje meer waar door hij nu met de nieuwe diagnotiserende techniek in principe ook de diagnose ass zou kunnen krijgen. Icm prikkelverwerkings problemen. Het lastige is dat hij geen echt gedrags probleem in de zin van moeilijk lerend of moeilijk in de omgang is. Ook niet aggresief of scheldend etc. Zolang hij niet verplicht word sociaal te doen en of over zijn grenzen gegaan word is het een super lief mannetje. Maar zijn grootste probleem de verbalen dyspraxie blijft. Heb contact gehad met een ruguliere school die met ons en hun ib'er rond de tafel wilt als we het plan van aanpak in het ziekenhuis hebben. Zij zouden graag passend onderwijs bieden aan hem. ' indien het haalbaar is' Zijn zelf bang dat cluster 4 hem negatief beïnvloed. En een sbo hier in de stad heb ik zelf slechte ervaringen mee en mijn man ook. Al kan ik hun altijd e-mailen en daar bij ook mijn twijfels uiten.
Mijn zwager heeft dit... hij heeft uitgelegd aan mij, dat het klinkt of hij een hele dag in een ramvolle disco staat en dan normaal moet functioneren. Hij zit in het leger, dat was het beste voor hem. Vaste structuur, vast ritme, luisteren, niet al te moeilijk, etc.
Als het goed is lees ik even met jullie mee. Ik heb een goede vriend met add. Ik loop soms tegen dingen aan met hem en misschien kan ik door inzichten van de andere kant hem met bepaalde dingen beter ondersteunen.
Zoals hij het beschrijft klopt het helemaal. De filter is stuk. Mijn moeder heeft de afgelopen 3 jaar een aantal cva's gehad. En haar filter is nu stuk nu snapt zij pas hoe veel prikkels er bij mij binnenkomen. Ik hoor ook echt alles, in de meest stillen ruimtes. Ik kan dus ook door alles afgeleid worden. Wel heb ik een focus voor echte interesses of voor iets wat ik interessant vind.